คือเป็นเรื่องที่เรารู้สึกผิดมากอ่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าวันนึงน้าเราอ่ะไม่ใช่น้าแท้นะเป็นแค่เพื่อนของแม่อ่ะแต่เรานับถือแกเหมือนน้าคนนึงอ่ะแล้วแบบอยู่มาวันนึงอ่ะแกทักเฟสมาหาเราแล้วแกก็เล่าให้ฟังว่าแฟนของแกอ่ะมีเมียน้อยเเกแอดเฟสไปแฟนแกก็ไม่ยอมรับแอดแกบ้านก็ไม่กลับแกก็ก็เลยมาขอให้เราช่วยแบบสมัครใหม่แบบปลอมเฟสขึ้นมาอ่ะแบบเอารูปผญสวยๆมาตั้งโปรอ่ะแล้วก็แอดเเฟนแกไปแล้วแบบเฟสแฟนแกมันแอดไม่ได้มันต้องมีเพื่อนร่วมอ่ะเราก็เลยแอดเพื่อนทุกคนของแฟนแกไปแล้วก็แอดแฟนแกไปได้แล้วประมาณ2วันอ่ะแฟนแกก็รับแอดแล้วเราก็ไปบอกน้าแกแล้วย้าแกก็บอกให้เราพิมนุ้นนี่นั้นส่งไปอ่ะแต่ประเด็นไม่ใช่ตรงนี้มาเข้าเรื่องเเล้วกันจุดพีชก็คือมีผชคนนึงรับแอดไอเฟสปลอมบ้าบอนี่อ่ะแล้วผชคนนี่ก็คือคนที่เรารู้จักเค้าเปนรุ่นพี่รุ่นน้องกับแฟนของน้าเราอ่ะคือเราเคยเจอกันแล้วเมื่อสองปีที่แล้วคือเราไปงานศพย่าเค้าอ่ะแล้วคือแบบครอบครัวของแฟนของน้าเราอ่ะเค้าไม่ชอบน้าเราแล้วคือแบบเราก็รักน้าเราอ่ะเราก็เลยเกลียดครอบครัวนี่ด้วยรวมถึงผชคนนี่ด้วยแล้วก็ผ่านไปสองปีเราก็ลืมครอบครัวนี่เรากับน้าก็ไม่ได้เจอกันมีแต่แชทหากันในเฟสแล้วเราก็จำไม่ได้ไงว่าแอดเค้าไปตอนไหนแล้วคือแบบไม่คิดว่าจะเป็นผชคนี่ทึ่เราเกลียดอ่ะมารับแอดเราแล้วก็ทักเรามาเราก็คุยนะยอมรับว่าตอนนั่นเราไม่ได้เกลียดเค้าแล้วเราลืมหมดแล้วเรื่องเมื่อสองปีที่แล้วอ่ะเราก็คุยแต่ไม่ได้คิดอะไรนะเพราะเรามีคนที่ชอบอยู่แล้วตอนนั้นแต่เราก็คุยกับเค้าลืมบอกไปว่าเค้าอยู่กรุงเทพเราอ่ะอยู่ภูเก็ตเราก็คุยกับเค้าคุยผ่านแชทเค้าก็ดีกับเราอ่ะค่อยเป็นห่วงอะไรประมาณนี่อ่ะแล้วมีอยู่วันนึงอ่ะเค้าขอเบอร์เราก็ให้เค้านะแล้วเค้าก็โทรมาคือแบบตอนนั้นแบบรู้สึกดีอ่ะแล้วแบบเค้าก็โทรมาทุกวันอ่ะแชทกันทุกวันจนเราลืมคนที่ชอบไปเลยอ่ะยอมรับว่าตอนนั้นอ่ะรู้สึกดีกับเค้ามาแต่แบบก็รู้สึกผิดอ่ะที่โกหกเค้าเราก็รู้อยู่แกใจว่ามันเปนไปไม่ได้เพราะนี่เป็นเฟสปลอมรูปน่าใครก็ไม่รู้อ่ะมันไม่ใช่เราอ่ะแล้วคือแบบเราก็จะหาคนคุยใหม่อ่ะเพื่อจะลืมเค้าแต่แบบมันก็ไม่ลืมอ่ะกับชอบเค้ามากกว่าเดิมอีกอ่ะแบบไม่อยากเสียเค้าไปอ่ะแล้วเมื่อเดือนตุลาที่ผ้านมาเค้าลงมาภูเก็ตเพื่อที่จะมาหาเราแต่เราก็ปฎิเสธเค้าเราให้ข้ออ้างว่าเราการบ้านเยอะเราไปหาเทอไม่ได้อ่ะเทอเที่ยวคนเดียวไปก่อนนะเค้าก็ยอมเที่ยวคนเดียวอ่ะคือแบบเค้าดีกับเรามาอ่ะไม่เคยโกดไม่เคยทำให้เราลำบากใจเลยสักครั้งอ่ะแล้วเค้าก็กลับไปกรุงเทพอ่ะแล้วเค้าก็บอกเราว่าเดียวเดือนธันวาเค้าจะมาหาเราใหม่เราก็รับปากเค้าไปเพราะเราคิดว่ายังไงเราก็คุยกันไม่ถึงเดือนธันวาหรอกเพราะเรากะจะเทเค้าอ่ะแต่เราก็ทำไม่ลงอ่ะคือแบบตอนนั้นเรารักเค้ามาอ่ะเเล้วเราก็คุยกันเค้าก็ชวนเราเปิดกล้องนะเราก็อ้างนุ้นอ้างนี่เยอะอ่ะเค้าก็เชื่อเราเค้าก็ยอมอ่ะแล้วเราก็คุยกันจนถึงเดือนธันวาอ่ะแล้วมีอยู่วันนึงอ่ะเราทะเลาะกันเเล้วเราก็ร้องไห้อ่ะคือแบบเราตอนนั้นแบบรู้สึกผิดมากอ่ะรู้สึกผิดทุกอย่างอ่ะคือบอกกับตัวเองว่ายังไงเราก็จะบอกความจิงว่าเราเป็นใครว่าที่เค้าคุยอยู่ด้วยอ่ะคือเฟสปลอมแต่เราก็ไม่กล้าอ่ะแล้วพอถึงวันที่22ธันวาอ่ะเค้าก็ลงมาหาเราตอนนั้นเค้าอยู่บนเครื่องบินคือแบบตอนนั้นคือเราอยากเจอเค้ามากรักเค้ามากเราก็เลยบอกความจิงเค้าทุกอย่างเราคิดว่าผลมันจะออกมาเป็นยังไงเราก็ไม่สนอ่ะคือแบบตอนนั้นคืออยากบอกเค้ามากอ่ะแต่พอเราบอกไปผลที่ได้รับคือเค้าไม่ด่าเค้าไม่บล็อกเราเค้าถามเราว่ายังอยากเจอเค้าอยากเที่ยวกับเค้าอยู่ไหมเราก็บอกไปว่าอยากแล้วเค้าก็บอกว่าถ้านั้นก็เจอกันแล้วพอตอนเย็นเราก็มาเจอเค้าคือเราดีใจมาอ่ะตอนนั้นที่เค้ายังคุยกับเรายังยอมมาเจอเราอ่ะเราก็ถามเค้านะว่าไม่โกดเราหรอที่เราโกหกอ่ะเค้าก็บอกเรานะว่าเค้าก็รู้สึกนะแล้วคือแบบเราก็ไปเจอเค้าแล้วเค้าก็กอดเราอ่ะเค้าบอกว่าเค้าอยากกอดเราจิงๆนะแล้วเราก็นั่งคุยกันแล้วก็มีประโยคนึงอ่ะเค้าบอกว่าที่เค้าไม่ไปมีอะไรกับคนอื่นอ่ะก็เพราะเรานะเเล้วเราก็เที่ยวอยู่ด้วยกันวันศุกร์วันเสาร์วันอาทิยต์เค้าก็กลับกรุงเทพอ่ะพอเค้าไปถึงกรุงเทพอ่ะแบบยังไงอ่ะเค้าไท่เหมือนเดิมอ่ะเค้าคุยกับเราน้อยลงแล้วเราก็ถามเค้านะว่าเค้ารู้สึกยังไงกับเราเค้าก็บอกว่าเค้าก็รู้สึกดีแล้วก็ไม่ดีอ่ะเค้าบอกว่าเค้าก็เป็นห่วงเรายังคิดถึงเราแล้วเค้าก็บอกรักเราอ่ะแต่เค้าก็บอกเราว่าเค้าไม่เชื่ออะไรในตัวเราเลยเค้าบอกว่าเราโกหกเค้าครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สองที่สามอ่ะเค้าบอกเราว่าเค้าอยากให้เราสร้างความเชื่อใจให้เค้าอ่ะคือตอนนี้เรารักเค้ามากอ่ะลืมบอกไปเรากับเค้าอายุห่างกัน7ปีแล้วเค้าก็บอกเราว่าถ้าเป็นคนอื่นอ่ะจะเจ็บน้อยกว่านี่แต่นี่เป็นคนที่รํ้จักกันก็