สวัสดีครับ ผมเพิ่งมาสมัครสมาชิก เพื่อมาปรึกษาเรื่องนี้เป็นกระทู้แรกเลยครับ
คือผมได้รู้จักสาวคนนี้ มาได้ 3 เดือนครับ เป็นรุ่นน้องผม 1 ปี คณะเดียวกัน โดยรู้จักผ่านน้องรหัสอีกที ซึ่งก็ ชอบกันตั้งแต่วันแรกๆ ที่เจอแล้ว ก็คุยกันเรื่อยๆ มีพาไปเที่ยวไปกินข้าวกันบ้าง คือตอนแรกผมกะจะจีบเลยครับ เพื่อนๆ และน้องรหัสก็สนับสนุน ตอนแรกก็ไปกันเป็นกลุ่ม และเพิ่งไปไหนมาไหนด้วยกันสองต่อสองเมื่อช่วงหลังๆ มานี้เอง
และเมื่อต้นเดือน ธันวาคม น้องเขาก็เริ่มพูดถึงแฟน แต่ผมนี่มีจุกครับ หมายความว่าจีบต่อไม่ได้แล้ว เพราะมีแฟนแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่เคยถามว่ามีแฟนยัง และไม่เคยบอกว่าจะจีบ แต่วิธีของผมคือต้องไม่บอกแต่ใช้วิธีที่จีบที่ชัดเจน
พอรู้ว่าสาวมีแฟนแล้ว แน่นอนว่าสิ่งที่ควรจะทำคือต้องหยุดความคิด ในการพัฒนาความสัมพันธ์เชิงชู้สาว แล้วเปลี่ยนมาเป็นความสัมพันธ์อย่างอื่นแทน ตอนแรกก็ติดต่อกันน้อยลง แต่ต่อมาก็ ไปเดินเที่ยวด้วยกันหลังเลิกเรียนเหมือนเดิม น้องเขาชอบโทรมาชวนผมไปเที่ยว ทั้งเป็นกลุ่มและสองต่อสอง บางครั้งจะไปซื้อของมาทำชิ้นงาน ไม่มีเพื่อนไปด้วยก็มาชวนผม ผมนี่ก็ไม่เคยปฏิเสธ ไปด้วยตลอดถ้าว่าง และเวลาผมชวนไปไหนไปด้วยหมดไม่เคยปฏิเสธ ส่วนแฟนเขาเรียนอยู่ขอนแก่น จะเจอกันก็ตอนที่น้องเขาและแฟนกลับบ้าน แต่ผมกับน้องเขาพักหอใกล้กันและเรียนที่เดียวกันเลยมีเวลาและโอกาสเจอกันมากกว่า อีกอย่างคือ ผมโสดมานาน พอมีสาวมาเดินด้วยเลยรู้สึกฟินเป็นธรรมดา แต่ไม่ได้เดินควงแขนหรือแตะเนื้อต้องตัวกัน เพราะผมรู้ดีว่านี่คือขอบเขต โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิงมีแฟนแล้วขอบเขตตรงนี้ต้องห่างออกมาหน่อย อย่างมากก็แค่เดินจับมือกันเท่านั้น วันเกิดน้องเขาเมื่อวันที่ 13 ธันวาคม ผมซื้อตุ๊กตาตัวใหญ่ให้น้องเขาแล้วพาไปเลี้ยงหมูกระทะด้วย
แล้วผมก็พลาดครับ เมื่อวันคริสต์มาสที่ผ่านมา ผมพาน้องเขาไปเดินตลาดนัดเลียบด่วน แล้วก็ถ่ายรูปให้น้องเขาหลายรูป ทั้งรูปเดี่ยวและรูปคู่ แล้วแท็กลงเฟส แต่แท็กเฉพาะรูปเดี่ยว รูปคู่ส่งในแชทเอาไม่ได้โพส วันรุ่งขึ้นคือวันที่ 26 ผมไม่มีเรียน ส่วนน้องเขาเลิกเรียนตอนเที่ยง เลยนัดกันจะไปเดินเล่นสวนรถไฟด้วยกัน โดยบอกว่าผมจะไปรอหน้าห้องเรียนก่อนที่น้องเขาจะเลิกเรียน
