ตามชื่อกท.เลยครับ คือผมจะมาเล่าหรือเรียกอีกอย่างก็มาระบายแหละว่ามันใช่มั้ยโรคซึมเศร้า? อายุ14-15ผมเริ่มเข้ากับใครไม่ได้เข้าสังคมไม่ได้ ตีตัวออกห่างจากกิจกรรมต่างๆ แม่ชวนไปไหนก้อไม่ไปหมกมุ่นอยู่แต่ในห้อง พอตอนนี้ผมอายุย่าง17แล้ว ผมรู้สึกว่าผมเป็นแบบนี้อาการแบบนี้หนักกว่าเดิมก้อคือนอนไม่หลับทั้งคืนก้อเคยเป็นหลายวันที่นอนได้แค่ทุกๆ1-2ชั่วโมงก้อชอบตื่นมาเป้นแบบนี้ประจำ แล้วก้อเริ่มจำอะไรไม่ได้บางทีผมทำอะไรสักอย่างผ่านไปแค่3นาทีผมยังลืมเลยครับว่าผมทำอะไรแล้วต้องทำอะไรต่อ และก้อชอบเก้บเอาคำพูดเล้กๆน้อยๆของคนอื่นมาคิดมากทั้งที่บางทีคำพูดนั้นปกติไม่ควรต้องเอาเก้บมาคิดด้วยซ้ำไป บ่อยครั้งมากที่ผมคิด บ่อยครั้งมากที่ผมนั่งร้องไห้เจ้บปวดกับคำพูดผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าร้องไห้ไปเพื่ออะไรเวลาสุขใจดีใจก้อร่าเริงปกติแต่พอฝอเวลาที่โกรกับคำพูดหรือกับคนนฃๆนั่นที่ทำให้โกรธผมจะมีความที่แบบหายใจเข้าออกแรงๆเสียงดังๆร้องไห้แบบสุดเคียดเเค้นแล้วมักจะบีบมือกำมือกำแขนตัวเองแรงๆบีบจนแดงพวกคุณรู้รึป่าวว่ามันไม่ได้มีอาการแค่นี้สำหรับผม จนผมเรียนต่อม.4เวลาที่เรียนก้อปวดหัวจนเรียนต่อไท่ได้จริงๆจนต้องออกพอกลับมาอยู่ที่บ้านก้อเบื่อตามเคยผมบอกกับแม่เสมอว่าผมปวดหัวผมเบื่อ นั่งเหม่อตลอดเลยเวลาที่ทำอะไรก้อช่างจอตใจจะไม่จดจ่อกับสิ่งที่ทำอยู่รู้สึกไม่มีความสุขรู้สึกไม่มีคุณค่าไม่มีใครสนใจไม่ยินดีกับเรื่องที่ทุกคนยินดีกันมีความสุขกันแล้วก้อกลับกลายเป้นว่ามานั่งร้องไห้ปวดใจแบบทรมานเหมือนเดิมแล้วก้อนั่งถามตัวเองว่าตกลงเป้นใครร้องไก้ทำไมเครียดไปทำไม ความสุขหายไปไหน ผมรุ้ว่ามันไม่ปกติมากๆอาการของเราแบบนี้ไม่มีใครรู้ไปกว่าตัวเราเองใช่มั้ยและผมก้อไม่รู้ว่าจะต่อสู้กับภาวะแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหนมันทรมานมานจริงๆ
ภาวะซึมเศร้าอาการเป็นยังไงครับ