เมื่อวานนี้ระหว่างทางกลับบ้านก็แวะเอามือถือไปเปลี่ยนฟิล์มหน้าจอที่ห้างแห่งหนึ่ง เพราะว่ามือบอน เห็นว่ามันติดมาเบี้ยวนิดหน่อย น่าจะพอขยับเองได้ (เคยทำเองประจำ) แต่ลืมไปว่าหน้าจอโค้งๆ ฟิล์มหน้าจอมันไม่เหมือนกัน พอแกะออกมาเท่านั้น ก็บรรลัย สรุปเสียตังเปลี่ยนฟิล์มใหม่ สาแก่ใจอีช้อย... T^T พนักงานที่ร้านก็ถามว่าจะเอาฟิล์มกระจก หรือว่า TPU. แน่นอนฮะว่า… เอา TPU. สิ้นเดือนแบบนี้ กรอบฮะ กรอบ.... แค่นี้ยัง 490 ฟิล์มกระจกนี่ 950 พักก่อน รอเงินเดือนออกก่อนนะฮะ แต่ฟิล์มหน้าจอรอไม่ได้ ใช้แก้ขัดไปก่อน
ระหว่างยืนรอพี่ที่ร้านติดฟิล์มใหม่ให้อยู่นั้น ก็เห็นชายวัยกลางคน ค่อนไปทางคุณลุงหน่อยๆ หน้าเศร้าๆ มายืนจ้องตู้กระจกที่มีโทรศัพท์มือถือวางกันอยู่เรียงราย จนพนักงานผู้หญิงในร้านหันไปสอบถามว่ามีอะไรให้ให้ช่วยหรือเปล่า หรือว่าสนใจมือถือรุ่นไหนคะ
คุณลุงบอกว่ามาหาซื้อมือถือให้ลูกสาว “ลูกสาวสั่งมาว่าจะเอารุ่นนี้” (มือถือรุ่นหนึ่งราคาก็เกือบหมื่น) เราได้ยินตอนแรกก็ว่าน่ารักดี มาหาซื้อมือถือให้ลูกสาว สำหรับเราโทรศัพท์มือถือราคาประมาณนี้ก็ไม่ได้แพงอะไรอยู่แล้ว แต่น่าจะเพราะท่าทาง การแต่งตัวของคุณลุง คุณพนักงานเลยถามข้อมูลเพิ่มเติมไป ว่าลูกสาวอายุเท่าไหร่ เรียนที่ไหน คุณลุงทำงานอะไร ประมาณว่าชวนคุยไปเรื่อย น้องเค้าก็พูดจาดีนะ
สรุปว่าคุณลุงเป็นคนงานก่อสร้าง ทำงานอยู่ใกล้ๆ ห้างนี่เอง ย้ายที่ทำงางไปเรื่อย ตามงานที่มี ลุงมีลูกสาวสองคน คนหนึ่งอยู่ ม.6 อีกคนหนึ่งอยู่ ม.3 ทั้งสองคนอยู่ที่ต่างจังหวัด มือถือเครื่องนี้ก็มาซื้อให้ลูกคนเล็กที่เรียนอยู่ชั้น ม.3 เพราะว่าลูกโทรมาบอกว่าจะเอารุ่นนี้เท่านั้น
พอได้ยินถึงตรงนี้ ก็เลยกลับไปสะสุดกับประโยคที่ว่า “ลูกสาวสั่งมาว่าจะเอารุ่นนี้” อีกครั้งหนึ่ง คุณพนักงานน่าจะพอเข้าใจเลยพยายามแนะนำโทรศัพท์มือถือรุ่นอื่น ที่มีราคาถูกกว่าให้ แต่ไม่ใช่ว่าคุณลุงไม่สนใจหรอกนะครับ เท่าที่มองดูแล้ว เหมือนคุณลุงไม่อยากจะขัดใจลูกสาวมากกว่า ยังคงบอกกับน้องพนักงานว่า “ลูกสาวสั่งมาว่าจะเอารุ่นนี้” จนสุดท้ายก็ต้องซื้อโทรศัพท์มือถือรุ่นนั้นกลับไป
ผมไม่ทราบหรอกนะว่าคนงานก่อสร้าง วันๆ หนึ่งทำงานได้เงินเท่าไหร่ กับการเอาเงินมาซื้อโทรศัพท์มือถือราคาเกือบหมื่นบาทให้ลูกสาวแบบนี้ ผมว่าถ้าลูกสาวได้รับแล้วก็คงมีความสุขไม่น้อย คุณลุงเองเห็นลูกสาวดีใจคุณลุงก็คงมีความสุขมากเช่นกัน หัวอกคนเป็นพ่อ เป็นแม่นี่นะ อยากให้เห็นตอนคุณพ่อมาซื้อโทรศัพท์มือถือให้หนูจัง คุณพ่อทำให้หนูขนาดนี้แล้ว รักและดูแลท่านให้มากนะฮะ
ถ้าครั้งหน้าอยากได้อะไร อยากให้ปรึกษากำลังคุณพ่อก่อนดีกว่านะฮะ พี่เชื่อว่าอะไรที่ไม่เกินกำลัง ท่านให้ได้ทุกอย่างอยู่แล้วหล่ะ อย่าเพิ่งไปคาดคั้น จะเอาอันนั้น อันนี้ กับท่านเลย