หลังจากแยกย้ายกันกลับห้อง คราวนี้รู้สึกถึงอะไรแปลกๆ แล้วครับ ปกติผมจะคุยกับน้องเขาจนถึงตอนส่งเข้านอน คราวนี้ทักไปอ่านแต่ไม่ตอบ ลองถามเรื่องพรุ่งนี้ก็อ่านแต่ไม่ตอบ จนผมหลับไป พอตื่นเช้ามาวันที่ 26 น้องเขาส่งข้อความมาในแชทว่า
"พี่ ต่อไปนี้ไม่ต้องแท็กรูปมาแล้วนะ"
"พอดีแฟนเห็นแล้วโทรมาโวยวาย กว่าจะเคลียร์กันได้เมื่อคืน"
"หนูคบกับเขามา 4 ปีแล้ว ไม่อยากมีปัญหากัน"
"แล้วก็ มีแต่คนคิดว่าหนูกับพี่เป็นแฟนกัน หนูไม่อยากให้คนอื่นเข้าใจผิด เวลามีคนมาทักแล้วรู้สึกอึดอัด"
"ต้องขอโทษด้วยนะคะพี่"
ตื่นมาเจอข้อความนี้ส่งมาเมื่อตอนตี 3 ก็จุกสิครับ เหมือนกำลังไปได้สวย แล้วอยู่ดีๆ ฟ้าก็ผ่าลงมาที่กลางอก เหมือนพยายามทำให้ผมรู้สึกผิด ผมก็ พิมพ์ขอโทษไป พร้อมอธิบายไปว่าไม่ได้คิดเกินเลย แล้วพูดถึงที่จะไปสวนรถไฟกันเหมือนเดิม แต่น้องเขาไม่ตอบ
พอถึงเวลาที่น้องเขาเลิกเรียน ผมก็ไปรอน้องเขาหน้าห้อง เพราะผมไม่เคยผิดนัด แต่ตอนเดินออกจากห้อง น้องเขาขอไปเข้าห้องน้ำ แต่เข้าไปนานมาก ประมาณ 20 นาทีได้ แล้วก็มีอาจารย์เดินมาบอกให้ผมช่วยถือของ ยกเครื่องโปรเจ็คเตอร์กลับไปที่ห้องอาจารย์ พอช่วยอาจารย์เสร็จเดินออกจากห้องพักอาจารย์ ซึ่งอยู่ห่างจากห้องน้ำพอสมควร มองไปทางห้องน้ำเห็นน้องเขากับเพื่อนอีก 4 คน รีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำและลงบันไดไปเลยอย่างรวดเร็ว ผมก็เฮ้ย ทำไมเป็นแบบนี้ ก็วิ่งตามสิครับ จนไปตามทันที่ชั้นล่าง น้องเขาก็หยุดวิ่งแล้วบอกว่าขอโทษนะพี่พอดีต้องไปทำงานกลุ่มส่งพรุ่งนี้แล้ว แล้วก็ไปขึ้นรถของเพื่อนน้องเขาแล้วรีบขับออกไปเลย ทิ้งผมไว้คนเดียว
ผมคิดว่าที่ไปเข้าห้องน้ำเป็นกลุ่มนานๆ แสดงว่าต้องไปวางแผนหนีผมแน่ๆ พออาจารย์มาขอให้ช่วยยกของเลยสบโอกาสรีบวิ่งหนี ผมนี่ใจไม่ดีแล้วครับ ใจตกลงไปอยู่ตาตุ่มทันที
ต่อมาก็ยังคุยแชทกันอยู่ แต่น้องเขาตอบไม่เหมือนเดิมแล้ว คือตอบแบบขอไปที และถ้าไม่ทักไปก็จะไม่มีการทักมาก่อนเหมือนแต่เดิม
