กราบสวัสดีผู้เเวะเข้ามาอ่านกท.นี้ ก็จะเป็นการบ่นๆๆยาวๆ...เชื่อว่าทุกคน..หรือเกือบจะทุกคนต้องเคยเจอปัญหานี้อย่างเเน่นอน กับการ เสียความรู้สึก
ซึ่งส่วนใหญ่จะเกิดจากคนรอบข้าง เอาง่ายๆก็เพื่อนนั้นเเหละ อยากขอคำปรึกษาสักนิดว่า จะทำอย่างไรดี...เราค่อนข้างจนปัญญาความคิดไปเเล้ว555
จขกท.เป็นบุคคลที่ไม่ค่อยมีเพื่อนสังคมมากมาย มีเป็นกลุ่มน้อยๆ เเล้วในกลุ่มน้อยๆนั่นพูดได้เลยว่าไม่มีเพื่อนสนิทจริงๆได้เต็มปาก...เเต่พ.คนหนึ่งที่จัดว่าอืม...ค่อนข้างสนิทที่สุด เวลาทำงานก็คู่กัน กลุ่มกัน ไปไหนด้วยกันประมาณนี้ (ปอลิง.เพื่อนคนนี้คบได้2-3ปีค่ะ)
พบปัญหาว่าเขาค่อนข้างทำร้ายความรู้สึกเราไปมากโดยที่นางอาจไม่รู้ตัว ด้วยที่เราเป็นคนที่ง่ายๆ ไม่คิดอะไรมากเท่าไหร่เพราะคำว่า"เพื่อน" เเต่ทุกคนก็มีขีดจำกัด พูดง่ายๆคือ เบื่อสุดจะทน....หลายครั้งที่ด้วยความอยู่ด้วยกันมานาน คิดว่าสนิทมาก(หรอ?) เเละสิ่งที่เราแสดงมาตลอดที่ผ่านมาไม่ได้ทำให้เขาคิดถึงความรู้สึกเราบ้าง เอาง่ายๆก็เหมือนกันโดนมองข้ามหัว(ในด้านความรู้สึก) ซึ่งจขกท.เชื่อว่ามีเรื่องแบบนี้บ่อยมาก(มั้ง55) เพื่อนคนนี้เราจะขอเเทนว่า บี.
ปล.นี่เเค่สถานการณ์ตัวอย่างมันมีมากกว่านี้เยอะเเละความ....คูณ10ไปเลยจ้า
1.งานเลี้ยงกับกลุ่มเพื่อนใหญ่จัดปาร์ตี้งี้...เราตักมะเขือเทศจะใส่จานบี(จขกท.กลัวมะเขือเทศ555) นางก็เอาจานนี้..เราปล่อยมือไปเเล้ว หน่องมะเขือแดงน้อยเลยหล่นโผละกลางห้อง อาจารย์เดินผ่านมาดี อ.ก็เข้ามาบอกว่าเก็บด้วยนะ ระวังๆกันหน่อย เเค่นั้นแหละ!! นางก็งอน! เราบอกว่าเดี๋ยวเราเก็บเอง(นี่ก็วาร์ปตัวไปหาทิชชู่) บีก็ไม่หือไม่อือ พอเราจะก้มเก็บนางก็เอาทิชชู่จากมือเราไปเก็บเเล้วเช็ดเองทำเอง เงียบๆ เเล้วก็ไม่คุยกับเราเลย เราก็บอกว่า ขอโทษน้า อย่างอนน้า นู้นนี่นั้น..นางก็เมินไม่คุยด้วย...เเล้ววันนั้นมันมีเหตุการณ์เกิดขึ้นคือเราเป่าลูกโป่งเเล้วมันแตกใส่หน้า(จขกท.ก็เบอะไปอี๊กก55) โดนเเรงอัดเบ้าตาไปข้างขวาด้วย..เเต่ไม่มีใครรู้สักคน(ทำเนียนอาสาถ่ายรูปให้เพื่อนเเล้วหยีตาข้างหนึ่ง) ทั้งงานเราก็นั่งหลับตาข้างเดียวอยู่อย่างนั้นเเหละ...มีความน่าวงวารเบาๆ เราก็เลย..อ่ะค่อยไปง้อที่บ้านล่ะกัน...ตอนเย็นก็ส่งข้อความไปง้ออีกนางก็เมิน (จขกท.ตาอักเสบเเต่ยังแหกตามาดูว่านางตอบบ้างรึเปล่า รึอ่านรึเปล่า เเต่ก็ไม่...)
