ตอนแรกเราจะตั้งเป็นกระทู้สนทนาแหละ แต่ยุ่งยากไป เข้าเรื่องเลยนะค่ะ เราคิดว่าเราเป็นคนที่น่าจะมีทุกอย่างพร้อม เราหน้าตาก็ใช้ได้เคยเป็นตัวแทนถือป้ายโรงเรียน แต่เราไม่ใช่เด็กกิจกรรมเลยค่ะ ครอบครัวเราก็ดีมีฐานะทำธุรกิจส่วนตัวหลายอย่าง แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นใหญ่ๆหลอก พ่อเราใจดีเลี้ยงเราเหมือนเพื่อน แม่เราก็ใจดีถึงจะชอบบ่นแต่เราก็รู้แม่รักเรา เรามีน้อง เราทะเลาะกันบ่อยมาก แต่เราก็รักน้องมากๆๆ แฟนเราเป็นคนหน้าตาดี เราชอบนางนางชอบเรา เรามีความสุข มีเพื่อนดี ชีวิตเหมือนอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์ มีสายรุ้ง ขี่ยูนิคอร์นไปเรียน มันดีไปหมด...
เราอยู่โรงเรียนเอ(สมมุติ)มาตั้งแต่ป.ต้นปัจจุบันอยู่ม.ต้น(ขอไม่เจาะจงนะค่ะ)เรามีเพื่อนที่คบตั้งแต่ป.ต้นจบปัจจุบัน กลุ่มเรามีทั้งหมด5คนค่ะ เพื่อนจะชอบบอกว่ากลุ่มเราหน้าตาดีกันกันหมด แต่คนที่สนิทกับเราสุดเข้ามาตอนป.ปลาย กลุ่มเราไม่เคยโดนแยกห้องเลย จนถึงวันที่เราต้องขึ้นมัธยมเป็นปีแรก วันปัจฉิมเรามีความสุขมาก ได้อยู่กับเพื่อนกับแฟนกับพ่อแม่ คือมันคืออะไรที่ดีมากเว้ย แต่ตอนนั้นเราไม่ได้สนอะไรก็คิดว่ามันก็ดีเป็นปกติอยู่แล้ว แต่พอเราขึ้นม.1เราโดนแยกห้องกับเพื่อนที่สนิทในกลุ่ม2คน(มี5คนรวมเราแล้วนะ แต่เราจะสนิทจริงแบบบอกทุกเรื่องแค่2คน อีก2คนก็คุยๆได้)ตอนนั้นเราก็ไม่ได้สนอะไรเพราะเราได้อยู่อยู่กับเพื่อนในกลุ่มคนนึงที่ไม่สนิท ส่วนอีกคนที่เราไท่สนิทได้แยกสายไปอีกสายหนึ่งแต่ช่วงนั้นมีเพื่อนคนนึงเริ่มมาสนิทกับเพื่อนสนิทเรา เราก็ไม่ได้สนอะไรเพราะเราสนิทกับคนป.ปลายมากกว่า แล้วผญคนนั้นเราขอแทนว่าปลิง ขึ้นม.1มาเพื่อนเราในกลุ่มก็ได้ย้ายกลุ่มไป แล้วปลิงก็เข้ามาในกลุ่มเราอย่างเต็มรูปแบบ เวลามีงานกลุ่ม(ม
.1แล้ว) เรากับปลิงจะไม่ค่อยหากลุ่มได้ จนสุดท้ายก็เริ่ม.ลงตัวขึ้นมีกลุ่ม แต่เพื่อนในกลุ่มกับไม่ช่วยทำงาน เราเริ่มรู้สึกไม่โอเคกับปลิง รู้สึกว่าปลิงขี้อิจฉา ชอบทำให้เราหมดสามธิในการเรียน ชอบมาทำตัวใหญ่ใส่เรามาตบมาตีผลักเราเวลาอยู่กับเพื่อนเยอะๆแต่เราเป็นคนไม่ชอบยอมใครเราไม่ชอบเป็นเป้านิ่ง เราก็ตบกับตลอด ชอบอวดไปเที่ยวนู้นนั้นนี่ ชอบทวงบุญคุณ จนเหลือเทอมสุดท้ายแล้วในการเรียนม.1เราเหลือเวลาอีกประมาณ2เดือน แต่เชื่อมั้ยก่อนหน้านี้ที่เราปิดเทอมปีใหม่เราหมือนคนสติไม่ดี ในกลุ่มทำงานเราจะมีผชคนนึงที่หน้าตาดีคนนี้เป็นคนที่ทำให้เราอึกอัด ทำทุกอย่างที่เราเกลียด ชอบด่าคนอื่น ตลอดปิดเทอมเราคิดตลอดว่าเราจะเปิดเทอมรึยัง เราเปิดแล้วเราจำทำยังไง ไม่อยากไปเลย ไม่อยากเจอ ไม่อยากยุ่ง เกลียด อึดอัด เราเครียด จนวันนี้เป็นวันแรกที่เราเปิดเราไปเรียนแค่วันแรก แต่เราไม่ไหวแล้ว งานกลุ่มต้องเจอมัน มันอีกแล้วหลอเราคิดตลอดทำไมต้องมัน จนเรานั่งคิดตอนเรียนว่าถ้าเราตายๆไปมันจะดีมากเลยนะ ไม่ต้องมาทนกับอะไรแบบนี้ ไม่ต้องเครียด ไม่ต้องทำให้พ่อแม่เป็นห่วง แต่ครอบครัวเราดีมาก ดีจนเราไม่รู้ว่าชาติหน้าเกิดมาเราจะได้เจอครอบครัวแบบนี้อีกหรือเปล่า เราคิดว่ามันมีค่าพอสำหรับชีวิตเราเลยหลอ แต่เราไม่อยากทนแล้ว เราเหนื่อย บางคนอาจไม่เข้าใจความรู้สึกเรา เรามาเล่าแบบนี้มันไม่ค่อยละเอียดหลอกมันเยอะมาก แล้วถ้าเราเจอเพื่อนแบบอิผชคนนี้แต่เรามีเพื่อนสนิทที่เราไว้ใจได้อยู่ด้วยเราก็ไม่สนใจ แต่นี่เรามีปลิง เพื่อนเก่าๆปลิงบอกเลยว่าปลิงรอหักหลังทุกครแหละ แล้วก็อื่นๆ แล้วพอเรามาคิดมันก็ตรงหมด เราอึดอัดมากๆ เราเลยมาระบาย
ปล.เราเป็นคนนิ่งๆนิ่งสุดในกลุ่ม เราโดนเกลียดเยอะเหมือนกันเพราะคนคิดเราทำหน้าบึ้งใส่ เราอยสกเข้าหาเพื่อนใหม่ๆแต่ปลิงพอเหนเราเริ่มสนิทกับใครมันจะชอบมายุ่งเราเปนคนชวนคุยไม่เก่ง เราขำยาก เวลาเล่าเรื่องอะไรปลิงมันเลยดูเข้ากับเพื่อนขำหัวเราะเล่นมุกได้ดีกว่าเรา เราเหนื่อยเราเบื่อ เราอยากตาย เรารุ้แค่คิดก้บาปแล้ว แต่เราคิดว่าถ้ามีคนมาอยุ่ในจุดตรงที่เราอยู่ ก็น่าจะรู้สึกเหมือนเรา เราต้องวิ่งไปห้องน่ำไปร้องไห้อยุ่คนเดียว แล้วกลับมาทำกิจกรรมต่อยิ้มต่อทั้งที่เราเบื่อเราเหนื่อย เราต้องคอยระวังทุกอย่าง ไม่ให้โดนหักหลัง ไม่ให้โดนหลอก เราจะทำอะไรเราต้องคิดไปไกลมากๆ เรามีเรื่องอะไรเราก็พูดไม่ได้ เรามีแต่กำลังใจจากคนในครอบครัว