วันที่ 27 ผมกลับบ้าน กลับมาที่หอตอนเย็นวันที่ 28 มาเจอน้องเขาตรงที่น้องเขาชอบนั่งประจำ ก็เข้าไปคุยด้วย แล้วพอคุยเรื่องวันนั้น ที่เข้าไปคุยกันในห้องน้ำ บอกไปว่า "มีอะไรมาบอกตรงๆ ก็ได้ ไม่ต้องไปแอบคุยกันหรอก" แล้วทีนี้น้องเขาตอบด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูไม่เป็นมิตรแล้วว่า "ถ้าพูดตรงๆ จะรับได้หรอ" ผมได้ยินคำนี้จุกเลยครับ สังเกตสีหน้าและแววตาน้องเขาแล้ว บ่งบอกว่า รังเกียจ หรือ อาฆาต แล้วไม่ทันขาดคำ ก็ชวนเพื่อนๆ ไปนั่งที่อื่น หนีผมอีกแล้ว แสดงว่าน้องเขาคงเกลียดผมแล้วแน่ๆ ต้องเขาแล้วและไม่ใช่แค่คนเดียวครับ ดูจากสีหน้าและท่าทีเพื่อนๆ ของน้องเขาแต่ละคน พอดูออกว่าไม่ชอบหน้าผม มีคนนึงชักสีหน้าใส่ด้วย น่าจะโดนเป่าหูมาเรียบร้อย
ทีนี้ผมไม่กล้าทักไปแล้วครับ เพราะดูจากสีหน้าและน้ำเสียงน้องเขาวันนั้น ชัดเจนว่า turn hostile แล้วแน่ๆ คือมองผมเป็นศัตรูเลย แผนที่จะไปเค้าท์ดาวน์กันก็ต้องล่ม
และก็มาจุกต้อนรับปีใหม่ เมื่อตอนเที่ยงคืนเค้าท์ดาว ผมจะส่งข้อความสวัสดีปีใหม่ให้น้องเขา ปรากฏว่าขึ้น "คุณไม่สามารถตอบกลับการสนทนานี้ได้" แสดงว่าน้องเขาบล็อกผมเป็นที่เรียบร้อย
ผมทำดีกับน้องเขามาเยอะครับ แต่เจอน้องเขาทำแบบนี้ น้ำตาแทบไหล เหมือนโดนหักหลัง เลยมาปรึกษาครับว่า ต้องถึงขั้นเกลียดกันแบบนี้เลยหรอครับ เพราะลองไล่ดูที่ทำผิด ก็มีแค่แท็กรูปแล้วทำให้น้องเขาทะเลาะกับแฟนเท่านั้น ซึ่งผมก็ได้ขอโทษไปแล้ว แล้วมีวิธีที่จะกู้สถานการณ์ไหมครับ ผมไม่ได้คิดอะไรทางชู้สาวกับน้องเขา แต่อยากกลับมาเป็นพี่เป็นน้องกันเหมือนเดิม และไม่อยากให้น้องเขาเกลียดผมตลอดไปครับ
นอกจากนี้ น้องรหัสผมก็เสียไปด้วย เพราะเป็นคนที่แนะนำให้รู้จักกัน โดนรังเกียจจากกลุ่มเพื่อนของน้องที่ผมคุยไปด้วย
อัพเดทครับ
วันนี้ 4 ม.ค. 61 เดินสวนกับน้องเขาบริเวณหน้า ม. ผมโบกมือทักพร้อมบอกสวัสดีปีใหม่ แต่ผมนี่กลายเป็นเหมือนคนบ้าเลยครับ เหมือนไปทักใครก็ไม่รู้ เพราะน้องเขาไม่มีท่าทีตอบสนองใดๆ ไม่แม้แต่มองหน้า เดินสวนผ่านไปอย่างใจเย็น
