สวัสดีเรามีเรื่องมาเล่าสู่ฟัง..
เรากับแฟนคบกันมา 2ปีกว่าๆ เค้าเป็นรุ่นน้องเรา 1ปี เราคบกันตั้งแต่เรียนมัธยมจนเราเข้ามหาลัยปี1 เลิกกันเพราะเค้าตาม เค้าจิก เค้าเยอะกับเรามากเกินไป (ความเป็นห่วงของเค้านั้นแหละค่ะ) เวลาเราจะไปไหนหรือเราจะทำอะไร หรือเราลืมไม่ได้บอกเค้า ว่าเราไม่ว่างหรือทำอะไร เค้าก็จะตามเช็คเรากับเพื่อนเราที่เป็นรูเมท แต่เราไม่ชอบเพราะเราคิดว่ามันก้าวก่ายมากเกินไป มันจะวุ่นวายเพื่อนเรามากเกินไป ง่ายๆคือเรากลัวค่ะ กลัวว่าเพื่อนเราจะรำคาญจนลืมแคร์ความรู้สึกที่เค้าเป็นห่วงเราไป (ก็คือมองความความเป็นห่วงเค้านั้นแหละค่ะ) แม้กระทั่งเราไปทำธุระ เช่นอาบน้ำหรือเอาเสื้อผ้าไปซักแปปเดียวแล้วเราไม่ได้บอกเค้า เพราะคิดว่าไม่เป็นไรหรอกมั้ง ถ้าเรารายงานเค้าทุกวินาที่มันจะดูเยอะไป มันจะดูน่ารำคาญ เพราะเค้าเองก็มีหน้าที่ที่ต้องทำเยอะมากแค่แปบเดียวคงไม่เป็นไร เพราะเราเองก็เหนื่อยๆเพราะทำกิจกรรมรับน้องซ้อมนู้นนี้นั้นเข้าร่วมกิจกรรมเก็บกิจกรรม ในหัวเราคิดว่า #ทำอะไรเสร็จเรียบร้อยทุกอย่างแล้วค่อยมาคุยกันที่เดียวยาวๆไปเลย แต่เราก็ลืมคิดไปว่าเวลาเราไม่ตรงกันเพราะเค้าเรียนมัธยม และเป็นนักดนตรีโรงเรียนด้วย บ้างที่ก็ไปออกค่ายดนตรีกับรุ่นพี่เค้าบ้าง ไปนอนรร. อื่นบ้างเพราะทำค่ายสอนดนตรี มันก็ยิ่งทำให้เวลาไม่ตรงกันมากขึ้นและก็เริ่มพูดคุยกันน้อยลง แต่เพราะนั้นแหละค่ะยิ่งคุยกันน้อยลจนเราก็คิดว่าไม่บอกทุกเรื่องคงไม่เป็นเป็นหรอก แค่อาบน้ำหรือไปซักผ้าเองนั้นคือสิ่งที่เราคิดค่ะ แต่เค้าก็จะคอยทักถามเพื่อนเราว่าเราไปไหนตลอด (เราเข้าใจแหละว่าห่วงและเราก็ผิดเองแหละที่ไม่บอกเค้า แต่ตอนนนั้นมันทำให้เราเบื่อเค้าค่ะ เพราะเรารู้สึกว่าเค้าเยอะ เค้าจุกจิก เค้าก้าวก่ายกับเพื่อนเรามากเกินไปจนบางทีเพื่อนเราก็พูดกับเราในเชิงบ่นๆว่า #นี้แฟนนะเว่ยไม่ใช่พ่อจะเช็ค จะตาม จะให้รายงานอะไรหนักหนาว่ะ บลาๆๆ จนในหัวเราคิดขึ้นมาวูบหนึ่งหลายๆอย่างที่มันอัดอั้นที่มันเคยเจอ และน่าเบื่อจริงๆแหละ ตอนมีเวลาเรามีตอนที่เรายังไม่ขึ้นมหาลัยเค้าก็เมินเราเหมือนกันในบ้างครั้งปล่อยให้เรารอ ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้ตามจุกจิงเค้าหรือก้าวก่ายชีวิตเค้า หรือตามเช็คกับเพื่อนกับคนรู้จักเค้าเลยค่ะ ทั้งๆที่ในใจเราอ่ะอยากทำแทบตาย แต่พูดแต่ทำไม่ได้ (หรือพูดอย่างปากแข็งนั้นแหละค่ะ ใจสนใจทุกรายละเอียดแต่ทำเป็นเฉยเมยไม่สนใจ) เพราะคิดว่าเด่วมันจะดูเยอะดูน่าเบื่อน่ารำคาญ และทำไมที่เราเค้าถึงเยอะแบบนี้ ค่ะและนั้นแหละค่ะมันทำให้เราเบื่อเค้า เรารำคาญเค้า จนลืมมองเห็นถึงความหวังดี ความเป็นห่วงของเค้า จนเราทะเลาะกันค่ะ และไอ้เราดันเป็นคนขี้ประชดประชัน ปากอย่างใจอย่างทุกอย่างคือตรงข้ามที่ทำ ประเภทที่แบบฉันถูกเสมอฉันไม่ผิด แต่เค้าดันเป็นที่ยอม ยอมทุกอย่างให้เราเสมอในทุกๆเรื่องเค้าจะเป็นฝ่ายยอม แม้เค้าไม่ผิด เค้าก็จะยอมขอโทษ และยอมง้อเราก่อนเสมอ แต่พอทะเลาะกันมาขึ้นบ่อยขึ้นเรื่อยๆ และคืนนั้นคือคืนที่เราทะเลากันเรื่องแบบนี้อีกครั้ง มันทำให้เราเบื่อมากเลยค่ะ พอทะเลากันไปมาเค้าก็พิมพ์มาคำหนึ่งว่า #โชคดีนะ ด้วยความโมโหและความที่เป็นคนนขี้ประชดง้อคนไม่เป็นเพราะไม่เคยง้อ เราเลยพิมพ์ตอบไปว่าโชคดีเช่นกัน เพราะเราคิดว่าเด่วมันก็ง้อเด่วมันก็ทักมาง้อ แต่ไม่ค่ะเปล่าประโยชน์มาค่ะ เพราะนั้นเป็นประโยคที่แปลว่าเราจบกันเราเลิกกันจริงๆค่ะ เพราะเค้าไม่ง้อไม่โทรไม่ตามค่ะ แต่ในวันนั้นเราก็คิดนะคะว่าเราต้องโทรต้องง้อเค้าเพราะเค้าเฉยมากเงียบมาก เราก็เลยคิดว่าต้องไปดูความรู้สึกเค้าก่อนว่าตอนนั้นเค้ายังไง เราเลยตัดสินใจเข้าเฟสบุ๊คเค้าค่ะ และเราก็นั่งดูข้อความที่เค้าคุยกับพี่ของเค้า คือแบบว่าพี่อ่ะเนาะเค้าคงแบบปลอบใจน้องเค้าว่าหาใหม่เยอะแยะคิดอะไรมากมายแค่ผู้หญิงงี้เง่าคนเดียว เลิกแล้วก็หาใหม่ทำนองนั้น มันยิ่งแบบว่าทำให้ชามากค่ะตอนนั้นอารมณ์แบบพี่เค้าก็ไม่ได้ชอบกุอยู่แล้วป่าวว่ะไร้งี้ และมีอีกแชทหนึ่งเป็นพี่ที่รู้ทุกอย่างและเป็นคนแรกที่รู้ว่าเราคุยกัน พี่นี้เค้าก็บอกให้มาง้อเรามาคุยกันดีๆ แต่เค้ากลับตอบพี่คนนั้นไปว่าไม่ ไม่อยากทำให้เราเสียใจอีก ปล่อยเราไปอ่ะดีแล้ว ยิ่งเจอประโยคนี้เรายิ่งนิ่งไปเลยค่ะตอนนั้น เรานอนอยู่บนเตียงแบบโง่ๆนอนแบบนิ่งๆขยับตัวไม่ได้เลยค่ะนะตอนนั้นที่ได้รู้ว่าเค้าไม่กลับมาแล้วจริงๆ และเราก็คิดว่าก็ไม่ควรไปง้อเค้าถ้าเค้าตัดสินใจแบบนั้นแล้วจริง จนเราคิดแล้วคิดอีกจนเวลาผ่านไปได้ 1อาทิตย์ เรารู้สึกหว้าเหว่มากเหงา รู้สึกขาดก็คนเคยคุยกันทุกวันอ่ะ แต่ก็ได้แต่บอกตัวเองไปว่า เราอยู่ได้ เราอยู่คนเดียว เราอยู่กับเพื่อนได้ไม่เป็นไร แต่ข้างในใจเรานี้
