จะทำยังไงกับสถานะ Single mom

เรามีปัญหา ท้องก่อนแต่ง แล้วแฟนก็กลับไปอยู่กับแฟนเก่า ตอนนี้ก็เลยเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวไปโดยปริยาย เข้าใจถึงความทุกข์ ความเจ็บปวดมากที่สุดในชีวิต เลี้ยงลูกไป ร้องไห้ไป ทั้งเหนื่อย ทั้งเครียด นอนไม่พอ นอนไม่หลับ เหนื่อยอยู่คนเดียว แต่คนที่สร้างปัญหามาด้วยกัน กลับนอนหลับสบาย คิดถึงลูกก็มาหา มาตักตวงความสุขแล้วก็กลับไป ทิ้งให้เราช้ำใจอยู่คนเดียว  และที่สำคัญ ยังคงให้ความหวังกันเสมอมา ว่าสักพักจะกลับมาอยู่เป็นครอบครัว  ให้อดทนรอ อย่ามีใครใหม่ บางทีก็ไม่เข้าใจผู้ชายนะคะ ว่าทิ้งเราไปแล้ว เลือกเดินทางเดินของตัวเองแล้ว ทำไมถึงยังบอกให้เรารอ เค้ารักเราจริง หรือแค่หวงก้างเลยไม่อยากปล่อยคะ คุณผู้ชายท่านไหนที่มีนิสัยแบบนี้ ช่วยบอกที ผู้ชายเค้าคิดอะไรกันแน่ ตอนนี้ลูกค่อยๆโตขึ้นทุกวัน น่ารักขึ้นทุกวัน  เราก็ได้แต่เลี้ยงดูเค้าให้ดีแต่ใจก็ยังช้ำอยู่มากมาย พ่อของลูกไม่ยอมจบกับเรา แต่เค้าก็ไม่ได้เลือกเรา ผู้ชายคนไหนเข้ามาอ่าน ขอพูดในฐานะผู้หญิงที่โดนกระทำนะคะ ว่าอย่าเก็บไว้ 2 ทางเลย  ผู้หญิงเค้าเจ็บปวดมากกว่าการที่คุณบอกความจริงกับเค้ามากกว่าค่ะ อย่าหลอกว่ารักเลย เลือกสักฝ่าย อย่าเอาความสงสารมาทำร้ายผู้หญิงอีกเลย
ผู้ชายที่เค้านังยื้อเราไว้ เค้ายังรู้สึกดีกับเราไหมคะ แล้วลูกน้อย จะทำให้พ่อเค้าคิดได้ไหมคะ ทุกวันนี้เราหันหน้าเข้าหาธรรมะแล้วค่ะ ไม่งั้นอยู่ไม่ได้ ทุกข์ใจมาก แต่ธรรมะก็ช่วยได้แค่ครั้งคราว บางทีใจก็ลงเหวไปไม่มีชิ้นดี ผู้หญิงอีกคนก็พยายามแย่งชิงกัน หาจังหวะที่จะทำให้เรารับรู้ว่าชั้นคือเจ้าของ ทั้งการโพสรูปคู่ที่มีความสุขกันมาก แต่ก็โทดผู้หญิงไม่ได้ ก็พ่อของลูกเราก็ไปให้ความสุขกับเค้าจิงๆ เราควรทำตัวยังไงให้มีค่าดีค่ะ แล้วจุดจบของชีวิตเราต้องมาเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวจริงๆหรอคะ ยังรับชีวิตแบบนี้ไม่ได้เลย ขอคำแนะนำจากประสบการณ์หลายๆท่าน เผื่อให้เรามีแนวทางในการเดินต่อทีค่ะ เราควรรอพ่อของลูก แบบที่เค้าบอกให้รอไหมคะ หรือเราควรตัดเค้าออกจากชีวิต การที่เรายอมตัดแล้วรู้ว่าเค้าต้องไปมีความสุขกับคนอื่น เป็นการเสียสละที่เจ็บปวดเหลือเกิน เราจะก้าวผ่านเรื่องนี้ไปได้ยังไง จะวางตัวยังไง อยากมีค่า อยากมีความสุข รักลูกอยากให้ลูกมีครอบครัวที่สมบูรณ์