2วันต่อมา(ระหว่างนี้คืองานโปรเจ็คคนละคลาสเยอะมากเลยไม่ค่อยได้เจอกัน) นางก็เข้ามานั่งด้วยคุยด้วยตามปกติ...เราก็เเบบ..."เอ่อ..อ่อ อืม..มาสิบลาๆ" เหมือนไม่เคยเกิดขึ้นทั้งๆที่เสียความรู้สึกตลอด3วันที่ผ่านมา เเต่ก็เเบบ...ช่างเถอะ(คิดในหัว) เพราะไม่ค่อยมีเพื่อนเลยไม่อยากอยู่คนเดียวพยายามดูเเลมิตรภาพให้ดีนะ เอาใจเขามาใส่ใจเราตลอด เเต่บีไม่ค่อยจะเอาใจเขามาใส่ใจเรากับจขกท.บ้างเลยเนอะ555
2.วันนั้นไปดูหนังกัน กินข้าว นู้นนี่ หนังสนุกเดินหัวเราะออกมา เรื่องมันเกิดขึ้นที่ว่าเรารีบไปซื้อขนม(เวลาเซล) เเล้วก็รีบเดินไปเลยเพราะเห็นว่านางคุยกับเพื่อนอีกคนที่มาด้วยกันอยู่ คือบีเเละซีจะเดินไปส่งเราขึ้นรถกลับบ้านน่ะ เเละย้ำนะค่ะย้ำนะว่าก่อนจะเดินออกมาเราบอกเเล้วว่า "ลืมไปเลยว่าเค้ากะจะมาซื้อขนมหน่อย!" เเต่นางมัวเเต่หัวเราะกับพ.อีกคนเลยมองไม่เห็นเราที่เดินเข้าร้านเค้กหรืออย่างไร ตอนกำลังจะจ่ายเงินนางก็โทรมาถามว่าเราอยู่ไหน กลับรถไปเเล้วหรอ บอกว่าให้รอ ... เราก็บอกว่ายังอยู่ในห่างไง บีก็ ห้ะ?? เราก็บอกว่าอยู่ร้านเค้กเมื่อกี้ก็บอกเเล้วไงว่าจะมาซื้อขนม บีบอกก็เธอเดินไม่รอนู้นนี่ (ก็กูบอกว่าจะไปซื้อของ มุงไม่สนใจฟังมั้ยล่ะ!!//ขึ้นเบาๆ555) บีเงียบเราก็ย้ำว่า ก็บอกเเล้วไง...นางก็พูดขึ้นมาว่า"เเย่อ่ะ เราไม่คุยกับเธอเเล้ว เรางอน" เเล้วก็ตัดสายไปเลย..จขกท.คิดในใจ"โอเคกูต้องง้อ" โทรไป6 รอบไม่รับ เมสเสจไม่อ่าน ทวีตไม่อ่าน ไลน์ไม่อ่าน ...นี่วันนัดร่วมกลุ่มนางก็ไม่ไปเพราะเราไปด้วยงี้ ช่วงนี้ติดหยุดยาวพอดี เกือบอาทิตย์เเล้วที่ไม่ได้เจอหน้า ไม่ได้คุยกันทั้งๆที่ยังไม่ได้เคลียร์
คืองง...
