อาจจะดูยาวหน่อยนะครับ เพราะผมก็ไม่รู้จะระบายกับใครแล้ว
พ่อผมเป็นโรคหลายชนิดครับ อาทิ เบาหวาน ความดัน โรคเกี่ยวกับตับและวัณโรค ด้วยโรคต่างๆทำให้แกเดินไม่สะดวก นั่งก็ไม่ได้นานต้องนอนอย่างเดียว บางวันแย่สุดคือเดินไม่ได้ พาไปหาหมอตลอดในทุกครั้งที่บอกว่าไม่ไหวรักษามาก็ประมาณ4เดือนเศษๆเห็นจะได้ ก็ไม่ดีขึ้นแต่กลับแย่ลงกว่าเดิม ช่วงเวลารักษาผมเข้าใจว่ามันยังไม่นานพอสำหรับโรคประเภทนี้ จนถึงวันนี้แกขากลับจากไปฉีดยาวัณโรคที่ต้องฉีดทุกวัน ช่วงที่กำลังช่วยพยุงแกให้เดิน แกก็หมดแรงและนอนลงบนที่นอน แกเป็นแบบนี้ตลอดเวลาที่แกกลับมาจากฉีดยา จนคืนนี้ แกอยากกินน้ำอัดลม ผมเลยไปซื้อและกลับเข้ามาเจอ เขายิ้มให้และหมักน่องไก่ของโปรดเรา หุงข้าวให้ทั้งๆที่เดินไม่ได้ นาทีนั้นผมดีใจมากคิดว่าพ่อผมดีขึ้นแล้ว ถึงแม้แกจะใช้วิธีคลานก็เถอะ เรานั่งคุยกันด่ากันทะเลาะกันเฮฮาตลอดช่วงที่รอข้าวสุก ผมเลยไปหยิบจานชามเพื่อจะมากินข้าวกัน แต่สิ่งที่ผมเห็นคือเขานอนร้องไห้บนที่นอน ตัวร้อน ขาอ่อนแรง ขยับตัวไม่ค่อยได้ และบอกไม่ไหวแล้ว เขาขอจับมือ ผมเลยกำมือพ่อไว้และเราก็ร้องไห้เราก็คอยยื้อบอกให้สู้เดี๋ยวมีคนมารับไปโรงบาลเขาก็บอกไม่ไป อยากอยู่แบบนี้ จนถึงตอนนี้ 22:45 เขายังนอนร้องไห้ คุยนั่นนี่กับเรา เลยนอนคิดได้ว่าตอนเช้าขากลับจากฉีดยาแกพูดว่าถ้าตายคืนนี้คงมีความสุข ตอนนี้ผมก็ยังนอนเฝ้าอยู่ข้างๆแกเพราะเขาคือคนเดียวที่ผมเหลืออยู่
ยาวพอสมควรต้องขอโทดด้วยถ้าอ่านแล้วงงๆเพราะผมก็อยากระบายขอวิธีอะไรก็ได้ช่วยพ่อผม
พ่อผมป่วยจนท่านบอกไม่ไหวแล้ว ผมควรทำไงดีครับ?
พ่อผมเป็นโรคหลายชนิดครับ อาทิ เบาหวาน ความดัน โรคเกี่ยวกับตับและวัณโรค ด้วยโรคต่างๆทำให้แกเดินไม่สะดวก นั่งก็ไม่ได้นานต้องนอนอย่างเดียว บางวันแย่สุดคือเดินไม่ได้ พาไปหาหมอตลอดในทุกครั้งที่บอกว่าไม่ไหวรักษามาก็ประมาณ4เดือนเศษๆเห็นจะได้ ก็ไม่ดีขึ้นแต่กลับแย่ลงกว่าเดิม ช่วงเวลารักษาผมเข้าใจว่ามันยังไม่นานพอสำหรับโรคประเภทนี้ จนถึงวันนี้แกขากลับจากไปฉีดยาวัณโรคที่ต้องฉีดทุกวัน ช่วงที่กำลังช่วยพยุงแกให้เดิน แกก็หมดแรงและนอนลงบนที่นอน แกเป็นแบบนี้ตลอดเวลาที่แกกลับมาจากฉีดยา จนคืนนี้ แกอยากกินน้ำอัดลม ผมเลยไปซื้อและกลับเข้ามาเจอ เขายิ้มให้และหมักน่องไก่ของโปรดเรา หุงข้าวให้ทั้งๆที่เดินไม่ได้ นาทีนั้นผมดีใจมากคิดว่าพ่อผมดีขึ้นแล้ว ถึงแม้แกจะใช้วิธีคลานก็เถอะ เรานั่งคุยกันด่ากันทะเลาะกันเฮฮาตลอดช่วงที่รอข้าวสุก ผมเลยไปหยิบจานชามเพื่อจะมากินข้าวกัน แต่สิ่งที่ผมเห็นคือเขานอนร้องไห้บนที่นอน ตัวร้อน ขาอ่อนแรง ขยับตัวไม่ค่อยได้ และบอกไม่ไหวแล้ว เขาขอจับมือ ผมเลยกำมือพ่อไว้และเราก็ร้องไห้เราก็คอยยื้อบอกให้สู้เดี๋ยวมีคนมารับไปโรงบาลเขาก็บอกไม่ไป อยากอยู่แบบนี้ จนถึงตอนนี้ 22:45 เขายังนอนร้องไห้ คุยนั่นนี่กับเรา เลยนอนคิดได้ว่าตอนเช้าขากลับจากฉีดยาแกพูดว่าถ้าตายคืนนี้คงมีความสุข ตอนนี้ผมก็ยังนอนเฝ้าอยู่ข้างๆแกเพราะเขาคือคนเดียวที่ผมเหลืออยู่
ยาวพอสมควรต้องขอโทดด้วยถ้าอ่านแล้วงงๆเพราะผมก็อยากระบายขอวิธีอะไรก็ได้ช่วยพ่อผม