อัลบั้ม(ของไทย)ควรปรับปรุงตรงไหนครับ คนถึงจะหันกลับมาซื้อ????

เรื่องคนละเมิดก็ส่วนหนึ่ง ประเทศไหนๆก็มีทั้งนั้นครับ
ไม่ควรนำมาใช้เป็นข้ออ้างในการทำงานแบบชุ่ยๆ
มักง่าย ตัดงบให้มากที่สุดเพื่อเอากำไรเยอะๆ

ผมยกตัวอย่างความต่าง ระหว่างอัลบั้มไทยกับเทศ
(เฉพาะที่พอสังเกตได้ไม่ยาก) ดังนี้
- คุณภาพแผ่น การริป ของไทย ไม่ดีเลย ถูกที่สุด
ในขณะที่ต่างประเทศ พยายามใช้ของดีที่สุด
หาทางทำยังไงก็ได้ให้เสียงดีที่สุด
แต่ของไทย เจตนาทำยังไงก็ได้ ให้กำไรมากสุด
โดยที่คุณภาพไม่ห่วยจนคนทั่วไปฟังออก

- การจัด Plalist แต่ละอัลบั้ม
ต่างประเทศ มองเป็นงานศิลปะ
จัดเรียงยังไงให้ดึงดูดใจผู้ฟัง ตั้งแต่เพลงแรกไปจนจบเพลงสุดท้าย
แต่ของไทย เหมือนโยนใส่ลงไปมั่วๆ
ไม่ก็ทำตามสูตรมักง่าย เพลงเร็วเพลงแรก
แล้วก็สลับเพลงช้าไปเรื่อยๆ จบปิ้ง

- อัลบั้มส่วนใหญ่ ไม่ได้จ้าง ซาวน์เอ็น เพื่อมิกซ์สุดท้ายก่อนปล่อยสู่ตลาด
ทำให้เพลงในอัลบั้มเสียงโดดกันไปมา
เพราะแต่ละเพลง ไม่ได้มาจากห้องอัดเดียวกัน
ซาวน์เอ็น คนสุดท้าย จึงต้องมาปรับเสียงให้เท่ากัน
แต่ของไทย ฟังแผ่นแท้ อย่างกับแวมไพร์ เพลงนึงดังเพลงนึงเบา
ดูถูกแม้กระทั่งลูกค้าคนไทยด้วยกันเอง

- ปกอัลบั้มนั้น มีคุณค่าอย่างมาก ถ่ายกันครั้งเดียว
ควรตั้งใจถ่าย เก็บช่วงเวลาเหล่านั้น และสื่ออารมณ์
แรงบันดาลใจในการทำอัลบั้มให้ชัดเจน
ไม่ใช่เอากระดาษเช็ดก้นมาใส่ในกล่อง
วางขายพร้อมซีดีที่คุณภาพไม่ต่างจากแวมไพร์

- คุณภาพการบันทึกมั่ว
คนเขียนเนื้อคนนึง คนคิดทำนองคนนึง คนเรียบเรียงคนนึง
อันนี้เป็นปกติของรูปแบบการทำงานของค่ายเพลงแมส
แต่ที่ทำทุกอย่างพังพินาศ คือเอาคนมิกซ์ที่ไม่ถึง
ไม่เข้าใจเจตนาเพลง ไม่สามารถดึงความน่าสนใจ
ของเพลงนั้นๆออกมาได้

ไม่พูดถึงการโปรโมท และการเลือกกลุ่มลูกค้านะครับ
บอกเลยว่าต่างกันมาก แม้ผลสะท้อนจะไม่ชัดเจน
แต่สิ่งเหล่านี้ รวมกันแล้วสำคัญมากพอ
ที่จะทำให้คนตัดสินได้ว่ามีค่าหรือไม่ ควรซื้อหรือเปล่า