ถ้าพูดถึงศูนย์หน้าของลิเวอร์พูล เราชอบแบบซัวเรซมากๆ จะเป็นสไตล์เดือดๆโคปาหน่อยๆ ไปกับบอลได้โคตรดี จับบอลยิงได้หมดจดงดงามประเภท ยิงเต็มข้อล่อเต็มแข้ง สวยจนแทบจะน้ำตาไหล แบบทุกลูกที่เป็นประตูนี่ต้องร้องเหยดดดดดดดดดดดดดดดดดด ออกมาตลอด นักเตะอีกคนที่จบสกอร์ได้สะใจ บทจะเดือดก็แทบตาข่ายขาด บทจะนิ่ม แม่มก็พลิ้วเหลือเกิน และยิงได้คมมากๆ คือ กุน อเกวโร่ แบบนั้นแหละที่ชอบมากๆ

แต่อย่าลืมว่าแม้จะซัวเรซหรือกุนที่สะเดิดเร้าใจสุดๆในอังกฤษ แต่กว่าจะไปถึงจุดนั้นก็ถือว่าล้มลุกคลุกคลานกันพอสมควร พอจูนติดก็โคตะระโหดกระโดด bash! กันเลยทีเดียว

อย่างซัวเรซ เอาเข้าจริงซัวพึ่งมาโหดมากๆ 2 ฤดูกาลสุดท้ายกับลิเวอร์พูล แบบโคตรอันตรายในแนวรุก ยิงประตูได้แบบสนุกสนาน แบบหลุดเป็นยิง และมักจบได้สวยงามมากๆ และต่อให้ใครที่เกลียดก็ยังต้องยอมรับว่า ซัวเรซปีสุดท้ายกับลิเวอร์พูลแม่มโหดจริงๆ

แต่กับ โม ซาลาห์ นั้นไม่คล้ายกับซัวเรซเลยในแง่ของสไตล์การเล่น คือไม่ถึงกับเป็นบอลที่เน้นลีลาหรือมีการจบสกอร์ที่สวยงาม หลายลูกมากๆของซาลาห์ที่เป็นสไตล์ผีจับยัด คือ "แม่-เข้าได้ไงวะ" หรือ "อ้าว แม่-ได้ว่ะ 55555" สลับกับลูกประเภทที่อาศัยความเข้าขาและแทคติคของทีม คือเพื่อนต้องชงป้อนกินดื่มกันพอสมควร

แต่นั่นหมายความนี่ ซาลาห์นี่เป็นนักเตะที่เหมาะกับระบบของคล็อปป์มาก
และนี่ก็เป็นแค่ฤดูกาลแรกของซาลาห์กับลิเวอร์พูลด้วย

จะเห็นได้ว่า ซาลาห์ไม่ได้เป็นไพ่ตาย หรือ ไม้สุดท้ายของทีม เหมือนศูนย์หน้าลิเวอร์พูลคนอื่นๆในช่วง 4-5 ปีหลัง อารมณ์ประเภท "คิดไม่ออกบอกซัวเรซ" หรือ "คุณขอมา ตอร์เรสจัดให้"

แต่ซาลาห์เป็นหนึ่งในเฟืองตัวหนึ่งของระบบที่ทำให้ การทำงานมันสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น ซาลาห์ไม่ใช่นักเตะประเภทที่เล่นชายเดี่ยวหรือทำหน้าที่แบกทีม แต่ squad ของลิเวอร์พูลในฤดูกาลนี้คือชุดที่เราคิดว่าช่วยกันแบกทีมจริงๆ การจบสกอร์แต่ละครั้งละหน มันมักมาจากการสร้างเกมมาตั้งแต่แดนกลาง มีแบบแผน 1-2-3-Goal ต่อให้การทำเกมครั้งนั้นจะไม่ได้เป็นประตู หรือคนจบแป้ก แต่มันก็ยังมีความเป็นระบบการเล่นให้เห็น ไม่ใช่การจับบอลกันสะเปะสะปะ แล้วรอกองหน้ามาล้วงบอลไปปั้นเอง หรือเกมบุกหรือการสวนต้องพึ่งพาทักษะเฉพาะตัวของกองหน้าเพียงอย่างเดียว

สิ่งที่เราชอบซาลาห์มากๆไม่ใช่แค่การจบสกอร์ให้ทีมได้ตลอด (นั่นก็ชอบ แต่ก็มีเหตุผลมากกว่านั้น) คือซาลาห์เป็นคนใจร้อนมาก แต่ใช้ความใจร้อนได้เหมาะสมมาก คือไม่เคยลังเลในการปล่อยบอลออกจากเท้าเลย  เกมแรกๆซาลาห์ ยิงนก ตกปลา ยิงเหินเวหา ยิงเสยก็มี แต่บอลแต่ละลูกเป็นลูกที่หวังผลจริงๆ ไม่ใช่ยิงไปส่งๆ  แต่ระยะอาจจะจวนตัวหรือกดสี่เหลี่ยมนานเกินไปบ้าง (เกมเพลย์สเตชั่นเวลาจะกดยิง ถ้ากด ปุ่มสี่เหลี่ยมนานเกิน ลูกจะแรงเกินไป) แต่ก็แทบไม่มีจังหวะให้เราต้องเสียดายเลย