โครตโหยหาเค้าเลยอ่ะ (แต่เราร้องไห้แค่วันเดียวนะก็คือวันที่เลิก เพราะเราไม่อยากให้เพื่อนเห็นเราร้องไห้ค่ะ เพราะเพื่อเค้าพยายามสร้างเสียหัวเราะให้เรามาก และยุข้างๆเรามาก จะมีก็แค่อากาศซึมๆหน่อยที่แสดงออกมาชัดมากทั้งๆที่คิดว่าเก็บมันไว้หมดแล้ว แต่จะหนักหน่อยถ้าคืนไหนนอนคนเดียวคือแบบหมอนเปียกอ่ะค่ะ) และแล้ววันหนึ่งวันนั้นก็มาถึง คือเพื่อนเค้าทักมาหาเรา บอกว่าเราว่า เค้าอ่ะยังคิดถึงเรา และยังอยากกลับมานะแต่ให้ผ่านช่วงที่เข้ามหาลัยได้ก่อน แต่ด้วยความเก๊กไง หยิ่งนิดๆเล่นตัวหน่อยๆของดัวเราเอง555555 เลยตอบกลับเพื่อนเค้าไปว่า อ่ออ งั้นให้เค้าทักมาบอกเอง แต่ในใจนี้แบบเบอร์เดิมเฟสเดิมเว่ยรีบทักมานะจะรอ และจะรักษาอย่างดีจะไม่งี้เง่าแล้วจะเป็นคนใหม่นิสัยใหม่ที่ดีขึ้น และแล้วค่ะและแล้วเค้าก็ทักมาค่ะ ทักมาบอกเราเองจิงๆค่ะ แต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิดสิค่ะที่ว่าเค้าจะมาขอคืนดี(หง่อยไปดิ) แต่เป็นการกลับมาคุย และมาบอกว่าเค้ายังไม่พร้อมนะอยากอยู่คนเดียว(คือไรว่ะ งง) แต่แล้วเราก็ได้คุยกันนะ แต่คุยกันได้ไม่นานเราไม่ถึงเดือน และเค้าก็เงียบหายไปจากเรา แต่ใจ
คิดถึง
และพอรุ้มาด้วยแหละว่านางแอบไปชอบน้องคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนของเพื่อนแฟนนางมั้ง เพราะเราแอบส่งเฟสนางแบบตลอด และเห็นนางชอบไปคอมเม้นกันแซวกันบ่อยๆและเพื่อนนางก็มีเชียร์ๆยุบ้าง จนวันนั้นวันปัจฉิมนางไอเราด้วยความเสร่อก็แอบมีหาของขวัญด้วยนะอารมณ์แบบจะเอาให้ แต่ไม่มีคนรู้ว่าเรามีของขวัญให้แม้กระทั่งเพื่อนเราก็ไม่รู้ว่าเราไปหาตอนนั้น (สั่งในเน็ตไงพวก ช่วงของมาส่งหอบ่อยๆไง 5555) วันนั้นเราก็เลยกลับบ้าน แต่ก็กลับอาทิตย์เว้นอาทิตย์ปกติแหละ ก็หวังว่ากลับรอบนี้ก็พอดีถึงเค้าคงกำลังเลิกเรียนเลิกกิจกรรมปัจฉิมพอดี