ทำให้ผู้หญิงทะเลาะกับแฟน(โดยไม่ได้ตั้งใจ) นี่ผิดมากถึงขั้นต้องเกลียดกันเลยเหรอครับ
คือผมได้รู้จักสาวคนนี้ มาได้ 3 เดือนครับ เป็นรุ่นน้องผม 1 ปี คณะเดียวกัน โดยรู้จักผ่านน้องรหัสอีกที ซึ่งก็ ชอบกันตั้งแต่วันแรกๆ ที่เจอแล้ว ก็คุยกันเรื่อยๆ มีพาไปเที่ยวไปกินข้าวกันบ้าง คือตอนแรกผมกะจะจีบเลยครับ เพื่อนๆ และน้องรหัสก็สนับสนุน ตอนแรกก็ไปกันเป็นกลุ่ม และเพิ่งไปไหนมาไหนด้วยกันสองต่อสองเมื่อช่วงหลังๆ มานี้เอง
และเมื่อต้นเดือน ธันวาคม น้องเขาก็เริ่มพูดถึงแฟน แต่ผมนี่มีจุกครับ หมายความว่าจีบต่อไม่ได้แล้ว เพราะมีแฟนแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่เคยถามว่ามีแฟนยัง และไม่เคยบอกว่าจะจีบ แต่วิธีของผมคือต้องไม่บอกแต่ใช้วิธีที่จีบที่ชัดเจน
พอรู้ว่าสาวมีแฟนแล้ว แน่นอนว่าสิ่งที่ควรจะทำคือต้องหยุดความคิด ในการพัฒนาความสัมพันธ์เชิงชู้สาว แล้วเปลี่ยนมาเป็นความสัมพันธ์อย่างอื่นแทน ตอนแรกก็ติดต่อกันน้อยลง แต่ต่อมาก็ ไปเดินเที่ยวด้วยกันหลังเลิกเรียนเหมือนเดิม น้องเขาชอบโทรมาชวนผมไปเที่ยว ทั้งเป็นกลุ่มและสองต่อสอง บางครั้งจะไปซื้อของมาทำชิ้นงาน ไม่มีเพื่อนไปด้วยก็มาชวนผม ผมนี่ก็ไม่เคยปฏิเสธ ไปด้วยตลอดถ้าว่าง และเวลาผมชวนไปไหนไปด้วยหมดไม่เคยปฏิเสธ ส่วนแฟนเขาเรียนอยู่ขอนแก่น จะเจอกันก็ตอนที่น้องเขาและแฟนกลับบ้าน แต่ผมกับน้องเขาพักหอใกล้กันและเรียนที่เดียวกันเลยมีเวลาและโอกาสเจอกันมากกว่า อีกอย่างคือ ผมโสดมานาน พอมีสาวมาเดินด้วยเลยรู้สึกฟินเป็นธรรมดา แต่ไม่ได้เดินควงแขนหรือแตะเนื้อต้องตัวกัน เพราะผมรู้ดีว่านี่คือขอบเขต โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิงมีแฟนแล้วขอบเขตตรงนี้ต้องห่างออกมาหน่อย อย่างมากก็แค่เดินจับมือกันเท่านั้น วันเกิดน้องเขาเมื่อวันที่ 13 ธันวาคม ผมซื้อตุ๊กตาตัวใหญ่ให้น้องเขาแล้วพาไปเลี้ยงหมูกระทะด้วย
แล้วผมก็พลาดครับ เมื่อวันคริสต์มาสที่ผ่านมา ผมพาน้องเขาไปเดินตลาดนัดเลียบด่วน แล้วก็ถ่ายรูปให้น้องเขาหลายรูป ทั้งรูปเดี่ยวและรูปคู่ แล้วแท็กลงเฟส แต่แท็กเฉพาะรูปเดี่ยว รูปคู่ส่งในแชทเอาไม่ได้โพส วันรุ่งขึ้นคือวันที่ 26 ผมไม่มีเรียน ส่วนน้องเขาเลิกเรียนตอนเที่ยง เลยนัดกันจะไปเดินเล่นสวนรถไฟด้วยกัน โดยบอกว่าผมจะไปรอหน้าห้องเรียนก่อนที่น้องเขาจะเลิกเรียน
