สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกเลย
ท้าวความก่อนเลยว่าเราเป็นพนักงานร้านกาแฟแห่งนึงในห้างสรรพสินค้าชื่อดังย่านรังสิต ในแต่ละวันก็จะเจอลูกค้ามากหน้าหลายตา แต่จะบอกไว้ก่อนเลยว่าเราเป็นคนที่รู้สึกกับคนยากมาก ถึงมากที่สุด เรามีแฟนแล้วนะ แต่เราดันไปรู้สึกกับคนที่เราเจอแค่3ครั้ง เราทำงานที่นี่มานานมากๆ ก็เพิ่งจะเคยเจอตอนช่วงเดือนธันวานี่แล่ะ จนเราเจอลูกค้าคนนึง ตอนเห็นแว๊ปแรก เราใจเต้นแรงบอกไม่ถูก เราก็รับลูกค้าคนอื่นปกติ จนถึงคิวของลูกค้าคนนั้น เค้าเป็นผู้ชายตัวเล็ก ผิวขาว. หน้าคมหน่อยๆ ที่สำคัญคือน่าจะเป็นลูกครึ่ง เราก็รับออเดอร์และถามชื่อ คิดในใจเลยว่า ชื่อน่าจะอินเตอแน่ๆ แต่พอเค้าบอกชื่อ ว่าชื่อ ขวัญ เราอมยิ้มเลย ฝรั่งตาน้ำข้าว แต่ชื่อไทยมาก น่ารักแฮะ พออีกวันเค้าก็มาอีก ตอนนั้นเราก็อยู่บริเวณภายนอกบาร์ พอเจอคุณขวัญอีก เลยกล่าวสวัสดีพร้อมบอกชื่อ ประมาณว่า สวัสดีค่ะคุณขวัญ ตอนนั้นเราเห็นแค่ข้างหลัง แต่เราจำได้แม่นเลย เค้าหันมาแบบตกใจหน่อยๆว่า มีคนจำชื่อเค้าได้ด้วย(เราคนเดียวมั้งที่จำได้ เพราะคนอื่นก็มาถามเราว่า รู้จักเค้ามาก่อนหรือป่าว เราก็บอกว่าป่าว พึ่งเจอเค้าครั้งแรกกเมื่อวาน แต่ก็จำได้เลย ผิดกับลูกค้าประจำที่ทำยังไงก็จำไม่ได้555 แต่ครั้งนี้เค้ามากับผู้หญิงแก่คนนึง คนไทยนี่แล่ะ ไม่ใจว่าใช่แม่มั้ย เราก็ไม่ได้สนใจ แต่พอมองดูเค้ากับ ผญ คนนั้น เค้าดูอ่อนโยนมากๆ ยอมรับเลยว่า เราหัวใจเต้นแรงก็จริง แต่เราก็ยังไม่ได้รู้สึกว่าชอบมากมาย จนมาถึงวันที่30ธันวาที่ผ่านมา กับครั้งที่3ที่เจอ พอดีเราเป็นคนรับออเดอร์ในวันนั้นด้วย พอเค้าเดินเข้ามา เรารู้สึกว่าโลกมันหนยุดหมุน ราวกับว่ามีเรากับคุณขวัญแค่2คน รู้สึกได้ถึงเสียงหัวใจที่เต้นผิดจังหวะ เราพยายามรวบรวมสติและกล่าวสวัสดีค่ะคุณขวัญ เค้าสั่งเครื่องดื่มแบบเดิม คือ คาราเมลแมคร้อนแก้วใหญ่ แก้วเทคอะเว(แต่นั่งกินที่ร้าน555) และเช่นเคยกับ ผญ คนเดิม ผญ คนนั้นเดินมาสำรวจตู้ขนมแล้วเดินไปบอกคุณขวัญ ผญ คนนี้ชอบทานเค้กสีรุ้งพาสเทล มีเขาด้านบน และคุณขวัญก็เดินมาสั่งเราอีกรอบ โอ้ยตายๆๆๆ อกอีแป้นจะแตกแล้วเด้อ พอสั่งเสร็จก็รอรับเค้กไป เค้าก็ไปนั่งกับคู ผญ คนนั้นต่อ แล้วหยิบกล้องมาเปิดรูป เหมือนเค้าคุยกันเรื่องภาพถ่าย เป็นช่างภาพมั้ง