เราก็จะทักไปหาเค้าให้เค้ามารับไปกินหมูกะทะแล้วให้ของเค้าไรงี้ เพ้อมากใช่ไหมล่ะ แต่พอไปถึงเห็นน้องคนที่ว่าค่ะกับเค้ายืนคุยกันให้ดอกไม้กันแต่เค้าไม่เห็นเราค่ะ อามรมณแบบในหนังสัสๆ แหม่เจ็บดีว่ะแต่ยีงดีนะเปลี่ยนใจโทรบอกแม่มารับแทน และแม่ก็ม้าไวด้วยสิมารับทันเวลา หึหึ และของขวัญที่เตรียมนั้นเหรอ เก็บไว้ไม่กี่วันค่ะเอาไปทิ้งเรียบร้อบอยู่ไปก็เจ้บใจป่าวๆ และเพ้อหนักมาอ่ะพูดเลยโพสในเฟสนี้บบโพสชิปหายมาค่ะ โพสทุกวีนทุกวินาที่ นาที5 100ตัส ทุกวันจนเพื่อนด่าและบอกให้เลิกเพ้อหาอ่ะ แต่เค้าก็เงียบมาก และหายไปจากเราเลยค่ะ ไม่เพ้อไม่อะไรเลย ถ้าโพสคือแบบเรื่องอื่นไม่เกี่ยวกับความรักอะไรเลยส่วนมากก็เรื่องเรียนส่ะมากกว่า เหมือนเค้าลืมเราไปแล้ว เหมือนไม่รู้สึกอะไรกับเราแล้วอ่ะ และก็คงไม่ได้รักเราแล้วจริงๆแล้วแหละ แต่วันสำคัญๆเค้าก็ทักมาอวยพรกันนะ เช่นวันเกิด วันปีใหม่(วันปีใหม่นี้ช่วงแรกๆหลังๆไม่มีเลย) อะไรงี้อ่ะเราก็อวยพรเค้ากลับนะ ถ้าเค้ามาอวยเราแต่ถ้าไม่มาเราก็ไม่อ่ะ ไม่อยากหน้าด้านไปอวยเค้า แต่ปีที่ผ่านมาเมื่อกี้เค้าเงียบหายไปในวันเกิดเรา เค้าไม่ทักมาอวยเราเลย จนผ่านไปได้ 2อาทิตย์ เราอดใจไม่ได้เลยทักไปหาเค้าอีกครั้ง รวบรวมความกล้าความหน้าด้านทำท่าทำทางว่าทักผิด (เราเป็นคนไม่ค่อยกล้าคุยหรือกล้าทักใครก่อนแม้จะอยากคุยชิปหายก็ช่าง และก็คุยไม่เก่งด้วยถ้าไม่สนิทนี้คือใบ้-อ่ะ) แต่แล้วเราทักไปในเชิงแบบจะขอคืนดี จะขอให้เค้ากลับมาเริ่มต้นใหม่ทั้งๆทีไม่รุ้ว่าเค้ามีแฟนหรือคนคุยใหม่หรือยัง(น่าจะมีแหละเพราะตอนคบมันก็ยังมีเยอะแยะ 55) แต่สุดท้ายแล้วเค้าก็ยังคงตอบกลับมาด้วยประโยคเดิมๆซ้ำๆที่เคยบอกเราทุกๆครั้งหลังจากเลิกกัน (
ไม่จำเอง) ว่าเค้ายังไม่พร้อมที่จะกลับมา (แต่โลกสวยไงปลอบใจตัวเองด้วยมั้ง ก็คิดว่าสักวันถ้าวันนั้นเค้าพร้อมจริงๆเค้าจะกลับมา เพราะมันไม่เปิดตัวแฟนใหม่สักที่ก็คงจะยังไม่มีหรอกมันคงไม่พร้อมจริงๆ และเซ้นเรามันก็บอกแบบนั้นหรือเราคิดไปเองคนเดียวว่ะ) แต่เค้าจะรู้หรือไม่ว่าเราพยายามเปลี่ยนนิสัยเปลี่ยนตัวเองทุกอย่างให้ดีขึ้น พยายามไม่เป็นคนงี่เง่างอแงเหมือนก่อนเพราะเราคิดว่าเราน่าจะโตได้แล้ว