ครอบครัวผมมีพี่น้อง4คน ผมเป็นลูกชายคนโต
ครอบครัวมีฐานะปานกลาง(ไม่มีหนี้สิน)ตั้งแต่เล็กๆผมส่วนใหญ่ก็จะอยู่กับบ้านช่วยขายของตั้งแต่เด็กที่บ้านเป็นร้านค้าส่งเครื่องดื่ม พ่อแม่ดุมากๆพอมารุ่นน้องๆผมก็จะคอยขัดเวลาพ่อแม่ดุน้อง ชีวิตผมช่วงเด็กค่อนข้างลำบากเพราะพ่อแม่มีหนี้สินค่อนข้างเยอะเลยติดนิสัยไม่ค่อยกล้าขอกล้าอะไรกับพ่อแม่ตั้งแต่เด็กๆ ชีวิตผมค่อนข้างมีความสุขกับชีวิตจนที่ผมได้ไปอยู่หอสอบติดมหาลัยที่ตัวเองอยากเรียนมาตั้งแต่เด็กๆ ชีวิตในรั่วมหาลัยสนุกมากมีเพื่อนๆกิจกรรมต่างๆให้ทำ จนช่วงปิดเทอมผมกลับบ้านปรกติ สิ่งที่ผมเริ่มรู้สึกน้องได้มือถือใหม่ ได้เครื่องประดับสวย มีรถขับกันผมก็ไม่คิดไร จนตอนนี้ผมเรียนจบแล้วและได้รับราชการเป็นทหาร
แต่ตอนนี้ผมรู้สึกท่านไม่ภูมิใจอะไรในตัวผมเลย งานรับปริญญาก็ไม่มีท่านมา วันที่ผมติดยศท่านก็ไม่มากัน น้องผมตอนนี้ขับรถยนต์ ซึ่งผมขับมอไซค์ที่ผมเก็บตังซื้อมาเอง ผมอยากรู้พวกท่านคิดอะไรอยู่ ผมแค่อยากมีของขวัญบ้าง ในวันสำคัญของผมอยากให้มาแสดงความยินดีถ่ายรูปร่วมกัน ชีวิตผมตอนนี้เหมือนแค่ตื่นมาทำงาน และนอนไป จนผมรู้สึกชีวิตไม่มีค่าอะไรเลย หลายครั้งผมก็คิดไม่รู้จะอยู่ไปทำไม
จุดๆหนึ่ง
ครอบครัวมีฐานะปานกลาง(ไม่มีหนี้สิน)ตั้งแต่เล็กๆผมส่วนใหญ่ก็จะอยู่กับบ้านช่วยขายของตั้งแต่เด็กที่บ้านเป็นร้านค้าส่งเครื่องดื่ม พ่อแม่ดุมากๆพอมารุ่นน้องๆผมก็จะคอยขัดเวลาพ่อแม่ดุน้อง ชีวิตผมช่วงเด็กค่อนข้างลำบากเพราะพ่อแม่มีหนี้สินค่อนข้างเยอะเลยติดนิสัยไม่ค่อยกล้าขอกล้าอะไรกับพ่อแม่ตั้งแต่เด็กๆ ชีวิตผมค่อนข้างมีความสุขกับชีวิตจนที่ผมได้ไปอยู่หอสอบติดมหาลัยที่ตัวเองอยากเรียนมาตั้งแต่เด็กๆ ชีวิตในรั่วมหาลัยสนุกมากมีเพื่อนๆกิจกรรมต่างๆให้ทำ จนช่วงปิดเทอมผมกลับบ้านปรกติ สิ่งที่ผมเริ่มรู้สึกน้องได้มือถือใหม่ ได้เครื่องประดับสวย มีรถขับกันผมก็ไม่คิดไร จนตอนนี้ผมเรียนจบแล้วและได้รับราชการเป็นทหาร
แต่ตอนนี้ผมรู้สึกท่านไม่ภูมิใจอะไรในตัวผมเลย งานรับปริญญาก็ไม่มีท่านมา วันที่ผมติดยศท่านก็ไม่มากัน น้องผมตอนนี้ขับรถยนต์ ซึ่งผมขับมอไซค์ที่ผมเก็บตังซื้อมาเอง ผมอยากรู้พวกท่านคิดอะไรอยู่ ผมแค่อยากมีของขวัญบ้าง ในวันสำคัญของผมอยากให้มาแสดงความยินดีถ่ายรูปร่วมกัน ชีวิตผมตอนนี้เหมือนแค่ตื่นมาทำงาน และนอนไป จนผมรู้สึกชีวิตไม่มีค่าอะไรเลย หลายครั้งผมก็คิดไม่รู้จะอยู่ไปทำไม