แฟนเราก็ไม่ได้รู้เรื่องนี้ เราไม่ได้บอกแฟนเราก็เปนคนติสๆแต่แฟนเราเปนเดกกิจกรรมเล่นดนตรีเล่นกีฬา เราไม่รุ้ว่าถ้าเราบอกเค้า เค้าจะเข้าใจเรามั้ย เราจะต้องทนจริงๆใช่มั้ย ทนไปเรื่อยๆ จนกว่าจะจบ แต่เราอยากให้มันจบไวๆ ไวกว่า2เดือนเราจำทำยังไง หรือเราจะต้องไปจริงๆเราจะได้ไม่ต้องทน
ถ้ามีเวลามาอ่านหน่อยนะ เราควรทนต่อไปจิงๆหลอ
เราอยู่โรงเรียนเอ(สมมุติ)มาตั้งแต่ป.ต้นปัจจุบันอยู่ม.ต้น(ขอไม่เจาะจงนะค่ะ)เรามีเพื่อนที่คบตั้งแต่ป.ต้นจบปัจจุบัน กลุ่มเรามีทั้งหมด5คนค่ะ เพื่อนจะชอบบอกว่ากลุ่มเราหน้าตาดีกันกันหมด แต่คนที่สนิทกับเราสุดเข้ามาตอนป.ปลาย กลุ่มเราไม่เคยโดนแยกห้องเลย จนถึงวันที่เราต้องขึ้นมัธยมเป็นปีแรก วันปัจฉิมเรามีความสุขมาก ได้อยู่กับเพื่อนกับแฟนกับพ่อแม่ คือมันคืออะไรที่ดีมากเว้ย แต่ตอนนั้นเราไม่ได้สนอะไรก็คิดว่ามันก็ดีเป็นปกติอยู่แล้ว แต่พอเราขึ้นม.1เราโดนแยกห้องกับเพื่อนที่สนิทในกลุ่ม2คน(มี5คนรวมเราแล้วนะ แต่เราจะสนิทจริงแบบบอกทุกเรื่องแค่2คน อีก2คนก็คุยๆได้)ตอนนั้นเราก็ไม่ได้สนอะไรเพราะเราได้อยู่อยู่กับเพื่อนในกลุ่มคนนึงที่ไม่สนิท ส่วนอีกคนที่เราไท่สนิทได้แยกสายไปอีกสายหนึ่งแต่ช่วงนั้นมีเพื่อนคนนึงเริ่มมาสนิทกับเพื่อนสนิทเรา เราก็ไม่ได้สนอะไรเพราะเราสนิทกับคนป.ปลายมากกว่า แล้วผญคนนั้นเราขอแทนว่าปลิง ขึ้นม.1มาเพื่อนเราในกลุ่มก็ได้ย้ายกลุ่มไป แล้วปลิงก็เข้ามาในกลุ่มเราอย่างเต็มรูปแบบ เวลามีงานกลุ่ม(ม
.1แล้ว) เรากับปลิงจะไม่ค่อยหากลุ่มได้ จนสุดท้ายก็เริ่ม.ลงตัวขึ้นมีกลุ่ม แต่เพื่อนในกลุ่มกับไม่ช่วยทำงาน เราเริ่มรู้สึกไม่โอเคกับปลิง รู้สึกว่าปลิงขี้อิจฉา ชอบทำให้เราหมดสามธิในการเรียน ชอบมาทำตัวใหญ่ใส่เรามาตบมาตีผลักเราเวลาอยู่กับเพื่อนเยอะๆแต่เราเป็นคนไม่ชอบยอมใครเราไม่ชอบเป็นเป้านิ่ง เราก็ตบกับตลอด ชอบอวดไปเที่ยวนู้นนั้นนี่ ชอบทวงบุญคุณ จนเหลือเทอมสุดท้ายแล้วในการเรียนม.1เราเหลือเวลาอีกประมาณ2เดือน แต่เชื่อมั้ยก่อนหน้านี้ที่เราปิดเทอมปีใหม่เราหมือนคนสติไม่ดี ในกลุ่มทำงานเราจะมีผชคนนึงที่หน้าตาดีคนนี้เป็นคนที่ทำให้เราอึกอัด