และเข้าใจอะไรหลายๆอย่างแล้ว บางทีเราไม่น่าปล่อยเค้าไปในตอนนั้นเลย เพราะคนที่เราคบมาเค้าคือคนที่นิสัยดี ทนเรา ยอมเราที่สุด รักเราที่สุด และครอบครัวเราถามหาเค้าตลอดทั้งๆที่ก็รู้ว่าเค้ากับเราเลิกกันแล้ว (พ่อแม่เราเอ็นดูเค้า รักเค้า ชอบเค้าเหมือนลูกคนหนึ่งในครอบครัวค่ะแม้จะเจอกันนับครั้งได้) แต่เรากลับปล่อยเค้าไป ด้วยเหตุผลปัญญาอ่อนที่ว่าเบื่อ ว่ารำคาน ไม่จับมือผ่านปัญหาอุปสรรคที่เกิดมาทดสอบความรู้สึก ความรักของเรา และจนมาถึงทุกวันนี้ก็ 3ปีกว่าแล้ว เราก็ยังคงรอ ยังคงคิดถึง และยังคงคิดว่าเค้าจะกลับมา โดยที่ไม่รู้เลยว่าเค้าจะกลับมาไหม แต่ใน 3ปีที่โสดมา ก็ว่าจะไม่มีคนเข้ามานะ ก็มีเข้ามาคุยเรื่อยๆ แต่เหมือนมันไม่ใช่อ่ะ เหมือนมันไม่มีใครชนะใจเราอ่ะ จนเพื่อนๆบอกตลอดว่าเปิดใจดูบ้าง ลองคบดูบ้างแต่พอจะตกลงคบนะมันก็ไม่ได้อ่ะ เหมือนใจมันรอว่ามันจะกลับมาอ่ะ หรือว่าต้องรอจนกว่ามันจะเปิดตัวแฟนว่ะ เราถึงจะตัดใจได้และลองคบคนใหม่ได้
***ตอนนี้คิดทุกคืนทุกวันเลยค่ะว่าสักวันเค้าจะกลับมาในวันที่เค้าพร้อม หรือเราควรหยุดรอแล้วตั้งสติ Move on เดินหน้าเปิดโอกาสให้คนที่เค้ารักเราจริงๆดี ถึงแม้จะฟื้นๆหน่อยก็เถอะ
มีใครเป็นเหมือนเราบ้างไหมอ่ะ แบบนี้อ่ะ มาแชร์ความรู้สึกกันหน่อย อมยิ้ม02 อมยิ้ม02
ปล.อย่าด่าเรานะ เราด่ากลับนะ แค่เล่าสู่ฟัง มาระบายความรู้สึก อยากให้มาแชร์ความรู้สึกกัน
ควรรอเค้าพร้อม หรือเริ่มต้นใหม่ดีค่ะ
เรากับแฟนคบกันมา 2ปีกว่าๆ เค้าเป็นรุ่นน้องเรา 1ปี เราคบกันตั้งแต่เรียนมัธยมจนเราเข้ามหาลัยปี1 เลิกกันเพราะเค้าตาม เค้าจิก เค้าเยอะกับเรามากเกินไป (ความเป็นห่วงของเค้านั้นแหละค่ะ) เวลาเราจะไปไหนหรือเราจะทำอะไร หรือเราลืมไม่ได้บอกเค้า ว่าเราไม่ว่างหรือทำอะไร เค้าก็จะตามเช็คเรากับเพื่อนเราที่เป็นรูเมท แต่เราไม่ชอบเพราะเราคิดว่ามันก้าวก่ายมากเกินไป มันจะวุ่นวายเพื่อนเรามากเกินไป ง่ายๆคือเรากลัวค่ะ กลัวว่าเพื่อนเราจะรำคาญจนลืมแคร์ความรู้สึกที่เค้าเป็นห่วงเราไป (ก็คือมองความความเป็นห่วงเค้านั้นแหละค่ะ) แม้กระทั่งเราไปทำธุระ เช่นอาบน้ำหรือเอาเสื้อผ้าไปซักแปปเดียวแล้วเราไม่ได้บอกเค้า