สวัสดีค่ะพอดีว่าหนูตั้งกระทู้เองไม่ได้ เลยยืมของเจ้าของพันทิปมาค่ะูจะมาตอบกลับบางทีนะคะ คือมีเรื่องทุกข์ใจที่อยากมาระบายให้ทุกคนฟัง หนูเก็บเรื่องนี้มานานตลอด15ปีโดยไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทนเก็บมันไว้ไปได้ยังไง วันนี้มันอยากจะระบายออกมาในรูปแบบข้อความให้ทุกๆคนฟังนะคะ เข้าเรื่องก่อน หนูเป็นเด็กมอต้นปีสุดท้ายอายุ15ปี เป็นเด็กที่ขาดความอบอุ่นมากๆ พ่อกับแม่เลิกกันแม่ทิ้งให้หนูอยู่กับตากับยาย แรกๆตาก็เคยบอกว่าไม่ค่อยอยากเอามาเลี้ยงเท่าไรหรอกแต่สงสาร แม่ให้มาอยู่กับท่านตั้งแต่อายุยังเนิ่นๆ 2,3 ขวบเพราะช่วงนั้นแม่เลิกกับพ่อแล้ว ทะเลาะกันจนหอบหนูออกไป พ่อก็วิ่งตาม ช่วงนั้นสภาพจิตใจย่ำแย่มากค่ะ มันหดหู่แบบว่าเคยอยู่ร่วมกันเป็นครอบครัว สั่งพิซซ่ามากินด้วยกัน มีเสียงหัวเราะ หยอกล้อกัน แบบๆครอบครัวทั่วๆไปแต่ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว หนูเป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่น้อง แม่ไปทำงานต่างจังหวัด นานๆทีกลับทุกๆครั้งแม่จะพาหนูขึ้นรถโดยสารพาไปห้างตลอด พาไปดูหนัง กิน อยากได้อะไรก็ซื้อให้ หนูรู้สึกรักแม่มากๆเหมือนแม่เป็นทุกๆอย่างในชีวิตเพราะแม่ใจดีมากๆช่วงนั้นต่างกับตากับยายหนูอยากได้อะไรไม่เคยซื้อให้ ท่านจะปฎิเสธตลอดหนูรู้สึกน้อยใจแม่ค่ะว่าทำไมถึงให้อยู่แต่กับตากับยายอยากอยู่กับแม่ เบื่อมากๆแต่ตอนนี้หนูคิดกลับกัน ว่าทำไมแม่ถึงให้หนูเกิดมาเป็นภาระของคนอื่น ตั้งแต่เกิดมา คุณยายของหนูท่านส่งเสียหนูเรียนตลอด ค่าชุดนักเรียน บ้าน เสื้อผ้า ค่าใช้จ่ายจิปาถะเกี่ยวกับตัวหนูเองท่านจะอุปการะตลอด หนูเคยแอบถามยายว่าเพราะอะไรให้หนูขนาดนี้ ท่านบอกว่า "อย่าถามเลย ถามตัวเองดีกว่าว่าถ้าไม่มียายจะได้โตขนาดนี้ไหม" คำถามนี้ทำให้นึกถึงแม่และพ่อ แม่เเละพ่อไม่เคยมาสนใจหนู สองคนแม่และพ่อ หนูเกิดมาจากความรักของทั้งสองแต่ไม่ได้เกิดมาพร้อมกับคำว่า "ครอบครัว" แม่หนูท้องตอนวัยรุ่นปลายๆใกล้บรรลุนิติภาวะเเล้วค่ะ แต่ก็ไปท้องก่อนยายบอกว่ายายเสียใจมาก ยายส่งเสียให้แม่เรียนแต่แม่ดันไปมีลูกมีอะไรซะก่อน ท่านก็พูดเรื่องนี้บ่อยย้ำเเล้วย้ำอีกว่าไม่ให้หนูมีฟงมีแฟน อย่าไปทำแบบแม่ เวลามีคนรายงานว่าหนูคุยกับเพื่อนผู้ชายนูนนี่ยายแกจะปรี้ดแตกค่ะ ต่อว่าตลอด จนมีครั้งหนึ่งทีเจอเพื่อนผู้ขายที่รู้จักเลยโบกมือบ๋ายบ่ายกัน ตามปกติของเพื่อนกันใช่ไหมคะยายมาถามทีหลังว่าใครก็บอกเพื่อนเก่าน่ะค่ะแกบอกทำไมต้องโบกไม่โบกมือให้กันด้วยแล้วก็ลามปามเรื่องท้องนู้นนี่จนพี่สาวต้องมาพูดใส่ค่ะว่าโอ้ย ถ้าผู้ชายแบบที่ป้าคิดป่านนี้มันเลวทั้งโลกแล้วมั้ง ลูกเค้ามีพ่อมีแม่ มีเหมือนๆผู้หญิง แล้วใช่ว่าผู้หญิงจะไม่ทำคนอื่นเค้าเสียหาย อย่างงี้แหละมีแต่ลูกหลานผู้หญิงกันเลยไปบ่ายเบี่ยงแต่เพศอื่น หนูก็ขอสวนบ้างค่ะ55 เลยสวนไปว่ารู้จักคำว่าป้องกันพอค่ะผู้ใหญ่หัวเราะกันใหญ่ จนถึงเกิดมาตอนนี้15ปีแฟนยังไม่เคยมีสักคนค่ะ คิดว่าไม่มีก็อยู่ได้ประเด็นก็คือกลัวคุณยายด้วย นอกเรื่องอีกแหละ...มาต่อเรื่องแม่ต่อค่ะ ตั้งแต่แม่หนูไปทำงานแม่ค่อยๆเปลี่ยนไปตามเวลาท่ีกลับๆมา แม่มีแฟนใหม่และก็ไม่ใช่ว่ามีแค่คนเดียว แม่คุยหลายคน แต่ช่วงนั้นsocialเรตติ้งยังไม่ค่อยเจริญในไทยเท่าไรค่ะ คุยแต่โทรศัพท์เอาแม่ชอบใช้ให้ไปเติมเงินโทรศัพท์ให้ หนูก็เบี่ยงๆนะคะว่าทำการบ้านไม่อยากไปก็ด่าหนูว่าเนรคุณใช้แค่นี้ก็ไม่ไปเลยต้องไปเติมให้ค่ะ พอเงินเข้าก็มานั่งทำการบ้านต่อเห็นแม่โทรคุยกับผู้ชาย หัวเราะคิกๆคักๆ ดัดเสียง พูดเพราะกว่าตอนพูดกับเราค่ะ แม่เป็นคนพูดกับหนูขี้เหร่ชอบขึ้นเสียงแต่กลับพูดกับคนอื่นทำพูดจาดีนู้นนี่ หนูจำได้ว่ามีครั้งหนึ่งแม่คุยกับแฟนใหม่แล้วก็แอบไปกุ๊กกิ๊กกับเพื่อนของน้า แอบคบกันเป็นแฟน ทำนิสัยแย่ๆให้หนูเห็น พาผู้ชายเข้าบ้าน แอบพามานอนกอดกัน มีอะไรจนหนูเห็นหมด