สำหรับตัวเองนี่ไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย นอกจากเงินที่พ่อแม่ให้ ให้เท่าไหร่ก็เท่านั้น ทำงาน Part time ตั้งแต่มัธยม จนจบมหาลัย เพราะว่าอยากได้ อยากมี ก็ทำงาน หาเงินเองนี่แหละ ตัดปัญหา บ้านฉันไม่ได้รวยนี่ 555+ ลองดูบ้างนะเด็กๆ พอทำงานได้เงินมา ซื้อของที่อยากได้ มันภูมิใจดีนะ ^^
เล่าสู่กันฟัง ขอบคุณฮะ ^^
ของขวัญจากพ่อ
ระหว่างยืนรอพี่ที่ร้านติดฟิล์มใหม่ให้อยู่นั้น ก็เห็นชายวัยกลางคน ค่อนไปทางคุณลุงหน่อยๆ หน้าเศร้าๆ มายืนจ้องตู้กระจกที่มีโทรศัพท์มือถือวางกันอยู่เรียงราย จนพนักงานผู้หญิงในร้านหันไปสอบถามว่ามีอะไรให้ให้ช่วยหรือเปล่า หรือว่าสนใจมือถือรุ่นไหนคะ
คุณลุงบอกว่ามาหาซื้อมือถือให้ลูกสาว “ลูกสาวสั่งมาว่าจะเอารุ่นนี้” (มือถือรุ่นหนึ่งราคาก็เกือบหมื่น) เราได้ยินตอนแรกก็ว่าน่ารักดี มาหาซื้อมือถือให้ลูกสาว สำหรับเราโทรศัพท์มือถือราคาประมาณนี้ก็ไม่ได้แพงอะไรอยู่แล้ว แต่น่าจะเพราะท่าทาง การแต่งตัวของคุณลุง คุณพนักงานเลยถามข้อมูลเพิ่มเติมไป ว่าลูกสาวอายุเท่าไหร่ เรียนที่ไหน คุณลุงทำงานอะไร ประมาณว่าชวนคุยไปเรื่อย น้องเค้าก็พูดจาดีนะ
สรุปว่าคุณลุงเป็นคนงานก่อสร้าง ทำงานอยู่ใกล้ๆ ห้างนี่เอง ย้ายที่ทำงางไปเรื่อย ตามงานที่มี ลุงมีลูกสาวสองคน คนหนึ่งอยู่ ม.6 อีกคนหนึ่งอยู่ ม.3 ทั้งสองคนอยู่ที่ต่างจังหวัด มือถือเครื่องนี้ก็มาซื้อให้ลูกคนเล็กที่เรียนอยู่ชั้น ม.3 เพราะว่าลูกโทรมาบอกว่าจะเอารุ่นนี้เท่านั้น
พอได้ยินถึงตรงนี้ ก็เลยกลับไปสะสุดกับประโยคที่ว่า “ลูกสาวสั่งมาว่าจะเอารุ่นนี้” อีกครั้งหนึ่ง คุณพนักงานน่าจะพอเข้าใจเลยพยายามแนะนำโทรศัพท์มือถือรุ่นอื่น ที่มีราคาถูกกว่าให้ แต่ไม่ใช่ว่าคุณลุงไม่สนใจหรอกนะครับ เท่าที่มองดูแล้ว เหมือนคุณลุงไม่อยากจะขัดใจลูกสาวมากกว่า ยังคงบอกกับน้องพนักงานว่า “ลูกสาวสั่งมาว่าจะเอารุ่นนี้” จนสุดท้ายก็ต้องซื้อโทรศัพท์มือถือรุ่นนั้นกลับไป
ผมไม่ทราบหรอกนะว่าคนงานก่อสร้าง วันๆ หนึ่งทำงานได้เงินเท่าไหร่ กับการเอาเงินมาซื้อโทรศัพท์มือถือราคาเกือบหมื่นบาทให้ลูกสาวแบบนี้ ผมว่าถ้าลูกสาวได้รับแล้วก็คงมีความสุขไม่น้อย คุณลุงเองเห็นลูกสาวดีใจคุณลุงก็คงมีความสุขมากเช่นกัน หัวอกคนเป็นพ่อ เป็นแม่นี่นะ อยากให้เห็นตอนคุณพ่อมาซื้อโทรศัพท์มือถือให้หนูจัง คุณพ่อทำให้หนูขนาดนี้แล้ว รักและดูแลท่านให้มากนะฮะ
ถ้าครั้งหน้าอยากได้อะไร อยากให้ปรึกษากำลังคุณพ่อก่อนดีกว่านะฮะ พี่เชื่อว่าอะไรที่ไม่เกินกำลัง ท่านให้ได้ทุกอย่างอยู่แล้วหล่ะ อย่าเพิ่งไปคาดคั้น จะเอาอันนั้น อันนี้ กับท่านเลย
สำหรับตัวเองนี่ไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย นอกจากเงินที่พ่อแม่ให้ ให้เท่าไหร่ก็เท่านั้น ทำงาน Part time ตั้งแต่มัธยม จนจบมหาลัย เพราะว่าอยากได้ อยากมี ก็ทำงาน หาเงินเองนี่แหละ ตัดปัญหา บ้านฉันไม่ได้รวยนี่ 555+ ลองดูบ้างนะเด็กๆ พอทำงานได้เงินมา ซื้อของที่อยากได้ มันภูมิใจดีนะ ^^
เล่าสู่กันฟัง ขอบคุณฮะ ^^