ระหว่างที่เค้านั่งๆอยู่เค้าก็มีชำเลืองมาทางเรานะ หรือเป็นเพราะเราจ้องเค้าตลอดวะ5555 สักราวๆ3ทุ่ม เค้าทำท่าเหมือนจะกลับ เราก็เฉยๆนะ เพราะคิดว่า พรุ่งนี้หรือวันไหนเค้าก็คงมาอีก แต่ป่าวเลย เรากลับไม่รู้ด้วยซ้ำว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เจอ เค้าลุกไปที่ต้นคริสมาสเหมือนจะดูแก้ว เค้าก็แอบหลังต้นคริสมาสแล้วมองมาที่เราพักใหญ่เลย เรารู้สึกได้เพราะตอนนั้นเราไม่ได้มองเค้า จนรู้สึกว่ามีคนมองเราเลยมองกลับไป สายตาเราทั้งคู่ประสานกันโดยไม่ได้ตั้งใจ ประมาณเกือบ20วิได้ เค้าหลบตาเราทันที และเค้าก็เดินไปที่หน้าร้านเหมือนจะกลับแล้ว และเค้าก็มองมาที่เราอีก และแอบกระตุกยิ้มเล็กน้อย สายตาเค้ามันอ่อนโยนมาก (เหมือนในใจเค้ากำลังบอกว่า นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้เจอกัน) เราเขินแบบอ่อนระทวยเลยจร้า และนั่นแล่ะ ครั้งสุดท้ายที่เจอ เค้าอาจไม่ได้คิดอะไรกับเรา แต่เราคิดไปแล้ว และนี่คือความคิดถึง ไม่รู้จะได้เจอกันอีกมั้ย แต่เรารู้สึกดีมากนะ ไม่ได้อยากครอบครองเธอ แต่อยากเห็นเธอทุกวัน มันคือความคิดถึงที่บริสุทธิ์มากเลยสำหรับเรา ขอบคุณนะคะ คุณขวัญ
ตามหาคนที่ขโมยหัวใจไป
ท้าวความก่อนเลยว่าเราเป็นพนักงานร้านกาแฟแห่งนึงในห้างสรรพสินค้าชื่อดังย่านรังสิต ในแต่ละวันก็จะเจอลูกค้ามากหน้าหลายตา แต่จะบอกไว้ก่อนเลยว่าเราเป็นคนที่รู้สึกกับคนยากมาก ถึงมากที่สุด เรามีแฟนแล้วนะ แต่เราดันไปรู้สึกกับคนที่เราเจอแค่3ครั้ง เราทำงานที่นี่มานานมากๆ ก็เพิ่งจะเคยเจอตอนช่วงเดือนธันวานี่แล่ะ จนเราเจอลูกค้าคนนึง ตอนเห็นแว๊ปแรก เราใจเต้นแรงบอกไม่ถูก เราก็รับลูกค้าคนอื่นปกติ จนถึงคิวของลูกค้าคนนั้น เค้าเป็นผู้ชายตัวเล็ก ผิวขาว. หน้าคมหน่อยๆ ที่สำคัญคือน่าจะเป็นลูกครึ่ง เราก็รับออเดอร์และถามชื่อ คิดในใจเลยว่า ชื่อน่าจะอินเตอแน่ๆ แต่พอเค้าบอกชื่อ ว่าชื่อ ขวัญ เราอมยิ้มเลย ฝรั่งตาน้ำข้าว แต่ชื่อไทยมาก น่ารักแฮะ พออีกวันเค้าก็มาอีก ตอนนั้นเราก็อยู่บริเวณภายนอกบาร์ พอเจอคุณขวัญอีก เลยกล่าวสวัสดีพร้อมบอกชื่อ ประมาณว่า สวัสดีค่ะคุณขวัญ ตอนนั้นเราเห็นแค่ข้างหลัง แต่เราจำได้แม่นเลย เค้าหันมาแบบตกใจหน่อยๆว่า มีคนจำชื่อเค้าได้ด้วย(เราคนเดียวมั้งที่จำได้ เพราะคนอื่นก็มาถามเราว่า รู้จักเค้ามาก่อนหรือป่าว