สวัสดีครับ ผมขอกล่าวก่อนนะครับว่าเรื่องต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงทั้งหมด บุคคลใดที่ไม่เชื่อก็แล้วแต่วิจารณญาณส่วนบุคคนคับ
ผมเป็นเกย์รุกแมนคับ อายุ 25 ปี ผมพึ่งเลิกกับแฟนได้ 3 วัน ก่อนหน้านี้ผมเคยจีบเกย์รับคนหนึ่ง ขาวตี๋ หน้าตาดี น่ารักมาก ผมจีบอย่ 4 เดือน มีอะไรกันแล้วนับครั่งไม่ได้เพราะบ่อยมาก ผมรักเค้ามาก ชนิดที่เรียกได้ว่าผมยอมกราบตีนเพื่อขอให้เค้ารักผม แต่เค้ากลับไม่ตอบรับรักผม ในวันที่เค้าทิ้งผมไป ผมร้องให้เกือบตาย สาบานได้เลยครับว่าเกือบตายจริง ๆ จนครึ่งปีผ่านมาผมได้มาเจอกับเกย์รับคนนึง ผมเลยคิดว่าถ้าผมลองไปคบกับคนที่เค้ารักผมจริง ๆ ดูเผื่อผมจะมีความสุขก็ได้ ผมเลยเจอกับใหม่ คนนี้เค้าเป็นคนมีฐานะดีมากครับ ตำแหน่งงานก็ระดับสูงในบริษัทมหาชน หน้าตาดีคับ ชาติตระกูลดีมากครับ การศึกษาสูงจบจากเมืองนอก ผมพูดแบบนี้บางคนคิดว่าผมโกหก แต่มันคือเรื่องจริงคับ ผมเจอกับเค้าใน IG แฟนผมคนนี้เค้ารักผมมาก ชนิดที่เรียกได้ว่า พาเที่ยวนอนโรงแรมหรู ๆ ราคาคืนละหลายหมื่น พากินฟรีไม่เคยให้ผมออกเงินเลยสักบาท เวลาผมมีปัญหา เค้าจะรีบมาหาผม มาอยู่ข้าง ๆ ปลอบใจ ให้กำลังใจ ไม่คิดทิ้งผมไปไหน ผมป่วยเค้าก็พาไปหาหมอโรงพญาบาลชั้นนำของประเทศเลย ค่ารักษาแพงมากเค้าก็จ่ายให้ ถ้าให้พูดถึงความดี และความรักที่แฟนผมคนนี้มีให้ตลอดเวลาที่คบกันมานานเกือบ 2 ปี มันเยอะมากครับ พูดไม่หมดแน่นอน ผมเจอคนดีมากแบบนี้เป็นบางคนคงมีความสุขที่ได้แฟนดี และเพอร์เฟคขนาดนี้ แต่กลับมาที่ตัวผม ผมกลับรู้สึกแค่ว่า เค้าเป็นคนดีเท่านั้น แต่ไม่ใช่คนที่ผมรัก ถามว่าทำไมผมถึงคบกับเค้ามาจนเกือบ 2 ปี ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้รัก ผมจะบอกว่าผมที่ผมทนคบมานานขนาดนี้ เป็นเพราะเค้าเป็นคนดีผมเลยคิดว่าสักวันผมคงจะรักเค้าได้ ผมพยายามที่จะรักเค้าแล้ว แต่แปลกใจที่ทำไมผมถึงไม่รู้สึกรักเค้าเลยสักนิดทั้ง ๆ ที่เค้ารักผมมากขนาดนี้ แปลกใช้ไหมคับว่าเรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นมาได้ไง บางคนเจอแฟนแบบนี้คงมีความสุขจนเป็นบ้าไปแล้ว แต่ผมกลับอึดอัด ไม่มีความสุข ขณะคบกันผมนึกถึงคนที่ผมรักทุกวัน