คนที่เราแอบชอบไปคบกับเพื่อนสนิทเรา

คือเราแอบแชบรุ่นน้องที่ ร.ร คนหนึ่ง พอพวกเพื่อนๆเราเขาก็แซว แซวจนรุ่นน้องเขารู้ว่าเราชอบ เขาก็เริ่มเปลี่ยนไป จากที่เคยคุยกันก็เริ่มไม่คุยกัน ไม่พูด ไม่มองหน้ากันเลย พออยู่มาวันหนึ่ง เราก็รู้ว่าคนที่เราแอบชอบเขาชอบเพื่อนสนิมเรา เพื่อนสนิทเราก็มาบอกว่าขอโทษเพื่อนเราบอกว่ามันไม่ได้ชอบรุ่นน้องคนนั้น มันอึดอัดมันกลัวว่าเราจะเกลียดมัน เราก็บอกไปว่าเห้ยไม่เป็นไร เราโอเคร เราเลิกชอบมันนานแล้วล้ะ(ทั้งๆที่เรายังชอบรุ่นน้องอยู่) เพื่อนสนิทมันก็ดูออกเนาะว่าความจริงกับสิ่งที่พูดมันคนละอย่างกัน มันก็บอกเราว่าอย่าโกหกรู้สึกยังไงก็พูดออกมา แต่เราก็เก็บความรู้สึกนั้นไว้คนเดียว พเวลาผ่านไปหลายเดือน เราก็เริ่มไม่แสดงออกว่าเราชอบน้องคนนั้น ทั้งๆที่เราไม่เคยคิดจะเลิกชอบเลย เราไม่แสดงออกว่าชอบ แต่รุ่นน้องกับเพื่อนสนิทเรากลับแสดงออกว่าเขาคบกัน จนวันหนึ่งเราถามเพื่อนว่าคบกันหรอเห็นสนิทกันจัง เพื่อนสนิทเราก็ตอบว่าคบ ความรู้สึกตอนนั้นมันจุกมันเจ็บมันพูดอะไรไม่ออกทำได้แค่ยิ้มและแสดงความยินดี เราอยู่ ร.ร เดียวกันห้องข้างๆกันกับรุ่นน้อง เห็นเขาแสดงออกความรักให้กันและกัน บางครั้งเราก็แอบวิ่งมาร้องไห้ เลือกที่จะเก็บความรู้สึกนี้ไว้คนเดียว เราไม่เคยโกรธเพื่อนเราเลยนะ เห็นคนที่เราชอบเห็นเพื่อนเรามีความสุขเราก็ดีใจถึงแม้ข้างในเราจะเจ็บเจียนตาย หัวใจจะพังขนาดไหนเราก็ยินดีกับเขาทั้งสอง   แต่ปัญหาที่ก็คือเราจะทำยังไงถึงจะตัดใจเลิกชอบเขาได้ ยิ่งเราชอบน้องเขามากเท่าไหร่มันก็ทำให้เราเจ็บมาก แอบรักข้างเดียวมันโครตเจ็บบอกเลย