เราก็บอกว่าป่าว พึ่งเจอเค้าครั้งแรกกเมื่อวาน แต่ก็จำได้เลย ผิดกับลูกค้าประจำที่ทำยังไงก็จำไม่ได้555 แต่ครั้งนี้เค้ามากับผู้หญิงแก่คนนึง คนไทยนี่แล่ะ ไม่ใจว่าใช่แม่มั้ย เราก็ไม่ได้สนใจ แต่พอมองดูเค้ากับ ผญ คนนั้น เค้าดูอ่อนโยนมากๆ ยอมรับเลยว่า เราหัวใจเต้นแรงก็จริง แต่เราก็ยังไม่ได้รู้สึกว่าชอบมากมาย จนมาถึงวันที่30ธันวาที่ผ่านมา กับครั้งที่3ที่เจอ พอดีเราเป็นคนรับออเดอร์ในวันนั้นด้วย พอเค้าเดินเข้ามา เรารู้สึกว่าโลกมันหนยุดหมุน ราวกับว่ามีเรากับคุณขวัญแค่2คน รู้สึกได้ถึงเสียงหัวใจที่เต้นผิดจังหวะ เราพยายามรวบรวมสติและกล่าวสวัสดีค่ะคุณขวัญ เค้าสั่งเครื่องดื่มแบบเดิม คือ คาราเมลแมคร้อนแก้วใหญ่ แก้วเทคอะเว(แต่นั่งกินที่ร้าน555) และเช่นเคยกับ ผญ คนเดิม ผญ คนนั้นเดินมาสำรวจตู้ขนมแล้วเดินไปบอกคุณขวัญ ผญ คนนี้ชอบทานเค้กสีรุ้งพาสเทล มีเขาด้านบน และคุณขวัญก็เดินมาสั่งเราอีกรอบ โอ้ยตายๆๆๆ อกอีแป้นจะแตกแล้วเด้อ พอสั่งเสร็จก็รอรับเค้กไป เค้าก็ไปนั่งกับคู ผญ คนนั้นต่อ แล้วหยิบกล้องมาเปิดรูป เหมือนเค้าคุยกันเรื่องภาพถ่าย เป็นช่างภาพมั้ง ระหว่างที่เค้านั่งๆอยู่เค้าก็มีชำเลืองมาทางเรานะ หรือเป็นเพราะเราจ้องเค้าตลอดวะ5555 สักราวๆ3ทุ่ม เค้าทำท่าเหมือนจะกลับ เราก็เฉยๆนะ เพราะคิดว่า พรุ่งนี้หรือวันไหนเค้าก็คงมาอีก แต่ป่าวเลย เรากลับไม่รู้ด้วยซ้ำว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เจอ เค้าลุกไปที่ต้นคริสมาสเหมือนจะดูแก้ว เค้าก็แอบหลังต้นคริสมาสแล้วมองมาที่เราพักใหญ่เลย เรารู้สึกได้เพราะตอนนั้นเราไม่ได้มองเค้า จนรู้สึกว่ามีคนมองเราเลยมองกลับไป สายตาเราทั้งคู่ประสานกันโดยไม่ได้ตั้งใจ ประมาณเกือบ20วิได้ เค้าหลบตาเราทันที และเค้าก็เดินไปที่หน้าร้านเหมือนจะกลับแล้ว และเค้าก็มองมาที่เราอีก และแอบกระตุกยิ้มเล็กน้อย สายตาเค้ามันอ่อนโยนมาก (เหมือนในใจเค้ากำลังบอกว่า นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้เจอกัน) เราเขินแบบอ่อนระทวยเลยจร้า และนั่นแล่ะ ครั้งสุดท้ายที่เจอ เค้าอาจไม่ได้คิดอะไรกับเรา แต่เราคิดไปแล้ว และนี่คือความคิดถึง ไม่รู้จะได้เจอกันอีกมั้ย แต่เรารู้สึกดีมากนะ ไม่ได้อยากครอบครองเธอ แต่อยากเห็นเธอทุกวัน มันคือความคิดถึงที่บริสุทธิ์มากเลยสำหรับเรา ขอบคุณนะคะ คุณขวัญ