คือเรากับแฟน ย้ายมาอยู่ด้วยกันที่บเานแฟนมาได้ 1 ปีแล้วคะ
มีลูกด้วยกัน 1 คนตอนนี้ 7 เดือน
มีปัญหาทะเลาะกันแทบทุกวันคือ เขาไม่ค่อยใส่ใจเรา
แบบทำอะไรก็ไม่บอก สำหรับเรามันรู้สึกแย่นะ
ล่าสุดที่ทะเลาะกันคือ มีเพื่อนเขามาบ้าน แต่เราบังเอิญไปได้ยิน แต่ก็ไม่ได้อะไร เพื่อนเขาเราก็รู้จัก
แต่มันรู้สึกแย่ตรงที่เขาไม่ยอมบอกเราสักคำ ถ้าเราไม่ถาม
ตั้งแต่วันนั้นมาประมาน 2 วันเราก็ไม่ค่อยได้คุยกับเขา อันที่จริงไม่ค่อยได้คุยกันอยู่แล้ว พอเพื่อนมา เขาก็เข้านอนดึก เราก็หลับเลยไม่มีเวลาคุยกันเลย
จนเวลาผ่านมาจนเพื่อนเขากลับบ้าน คืนนั้นเราเข้าห้องนอนแล้วนอนไม่หลับ แต่ลูกหลับแล้ว
เลยนั่งเล่น แต่กลับได้ยินบทสนทนา พ่อแม่ลูกเขาคุยกัน
ไม่ได้แอบฟังนะคะ แต่มันได้ยินจริงๆ
จับใจความได้ว่า เมียมึ*อะไม่ได้เรื่อง งานไม่เคยช่วยทำ วันๆเอาแต่นอน ดูแต่หนัง งานไม่ช่วยทำไม่ว่า
นอนทั้งวัน แต่งแต่หน้าแต่งตัว บอกมันไปเลย
อยู่ด้วยกันได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้มึ*ก็เลิกกันไป เป็นผู้ดีวิเศษมาจากไหน ถึงไม่ทำอะไรเลย มันมีมากกว่านี้เยอะคะ รุนแรงหยาบคายมาก แทบไม่อยากจะได้ยิน
ฝ่ายแม่ก็เสริมเข้ามา วันนี่กำไลข้อเท้าลูกมันเบี้ยวมันยังไม่รู้เลย ข้าวปลาไม่กิน จะเอานมที่ไหนให้ลูกกิน ทำอะไรก็ไม่เป็น ลูกก็เลี้ยงกันไม่เป็น
พอฟังแล้วแบบ เจ็บมากคะ มากจริงๆเหมือนโดนแฟนนอกใจอะ แต่ไม่ใช่ ไม่คิดว่าจะเจอเหตุการณ์แบบนี้เลย
คือถ้าที่ผ่านมา ทั้งคู่ดีกับเรามาก เราก็ไม่เคยทำอะไรให้พวกเขาเลยนะ มันแบบจุก
มาถึงตรงนี้ขอแก้ตัว และบอกเรื่องราวในมุมมองตัวเองบ้างนะคะ
ที่เขาว่า วันๆเอาแต่นอน จริงคะ ต้องนอนให้นมลูก แม้กระทั่งหลับ ยังต้องนอนตบก้นอยู่ข้างๆ ลุกไปไหนไม่ได้เลย ถ้าลุกคือตื่น ถ้าตื่นอีกหลาย ชม. เลยกว่าจะนอน ถ้าคนมีลูกเคสแบบนี้น่าจะเข้าใจนะคะ เราเลยต้องนอนกกลูกอยู่แบบนั้น ลุกไปไหนไม่ได้จริงๆ
เรื่องต่อมาคือ งานที่บอกว่าไม่ได้ช่วยทำนะคะ คือบ้านแฟนเขาทำสวนคะ เราเพิ่งย้ายมาตอนท้องแก่ๆก็ไปช่วนเขาถากหญ้าถอนหญ้านะคะ แต่พอคลอดก็ไม่ได้ไปทำอีก มีแต่อุ้มลูกไปเล่นตอนเขาทำงานกัน
เรื่องแต่งหน้าแต่งตัวนะคะ เราแต่งแค่วันเดียวใน 1 เดือนคือ วันที่ออกไปซื้อของเข้าบ้านคะ นอกนั่นอยู่บ้าน ใส่เสื้อยืดแฟน ผมแทบไม่ค่อยหวี ล่วงหมด เสื้ออาจจะเปลี่ยนบ่อยหน่อยเพราะเลอะน้ำนม แต่เราซักเสื้อผ้าเองนะคะ
