เราต้องการความถูกต้อง ไม่ใช่โดนตีฟรี

คือ หนูกลับเพื่อนๆ เป็นคนชอบไปเทียวดูหมอลำตามบ้านใกล้ๆ หรือไกลๆ เราก็ต้องไปเพราะใจมันรัก ในเสียงเพลงและเสียงดนตรี ทุกครั้งที่ไป เราจะไม่มีเรื่องกับใครเพราะหนู ไม่ไปตีไปฆ่าใครอยู่เพราะเราไปสนุกกัน เหตุเกิดที่ บ้านนกเหาะ ต.โคกสูง อ.ปลาปาก จ.นครพนม วันที่ 27 ธ.ค. 60 งานก็เป็นของ บริษัท ขายรถมอเตอร์ไซต์ของทางบริษัทหนึ่ง เขาก็ได้มีการนำหมอลำ มาด้วย เพราะบ้านที่จะไปมันไม่ไกลกันมากเราก็ไปกับเพื่อนผู้หญิงและเพื่อนผู้ชายและเราสามคน ก็มีเพื่อนสาวสองเกงกวางชะนี รออยู่นั้นหมด เราตามไปทีหลัง ไปถึงที่งาน 2โมงเย็น ก็เต้นตามปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้น เต้นไปเต้นมา มันก็มีผู้หญิง ชุดดำโยนรองเท้ามาตรงที่พวกเราเต้น เราก็ไม่คิดอะไรเพราะเราไปสนุกและอีกอย่างมันไม่ใช่บ้านของเรา ก็หยุดเต้นและเดินออกจากจุดนั้น มันยังมีครั้งที่สองก็โยนใสเด็กน้อยอายุก็น่าจะ ม.1 ม.2. เราก็คิด ว่ามันคงตั้งใจโยนใสแล้วละ เพราะทุกคนที่มา ต่างมาสนุกกัน เราก็ไม่สนใจอะไร ก็เต้นไปเต้นไป จนถึง4โมงเย็น เต้นกันอยู่ดีๆ ผู้หญิงชุดดำ ก็ได้โยนหินใสพวกเรา พวกเราตกใจก็พากันวิ่งหนี้แต่อีเสื้อขาวมันมาล็อคคอเพื่อนอีกคนไว พวกหนูเห็นว่าเพื่อนโตนตีก็วิงเข้าไปช่วยเพื่อนหนู แล้วตำรวจบ้านก็มาจัดการสถานะการ คือหนูไม่เข้าใจแต่ละคนว่าพวกหนูไปหาเรื่องคนของเขาก่อน ในเมือคนของเขามาทำพวกหนูก่อน ผู้ใหญ่บ้านทำไมไม่ดูลูกบ้าน พวกหนูไปไม่เคยเจอแบบนี้ ครั้งนี้ครั้งแรกในชีวิต พวกหนูต้องการความถูกต้อง พวกหนูเป็นไม่ได้เป็นคนผิด คือมันไม่ใช่บ้านพวกหนู พวกหนูก็รู้จักไม่กี่คนที่รู้จักในบ้านนั้น คนที่ทำต่างคนต่างว่าคือเขาบ้าเป็นประสาท คือสรุปแล้ว ความถูกต้องอยู่ที่ไหน ทำไมผู้ใหญ่บ้านถึงไม่ดูแลถ้าว่าเขาบ้า คนบ้าอะไรแต่งตัวสะสวย มีหน่วยงานใหนที่พอจะช่วยพวกหนูได้ไมค่ะ พวกหนูต้องการความถูกต้องในสังคมไม่ใช่ปากต่อปากว่าคนบ้านหนูไม่ดี ขอที่ยืนให้พวกหนูด้วยค่ะ