พอดีเรียนอยู่ ม.4 เรียนมาเกือบครึ่งปีล่ะครับ ปัจจุบันเรียนสายศิลป์-จีน พอดีว่าช่วงแรกๆผมอยากเรียนสายศิลป์-ญี่ปุ่น แต่ตอนที่สมัครกลับไม่มีมีแต่ภาษาจีน ตอนนั้นผมคิดว่าภาษาจีนคงคล้ายๆญี่ปุ่นแหละ ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร เรียนช่วงแรกๆก้ไม่ค่อยรุ้เรื่องแต่ตอนนั้นคิดว่าก็แค่ช่วงเริ่มต้นเรียนไปเดี๋ยวก็ชินแต่พอผ่านไปเรื่อยๆ ผมคิดว่าภาษาจีนที่ผมเรียนนั้นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับอนาคตที่ผมอยากเป็นเลย(บวกกับเรียนไม่ค่อยรู้เรื่อง) วิชาอื่นได้หมดไม่ถึงกลับเก่งมาก แต่จีนเดี๋ยวนี้ผมเริ่มขี้เกียจแล้วล่ะครับ วันนึงผมเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาแม่ แม่ก้บอกว่า''เรียนไปก็เหมือนกันล่ะ เพราะยังไงตอนทำงานก็ไม่ตรงสายหรอก'' (แค่ยกตัวอย่างมานะครับ ที่จริงยาวมากและหยาบคายด้วย) ผมพยายามอธิบายว่า''ผมจะตั้งใจเรียนให้ดีกว่าเดิมแน่นอน จะไม่เหมือนเดิมหรอก'' แม่ก็แบบว่าง'ตอนเด็กๆแม่ไม่เคยทำให้ยายโกรธมาก่อนเลยนะ แล้วดูนี่สิลูก ลูกทำให้แม่ผิดหวังมากจ่ายค่าเทอมไปตั้งปี1 กลับจะเรียนใหม่''
ปัญหาจะอยู่ที่
1.ครอบครัวผมฐานะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ยังจ่ายค่ารถ ค่าบ้านอยู่เลยปัจจุบัน(พ่อทำอาชีพขายประกัน แม่ตอนนี้อายุมากก็เลยทำงานเป็นแม่บ้านที่รร)
2.พ่อแม่มีแนวคิดที่ว่าเรียนไปก็เหมือนกัน จ่ายแล้วเรียนไปเถอะ เอาแค่วุฒิพอ
3.อันนี้เรื่องครอบครัวผม พ่อแม่เกลียดผมอยู่แล้ว(แต่ปัจจุบันพยายามทำให้เกรดดีขึ้น แต่ติดตรงที่ผมติดเกมจนไม่อ่านหนังสือที่บ้าน เกรดผมเฉลี่ย 2.60 )