อีกข้อนึงที่ว่าเราวิเศษมาจากไหน ก็เข้าใจคะว่าเราทำอะไรไม่เป็นเลย แต่งานสวนเราไม่เคยทำจริงๆนี่คะ คือช่วยเท่าที่ช่วยได้ ไม่ใช่ไม่ทำเลย เราไม่ได้อยู่เฉยๆด้วยนะคะ เราขายของออนไลน์ ช่วยหาเงินมาแบ่งเบาภาระซื้อของให้ลูกตัวเอง เพราะแฟนไม่ได้ไปทำงานที่ไหน ทำที่บ้านมีเงินเดือนเดือนละ 5000 แค่นั้นเอง
ส่วนเรื่องงานบ้านยอมรับว่าทำน้อยจริงคะ แต่ทุกวันตอนเช้า พอตื่นมา เราก็จะกวาดบ้านนะคะ แต่ไม่ได้ถู เพราะไม่ทันต้องเอาลูกไปกินข้าวอาบน้ำ ถ้าไม่ตรงเวลาเขาก็จะงอแง
ส่วนคำพูดของแม่เขานะคะ เรื่องกำไลลูก วันนั้นน้องเล่นอยู่กับเขาละแม่เขาก็เอาน้องมากินนม ไม่ถึง 5 นาทีไม่กินก็เอาไปเล่นอีก พอเขาเอาไปเล่นเราลึกออกไปตากผ้า ไม่รู้เลยว่ากำไลลูกเป็นอะไร อาจจะป็นความไม่ใส่ใจของเรา
เรื่องข้าวปลาไม่กิน นี่หนักใจมากคะ แต่ละเมนูนี่แบบ เรากินไม่เป็น หน้าตาไม่ต้องพูดถึง เราขอแค่ไข่เจียวเรายังอิ่มกว่าเลย บางทีไม่มีไรกินจริงๆเราก็ทอดไข่กินเองนะคะ แต่บางทีไม่มีเวลา เราต้องพึ่งขนมปังแก้หิวอะให้ทำไงได้
ส่วนเรื่องลูกไม่เถียงคะ ไม่เคยมีลูกเลยเลี้ยงไม่เป็นแต่ไม่ใช่ไม่เลี้ยงเลย 80% ลูกอยู่กับเราหมด เรียนรู้ไปพร้อมกับลูกหมด ไม่เคยทำลูกเจ็บแม้แต่ครั้งเดียว
มีแต่แม่ที่ชอบแอบตัดเล็บ เข้าใจคะว่ากลัวข่วนหน้าข่วนตา แต่ตัดแค่ไม่ให้มันคม นี่เล่นตัดซะชิด เอี่ยมๆสุดๆ ล่าสุดคือตัดเนื้อน้องออกไป เลือดไหลไม่หยุด แถมยังจะพยายามดึงเนื้อน้องออกอีก เรานี่วิ่งไปคว้าลูกแทบไม่ทัน ได้แต่กอดลูก แต่ทำอะไรไม่ได้เลย
พอจบเรื่องที่เราได้ยินเราก็นิ่งๆไป ทำเป็นไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นนะคะ รอแฟนเข้ามานอนก็ไม่ได้พูดไร วันนันก็จบไป
เช้าอีกวันเราก็ทำตัวปกติคะ เจอพ่อก็ถามกินข้าวยัง เจอแม่ก็ถามซักผ้ามั้ย ทำตัวปกติกับทุกคนยกเว้นแฟนนะคะ
พอตกกลางคืนเริ่มมีสงครามเย็น อยู่ดีๆแม่เขาก็พูดทำนองว่า ตูหละเบื่อพวกมึ*จริงๆเลย ทะเลาะเหี*อะไรกันนักหนา
พอตกตอนกลางคืน รอจนแฟนเข้าห้อง ก็เลยคุยกันว่า ฉันได้ยินที่เขาว่าฉันทั้งหมดนะ แล้วก็รู้สึกแย่มาก ต้องทำยังไง แฟนก็มาว่าเรางี่เง่าเองอะ ให้ทำไงได้
บ้านตูเวลาด่าก็ด่าแรงแบบนี้แหละ