วันนี้ผมได้รู้ตัวแล้วว่าความจริงของความรักสำหรับผมคือ "เราจะมีความสุขถ้าเราได้อยู่กับคนที่เรารัก ไม่ใช่คนที่รักเรา" ผมยอมมีแฟนเป็นคนจนติดดินไม่มีเงินสักบาท ถ้าเป็นคนที่ผมรัก ต่อให้แย่ขนาดไหนผมก็จะรักเค้า จะรักและภักดีแค่เค้าคนเดียว ผมไม่ได้อากหลอกลวงใคร แฟนคนนี้เค้าเป็นคนดีจริงๆ จนมันทำให้ผมไม่อยากทำร้ายเค้าแล้ว เค้าควรไปเจอคนที่รักเค้าจากใจจริง ๆ ส่วนผมก็จะตามหาคนที่ผมรักจากใจจริง ๆ เช่นกันครับ ความรักสำหรับผมมันต้องมาจากความรู้สึกข้างใจจริง ๆ ไม่ใช่วัตถุสวยหรูอะไรเลย ผมยอมรับว่าผมชอบแบบขาวตี๋ แบบอื่นผมไม่สนใจเลย จะด่าผมว่ามักมากก็ได้นะคับ แต่ผมเคยลองคบกับคนที่ไม่ใช่สเป็กผมแล้วหลายคนสรุปมันไปไม่รอด มันจบลงทุกครั่งครับ ดังนั้นต่อไปนี้ผมจะเดินตามหาคนในแบบที่ใจผมต้องการ ถ้ามันไม่เจอก็ไม่เป็นไรครับ อย่างน้อยผมก็จะไม่ไปทำร้ายหัวใจใครอีก ขอบคุณนะครับที่อ่านเรื่องของผมจนจบ ผมก็แฝงแง่คิดเกี่ยวกับความรักไปให้รับรู้ว่า ถ้ารู้ว่าหัวใจตัวเองต้องการอะไร ก็ไปตามนั้นคับ อย่าไปฝืนกับสิ่งที่ใจไม่ได้ต้องการ เพราะสุดท้ายเราเองที่จะไม่มีความสุข และคนที่เค้ารักเราก้จะเจ็บไปด้วยครับ
เราจะมีความสุขถ้าเราได้อยู่กับคนที่เรารัก ไม่ใช่คนที่รักเรา
ผมเป็นเกย์รุกแมนคับ อายุ 25 ปี ผมพึ่งเลิกกับแฟนได้ 3 วัน ก่อนหน้านี้ผมเคยจีบเกย์รับคนหนึ่ง ขาวตี๋ หน้าตาดี น่ารักมาก ผมจีบอย่ 4 เดือน มีอะไรกันแล้วนับครั่งไม่ได้เพราะบ่อยมาก ผมรักเค้ามาก ชนิดที่เรียกได้ว่าผมยอมกราบตีนเพื่อขอให้เค้ารักผม แต่เค้ากลับไม่ตอบรับรักผม ในวันที่เค้าทิ้งผมไป ผมร้องให้เกือบตาย สาบานได้เลยครับว่าเกือบตายจริง ๆ จนครึ่งปีผ่านมาผมได้มาเจอกับเกย์รับคนนึง ผมเลยคิดว่าถ้าผมลองไปคบกับคนที่เค้ารักผมจริง ๆ ดูเผื่อผมจะมีความสุขก็ได้ ผมเลยเจอกับใหม่ คนนี้เค้าเป็นคนมีฐานะดีมากครับ ตำแหน่งงานก็ระดับสูงในบริษัทมหาชน หน้าตาดีคับ ชาติตระกูลดีมากครับ การศึกษาสูงจบจากเมืองนอก ผมพูดแบบนี้บางคนคิดว่าผมโกหก แต่มันคือเรื่องจริงคับ ผมเจอกับเค้าใน IG แฟนผมคนนี้เค้ารักผมมาก ชนิดที่เรียกได้ว่า พาเที่ยวนอนโรงแรมหรู ๆ ราคาคืนละหลายหมื่น พากินฟรีไม่เคยให้ผมออกเงินเลยสักบาท เวลาผมมีปัญหา เค้าจะรีบมาหาผม