ชาวบ้านเค้าพากันนินทาว่าแม่หนูเป็นคนสัมส่อน ยายท่านก็บอกอย่าไปสนใจมันคิดซะว่ายายเป็นแม่หนูเเล้วกันนะยายกอดหนูๆก็ร้องไห้ ตอนนั้นเครียดมากค่ะมีเพื่อนผชคนหนึ่งอยู่แถวบ้าน ห้องเดียวกันอีก มันก็เอาเรื่องของหนูไปบอกเพื่อนคนอื่นอีก หนูปร้ีดแตกโมโหมากเอาหัวมันไปโขกกับผนังจนหัวมันแตกเลยถูกพักการเรียนตั้งแต่ประถม เพื่อนในช่วงประถมมองว่าหนูเป็นเด็กมีปม แม่ทิ้งให้อยู่กับตากับยาย อหนำซ้ำยังคิดว่าแม่หนูขายตัว มีครั้งหนึ่งไม่ได้จ่ายค่าเทอมมานานสักพัก(เรียนเอกชน) ครูที่ปรึกษามาด่าต่อหน้าคนอื่นค่ะว่า "แม่ขยันแหกแข่งแหกขาหาผู้ชาย ทำเงินได้ไม่มาจ่ายค่าเทอมลูกรึไง" ตอนนั้นหนูไม่เข้าใจค่ะว่าหมายถึงอะไร ถ้าย้อนเวลาไปได้จะไปด่ามันให้เละเลยค่ะEครูพูดจาขวานผ่าซากแบบนี้ ครูในประถมต้นรู้หมดว่าแม่ไม่เคยสนใจหนู ครูบางท่านก็สงสารนะคะ สอบถามตลอด บางคนก็เอามานินทาในบรรดาหมู่ครูทั้งหลาย สภาพจิตใจย่ำแย่มากจนรู้แล้วขอคุณยายย้ายโรงรียนค่ะท่านก็เห็นด้วยเลยให้ย้าย ประถมปลายแม่ก็เริ่มระบายความเครียดด้วยการไปสูบบุหรี่ เวลาแม่ขับรถแล้วอยู่กับหนู2คนแม่จะสูบให้เห็นตลอดแล้วบอกอย่าไปทำตามนะ มันไม่ดี หนู้ลยสวนคืนไม่ดีแล้วทำทำไม แม่บอกกูโตแล้วกูแยกแยะออก แม่ทั้งสูบบุหรี่ กินเหล้า เที่ยวกลางคืน ห่วงเที่ยวกับเพื่อนมากกว่าห่วงลูก ใครชวนไปกินเหล้าไปตี้ที่ไหนต้องมีแม่หมด ทิ้งไว้กับยายอีกเช่นเคยยายบอกหมดคำจะพูดเเล้ว ยายสอนว่าอย่าไปคิดมากนะลูก ยายเป็นแม่หนูเอง คิดซะว่าหนูเกิดมาเป็นลูกยายแล้วกัน แม่มาอยู่บ้านตอนอยู่ประถมปลาย ทุกๆวันไม่เคยอยู่บ้าน กลับบ้านมาเมาไม่เคยอาบน้ำ ชวนแต่คนอื่นทะเลาะ อีกอย่างแม่หนูเป็นคนสวยค่ะ(เรื่องจริงนะคะ)แต่นิสัยกลับกับหน้าตา จำได้ว่ามีช่วงหนึ่งยายไม่อยู่บ้านหนูไม่มีใครดูแม่จะดั้นด้นไปกินเหล้ากับเพื่อนให้ได้ถึงกับขังหนูไว้ในบ้าน เเล้วบังคับอีกว่าห้ามบอกยายบอกจะโดนตีนะหนูร้องไห้ค่ะถามแม่ว่าแม่ไม่รักหนูหรอทำไมแม่ไม่อยู่ดูหนูแม่บอกกูเกลียดไงอีเวร (ตอนนั้นแม่เมา) ทำแบบนี้มาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ขยันทำให้แต่หนูมีปมด้อย เป็นเด็กเก็บกด แม่ไม่เคยมาส่งเสียค่าใช่จ่ายหนู แต่ก่อนแม่ไม่ได้ทำงานอยากต่อปริญญาท่านก็ให้เรียน