เพราะคิดว่าไม่เป็นไรหรอกมั้ง ถ้าเรารายงานเค้าทุกวินาที่มันจะดูเยอะไป มันจะดูน่ารำคาญ เพราะเค้าเองก็มีหน้าที่ที่ต้องทำเยอะมากแค่แปบเดียวคงไม่เป็นไร เพราะเราเองก็เหนื่อยๆเพราะทำกิจกรรมรับน้องซ้อมนู้นนี้นั้นเข้าร่วมกิจกรรมเก็บกิจกรรม ในหัวเราคิดว่า #ทำอะไรเสร็จเรียบร้อยทุกอย่างแล้วค่อยมาคุยกันที่เดียวยาวๆไปเลย แต่เราก็ลืมคิดไปว่าเวลาเราไม่ตรงกันเพราะเค้าเรียนมัธยม และเป็นนักดนตรีโรงเรียนด้วย บ้างที่ก็ไปออกค่ายดนตรีกับรุ่นพี่เค้าบ้าง ไปนอนรร. อื่นบ้างเพราะทำค่ายสอนดนตรี มันก็ยิ่งทำให้เวลาไม่ตรงกันมากขึ้นและก็เริ่มพูดคุยกันน้อยลง แต่เพราะนั้นแหละค่ะยิ่งคุยกันน้อยลจนเราก็คิดว่าไม่บอกทุกเรื่องคงไม่เป็นเป็นหรอก แค่อาบน้ำหรือไปซักผ้าเองนั้นคือสิ่งที่เราคิดค่ะ แต่เค้าก็จะคอยทักถามเพื่อนเราว่าเราไปไหนตลอด (เราเข้าใจแหละว่าห่วงและเราก็ผิดเองแหละที่ไม่บอกเค้า แต่ตอนนนั้นมันทำให้เราเบื่อเค้าค่ะ เพราะเรารู้สึกว่าเค้าเยอะ เค้าจุกจิก เค้าก้าวก่ายกับเพื่อนเรามากเกินไปจนบางทีเพื่อนเราก็พูดกับเราในเชิงบ่นๆว่า #นี้แฟนนะเว่ยไม่ใช่พ่อจะเช็ค จะตาม จะให้รายงานอะไรหนักหนาว่ะ บลาๆๆ จนในหัวเราคิดขึ้นมาวูบหนึ่งหลายๆอย่างที่มันอัดอั้นที่มันเคยเจอ และน่าเบื่อจริงๆแหละ ตอนมีเวลาเรามีตอนที่เรายังไม่ขึ้นมหาลัยเค้าก็เมินเราเหมือนกันในบ้างครั้งปล่อยให้เรารอ ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้ตามจุกจิงเค้าหรือก้าวก่ายชีวิตเค้า หรือตามเช็คกับเพื่อนกับคนรู้จักเค้าเลยค่ะ ทั้งๆที่ในใจเราอ่ะอยากทำแทบตาย แต่พูดแต่ทำไม่ได้ (หรือพูดอย่างปากแข็งนั้นแหละค่ะ ใจสนใจทุกรายละเอียดแต่ทำเป็นเฉยเมยไม่สนใจ) เพราะคิดว่าเด่วมันจะดูเยอะดูน่าเบื่อน่ารำคาญ และทำไมที่เราเค้าถึงเยอะแบบนี้ ค่ะและนั้นแหละค่ะมันทำให้เราเบื่อเค้า เรารำคาญเค้า จนลืมมองเห็นถึงความหวังดี ความเป็นห่วงของเค้า จนเราทะเลาะกันค่ะ และไอ้เราดันเป็นคนขี้ประชดประชัน ปากอย่างใจอย่างทุกอย่างคือตรงข้ามที่ทำ ประเภทที่แบบฉันถูกเสมอฉันไม่ผิด แต่เค้าดันเป็นที่ยอม ยอมทุกอย่างให้เราเสมอในทุกๆเรื่องเค้าจะเป็นฝ่ายยอม แม้เค้าไม่ผิด