นางลืมชีทที่ยืมเราไปที่บ้านจนเราโดนอาจารย์ดุ..โอเค"ช่างเถอะ"
เคยไปดูหนังกันเป็นกลุ่มเเล้วนางลืมเราไว้คนเดียวในขณะที่ทุกคนขึ้นรถกลับไปพร้อมกัน วันนั้นเลยต้องโบกแท็กซี่กลับบ้านคนเดียวเกือบจะ3ทุ่ม(นั่งร้องไห้ด้วยเออ)
ลืมวันเกิด "ไม่เป็นไร"
นางขอของขวัญ "อืม..เดี๋ยวซื้อให้"
ฝากสั่งของกับนางเเล้วโดนโกง เงินก็ไม่ได้ของก็ได้นี่คิดว่าก็โดนเหมือนๆกันก็ "อืม..ช่างเถอะ"
นางไปคุยกับเพื่อนอีกกลุ่มที่ไม่ค่อยชอบเรา"อืม"
นางมาขอโทษที่เคยลืมของเรา"อืม"
นางอยากได้คนช่วยทำงานถึงตัวเองจะป่วยอยู่ก็ "ไม่เป็นไร เอามาดิ"
ยอมรับว่าจริงๆเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย คิดมากเเต่ถ้าโดนกับตัวจะรู้ว่าตอนทำไม่ได้คิดอย่างงี้หรอก คิดเเค่ว่าเพื่อนกัน เพื่อนเรา ช่วยได้ นิดๆหน่อยๆ เเต่พอมันมากเกิน เวลาที่มันโดนนานๆจะรู้สึกว่า..เฮ้ยนี่กุทำบ้าอะไรอยู่? เหมือนเป็นเบ๊เขาไปเเล้ว ช่วยเขาโดยที่บางครั้งลืมดูเเลตัวเอง นี่ตัวเองเป็นคนดีขนาดที่ว่าเขาทำร้ายความรู้สึกเเล้วยังปั้นยิ้มไปช่วยเขาได้หรอ จขกท.มีประสบการณ์โดยตรงกับการให้..ให้100เเต่ไม่เคยได้กลับมาเท่าเดิม.... หวังเเค่ครึ่ง...ยังไม่ได้ เเค่10ก็ยังดี...จนตอนนี้ไม่หวังอะไรเเล้ว สุดท้ายเเล้วเขาคิดว่าเราเป็นเพื่อนจริงๆหรอ ถามว่าเคยพูดตรงๆกันบ้างไหม เเน่นอนว่าเคย(อย่าสบประมาทข้านะ555) เคยหมดความอดทนขนาดตวาดเลย...เเต่นี่ก็พยายามสูดหายใจตั้งสติไม่อยากเอาอารมณ์ขึ้นหน้า ใจจริงไม่อยากทะเลาะกัน..เเต่เขาลืมไปเเล้วรเปล่าว่าเรามีความรู้สึก เคยพูดไปตรงๆ ต่อว่าไป พูดคุยให้ฟังเเต่นางก็โกรธ หาว่าเราไม่เข้าใจนาง เออใช่เราไม่เข้าใจนางเลย...อยากจะย้อนถามว่าเเล้วนางเข้าใจเราบ้างไหมเเต่ตอนนั้นมันจุกจนพูดไม่ออก ปกติเรามีการแสดงออกทางสีหน้าค่อนข้างจะพิการหรือหน้านิ่ง หน้าตาย เเต่ตอนนั้นคือพูดๆอยู่น้ำตาไหลมาเเล้ว เสียงสั่นมาเเล้ว ปากสั่น มือสั่งไปหมดเหมือนกับแก้วที่รองรับน้ำหนักมากๆเจอเเรงันเข้าไปตอนที่มันค่อยๆปริแตกออก...เข้าใจตอนนั้นเลยอ่ะว่าความรู้สึกที่พยายามคิดว่าไม่เป็นไรมา2ปีมันคือหลอกตัวเองให้ไม่เป็นไร เพราะลึกๆในใจมันจำได้ทุกอย่าง ได้ทุกเรื่อง ต่อให้เล็กน้อยเเค่ไหน ใน1วินาทีหัวสมองเราเเล่นคิดไปรอบโลกได้สารพันเรื่องที่มันทำให้เครียด เเต่ไม่เคยบอกใครกลัว กลัวว่าเขามาจะมากังวลเเทนเรารึเปล่า ไม่อยากให้เพื่อนคิดมาก...