ทำทุกอย่างที่เราเกลียด ชอบด่าคนอื่น ตลอดปิดเทอมเราคิดตลอดว่าเราจะเปิดเทอมรึยัง เราเปิดแล้วเราจำทำยังไง ไม่อยากไปเลย ไม่อยากเจอ ไม่อยากยุ่ง เกลียด อึดอัด เราเครียด จนวันนี้เป็นวันแรกที่เราเปิดเราไปเรียนแค่วันแรก แต่เราไม่ไหวแล้ว งานกลุ่มต้องเจอมัน มันอีกแล้วหลอเราคิดตลอดทำไมต้องมัน จนเรานั่งคิดตอนเรียนว่าถ้าเราตายๆไปมันจะดีมากเลยนะ ไม่ต้องมาทนกับอะไรแบบนี้ ไม่ต้องเครียด ไม่ต้องทำให้พ่อแม่เป็นห่วง แต่ครอบครัวเราดีมาก ดีจนเราไม่รู้ว่าชาติหน้าเกิดมาเราจะได้เจอครอบครัวแบบนี้อีกหรือเปล่า เราคิดว่ามันมีค่าพอสำหรับชีวิตเราเลยหลอ แต่เราไม่อยากทนแล้ว เราเหนื่อย บางคนอาจไม่เข้าใจความรู้สึกเรา เรามาเล่าแบบนี้มันไม่ค่อยละเอียดหลอกมันเยอะมาก แล้วถ้าเราเจอเพื่อนแบบอิผชคนนี้แต่เรามีเพื่อนสนิทที่เราไว้ใจได้อยู่ด้วยเราก็ไม่สนใจ แต่นี่เรามีปลิง เพื่อนเก่าๆปลิงบอกเลยว่าปลิงรอหักหลังทุกครแหละ แล้วก็อื่นๆ แล้วพอเรามาคิดมันก็ตรงหมด เราอึดอัดมากๆ เราเลยมาระบาย
ปล.เราเป็นคนนิ่งๆนิ่งสุดในกลุ่ม เราโดนเกลียดเยอะเหมือนกันเพราะคนคิดเราทำหน้าบึ้งใส่ เราอยสกเข้าหาเพื่อนใหม่ๆแต่ปลิงพอเหนเราเริ่มสนิทกับใครมันจะชอบมายุ่งเราเปนคนชวนคุยไม่เก่ง เราขำยาก เวลาเล่าเรื่องอะไรปลิงมันเลยดูเข้ากับเพื่อนขำหัวเราะเล่นมุกได้ดีกว่าเรา เราเหนื่อยเราเบื่อ เราอยากตาย เรารุ้แค่คิดก้บาปแล้ว แต่เราคิดว่าถ้ามีคนมาอยุ่ในจุดตรงที่เราอยู่ ก็น่าจะรู้สึกเหมือนเรา เราต้องวิ่งไปห้องน่ำไปร้องไห้อยุ่คนเดียว แล้วกลับมาทำกิจกรรมต่อยิ้มต่อทั้งที่เราเบื่อเราเหนื่อย เราต้องคอยระวังทุกอย่าง ไม่ให้โดนหักหลัง ไม่ให้โดนหลอก เราจะทำอะไรเราต้องคิดไปไกลมากๆ เรามีเรื่องอะไรเราก็พูดไม่ได้ เรามีแต่กำลังใจจากคนในครอบครัว แฟนเราก็ไม่ได้รู้เรื่องนี้ เราไม่ได้บอกแฟนเราก็เปนคนติสๆแต่แฟนเราเปนเดกกิจกรรมเล่นดนตรีเล่นกีฬา เราไม่รุ้ว่าถ้าเราบอกเค้า เค้าจะเข้าใจเรามั้ย เราจะต้องทนจริงๆใช่มั้ย ทนไปเรื่อยๆ จนกว่าจะจบ แต่เราอยากให้มันจบไวๆ ไวกว่า2เดือนเราจำทำยังไง หรือเราจะต้องไปจริงๆเราจะได้ไม่ต้องทน