เค้าก็จะยอมขอโทษ และยอมง้อเราก่อนเสมอ แต่พอทะเลาะกันมาขึ้นบ่อยขึ้นเรื่อยๆ และคืนนั้นคือคืนที่เราทะเลากันเรื่องแบบนี้อีกครั้ง มันทำให้เราเบื่อมากเลยค่ะ พอทะเลากันไปมาเค้าก็พิมพ์มาคำหนึ่งว่า #โชคดีนะ ด้วยความโมโหและความที่เป็นคนนขี้ประชดง้อคนไม่เป็นเพราะไม่เคยง้อ เราเลยพิมพ์ตอบไปว่าโชคดีเช่นกัน เพราะเราคิดว่าเด่วมันก็ง้อเด่วมันก็ทักมาง้อ แต่ไม่ค่ะเปล่าประโยชน์มาค่ะ เพราะนั้นเป็นประโยคที่แปลว่าเราจบกันเราเลิกกันจริงๆค่ะ เพราะเค้าไม่ง้อไม่โทรไม่ตามค่ะ แต่ในวันนั้นเราก็คิดนะคะว่าเราต้องโทรต้องง้อเค้าเพราะเค้าเฉยมากเงียบมาก เราก็เลยคิดว่าต้องไปดูความรู้สึกเค้าก่อนว่าตอนนั้นเค้ายังไง เราเลยตัดสินใจเข้าเฟสบุ๊คเค้าค่ะ และเราก็นั่งดูข้อความที่เค้าคุยกับพี่ของเค้า คือแบบว่าพี่อ่ะเนาะเค้าคงแบบปลอบใจน้องเค้าว่าหาใหม่เยอะแยะคิดอะไรมากมายแค่ผู้หญิงงี้เง่าคนเดียว เลิกแล้วก็หาใหม่ทำนองนั้น มันยิ่งแบบว่าทำให้ชามากค่ะตอนนั้นอารมณ์แบบพี่เค้าก็ไม่ได้ชอบกุอยู่แล้วป่าวว่ะไร้งี้ และมีอีกแชทหนึ่งเป็นพี่ที่รู้ทุกอย่างและเป็นคนแรกที่รู้ว่าเราคุยกัน พี่นี้เค้าก็บอกให้มาง้อเรามาคุยกันดีๆ แต่เค้ากลับตอบพี่คนนั้นไปว่าไม่ ไม่อยากทำให้เราเสียใจอีก ปล่อยเราไปอ่ะดีแล้ว ยิ่งเจอประโยคนี้เรายิ่งนิ่งไปเลยค่ะตอนนั้น เรานอนอยู่บนเตียงแบบโง่ๆนอนแบบนิ่งๆขยับตัวไม่ได้เลยค่ะนะตอนนั้นที่ได้รู้ว่าเค้าไม่กลับมาแล้วจริงๆ และเราก็คิดว่าก็ไม่ควรไปง้อเค้าถ้าเค้าตัดสินใจแบบนั้นแล้วจริง จนเราคิดแล้วคิดอีกจนเวลาผ่านไปได้ 1อาทิตย์ เรารู้สึกหว้าเหว่มากเหงา รู้สึกขาดก็คนเคยคุยกันทุกวันอ่ะ แต่ก็ได้แต่บอกตัวเองไปว่า เราอยู่ได้ เราอยู่คนเดียว เราอยู่กับเพื่อนได้ไม่เป็นไร แต่ข้างในใจเรานี้
***ตอนนี้คิดทุกคืนทุกวันเลยค่ะว่าสักวันเค้าจะกลับมาในวันที่เค้าพร้อม หรือเราควรหยุดรอแล้วตั้งสติ Move on เดินหน้าเปิดโอกาสให้คนที่เค้ารักเราจริงๆดี ถึงแม้จะฟื้นๆหน่อยก็เถอะ
มีใครเป็นเหมือนเราบ้างไหมอ่ะ แบบนี้อ่ะ มาแชร์ความรู้สึกกันหน่อย อมยิ้ม02 อมยิ้ม02
ปล.อย่าด่าเรานะ เราด่ากลับนะ แค่เล่าสู่ฟัง มาระบายความรู้สึก อยากให้มาแชร์ความรู้สึกกัน