เเต่มันก็พังๆๆๆๆ เเล้วก็พัง ตอนนั้นคือโกรธกัน2เดือน ตัดขาดกันไปเลย(จขกท.ไปแลกเปลี่ยนที่ออสเตรพอดี) กลับมานางก็เข้ามาคุยทำเหมือนเดิมทุกอย่าง ...เหมือนไม่เคยเกิดขึ้น...เราง้อคนได้ ง้อได้เเต่บ้างเรื่องมันไร้สาระเกินไปมันก็ไม่ไหว เเล้วนี่ก็ยังงอนเรื่องที่เรากลับงานพรอมก่อนเพราะมีงานศพญาติที่ต้องไปต่อเลยต้องกลับก่อน นางบอกว่าเรากล้าทิ้งนางได้ไง กล้าดินางยังทิ้งเราได้เลยหลายครั้งด้วย เเล้วเราโทรไปก่อนเเล้ว นางไม่รับเอง ฝากข้อความเเล้วนางไม่เช็คนี่ ฝากเพื่อนคนอื่นไปบอกนาง ทุกคนก็บอกว่านางไปอยู่กับแฟนนุ้นไม่กล้าไปขัด...เเล้วจะให้เรายังไง??? เลิกคบเลยมั้ยจะได้ง่าย
จขกท.พยายามยื้อเพราะเห็นเเก่มิตรภาพเกือบ3ปี(ใกล้ปีใหม่เเล้ว) เเละเราต้องอยู่ด้วยกันอีก2ปีกว่าจะจบเรียนปี4
เเต่ถ้าจะให้มันเเตกเลยทำได้ เพราะความรู้สึกเรามันเเตกมันพังไปมากเเล้วไง เเค่โดนเหยียบซ้ำอีกหน่อยยังไงก็ทนได้ ปีใหม่พอดีจะได้รับอะไรใหม่ๆ เพื่อนใหม่ไปเลย... เเต่ในใจลึกอ่ะไม่อยากหรอก อยู่ด้วยกันมาเป็นปีๆ...
ช่วงนี้นางก็ใช้ชีวิตโลดเเล่นไปกับเพื่อนอีกคน อีกกลุ่ม กับเเฟน...ตัดภาพมาที่เรา...คิดมากจนต้องมาตั้งกท.เนี้ย(มีความน่าสงสารเเบบแปลก..55)
เสียความรู้สึกมาเท่าไรกับคำพูดถนอมน้ำใจคนอื่นเเต่พังใจตัวเอง บอกเลยว่ามาก อยากจะรักตัวเองมากขึ้น สารภาพว่าเคยแอดมิดเข้ารพ.สามครั้งเพราะเครียดมากจนวูบ เเละช็อค นอกจากนี้ยังเป็นคนที่สภาพจิตใจไม่มั่นคง เอาเป็นว่าเซนซิทีฟมากครั้งที่ทะเลาะกันก่อนไปไปออส.บวกกับการสอบไม่ได้ดูเเลร่างกายจนสลบต้องไปให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาล เคยพบจิตเเพทย์สองครั้งด้วยภาวะใกล้เคียงโรคกลัวการเข้าสังคมเเละซึมเศร้า และไมเกรน(ซึ่งไม่มีใครรู้นอกจากคนพ่อคนเดียว) ก็ทำสมาธิทาตลอด เเต่เจอเรื่องเเบบนี้เกือบทุกวันก็กฌแบบ..เฮ้อ...เเต่รอบข้างก็..เหมือนเดิมควรทำไงดีคะ...กับอีวังวนเพื่อนเเบบนี้..บีไม่ใช่คนเเรกเเต่เป็นคนที่เท่าไหร่เเล้วไม่รู้ ที่ผ่านมาเราเลือกเก็บซากต่อประสานมาตลอด..(ถึงมันจะไม่ค่อยรอดก็เถอะ555) ....เลือกไม่ได้....เเล้วจริงๆค่ะ....ครั้งนี้....เรากลัวไม่กล้าติดสินใจเลย..ควรทำยังไงดีคะ
เลิก..แตกไปเลย
หายไปเเบบเงียบๆ ลบมันออกจากชีวิตเเล้วหาปัจจุบันที่ดีกว่า
ต่อมัน เก็บซากมันมาต่อเหมือนเดิม...
พิมพ์ไปน้ำตาไหลไปเลย555 เเป้นพิมจะพังมั้ยหนอ.....
//ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเเละมาเม้นนะค่ะ....//อยากน้อยการได้พิมพ์สิ่งที่อยู่ในใจมันก็ช่วยทำให้จขกท.คลายความรู้สึกแย่ๆได้เยอะเลย...^^
เสียความรู้สึกไปเท่าไร..กับการพูดคำว่า.."อืม/ไม่เป็นไร/ช่างเถอะ"??
ซึ่งส่วนใหญ่จะเกิดจากคนรอบข้าง เอาง่ายๆก็เพื่อนนั้นเเหละ อยากขอคำปรึกษาสักนิดว่า จะทำอย่างไรดี...เราค่อนข้างจนปัญญาความคิดไปเเล้ว555
จขกท.เป็นบุคคลที่ไม่ค่อยมีเพื่อนสังคมมากมาย มีเป็นกลุ่มน้อยๆ เเล้วในกลุ่มน้อยๆนั่นพูดได้เลยว่าไม่มีเพื่อนสนิทจริงๆได้เต็มปาก...เเต่พ.คนหนึ่งที่จัดว่าอืม...ค่อนข้างสนิทที่สุด เวลาทำงานก็คู่กัน กลุ่มกัน ไปไหนด้วยกันประมาณนี้ (ปอลิง.เพื่อนคนนี้คบได้2-3ปีค่ะ)
พบปัญหาว่าเขาค่อนข้างทำร้ายความรู้สึกเราไปมากโดยที่นางอาจไม่รู้ตัว ด้วยที่เราเป็นคนที่ง่ายๆ ไม่คิดอะไรมากเท่าไหร่เพราะคำว่า"เพื่อน" เเต่ทุกคนก็มีขีดจำกัด พูดง่ายๆคือ เบื่อสุดจะทน....หลายครั้งที่ด้วยความอยู่ด้วยกันมานาน คิดว่าสนิทมาก(หรอ?) เเละสิ่งที่เราแสดงมาตลอดที่ผ่านมาไม่ได้ทำให้เขาคิดถึงความรู้สึกเราบ้าง เอาง่ายๆก็เหมือนกันโดนมองข้ามหัว(ในด้านความรู้สึก) ซึ่งจขกท.เชื่อว่ามีเรื่องแบบนี้บ่อยมาก(มั้ง55) เพื่อนคนนี้เราจะขอเเทนว่า บี.
ปล.นี่เเค่สถานการณ์ตัวอย่างมันมีมากกว่านี้เยอะเเละความ....คูณ10ไปเลยจ้า
1.งานเลี้ยงกับกลุ่มเพื่อนใหญ่จัดปาร์ตี้งี้...เราตักมะเขือเทศจะใส่จานบี(จขกท.กลัวมะเขือเทศ555) นางก็เอาจานนี้..เราปล่อยมือไปเเล้ว หน่องมะเขือแดงน้อยเลยหล่นโผละกลางห้อง อาจารย์เดินผ่านมาดี อ.ก็เข้ามาบอกว่าเก็บด้วยนะ ระวังๆกันหน่อย เเค่นั้นแหละ!! นางก็งอน! เราบอกว่าเดี๋ยวเราเก็บเอง(นี่ก็วาร์ปตัวไปหาทิชชู่) บีก็ไม่หือไม่อือ พอเราจะก้มเก็บนางก็เอาทิชชู่จากมือเราไปเก็บเเล้วเช็ดเองทำเอง เงียบๆ เเล้วก็ไม่คุยกับเราเลย เราก็บอกว่า ขอโทษน้า อย่างอนน้า นู้นนี่นั้น..นางก็เมินไม่คุยด้วย...เเล้ววันนั้นมันมีเหตุการณ์เกิดขึ้นคือเราเป่าลูกโป่งเเล้วมันแตกใส่หน้า(จขกท.ก็เบอะไปอี๊กก55) โดนเเรงอัดเบ้าตาไปข้างขวาด้วย..เเต่ไม่มีใครรู้สักคน(ทำเนียนอาสาถ่ายรูปให้เพื่อนเเล้วหยีตาข้างหนึ่ง) ทั้งงานเราก็นั่งหลับตาข้างเดียวอยู่อย่างนั้นเเหละ...มีความน่าวงวารเบาๆ เราก็เลย..อ่ะค่อยไปง้อที่บ้านล่ะกัน...ตอนเย็นก็ส่งข้อความไปง้ออีกนางก็เมิน (จขกท.ตาอักเสบเเต่ยังแหกตามาดูว่านางตอบบ้างรึเปล่า รึอ่านรึเปล่า เเต่ก็ไม่...)