หลังจากแยกย้ายกันกลับห้อง คราวนี้รู้สึกถึงอะไรแปลกๆ แล้วครับ ปกติผมจะคุยกับน้องเขาจนถึงตอนส่งเข้านอน คราวนี้ทักไปอ่านแต่ไม่ตอบ ลองถามเรื่องพรุ่งนี้ก็อ่านแต่ไม่ตอบ จนผมหลับไป พอตื่นเช้ามาวันที่ 26 น้องเขาส่งข้อความมาในแชทว่า
"พี่ ต่อไปนี้ไม่ต้องแท็กรูปมาแล้วนะ"
"พอดีแฟนเห็นแล้วโทรมาโวยวาย กว่าจะเคลียร์กันได้เมื่อคืน"
"หนูคบกับเขามา 4 ปีแล้ว ไม่อยากมีปัญหากัน"
"แล้วก็ มีแต่คนคิดว่าหนูกับพี่เป็นแฟนกัน หนูไม่อยากให้คนอื่นเข้าใจผิด เวลามีคนมาทักแล้วรู้สึกอึดอัด"
"ต้องขอโทษด้วยนะคะพี่"
ตื่นมาเจอข้อความนี้ส่งมาเมื่อตอนตี 3 ก็จุกสิครับ เหมือนกำลังไปได้สวย แล้วอยู่ดีๆ ฟ้าก็ผ่าลงมาที่กลางอก เหมือนพยายามทำให้ผมรู้สึกผิด ผมก็ พิมพ์ขอโทษไป พร้อมอธิบายไปว่าไม่ได้คิดเกินเลย แล้วพูดถึงที่จะไปสวนรถไฟกันเหมือนเดิม แต่น้องเขาไม่ตอบ
พอถึงเวลาที่น้องเขาเลิกเรียน ผมก็ไปรอน้องเขาหน้าห้อง เพราะผมไม่เคยผิดนัด แต่ตอนเดินออกจากห้อง น้องเขาขอไปเข้าห้องน้ำ แต่เข้าไปนานมาก ประมาณ 20 นาทีได้ แล้วก็มีอาจารย์เดินมาบอกให้ผมช่วยถือของ ยกเครื่องโปรเจ็คเตอร์กลับไปที่ห้องอาจารย์ พอช่วยอาจารย์เสร็จเดินออกจากห้องพักอาจารย์ ซึ่งอยู่ห่างจากห้องน้ำพอสมควร มองไปทางห้องน้ำเห็นน้องเขากับเพื่อนอีก 4 คน รีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำและลงบันไดไปเลยอย่างรวดเร็ว ผมก็เฮ้ย ทำไมเป็นแบบนี้ ก็วิ่งตามสิครับ จนไปตามทันที่ชั้นล่าง น้องเขาก็หยุดวิ่งแล้วบอกว่าขอโทษนะพี่พอดีต้องไปทำงานกลุ่มส่งพรุ่งนี้แล้ว แล้วก็ไปขึ้นรถของเพื่อนน้องเขาแล้วรีบขับออกไปเลย ทิ้งผมไว้คนเดียว
ผมคิดว่าที่ไปเข้าห้องน้ำเป็นกลุ่มนานๆ แสดงว่าต้องไปวางแผนหนีผมแน่ๆ พออาจารย์มาขอให้ช่วยยกของเลยสบโอกาสรีบวิ่งหนี ผมนี่ใจไม่ดีแล้วครับ ใจตกลงไปอยู่ตาตุ่มทันที
ต่อมาก็ยังคุยแชทกันอยู่ แต่น้องเขาตอบไม่เหมือนเดิมแล้ว คือตอบแบบขอไปที และถ้าไม่ทักไปก็จะไม่มีการทักมาก่อนเหมือนแต่เดิม