อีกอย่างแม่หนูเป็นคนไม่ประหยัดเงิน อาทิตย์หนึ่งยายแกต้องเสีย 2,000 ขนาดเรียนแค่2วันนะคะ ไป-กลับบ้าน มันจะเยอะอะไรนักหนาเพิ่งมารู้ทีหลังค่ะว่าเอาเงินไปเล่นพนัน+ซื้อเหล้า+คสอเงินก็ไม่เคยให้ยายหนู เก็บไว้แต่ตัวเองตลอด ยายหนูสั่งสอนแม่ตลอดแต่แม่ก็เถียงตลอด ยิ่งกว่าหนูอีกแม่บอกเบื่อไม่อยากอยู่บ้านอยากทำงานไกลๆจะไม่กลับมาหาใครสักคน มันทำให้หนูรู้เลยว่าแม่ไม่เคยรักหนูเลย รักแต่ตัวเอง ทำตัวมีความสุขบนภาระคนอื่น แย่มาก ตอนตอนนี้หนูขึ้นมอต้นก็ยังไม่เพลาๆเรื่องเหล้าเลยค่ะ บุหรี่ก็ไม่เลิก ยังคงเที่ยวกลางคืนเหมือนเคย พูดกับหนูขี้เหร่เหมือนทุกครั้ง ค่าเรียน ค่าใช่จ่ายก็ยายเหมือนเดิมจนตอนนี้แกจะเกษียณแล้ว ยังคิดไม่ได้อีก จนหนูต้องทำงานพาร์ทไทม์เก็บตังเรียนเอง มียายกับญาติซัพพอทตลอด พ่อก็ไม่เคยมาเหลียวแลมั่วสุมแต่กับผู้หญิงตามพับบาร์เพราพ่อนี่แหละทำให้ขีวิตหนูย่ำแย่หนูกล้าพูดเลยค่ะว่าความเป็นพ่อและแม่ของแม่และพ่อมันอยู่ที่เป้ากางเกง ไร้จิตสำนึกอย่างสูง หนูเป็นคนไม่สนิทกับแม่ เวลาอยากไปไหนแม่ไม่เคยพาไป ส่วนใหญ่แม่ไปเเต่กับเพื่อน แม่แคร์แต่คนอื่นพอเวลาลูกคนอื่นให้ส่งไปไหนก็ไปค่ะ เต็มใจด้วยแต่พอหนูบ้เบี่ยงให้แต่ตาไปส่ง บางทีหนูก็คิดนะคะ ว่าหนูเคยไปทำอะไรในชาติก่อนๆหรือเปล่าทำไมเกิดมาเจอแต่เรื่องทุกข์ๆแบบนี้ แต่ก็อยากขอบคุณที่เขาให้เกิดมา มาตอบแทนคุณคนที่รัก ให้เกิดมาต่อสู้กับปัญหาต่างๆถึงแม่มันจะไม่ได้ดีเท่าที่คิดเท่าไรนัก หนูอายุเท่านี้ยังคิดได้ แค่นี้แหละค่ะในเรื่อง "จะมีสักกี่คน" ขอบคุณทุกๆคนนะคะที่เข้ามาอ่านปัญหาชีวิตและสวัสดีปีใหม่ด้วยนะคะ
ปล.พวกคุณดีแค่ไหนแล้วที่ไม่เจอแม่แบบหนู ฝากทุกๆคนที่เบื่อแม่ด้วยค่ะมาอ่านของหนูคุณจะรู้ค่ะว่าแม่คุณรักแค่ไหน
ราตรีสวัสดิ์นะคะ ขอโทษที่บางคำพิมพ์ผิดหรือตกบ้างเพราะพิมพ์ในมือถือเอาเนอะ บายค่ะ ^^
[ยืมaccountเจ้าของพันทิปนี้มานะคะ]มีใครมีแม่แบบเราบ้างคะ แล้วจะมีใครสักคนบ้างที่ได้ขึ้นชื่อว่าแม่จริงๆ
