ให้คำปรึกษาใครต่อใครได้เป็นอย่าง แต่ทำไมมาจมปรักกับเรื่องของตัวเอง

มีใครเป็นแบบนี้มั้ยคะ เรื่องนี้เราบอกได้จากใจว่าเรายังทำ บางคนอาจจะมองว่าเราจมปรักก็ได้ แต่สำหรับเรา เรามีความสุขมากที่ได้เขียนถึงเขา ต่อให้เขาไม่เคยจะรับรู้มันเลยก็ตาม คิดถึงนะ แต่ขออยู่ห่างๆ ก็พอ

ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ ส่วนจขกท. คงเปรียบความรัก เหมือน วิชาประวัติศาสตร์ ค่ะ เพราะ ชอบจมปรักอยู่แต่กับอดีต 555555

แปลกแต่จริง 3 ปี ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย ยังคงคิดถึงอยู่ น่าสมเพชที่จีบเขาไม่ติด เบื่อกับความรู้สึกแบบนี้เป็นบ้าเลย รู้สึกหน่วงๆ มันไม่เศร้า แต่มันก็ไม่สุข ทำไมตัวผมถึงจมปรักแบบนี้ แล้ว เพื่อนๆในพ

เคยอ่านบทความ เจอข่าว หรือแม้แต่เจอกับคนใกล้ตัว เวลาเค้าเสียใจผิดหวัง ทำไมต้องจมปรักขนาดนั้น คนเราต้องทำงาน ต้องเรียน หรือต้องดำเนินชีวิตต่อไป เค้าทำไมไม่คิดถึงตรงนี้กัน???

คือยังงี้นะคะ น้องสาวมาปรึกษาว่า คุยกับคนหนึ่งในโซเชียล คุยกันได้ไม่นาน ไม่เคยเจอหน้ากัน แต่อยู่ๆ เขาก็บอกว่ารักมาก น้องก็อึ้งๆ ส่วนตัวว่ามันเร็วไป เลยอยากจะถามเพื่อนๆ ว่ามันเร็วไปหรือไม่ แล้วควรเปิดใ

คือเราชอบเพื่อนคนนึง แล้วนางก็มาหยอดเราพอเราเริ่มรู้สึกก็หายไป และมีการมาปรึกษาว่าจะจีบเพื่อนเรา งงมาก และคือนางก็ชวนเราคุยทำไงดี นกนกนกนกนกนกนกอีกสิค่ะ5555

คือเราเลิกกันต่างคนต่างไม่มีใครแต่ก็ไม่ได้กลับมาอยู่ในสถานะเดิม เลิกกันแต่ยังเป็นพี่น้อง ไม่ได้เกลียดกันแต่ก็ไม่ได้รักกันค่ะ แต่เรายังรักและยังรอเขาตลอด รอแบบไม่รู้ว่าปลายทางจะเป็นยังไง จะว่าจมปรักก็ไ

พยายามลืมเเล้ว ลืมไม่ได้เลยยิ่งพยายามลืมยิ่งคิดถึง ลืมคนใจร้ายไม่ได้สักที😥เห้ออ...

เราอยากระบายและอยากได้ความคิดเห็นค่ะ เราเคยมีแฟนแล้วคบกันได้4ปี เลิกกันไป 1 ปีกว่า ปัจจุบันเขาก็ทิ้งเหมือนเดิมค่ะ เราไม่รู้ว่าทำไมถึงยังรักและตัดใจทำใจไม่ได้ ทั้งที่เขาก็เคยทิ้งเรามาแล้ว ทำไมถึงต้องจม

ตามนั้นแหล่ะ เชื่อมั่นในความมุ่งมั่นตั้งใจของคนทำงาน