2วันต่อมา(ระหว่างนี้คืองานโปรเจ็คคนละคลาสเยอะมากเลยไม่ค่อยได้เจอกัน) นางก็เข้ามานั่งด้วยคุยด้วยตามปกติ...เราก็เเบบ..."เอ่อ..อ่อ อืม..มาสิบลาๆ" เหมือนไม่เคยเกิดขึ้นทั้งๆที่เสียความรู้สึกตลอด3วันที่ผ่านมา เเต่ก็เเบบ...ช่างเถอะ(คิดในหัว) เพราะไม่ค่อยมีเพื่อนเลยไม่อยากอยู่คนเดียวพยายามดูเเลมิตรภาพให้ดีนะ เอาใจเขามาใส่ใจเราตลอด เเต่บีไม่ค่อยจะเอาใจเขามาใส่ใจเรากับจขกท.บ้างเลยเนอะ555
2.วันนั้นไปดูหนังกัน กินข้าว นู้นนี่ หนังสนุกเดินหัวเราะออกมา เรื่องมันเกิดขึ้นที่ว่าเรารีบไปซื้อขนม(เวลาเซล) เเล้วก็รีบเดินไปเลยเพราะเห็นว่านางคุยกับเพื่อนอีกคนที่มาด้วยกันอยู่ คือบีเเละซีจะเดินไปส่งเราขึ้นรถกลับบ้านน่ะ เเละย้ำนะค่ะย้ำนะว่าก่อนจะเดินออกมาเราบอกเเล้วว่า "ลืมไปเลยว่าเค้ากะจะมาซื้อขนมหน่อย!" เเต่นางมัวเเต่หัวเราะกับพ.อีกคนเลยมองไม่เห็นเราที่เดินเข้าร้านเค้กหรืออย่างไร ตอนกำลังจะจ่ายเงินนางก็โทรมาถามว่าเราอยู่ไหน กลับรถไปเเล้วหรอ บอกว่าให้รอ ... เราก็บอกว่ายังอยู่ในห่างไง บีก็ ห้ะ?? เราก็บอกว่าอยู่ร้านเค้กเมื่อกี้ก็บอกเเล้วไงว่าจะมาซื้อขนม บีบอกก็เธอเดินไม่รอนู้นนี่ (ก็กูบอกว่าจะไปซื้อของ มุงไม่สนใจฟังมั้ยล่ะ!!//ขึ้นเบาๆ555) บีเงียบเราก็ย้ำว่า ก็บอกเเล้วไง...นางก็พูดขึ้นมาว่า"เเย่อ่ะ เราไม่คุยกับเธอเเล้ว เรางอน" เเล้วก็ตัดสายไปเลย..จขกท.คิดในใจ"โอเคกูต้องง้อ" โทรไป6 รอบไม่รับ เมสเสจไม่อ่าน ทวีตไม่อ่าน ไลน์ไม่อ่าน ...นี่วันนัดร่วมกลุ่มนางก็ไม่ไปเพราะเราไปด้วยงี้ ช่วงนี้ติดหยุดยาวพอดี เกือบอาทิตย์เเล้วที่ไม่ได้เจอหน้า ไม่ได้คุยกันทั้งๆที่ยังไม่ได้เคลียร์
คืองง...
