ก่อนอื่นต้องขอรบกวนชาวเมทัลเฮดทุกทัล รบชมวีดีโอของข้าพเจ้าก่อนนะครับ
เรียกได้ว่าเป็น 20วินาทีที่แสนเจ็บปวดรวดร้าว กับความรุนแรงที่แผดซ่านไปทั่วทั้งลำคอของฟรอนท์แมนสายหมี แดนนี่ เวอร์สน็อป ภายใต้สังกัดคณะมโหรีดนตรีเมทัลคอร์ Asking Alexandria โอ้ยจะพิรี้พิไรมากไปแล้ว จะพิมพ์อะไรเยอะแยะ มาเข้าเรื่องกันเลยแล้วกัน!
เปิดฉากด้วยการไต่ระดับความรุนแรงด้วยเสียงวนลูปของอีตาแดนนี่ที่บ่นพึมพำอะไรก็ไม่รู้ฟังไม่ออก คลอพร้อมไปกับดนตรีที่ไล่ระดับเสียงจากการรัวไม้กลองที่ค่อย ๆ เฟดให้เร็วและดังกังวาลขึ้น อารมณ์เหมือนท่อน Verse (เรียกแบบนี้หรือเปล่าไม่รู้เหมือนกันถ้าผิดพลาดขออภัยด้วยจ้า) ของดนตรี แนว EDM อ่ะ หรือเรียกอีกอย่างว่า.. ตอนที่กำลังดึงดาวก่อนเข้าท่อน Hook เตรียมโยกโคตรมันอะไรประมาณนั้นอ่ะ. หลังจากที่อีตาเจมส์มือกลองสุดหล่อของเรารัวกลองจนถึงบีทที่กูขี้เกียจตีต่อละ กูเหยียบกระเดื่องแล้วตีส่งให้กีตาร์มาช่วยกระหน่ำความรุนแรงต่อเลยแล้วกันเอ้า.
ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง ป่อง | ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง ป่อง | ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง ป่อง.. เสียงดนตรีไม่ทราบแหล่งที่มา (ไม่รู้ว่าคือกีต้าร์ หรือเสียงอิเล็กทรอนิกส์รอผู้รู้มายืนยันอีกทีครับ) ส่งเสียง" ปิ้งป่อง" รับท่อนส่งจากกลองแบบปุบปับเร็วไวทันใจคนวัยมันส์อย่างเราเสียจริงหนอ. เสียง "ปิ๊งป่อง" เริ่มเปิดฉากฟาดฟันกับเสียงกลองแบบไม่มีใครยอมใคร ทั้งฉาบทั้งแฉ ทั้งจังหวะสแนร์ สาดเสียเทเสียทวีความรุนแรงกันอย่างต่อเนื่อง โดยอีตาเจมส์นั้นก็สับกระเดื่องเรื่อย ๆ มาเรียง ๆ เป็นจังหวะอย่างไม่มีลับลมคมใน แต่พอสิ้นสุด "ปิ๊งป่อง" ครั้งที่ 6 ปุ๊บ! อีตาเจมส์เครื่องติดแล้วโว้ย! เจมส์บอกกูรัวกระเดื่องคู่สวย ๆ มาเลย แบบไอสัสกูไม่ไหวแล้วกูขอส่งต่อหน้าที่นี้ให้แดนนี่แล้วกัน วู้ววว !!