เลยเจ็บมากอ่ะคือเราบอกเค้าอ่ะว่าเราไม่ได้ตั้งใจให้เกิดเรื่องนี้อ่ะที่เราทำไปอ่ะคือสงสารน้าแต่ไม่คิดว่าเราจะได้คุยกับผชคนนี้เราไม่คิดว่าผชคนนี่จะทักเรามาแล้วก็เมื่อวานอ่ะเราเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้แม่ฟังแล้วแม่เราก็บอกว่าน้าแกอ่ะโกหกแฟนแกไม่ได้มีเมียน้อยอะไรหรอกแกแค่เรียกร้องความสนใจแค่นั้นเองคือแบบเราอึ้งอ่ะคือแบบเราช่วยคนที่โกหกเราคนที่เรารักคนที่เรานับถือเค้าโกหกเราตลอดแต่พอเกิดเรื่องนี้ขึ้นมาคือเราคนเดียวที่เจ็บหลอกเรามาตลอดให้เราช่วยตลอดตอนนี้เราเกลียดน้ามันมากๆเลยอ่ะ
แล้วคือเราอยากรู้ว่าเราผิดมากเลยใช่ป่าวที่ไปโกหกผชคนนี่อ่ะคือเราไม่ได้ตั้งใจอ่ะเราก็โดนหลอกมาอีกทีอ่ะคือเราอยากได้เค้าคืนอ่ะเราควรทำไฝดีอ่ะเราบอกเค้าว่าเราขอเวลาสองเดือนเราจะทำให้เค้ากับมาเชื่อใจเราอีกครั้งให้ได้เราจะทำยังดีอ่ะคือแบบรักมากอ่ะ
แล้วทำไมเรื่อวนี้ถึงมีเราที่ผิดอยู่คนเดียวเราครวจะไปต่อรึป่าวอ่ะแล้วแบบผชคนนั้นเค้ารักเราป่าวอ่ะเค้ารู้สึกยังไวกับเราอ่ะเราไม้อยากเสียเค้าไปอ่ะแล้วเค้าจะกลับมาหาเราไหมความสำพันมีสิทธิจะกลับมาเปนเหมือนเดิมได้รึป่าวเค้าจะกลับมารักเราเหมือนเดิมได้รึป่าว
รักที่ไม่ลืม
เรื่องมีอยู่ว่าวันนึงน้าเราอ่ะไม่ใช่น้าแท้นะเป็นแค่เพื่อนของแม่อ่ะแต่เรานับถือแกเหมือนน้าคนนึงอ่ะแล้วแบบอยู่มาวันนึงอ่ะแกทักเฟสมาหาเราแล้วแกก็เล่าให้ฟังว่าแฟนของแกอ่ะมีเมียน้อยเเกแอดเฟสไปแฟนแกก็ไม่ยอมรับแอดแกบ้านก็ไม่กลับแกก็ก็เลยมาขอให้เราช่วยแบบสมัครใหม่แบบปลอมเฟสขึ้นมาอ่ะแบบเอารูปผญสวยๆมาตั้งโปรอ่ะแล้วก็แอดเเฟนแกไปแล้วแบบเฟสแฟนแกมันแอดไม่ได้มันต้องมีเพื่อนร่วมอ่ะเราก็เลยแอดเพื่อนทุกคนของแฟนแกไปแล้วก็แอดแฟนแกไปได้แล้วประมาณ2วันอ่ะแฟนแกก็รับแอดแล้วเราก็ไปบอกน้าแกแล้วย้าแกก็บอกให้เราพิมนุ้นนี่นั้นส่งไปอ่ะแต่ประเด็นไม่ใช่ตรงนี้มาเข้าเรื่องเเล้วกันจุดพีชก็คือมีผชคนนึงรับแอดไอเฟสปลอมบ้าบอนี่อ่ะแล้วผชคนนี่ก็คือคนที่เรารู้จักเค้าเปนรุ่นพี่รุ่นน้องกับแฟนของน้าเราอ่ะคือเราเคยเจอกันแล้วเมื่อสองปีที่แล้วคือเราไปงานศพย่าเค้าอ่ะแล้วคือแบบครอบครัวของแฟนของน้าเราอ่ะเค้าไม่ชอบน้าเราแล้วคือแบบเราก็รักน้าเราอ่ะเราก็เลยเกลียดครอบครัวนี่ด้วยรวมถึงผชคนนี่ด้วยแล้วก็ผ่านไปสองปีเราก็ลืมครอบครัวนี่เรากับน้าก็ไม่ได้เจอกันมีแต่แชทหากันในเฟสแล้วเราก็จำไม่ได้ไงว่าแอดเค้าไปตอนไหนแล้วคือแบบไม่คิดว่าจะเป็นผชคนี่ทึ่เราเกลียดอ่ะมารับแอดเราแล้วก็ทักเรามาเราก็คุยนะยอมรับว่าตอนนั่นเราไม่ได้เกลียดเค้าแล้วเราลืมหมดแล้วเรื่องเมื่อสองปีที่แล้วอ่ะเราก็คุยแต่ไม่ได้คิดอะไรนะเพราะเรามีคนที่ชอบอยู่แล้วตอนนั้นแต่เราก็คุยกับเค้าลืมบอกไปว่าเค้าอยู่กรุงเทพเราอ่ะอยู่ภูเก็ตเราก็คุยกับเค้าคุยผ่านแชทเค้าก็ดีกับเราอ่ะค่อยเป็นห่วงอะไรประมาณนี่อ่ะแล้วมีอยู่วันนึงอ่ะเค้าขอเบอร์เราก็ให้เค้านะแล้วเค้าก็โทรมาคือแบบตอนนั้นแบบรู้สึกดีอ่ะแล้วแบบเค้าก็โทรมาทุกวันอ่ะแชทกันทุกวันจนเราลืมคนที่ชอบไปเลยอ่ะยอมรับว่าตอนนั้นอ่ะรู้สึกดีกับเค้ามาแต่แบบก็รู้สึกผิดอ่ะที่โกหกเค้าเราก็รู้อยู่แกใจว่ามันเปนไปไม่ได้เพราะนี่เป็นเฟสปลอมรูปน่าใครก็ไม่รู้อ่ะมันไม่ใช่เราอ่ะแล้วคือแบบเราก็จะหาคนคุยใหม่อ่ะเพื่อจะลืมเค้าแต่แบบมันก็ไม่ลืมอ่ะกับชอบเค้ามากกว่าเดิมอีกอ่ะแบบไม่อยากเสียเค้าไปอ่ะแล้วเมื่อเดือนตุลาที่ผ้านมาเค้าลงมาภูเก็ตเพื่อที่จะมาหาเราแต่เราก็ปฎิเสธเค้าเราให้ข้ออ้างว่าเราการบ้านเยอะเราไปหาเทอไม่ได้อ่ะเทอเที่ยวคนเดียวไปก่อนนะเค้าก็ยอมเที่ยวคนเดียวอ่ะคือแบบเค้าดีกับเรามาอ่ะไม่เคยโกดไม่เคยทำให้เราลำบากใจเลยสักครั้งอ่ะแล้วเค้าก็กลับไปกรุงเทพอ่ะแล้วเค้าก็บอกเราว่าเดียวเดือนธันวาเค้าจะมาหาเราใหม่เราก็รับปากเค้าไปเพราะเราคิดว่ายังไงเราก็คุยกันไม่ถึงเดือนธันวาหรอกเพราะเรากะจะเทเค้าอ่ะแต่เราก็ทำไม่ลงอ่ะคือแบบตอนนั้นเรารักเค้ามาอ่ะเเล้วเราก็คุยกันเค้าก็ชวนเราเปิดกล้องนะเราก็อ้างนุ้นอ้างนี่เยอะอ่ะเค้าก็เชื่อเราเค้าก็ยอมอ่ะแล้วเราก็คุยกันจนถึงเดือนธันวาอ่ะแล้วมีอยู่วันนึงอ่ะเราทะเลาะกันเเล้วเราก็ร้องไห้อ่ะคือแบบเราตอนนั้นแบบรู้สึกผิดมากอ่ะรู้สึกผิดทุกอย่างอ่ะคือบอกกับตัวเองว่ายังไงเราก็จะบอกความจิงว่าเราเป็นใครว่าที่เค้าคุยอยู่ด้วยอ่ะคือเฟสปลอมแต่เราก็ไม่กล้าอ่ะแล้วพอถึงวันที่22ธันวาอ่ะเค้าก็ลงมาหาเราตอนนั้นเค้าอยู่บนเครื่องบินคือแบบตอนนั้นคือเราอยากเจอเค้ามากรักเค้ามากเราก็เลยบอกความจิงเค้าทุกอย่างเราคิดว่าผลมันจะออกมาเป็นยังไงเราก็ไม่สนอ่ะคือแบบตอนนั้นคืออยากบอกเค้ามากอ่ะแต่พอเราบอกไปผลที่ได้รับคือเค้าไม่ด่าเค้าไม่บล็อกเราเค้าถามเราว่ายังอยากเจอเค้าอยากเที่ยวกับเค้าอยู่ไหมเราก็บอกไปว่าอยากแล้วเค้าก็บอกว่าถ้