วันที่ 27 ผมกลับบ้าน กลับมาที่หอตอนเย็นวันที่ 28 มาเจอน้องเขาตรงที่น้องเขาชอบนั่งประจำ ก็เข้าไปคุยด้วย แล้วพอคุยเรื่องวันนั้น ที่เข้าไปคุยกันในห้องน้ำ บอกไปว่า "มีอะไรมาบอกตรงๆ ก็ได้ ไม่ต้องไปแอบคุยกันหรอก" แล้วทีนี้น้องเขาตอบด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูไม่เป็นมิตรแล้วว่า "ถ้าพูดตรงๆ จะรับได้หรอ" ผมได้ยินคำนี้จุกเลยครับ สังเกตสีหน้าและแววตาน้องเขาแล้ว บ่งบอกว่า รังเกียจ หรือ อาฆาต แล้วไม่ทันขาดคำ ก็ชวนเพื่อนๆ ไปนั่งที่อื่น หนีผมอีกแล้ว แสดงว่าน้องเขาคงเกลียดผมแล้วแน่ๆ ต้องเขาแล้วและไม่ใช่แค่คนเดียวครับ ดูจากสีหน้าและท่าทีเพื่อนๆ ของน้องเขาแต่ละคน พอดูออกว่าไม่ชอบหน้าผม มีคนนึงชักสีหน้าใส่ด้วย น่าจะโดนเป่าหูมาเรียบร้อย
ทีนี้ผมไม่กล้าทักไปแล้วครับ เพราะดูจากสีหน้าและน้ำเสียงน้องเขาวันนั้น ชัดเจนว่า turn hostile แล้วแน่ๆ คือมองผมเป็นศัตรูเลย แผนที่จะไปเค้าท์ดาวน์กันก็ต้องล่ม
และก็มาจุกต้อนรับปีใหม่ เมื่อตอนเที่ยงคืนเค้าท์ดาว ผมจะส่งข้อความสวัสดีปีใหม่ให้น้องเขา ปรากฏว่าขึ้น "คุณไม่สามารถตอบกลับการสนทนานี้ได้" แสดงว่าน้องเขาบล็อกผมเป็นที่เรียบร้อย
ผมทำดีกับน้องเขามาเยอะครับ แต่เจอน้องเขาทำแบบนี้ น้ำตาแทบไหล เหมือนโดนหักหลัง เลยมาปรึกษาครับว่า ต้องถึงขั้นเกลียดกันแบบนี้เลยหรอครับ เพราะลองไล่ดูที่ทำผิด ก็มีแค่แท็กรูปแล้วทำให้น้องเขาทะเลาะกับแฟนเท่านั้น ซึ่งผมก็ได้ขอโทษไปแล้ว แล้วมีวิธีที่จะกู้สถานการณ์ไหมครับ ผมไม่ได้คิดอะไรทางชู้สาวกับน้องเขา แต่อยากกลับมาเป็นพี่เป็นน้องกันเหมือนเดิม และไม่อยากให้น้องเขาเกลียดผมตลอดไปครับ
นอกจากนี้ น้องรหัสผมก็เสียไปด้วย เพราะเป็นคนที่แนะนำให้รู้จักกัน โดนรังเกียจจากกลุ่มเพื่อนของน้องที่ผมคุยไปด้วย
อัพเดทครับ
วันนี้ 4 ม.ค. 61 เดินสวนกับน้องเขาบริเวณหน้า ม. ผมโบกมือทักพร้อมบอกสวัสดีปีใหม่ แต่ผมนี่กลายเป็นเหมือนคนบ้าเลยครับ เหมือนไปทักใครก็ไม่รู้ เพราะน้องเขาไม่มีท่าทีตอบสนองใดๆ ไม่แม้แต่มองหน้า เดินสวนผ่านไปอย่างใจเย็น