" I CAN BE BETTER THAN I WAS, I CAN BE BETTER WAS I AM " นี่คือ 20 วินาทีที่แสนเจ็บปวดรวดร้าวที่ข้าพเจ้าได้กล่าวไว้ตอนต้นในย่อหน้าแรก เสียงที่ทรงพลังเปรียบดั่งบาดแผลที่ถูกกรีดไปถึงขั้วหัวใจ ราวกับว่าแดนนี่คือเด็กฝึดหัดใช้เสียงมาจาก "เจ๊สี่ คนเล็กหมัดเทวดา" ยังไงอย่างงั้น เพราะน้ำเสียงที่ดุดันนั้นได้ถูกกลั่นออกมาจากความรู้สึกภายในที่แสนบอบช้ำของผู้ชายตัวอ้วน ๆ หนวดเฟิ้ม ๆ ใส่รองเท้าบูท ก็แดนนี่ไงจะใครล่ะ (เพลงนี้แดนนี่เป็นผู้แต่ง) หลังจากจุดคอมโบไปซะจน SP เกือบหมดหลอด ตดยังไม่ทันหายเหม็ด เอ็นขึ้นคอยังไม่สิ้นเสียงก็เหมือนมีเสียงเรียกเบา ๆ " All I needed was the last thing I wanted to sit alone in a room " ร่ายกายมันเหมือนจะอ่อนระทวยรวยริน เสียงที่แผ่วเบาเคล้าคลอไปกับเสียงเปียโนจาง ๆ มันทำให้เข้าใจความรู้สึกของผู้ชายอ้วน ๆ คนนึงได้ว่า " กูอ่ะจะดีให้มากกว่าเก่า และกูนี่แหละจะดีให้ได้ยิ่งกว่าที่คนดีกูเคยเป็นอีกโว้ย " แต่ท้ายที่สุดแล้วสิ่งที่กูต้องการจริง ๆ อาจจะเป็นความสุขเดียวที่กูมีเลยคือกูอยากอยู่ในห้องเงียบ ๆ คนเดียวมากกว่า.. ไม่ต้องเป็นห่วงนะกูโอเค..
ทั้งหมดได้ที่บรรจงเขียนออกมา.. ข้าพเจ้ารู้สึกเช่นนั้นมันจึงทำให้เพลงท่อนนี้คือดนตรีที่ควรค่าแก่การมีตอนที่ชื่อว่า #รีวิวเพลงเฉพาะท่อนสั้นๆ #แต่ความเห็นของฉันนั้นโคตรยาวและละเอียดยิบยับวิบวับวอมแวม อาจมีตกหล่นไปบ้าง ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมาไว้ ณ ที่แห่งนี้ด้วยนะครับ. จากคนรัก Asking Alexandria หมดทั้งสี่ห้องหัวใจ 🖤
[CR] Asking Alexandria - Alone in a room ท่อนสั้น ๆ ที่อยากแชร์ให้ชาวเมทัลเฮดได้เข้าใจถึงความรู้สึกของผมครับ
ก่อนอื่นต้องขอรบกวนชาวเมทัลเฮดทุกทัล รบชมวีดีโอของข้าพเจ้าก่อนนะครับ
เรียกได้ว่าเป็น 20วินาทีที่แสนเจ็บปวดรวดร้าว กับความรุนแรงที่แผดซ่านไปทั่วทั้งลำคอของฟรอนท์แมนสายหมี แดนนี่ เวอร์สน็อป ภายใต้สังกัดคณะมโหรีดนตรีเมทัลคอร์ Asking Alexandria โอ้ยจะพิรี้พิไรมากไปแล้ว จะพิมพ์อะไรเยอะแยะ มาเข้าเรื่องกันเลยแล้วกัน!
เปิดฉากด้วยการไต่ระดับความรุนแรงด้วยเสียงวนลูปของอีตาแดนนี่ที่บ่นพึมพำอะไรก็ไม่รู้ฟังไม่ออก คลอพร้อมไปกับดนตรีที่ไล่ระดับเสียงจากการรัวไม้กลองที่ค่อย ๆ เฟดให้เร็วและดังกังวาลขึ้น อารมณ์เหมือนท่อน Verse (เรียกแบบนี้หรือเปล่าไม่รู้เหมือนกันถ้าผิดพลาดขออภัยด้วยจ้า) ของดนตรี แนว EDM อ่ะ หรือเรียกอีกอย่างว่า.. ตอนที่กำลังดึงดาวก่อนเข้าท่อน Hook เตรียมโยกโคตรมันอะไรประมาณนั้นอ่ะ. หลังจากที่อีตาเจมส์มือกลองสุดหล่อของเรารัวกลองจนถึงบีทที่กูขี้เกียจตีต่อละ กูเหยียบกระเดื่องแล้วตีส่งให้กีตาร์มาช่วยกระหน่ำความรุนแรงต่อเลยแล้วกันเอ้า.
ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง ป่อง | ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง ป่อง | ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง ป่อง.. เสียงดนตรีไม่ทราบแหล่งที่มา (ไม่รู้ว่าคือกีต้าร์ หรือเสียงอิเล็กทรอนิกส์รอผู้รู้มายืนยันอีกทีครับ) ส่งเสียง" ปิ้งป่อง" รับท่อนส่งจากกลองแบบปุบปับเร็วไวทันใจคนวัยมันส์อย่างเราเสียจริงหนอ. เสียง "ปิ๊งป่อง" เริ่มเปิดฉากฟาดฟันกับเสียงกลองแบบไม่มีใครยอมใคร ทั้งฉาบทั้งแฉ ทั้งจังหวะสแนร์ สาดเสียเทเสียทวีความรุนแรงกันอย่างต่อเนื่อง โดยอีตาเจมส์นั้นก็สับกระเดื่องเรื่อย ๆ มาเรียง ๆ เป็นจังหวะอย่างไม่มีลับลมคมใน แต่พอสิ้นสุด "ปิ๊งป่อง" ครั้งที่ 6 ปุ๊บ! อีตาเจมส์เครื่องติดแล้วโว้ย! เจมส์บอกกูรัวกระเดื่องคู่สวย ๆ มาเลย แบบไอสัสกูไม่ไหวแล้วกูขอส่งต่อหน้าที่นี้ให้แดนนี่แล้วกัน วู้ววว !!
" I CAN BE BETTER THAN I WAS, I CAN BE BETTER WAS I AM " นี่คือ 20 วินาทีที่แสนเจ็บปวดรวดร้าวที่ข้าพเจ้าได้กล่าวไว้ตอนต้นในย่อหน้าแรก เสียงที่ทรงพลังเปรียบดั่งบาดแผลที่ถูกกรีดไปถึงขั้วหัวใจ ราวกับว่าแดนนี่คือเด็กฝึดหัดใช้เสียงมาจาก "เจ๊สี่ คนเล็กหมัดเทวดา" ยังไงอย่างงั้น เพราะน้ำเสียงที่ดุดันนั้นได้ถูกกลั่นออกมาจากความรู้สึกภายในที่แสนบอบช้ำของผู้ชายตัวอ้วน ๆ หนวดเฟิ้ม ๆ ใส่รองเท้าบูท ก็แดนนี่ไงจะใครล่ะ (เพลงนี้แดนนี่เป็นผู้แต่ง) หลังจากจุดคอมโบไปซะจน SP เกือบหมดหลอด ตดยังไม่ทันหายเหม็ด เอ็นขึ้นคอยังไม่สิ้นเสียงก็เหมือนมีเสียงเรียกเบา ๆ " All I needed was the last thing I wanted to sit alone in a room " ร่ายกายมันเหมือนจะอ่อนระทวยรวยริน เสียงที่แผ่วเบาเคล้าคลอไปกับเสียงเปียโนจาง ๆ มันทำให้เข้าใจความรู้สึกของผู้ชายอ้วน ๆ คนนึงได้ว่า " กูอ่ะจะดีให้มากกว่าเก่า และกูนี่แหละจะดีให้ได้ยิ่งกว่าที่คนดีกูเคยเป็นอีกโว้ย " แต่ท้ายที่สุดแล้วสิ่งที่กูต้องการจริง ๆ อาจจะเป็นความสุขเดียวที่กูมีเลยคือกูอยากอยู่ในห้องเงียบ ๆ คนเดียวมากกว่า.. ไม่ต้องเป็นห่วงนะกูโอเค..
ทั้งหมดได้ที่บรรจงเขียนออกมา.. ข้าพเจ้ารู้สึกเช่นนั้นมันจึงทำให้เพลงท่อนนี้คือดนตรีที่ควรค่าแก่การมีตอนที่ชื่อว่า #รีวิวเพลงเฉพาะท่อนสั้นๆ #แต่ความเห็นของฉันนั้นโคตรยาวและละเอียดยิบยับวิบวับวอมแวม อาจมีตกหล่นไปบ้าง ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมาไว้ ณ ที่แห่งนี้ด้วยนะครับ. จากคนรัก Asking Alexandria หมดทั้งสี่ห้องหัวใจ 🖤