ไอ้จังหวะประเภท "จะยึกยักทำไม" หรือ "จับหลายจังหวะทำไม" หรือ "เสียดายน่าจะชิปก็พอ"

เมื่อบอลอยู่ที่เท้า และซาลาห์อยู่ในเขตโทษ จะยิงทันที และมันดีตรงที่ เกือบทุกลูก สแกนมาแล้วว่าไม่มีเพื่อนรอ หรือตัวเองกำลังขโมยโอกาสใครมาหรือเปล่า  โอกาสอยู่ตรงนี้ เดี๋ยวจะจัดการให้ ถ้ากาก มันก็ไม่เข้านะ ต้องขอโทษด้วย

และโชคดีมากๆที่ส่วนใหญ่มันไม่กาก แม้จะไม่ได้เป็นประตูที่สวยงาม แต่เหลี่ยมมันก็พาเป็นสกอร์ได้

แรกเริ่มซาลาห์เป็นนักเตะที่เราได้ไม่ได้ตื่นเต้นเลยที่ได้มา ทั้งเพราะสไตล์การเล่น และเพราะดราม่าต่างๆมากมาย แต่ถึงทุกวันนี้ก็ถือว่าต้องเคารพจิตใจซาลาห์มากๆ ที่เล่นเพื่อทีมได้ดีขนาดนี้ อีกอย่างที่ชอบซาลาห์มากๆ คือแม้ไม่ได้มีสไตล์การเล่นที่สวยงาม แต่เราว่าซาลาห์ไหวพริบดีมากๆ ไม่ใช่พวกอ่านเกมขาด แต่เป็นพวกแก้ช็อตได้เร็ว บางลูกน่าจะเสียไปแล้วแต่ยืนถูกที่ทางหน่อยก็สร้างจุดเปลี่ยนได้

แม้ซาลาห์จะไม่ได้ทำให้ฟุตบอลของลิเวอร์พูลตื่นเต้นและน่าตื้นตันใจ จนดูลิเวอร์พูลจบด้วยจิตใจที่อิ่มเอมเต็มตื้นทุกครั้ง แบบที่ซัวเรซเคยทำได้ (ด้วยปัจจัยหลายๆด้าน) แต่ลิเวอร์พูลในยุคนี้ของคล็อปป์มันก็ทำให้เรารู้สึกแปลกใหม่มากๆ การที่ทีมเล่นกันเป็นระบบขนาดนี้ ไม่ต้องฝากความหวังไว้ที่ใครแค่คนเดียว ถ้าไม่มีการทำงานของคนอีก 10 คน ศูนย์หน้าก็อาจจะไม่ได้ได้จบสกอร์ได้มากขนาดนี้ แน่นอนว่ามันอาจมีบางเกมที่เล่นได้น่าถ่มถรุย แต่ก็ไม่ใช่สไตล์การเล่นที่สิ้นหวังเสียทีเดียว มันยังมีหวัง มันแค่น่าเสียดาย เราทำได้ดีกว่านี้

เดี๋ยวนี้เวลาเราเห็นซาลาห์ยิงได้ แล้วเพื่อนๆมาฉลองด้วยทั้งทีม ก็จะนึกถึงภาพเก่าๆทุกครั้ง ตอนเฮนโด้เข้าทีมมาใหม่ๆ ยังเป็นแค่คนเด๋อๆ ดูจ๋องๆ แทบไม่ได้อยู่ในซีนเวลาฉลองประตู สไตล์การเล่นก็ไม่ได้มีจุดเด่นหรือเอกลักษณ์อะไรเลย แต่กาลเวลาก็พิสูจน์แล้ว ทุกวันนี้เฮนโด้กลายเป็นคนที่เก่าแก่ที่สุดในทีมแล้ว  เป็นกัปตัน ไม่มีนักเตะตำนานหรือสายสัมพันธ์กับลิเวอร์พูลยุคเดิมๆเหลืออีกต่อไปแล้ว ตอนนี้ทีมนี้มีแต่เลือดใหม่ทั้งหมด แต่ Life is going on ไม่ว่าใครจะจากไป หายไป แต่ทีมต้องไปต่อ

และนี่เป็นภาพของอนาคต ที่เราคิดว่าแม้จะยังไม่สมบูรณ์แบบ แต่มันก็พอมีหวังมากๆ ไม่ใช่มีหวังเรื่องแชมป์หรืออะไรแบบนั้น แต่มีหวังเรื่องการเป็นทีมที่เล่นบอลได้สนุก เกมรุกเร้าใจ และไม่ว่าใครก็ไม่ควรประมาทเมื่อเจอเรา มันเป็นความหวังระยะยาวแบบนั้น ซึ่งมันดีมากจริงๆ