นางลืมชีทที่ยืมเราไปที่บ้านจนเราโดนอาจารย์ดุ..โอเค"ช่างเถอะ"
เคยไปดูหนังกันเป็นกลุ่มเเล้วนางลืมเราไว้คนเดียวในขณะที่ทุกคนขึ้นรถกลับไปพร้อมกัน วันนั้นเลยต้องโบกแท็กซี่กลับบ้านคนเดียวเกือบจะ3ทุ่ม(นั่งร้องไห้ด้วยเออ)
ลืมวันเกิด "ไม่เป็นไร"
นางขอของขวัญ "อืม..เดี๋ยวซื้อให้"
ฝากสั่งของกับนางเเล้วโดนโกง เงินก็ไม่ได้ของก็ได้นี่คิดว่าก็โดนเหมือนๆกันก็ "อืม..ช่างเถอะ"
นางไปคุยกับเพื่อนอีกกลุ่มที่ไม่ค่อยชอบเรา"อืม"
นางมาขอโทษที่เคยลืมของเรา"อืม"
นางอยากได้คนช่วยทำงานถึงตัวเองจะป่วยอยู่ก็ "ไม่เป็นไร เอามาดิ"
ยอมรับว่าจริงๆเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย คิดมากเเต่ถ้าโดนกับตัวจะรู้ว่าตอนทำไม่ได้คิดอย่างงี้หรอก คิดเเค่ว่าเพื่อนกัน เพื่อนเรา ช่วยได้ นิดๆหน่อยๆ เเต่พอมันมากเกิน เวลาที่มันโดนนานๆจะรู้สึกว่า..เฮ้ยนี่กุทำบ้าอะไรอยู่? เหมือนเป็นเบ๊เขาไปเเล้ว ช่วยเขาโดยที่บางครั้งลืมดูเเลตัวเอง นี่ตัวเองเป็นคนดีขนาดที่ว่าเขาทำร้ายความรู้สึกเเล้วยังปั้นยิ้มไปช่วยเขาได้หรอ จขกท.มีประสบการณ์โดยตรงกับการให้..ให้100เเต่ไม่เคยได้กลับมาเท่าเดิม.... หวังเเค่ครึ่ง...ยังไม่ได้ เเค่10ก็ยังดี...จนตอนนี้ไม่หวังอะไรเเล้ว สุดท้ายเเล้วเขาคิดว่าเราเป็นเพื่อนจริงๆหรอ ถามว่าเคยพูดตรงๆกันบ้างไหม เเน่นอนว่าเคย(อย่าสบประมาทข้านะ555) เคยหมดความอดทนขนาดตวาดเลย...เเต่นี่ก็พยายามสูดหายใจตั้งสติไม่อยากเอาอารมณ์ขึ้นหน้า ใจจริงไม่อยากทะเลาะกัน..เเต่เขาลืมไปเเล้วรเปล่าว่าเรามีความรู้สึก เคยพูดไปตรงๆ ต่อว่าไป พูดคุยให้ฟังเเต่นางก็โกรธ หาว่าเราไม่เข้าใจนาง เออใช่เราไม่เข้าใจนางเลย...อยากจะย้อนถามว่าเเล้วนางเข้าใจเราบ้างไหมเเต่ตอนนั้นมันจุกจนพูดไม่ออก ปกติเรามีการแสดงออกทางสีหน้าค่อนข้างจะพิการหรือหน้านิ่ง หน้าตาย เเต่ตอนนั้นคือพูดๆอยู่น้ำตาไหลมาเเล้ว เสียงสั่นมาเเล้ว ปากสั่น มือสั่งไปหมดเหมือนกับแก้วที่รองรับน้ำหนักมากๆเจอเเรงันเข้าไปตอนที่มันค่อยๆปริแตกออก...เข้าใจตอนนั้นเลยอ่ะว่าความรู้สึกที่พยายามคิดว่าไม่เป็นไรมา2ปีมันคือหลอกตัวเองให้ไม่เป็นไร เพราะลึกๆในใจมันจำได้ทุกอย่าง ได้ทุกเรื่อง ต่อให้เล็กน้อยเเค่ไหน ใน1วินาทีหัวสมองเราเเล่นคิดไปรอบโลกได้สารพันเรื่องที่มันทำให้เครียด เเต่ไม่เคยบอกใครกลัว กลัวว่าเขามาจะมากังวลเเทนเรารึเปล่า ไม่อยากให้เพื่อนคิดมาก...เเต่มันก็พังๆๆๆๆ เเล้วก็พัง ตอนนั้นคือโกรธกัน2เดือน ตัดขาดกันไปเลย(จขกท.