านั้นก็เจอกันแล้วพอตอนเย็นเราก็มาเจอเค้าคือเราดีใจมาอ่ะตอนนั้นที่เค้ายังคุยกับเรายังยอมมาเจอเราอ่ะเราก็ถามเค้านะว่าไม่โกดเราหรอที่เราโกหกอ่ะเค้าก็บอกเรานะว่าเค้าก็รู้สึกนะแล้วคือแบบเราก็ไปเจอเค้าแล้วเค้าก็กอดเราอ่ะเค้าบอกว่าเค้าอยากกอดเราจิงๆนะแล้วเราก็นั่งคุยกันแล้วก็มีประโยคนึงอ่ะเค้าบอกว่าที่เค้าไม่ไปมีอะไรกับคนอื่นอ่ะก็เพราะเรานะเเล้วเราก็เที่ยวอยู่ด้วยกันวันศุกร์วันเสาร์วันอาทิยต์เค้าก็กลับกรุงเทพอ่ะพอเค้าไปถึงกรุงเทพอ่ะแบบยังไงอ่ะเค้าไท่เหมือนเดิมอ่ะเค้าคุยกับเราน้อยลงแล้วเราก็ถามเค้านะว่าเค้ารู้สึกยังไงกับเราเค้าก็บอกว่าเค้าก็รู้สึกดีแล้วก็ไม่ดีอ่ะเค้าบอกว่าเค้าก็เป็นห่วงเรายังคิดถึงเราแล้วเค้าก็บอกรักเราอ่ะแต่เค้าก็บอกเราว่าเค้าไม่เชื่ออะไรในตัวเราเลยเค้าบอกว่าเราโกหกเค้าครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สองที่สามอ่ะเค้าบอกเราว่าเค้าอยากให้เราสร้างความเชื่อใจให้เค้าอ่ะคือตอนนี้เรารักเค้ามากอ่ะลืมบอกไปเรากับเค้าอายุห่างกัน7ปีแล้วเค้าก็บอกเราว่าถ้าเป็นคนอื่นอ่ะจะเจ็บน้อยกว่านี่แต่นี่เป็นคนที่รํ้จักกันก็เลยเจ็บมากอ่ะคือเราบอกเค้าอ่ะว่าเราไม่ได้ตั้งใจให้เกิดเรื่องนี้อ่ะที่เราทำไปอ่ะคือสงสารน้าแต่ไม่คิดว่าเราจะได้คุยกับผชคนนี้เราไม่คิดว่าผชคนนี่จะทักเรามาแล้วก็เมื่อวานอ่ะเราเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้แม่ฟังแล้วแม่เราก็บอกว่าน้าแกอ่ะโกหกแฟนแกไม่ได้มีเมียน้อยอะไรหรอกแกแค่เรียกร้องความสนใจแค่นั้นเองคือแบบเราอึ้งอ่ะคือแบบเราช่วยคนที่โกหกเราคนที่เรารักคนที่เรานับถือเค้าโกหกเราตลอดแต่พอเกิดเรื่องนี้ขึ้นมาคือเราคนเดียวที่เจ็บหลอกเรามาตลอดให้เราช่วยตลอดตอนนี้เราเกลียดน้ามันมากๆเลยอ่ะ
แล้วคือเราอยากรู้ว่าเราผิดมากเลยใช่ป่าวที่ไปโกหกผชคนนี่อ่ะคือเราไม่ได้ตั้งใจอ่ะเราก็โดนหลอกมาอีกทีอ่ะคือเราอยากได้เค้าคืนอ่ะเราควรทำไฝดีอ่ะเราบอกเค้าว่าเราขอเวลาสองเดือนเราจะทำให้เค้ากับมาเชื่อใจเราอีกครั้งให้ได้เราจะทำยังดีอ่ะคือแบบรักมากอ่ะ
แล้วทำไมเรื่อวนี้ถึงมีเราที่ผิดอยู่คนเดียวเราครวจะไปต่อรึป่าวอ่ะแล้วแบบผชคนนั้นเค้ารักเราป่าวอ่ะเค้ารู้สึกยังไวกับเราอ่ะเราไม้อยากเสียเค้าไปอ่ะแล้วเค้าจะกลับมาหาเราไหมความสำพันมีสิทธิจะกลับมาเปนเหมือนเดิมได้รึป่าวเค้าจะกลับมารักเราเหมือนเดิมได้รึป่าว