เดี๋ยวมาต่อคะ
ขอความเห็นช่วยตัดสินใจ ปัญหาครอบครัวหน่อยคะ
มีลูกด้วยกัน 1 คนตอนนี้ 7 เดือน
มีปัญหาทะเลาะกันแทบทุกวันคือ เขาไม่ค่อยใส่ใจเรา
แบบทำอะไรก็ไม่บอก สำหรับเรามันรู้สึกแย่นะ
ล่าสุดที่ทะเลาะกันคือ มีเพื่อนเขามาบ้าน แต่เราบังเอิญไปได้ยิน แต่ก็ไม่ได้อะไร เพื่อนเขาเราก็รู้จัก
แต่มันรู้สึกแย่ตรงที่เขาไม่ยอมบอกเราสักคำ ถ้าเราไม่ถาม
ตั้งแต่วันนั้นมาประมาน 2 วันเราก็ไม่ค่อยได้คุยกับเขา อันที่จริงไม่ค่อยได้คุยกันอยู่แล้ว พอเพื่อนมา เขาก็เข้านอนดึก เราก็หลับเลยไม่มีเวลาคุยกันเลย
จนเวลาผ่านมาจนเพื่อนเขากลับบ้าน คืนนั้นเราเข้าห้องนอนแล้วนอนไม่หลับ แต่ลูกหลับแล้ว
เลยนั่งเล่น แต่กลับได้ยินบทสนทนา พ่อแม่ลูกเขาคุยกัน
ไม่ได้แอบฟังนะคะ แต่มันได้ยินจริงๆ
จับใจความได้ว่า เมียมึ*อะไม่ได้เรื่อง งานไม่เคยช่วยทำ วันๆเอาแต่นอน ดูแต่หนัง งานไม่ช่วยทำไม่ว่า
อยู่ด้วยกันได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้มึ*ก็เลิกกันไป เป็นผู้ดีวิเศษมาจากไหน ถึงไม่ทำอะไรเลย มันมีมากกว่านี้เยอะคะ รุนแรงหยาบคายมาก แทบไม่อยากจะได้ยิน
ฝ่ายแม่ก็เสริมเข้ามา วันนี่กำไลข้อเท้าลูกมันเบี้ยวมันยังไม่รู้เลย ข้าวปลาไม่กิน จะเอานมที่ไหนให้ลูกกิน ทำอะไรก็ไม่เป็น ลูกก็เลี้ยงกันไม่เป็น
พอฟังแล้วแบบ เจ็บมากคะ มากจริงๆเหมือนโดนแฟนนอกใจอะ แต่ไม่ใช่ ไม่คิดว่าจะเจอเหตุการณ์แบบนี้เลย
คือถ้าที่ผ่านมา ทั้งคู่ดีกับเรามาก เราก็ไม่เคยทำอะไรให้พวกเขาเลยนะ มันแบบจุก
มาถึงตรงนี้ขอแก้ตัว และบอกเรื่องราวในมุมมองตัวเองบ้างนะคะ
ที่เขาว่า วันๆเอาแต่นอน จริงคะ ต้องนอนให้นมลูก แม้กระทั่งหลับ ยังต้องนอนตบก้นอยู่ข้างๆ ลุกไปไหนไม่ได้เลย ถ้าลุกคือตื่น ถ้าตื่นอีกหลาย ชม. เลยกว่าจะนอน ถ้าคนมีลูกเคสแบบนี้น่าจะเข้าใจนะคะ เราเลยต้องนอนกกลูกอยู่แบบนั้น ลุกไปไหนไม่ได้จริงๆ
เรื่องต่อมาคือ งานที่บอกว่าไม่ได้ช่วยทำนะคะ คือบ้านแฟนเขาทำสวนคะ เราเพิ่งย้ายมาตอนท้องแก่ๆก็ไปช่วนเขาถากหญ้าถอนหญ้านะคะ แต่พอคลอดก็ไม่ได้ไปทำอีก มีแต่อุ้มลูกไปเล่นตอนเขาทำงานกัน
เรื่องแต่งหน้าแต่งตัวนะคะ เราแต่งแค่วันเดียวใน 1 เดือนคือ วันที่ออกไปซื้อของเข้าบ้านคะ นอกนั่นอยู่บ้าน ใส่เสื้อยืดแฟน ผมแทบไม่ค่อยหวี ล่วงหมด เสื้ออาจจะเปลี่ยนบ่อยหน่อยเพราะเลอะน้ำนม แต่เราซักเสื้อผ้าเองนะคะ