ชาวบ้านเค้าพากันนินทาว่าแม่หนูเป็นคนสัมส่อน ยายท่านก็บอกอย่าไปสนใจมันคิดซะว่ายายเป็นแม่หนูเเล้วกันนะยายกอดหนูๆก็ร้องไห้ ตอนนั้นเครียดมากค่ะมีเพื่อนผชคนหนึ่งอยู่แถวบ้าน ห้องเดียวกันอีก มันก็เอาเรื่องของหนูไปบอกเพื่อนคนอื่นอีก หนูปร้ีดแตกโมโหมากเอาหัวมันไปโขกกับผนังจนหัวมันแตกเลยถูกพักการเรียนตั้งแต่ประถม เพื่อนในช่วงประถมมองว่าหนูเป็นเด็กมีปม แม่ทิ้งให้อยู่กับตากับยาย อหนำซ้ำยังคิดว่าแม่หนูขายตัว มีครั้งหนึ่งไม่ได้จ่ายค่าเทอมมานานสักพัก(เรียนเอกชน) ครูที่ปรึกษามาด่าต่อหน้าคนอื่นค่ะว่า "แม่ขยันแหกแข่งแหกขาหาผู้ชาย ทำเงินได้ไม่มาจ่ายค่าเทอมลูกรึไง" ตอนนั้นหนูไม่เข้าใจค่ะว่าหมายถึงอะไร ถ้าย้อนเวลาไปได้จะไปด่ามันให้เละเลยค่ะEครูพูดจาขวานผ่าซากแบบนี้ ครูในประถมต้นรู้หมดว่าแม่ไม่เคยสนใจหนู ครูบางท่านก็สงสารนะคะ สอบถามตลอด บางคนก็เอามานินทาในบรรดาหมู่ครูทั้งหลาย สภาพจิตใจย่ำแย่มากจนรู้แล้วขอคุณยายย้ายโรงรียนค่ะท่านก็เห็นด้วยเลยให้ย้าย ประถมปลายแม่ก็เริ่มระบายความเครียดด้วยการไปสูบบุหรี่ เวลาแม่ขับรถแล้วอยู่กับหนู2คนแม่จะสูบให้เห็นตลอดแล้วบอกอย่าไปทำตามนะ มันไม่ดี หนู้ลยสวนคืนไม่ดีแล้วทำทำไม แม่บอกกูโตแล้วกูแยกแยะออก แม่ทั้งสูบบุหรี่ กินเหล้า เที่ยวกลางคืน ห่วงเที่ยวกับเพื่อนมากกว่าห่วงลูก ใครชวนไปกินเหล้าไปตี้ที่ไหนต้องมีแม่หมด ทิ้งไว้กับยายอีกเช่นเคยยายบอกหมดคำจะพูดเเล้ว ยายสอนว่าอย่าไปคิดมากนะลูก ยายเป็นแม่หนูเอง คิดซะว่าหนูเกิดมาเป็นลูกยายแล้วกัน แม่มาอยู่บ้านตอนอยู่ประถมปลาย ทุกๆวันไม่เคยอยู่บ้าน กลับบ้านมาเมาไม่เคยอาบน้ำ ชวนแต่คนอื่นทะเลาะ อีกอย่างแม่หนูเป็นคนสวยค่ะ(เรื่องจริงนะคะ)แต่นิสัยกลับกับหน้าตา จำได้ว่ามีช่วงหนึ่งยายไม่อยู่บ้านหนูไม่มีใครดูแม่จะดั้นด้นไปกินเหล้ากับเพื่อนให้ได้ถึงกับขังหนูไว้ในบ้าน เเล้วบังคับอีกว่าห้ามบอกยายบอกจะโดนตีนะหนูร้องไห้ค่ะถามแม่ว่าแม่ไม่รักหนูหรอทำไมแม่ไม่อยู่ดูหนูแม่บอกกูเกลียดไงอีเวร (ตอนนั้นแม่เมา) ทำแบบนี้มาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ขยันทำให้แต่หนูมีปมด้อย