ไปแลกเปลี่ยนที่ออสเตรพอดี) กลับมานางก็เข้ามาคุยทำเหมือนเดิมทุกอย่าง ...เหมือนไม่เคยเกิดขึ้น...เราง้อคนได้ ง้อได้เเต่บ้างเรื่องมันไร้สาระเกินไปมันก็ไม่ไหว เเล้วนี่ก็ยังงอนเรื่องที่เรากลับงานพรอมก่อนเพราะมีงานศพญาติที่ต้องไปต่อเลยต้องกลับก่อน นางบอกว่าเรากล้าทิ้งนางได้ไง กล้าดินางยังทิ้งเราได้เลยหลายครั้งด้วย เเล้วเราโทรไปก่อนเเล้ว นางไม่รับเอง ฝากข้อความเเล้วนางไม่เช็คนี่ ฝากเพื่อนคนอื่นไปบอกนาง ทุกคนก็บอกว่านางไปอยู่กับแฟนนุ้นไม่กล้าไปขัด...เเล้วจะให้เรายังไง??? เลิกคบเลยมั้ยจะได้ง่าย
จขกท.พยายามยื้อเพราะเห็นเเก่มิตรภาพเกือบ3ปี(ใกล้ปีใหม่เเล้ว) เเละเราต้องอยู่ด้วยกันอีก2ปีกว่าจะจบเรียนปี4
เเต่ถ้าจะให้มันเเตกเลยทำได้ เพราะความรู้สึกเรามันเเตกมันพังไปมากเเล้วไง เเค่โดนเหยียบซ้ำอีกหน่อยยังไงก็ทนได้ ปีใหม่พอดีจะได้รับอะไรใหม่ๆ เพื่อนใหม่ไปเลย... เเต่ในใจลึกอ่ะไม่อยากหรอก อยู่ด้วยกันมาเป็นปีๆ...
ช่วงนี้นางก็ใช้ชีวิตโลดเเล่นไปกับเพื่อนอีกคน อีกกลุ่ม กับเเฟน...ตัดภาพมาที่เรา...คิดมากจนต้องมาตั้งกท.เนี้ย(มีความน่าสงสารเเบบแปลก..55)
เสียความรู้สึกมาเท่าไรกับคำพูดถนอมน้ำใจคนอื่นเเต่พังใจตัวเอง บอกเลยว่ามาก อยากจะรักตัวเองมากขึ้น สารภาพว่าเคยแอดมิดเข้ารพ.สามครั้งเพราะเครียดมากจนวูบ เเละช็อค นอกจากนี้ยังเป็นคนที่สภาพจิตใจไม่มั่นคง เอาเป็นว่าเซนซิทีฟมากครั้งที่ทะเลาะกันก่อนไปไปออส.บวกกับการสอบไม่ได้ดูเเลร่างกายจนสลบต้องไปให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาล เคยพบจิตเเพทย์สองครั้งด้วยภาวะใกล้เคียงโรคกลัวการเข้าสังคมเเละซึมเศร้า และไมเกรน(ซึ่งไม่มีใครรู้นอกจากคนพ่อคนเดียว) ก็ทำสมาธิทาตลอด เเต่เจอเรื่องเเบบนี้เกือบทุกวันก็กฌแบบ..เฮ้อ...เเต่รอบข้างก็..เหมือนเดิมควรทำไงดีคะ...กับอีวังวนเพื่อนเเบบนี้..บีไม่ใช่คนเเรกเเต่เป็นคนที่เท่าไหร่เเล้วไม่รู้ ที่ผ่านมาเราเลือกเก็บซากต่อประสานมาตลอด..(ถึงมันจะไม่ค่อยรอดก็เถอะ555) ....เลือกไม่ได้....เเล้วจริงๆค่ะ....ครั้งนี้....เรากลัวไม่กล้าติดสินใจเลย..ควรทำยังไงดีคะ
เลิก..แตกไปเลย
หายไปเเบบเงียบๆ ลบมันออกจากชีวิตเเล้วหาปัจจุบันที่ดีกว่า
ต่อมัน เก็บซากมันมาต่อเหมือนเดิม...
พิมพ์ไปน้ำตาไหลไปเลย555 เเป้นพิมจะพังมั้ยหนอ.....
//ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเเละมาเม้นนะค่ะ....//อยากน้อยการได้พิมพ์สิ่งที่อยู่ในใจมันก็ช่วยทำให้จขกท.คลายความรู้สึกแย่ๆได้เยอะเลย...^^