มาอยู่ข้าง ๆ ปลอบใจ ให้กำลังใจ ไม่คิดทิ้งผมไปไหน ผมป่วยเค้าก็พาไปหาหมอโรงพญาบาลชั้นนำของประเทศเลย ค่ารักษาแพงมากเค้าก็จ่ายให้ ถ้าให้พูดถึงความดี และความรักที่แฟนผมคนนี้มีให้ตลอดเวลาที่คบกันมานานเกือบ 2 ปี มันเยอะมากครับ พูดไม่หมดแน่นอน ผมเจอคนดีมากแบบนี้เป็นบางคนคงมีความสุขที่ได้แฟนดี และเพอร์เฟคขนาดนี้ แต่กลับมาที่ตัวผม ผมกลับรู้สึกแค่ว่า เค้าเป็นคนดีเท่านั้น แต่ไม่ใช่คนที่ผมรัก ถามว่าทำไมผมถึงคบกับเค้ามาจนเกือบ 2 ปี ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้รัก ผมจะบอกว่าผมที่ผมทนคบมานานขนาดนี้ เป็นเพราะเค้าเป็นคนดีผมเลยคิดว่าสักวันผมคงจะรักเค้าได้ ผมพยายามที่จะรักเค้าแล้ว แต่แปลกใจที่ทำไมผมถึงไม่รู้สึกรักเค้าเลยสักนิดทั้ง ๆ ที่เค้ารักผมมากขนาดนี้ แปลกใช้ไหมคับว่าเรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นมาได้ไง บางคนเจอแฟนแบบนี้คงมีความสุขจนเป็นบ้าไปแล้ว แต่ผมกลับอึดอัด ไม่มีความสุข ขณะคบกันผมนึกถึงคนที่ผมรักทุกวัน วันนี้ผมได้รู้ตัวแล้วว่าความจริงของความรักสำหรับผมคือ "เราจะมีความสุขถ้าเราได้อยู่กับคนที่เรารัก ไม่ใช่คนที่รักเรา" ผมยอมมีแฟนเป็นคนจนติดดินไม่มีเงินสักบาท ถ้าเป็นคนที่ผมรัก ต่อให้แย่ขนาดไหนผมก็จะรักเค้า จะรักและภักดีแค่เค้าคนเดียว ผมไม่ได้อากหลอกลวงใคร แฟนคนนี้เค้าเป็นคนดีจริงๆ จนมันทำให้ผมไม่อยากทำร้ายเค้าแล้ว เค้าควรไปเจอคนที่รักเค้าจากใจจริง ๆ ส่วนผมก็จะตามหาคนที่ผมรักจากใจจริง ๆ เช่นกันครับ ความรักสำหรับผมมันต้องมาจากความรู้สึกข้างใจจริง ๆ ไม่ใช่วัตถุสวยหรูอะไรเลย ผมยอมรับว่าผมชอบแบบขาวตี๋ แบบอื่นผมไม่สนใจเลย จะด่าผมว่ามักมากก็ได้นะคับ แต่ผมเคยลองคบกับคนที่ไม่ใช่สเป็กผมแล้วหลายคนสรุปมันไปไม่รอด มันจบลงทุกครั่งครับ ดังนั้นต่อไปนี้ผมจะเดินตามหาคนในแบบที่ใจผมต้องการ ถ้ามันไม่เจอก็ไม่เป็นไรครับ อย่างน้อยผมก็จะไม่ไปทำร้ายหัวใจใครอีก ขอบคุณนะครับที่อ่านเรื่องของผมจนจบ ผมก็แฝงแง่คิดเกี่ยวกับความรักไปให้รับรู้ว่า ถ้ารู้ว่าหัวใจตัวเองต้องการอะไร ก็ไปตามนั้นคับ อย่าไปฝืนกับสิ่งที่ใจไม่ได้ต้องการ เพราะสุดท้ายเราเองที่จะไม่มีความสุข และคนที่เค้ารักเราก้จะเจ็บไปด้วยครับ