เป็นเด็กเก็บกด แม่ไม่เคยมาส่งเสียค่าใช่จ่ายหนู แต่ก่อนแม่ไม่ได้ทำงานอยากต่อปริญญาท่านก็ให้เรียน อีกอย่างแม่หนูเป็นคนไม่ประหยัดเงิน อาทิตย์หนึ่งยายแกต้องเสีย 2,000 ขนาดเรียนแค่2วันนะคะ ไป-กลับบ้าน มันจะเยอะอะไรนักหนาเพิ่งมารู้ทีหลังค่ะว่าเอาเงินไปเล่นพนัน+ซื้อเหล้า+คสอเงินก็ไม่เคยให้ยายหนู เก็บไว้แต่ตัวเองตลอด ยายหนูสั่งสอนแม่ตลอดแต่แม่ก็เถียงตลอด ยิ่งกว่าหนูอีกแม่บอกเบื่อไม่อยากอยู่บ้านอยากทำงานไกลๆจะไม่กลับมาหาใครสักคน มันทำให้หนูรู้เลยว่าแม่ไม่เคยรักหนูเลย รักแต่ตัวเอง ทำตัวมีความสุขบนภาระคนอื่น แย่มาก ตอนตอนนี้หนูขึ้นมอต้นก็ยังไม่เพลาๆเรื่องเหล้าเลยค่ะ บุหรี่ก็ไม่เลิก ยังคงเที่ยวกลางคืนเหมือนเคย พูดกับหนูขี้เหร่เหมือนทุกครั้ง ค่าเรียน ค่าใช่จ่ายก็ยายเหมือนเดิมจนตอนนี้แกจะเกษียณแล้ว ยังคิดไม่ได้อีก จนหนูต้องทำงานพาร์ทไทม์เก็บตังเรียนเอง มียายกับญาติซัพพอทตลอด พ่อก็ไม่เคยมาเหลียวแลมั่วสุมแต่กับผู้หญิงตามพับบาร์เพราพ่อนี่แหละทำให้ขีวิตหนูย่ำแย่หนูกล้าพูดเลยค่ะว่าความเป็นพ่อและแม่ของแม่และพ่อมันอยู่ที่เป้ากางเกง ไร้จิตสำนึกอย่างสูง หนูเป็นคนไม่สนิทกับแม่ เวลาอยากไปไหนแม่ไม่เคยพาไป ส่วนใหญ่แม่ไปเเต่กับเพื่อน แม่แคร์แต่คนอื่นพอเวลาลูกคนอื่นให้ส่งไปไหนก็ไปค่ะ เต็มใจด้วยแต่พอหนูบ้เบี่ยงให้แต่ตาไปส่ง บางทีหนูก็คิดนะคะ ว่าหนูเคยไปทำอะไรในชาติก่อนๆหรือเปล่าทำไมเกิดมาเจอแต่เรื่องทุกข์ๆแบบนี้ แต่ก็อยากขอบคุณที่เขาให้เกิดมา มาตอบแทนคุณคนที่รัก ให้เกิดมาต่อสู้กับปัญหาต่างๆถึงแม่มันจะไม่ได้ดีเท่าที่คิดเท่าไรนัก หนูอายุเท่านี้ยังคิดได้ แค่นี้แหละค่ะในเรื่อง "จะมีสักกี่คน" ขอบคุณทุกๆคนนะคะที่เข้ามาอ่านปัญหาชีวิตและสวัสดีปีใหม่ด้วยนะคะ
ปล.พวกคุณดีแค่ไหนแล้วที่ไม่เจอแม่แบบหนู ฝากทุกๆคนที่เบื่อแม่ด้วยค่ะมาอ่านของหนูคุณจะรู้ค่ะว่าแม่คุณรักแค่ไหน
ราตรีสวัสดิ์นะคะ ขอโทษที่บางคำพิมพ์ผิดหรือตกบ้างเพราะพิมพ์ในมือถือเอาเนอะ บายค่ะ ^^