อีกข้อนึงที่ว่าเราวิเศษมาจากไหน ก็เข้าใจคะว่าเราทำอะไรไม่เป็นเลย แต่งานสวนเราไม่เคยทำจริงๆนี่คะ คือช่วยเท่าที่ช่วยได้ ไม่ใช่ไม่ทำเลย เราไม่ได้อยู่เฉยๆด้วยนะคะ เราขายของออนไลน์ ช่วยหาเงินมาแบ่งเบาภาระซื้อของให้ลูกตัวเอง เพราะแฟนไม่ได้ไปทำงานที่ไหน ทำที่บ้านมีเงินเดือนเดือนละ 5000 แค่นั้นเอง
ส่วนเรื่องงานบ้านยอมรับว่าทำน้อยจริงคะ แต่ทุกวันตอนเช้า พอตื่นมา เราก็จะกวาดบ้านนะคะ แต่ไม่ได้ถู เพราะไม่ทันต้องเอาลูกไปกินข้าวอาบน้ำ ถ้าไม่ตรงเวลาเขาก็จะงอแง
ส่วนคำพูดของแม่เขานะคะ เรื่องกำไลลูก วันนั้นน้องเล่นอยู่กับเขาละแม่เขาก็เอาน้องมากินนม ไม่ถึง 5 นาทีไม่กินก็เอาไปเล่นอีก พอเขาเอาไปเล่นเราลึกออกไปตากผ้า ไม่รู้เลยว่ากำไลลูกเป็นอะไร อาจจะป็นความไม่ใส่ใจของเรา
เรื่องข้าวปลาไม่กิน นี่หนักใจมากคะ แต่ละเมนูนี่แบบ เรากินไม่เป็น หน้าตาไม่ต้องพูดถึง เราขอแค่ไข่เจียวเรายังอิ่มกว่าเลย บางทีไม่มีไรกินจริงๆเราก็ทอดไข่กินเองนะคะ แต่บางทีไม่มีเวลา เราต้องพึ่งขนมปังแก้หิวอะให้ทำไงได้
ส่วนเรื่องลูกไม่เถียงคะ ไม่เคยมีลูกเลยเลี้ยงไม่เป็นแต่ไม่ใช่ไม่เลี้ยงเลย 80% ลูกอยู่กับเราหมด เรียนรู้ไปพร้อมกับลูกหมด ไม่เคยทำลูกเจ็บแม้แต่ครั้งเดียว
มีแต่แม่ที่ชอบแอบตัดเล็บ เข้าใจคะว่ากลัวข่วนหน้าข่วนตา แต่ตัดแค่ไม่ให้มันคม นี่เล่นตัดซะชิด เอี่ยมๆสุดๆ ล่าสุดคือตัดเนื้อน้องออกไป เลือดไหลไม่หยุด แถมยังจะพยายามดึงเนื้อน้องออกอีก เรานี่วิ่งไปคว้าลูกแทบไม่ทัน ได้แต่กอดลูก แต่ทำอะไรไม่ได้เลย
พอจบเรื่องที่เราได้ยินเราก็นิ่งๆไป ทำเป็นไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นนะคะ รอแฟนเข้ามานอนก็ไม่ได้พูดไร วันนันก็จบไป
เช้าอีกวันเราก็ทำตัวปกติคะ เจอพ่อก็ถามกินข้าวยัง เจอแม่ก็ถามซักผ้ามั้ย ทำตัวปกติกับทุกคนยกเว้นแฟนนะคะ
พอตกกลางคืนเริ่มมีสงครามเย็น อยู่ดีๆแม่เขาก็พูดทำนองว่า ตูหละเบื่อพวกมึ*จริงๆเลย ทะเลาะเหี*อะไรกันนักหนา
พอตกตอนกลางคืน รอจนแฟนเข้าห้อง ก็เลยคุยกันว่า ฉันได้ยินที่เขาว่าฉันทั้งหมดนะ แล้วก็รู้สึกแย่มาก ต้องทำยังไง แฟนก็มาว่าเรางี่เง่าเองอะ ให้ทำไงได้
บ้านตูเวลาด่าก็ด่าแรงแบบนี้แหละ
เดี๋ยวมาต่อคะ