ถ้าอาการเป็นแบบนี้เข้าข่ายภาวะซึมเศร้าหรือว่าโรคซึมเศร้าคะ?

ขออนุญาติเล่าเรื่องเลยนะคะ รู้สึกว่าจะเป็นแบบนี้มานานมากแล้วตั้งแต่ช่วงประถม6มั้งคะเท่าที่จำได้จนตอนนี้มัธยม4เลยรู้สึกว่ามันจะเริ่มแปลกๆเลยค้นหาข้อมูลในเว็บต่างๆก็เข้าไปอ่านดูแล้วเราก็มีส่วนคล้ายหลายๆอย่าง คือ ตั้งแต่ตอนเด็กๆประมาณประถม6นี่ล่ะค่ะจะชอบอยู่คนเดียว ขังตัวเองอยู่ในห้อง ไม่ชอบไปเที่ยวกับใคร รู้สึกอยากตายเวลาคนพูดกระทบจิตใจ โดยเฉพาะคำพูดผู้ใหญ่ ไม่ชอบอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย แม้กระทั่งร้านค้าก็ยังไม่อยากจะไปเพราะไม่อยากพูดคุย นอกสะจากจะเป็นคนในครอบครัวเท่านั้น หลายคนอาจจะไม่เข้าใจว่าทำแบบนั้นทำไม คือว่าหนูเป็นคนที่เหมือนว่าครอบครัวจะไม่สมบูรณ์ แม่เล่าให้ฟังว่า "ตอนที่หนูยังเล็กพ่อนั้นก็เอาแต่เล่นการพนัน(ชนไก่) กินเหล้า สูบบุหรี่ และเวลาพ่อกลับบ้านมาก็จะโวยวายใส่แม่ด่าแม่ต่างๆนานา และใช้กำลังทำร้ายแม่ ตบตีบ้าง บีบคอบ้าง จนเวลาที่พ่อมาแม่ก็ต้องพาหนูไปหลบที่ไหนสักแห่งเพื่อปกป้องหนูและตัวแม่เอง พวกเรา3คนย้ายบ้านกันบ่อยมากเพราะไม่มีบ้านเป็นของตัวเองแล้วพ่อก็ยังมาเป็นแบบนี้อีกเวลาพ่อจะไปกินเหล้าก็ก็จะค้นเงินจากตู้และเงินเก็บของแม่ และถึงจุดต่ำสุดของชีวิตคือทั้งบ้านเหลือเศษเงินแค่20บาท และตอนนั้นหนูก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างและแม่ก็เล่าให้ฟังว่าแม่ซื้ออาหารดีๆให้หนูกินแล้วแม่ก็กินข้าวคลุกเกลือกินทั้งน้ำตา แม่ก็ไปหายืมเงินจากยายเพื่อพอมาเป็นค่าน้ำค่าไฟค่าอาหาร และทำงานทุกๆอย่างเพื่อให้ได้เงินมาเลี้ยงดูหนูและพอยายรู้เรื่อง บอกให้เลิกแม่ก็ไม่ยอมเลือกเพราะกลัวว่าหนูจะไม่มีพ่อและอีกส่วนหนึ่งก็เป็ยเพราะแม่รักพ่อด้วย และพอหลายๆปีต่อมาสิ่งที่เกิดขึ้นมันก็เลวร้ายไปกว่าเดิม" นี่เป็นแค่ส่วนหนึ่งของชีวิตหนู และสิ่งที่กดดันรอบข้างตัวหนูอีกมากมายที่หนูยังไม่ได้เล่า หนูคิดฆ่าตัวตายครั้งแรกเท่าที่จำได้ตอนประมาณ4-5มั้ง จำไม่ค่อยได้ แล้วตอนป.6ก็เริ่มเลือกที่จะฆ่าตัวตายโดยการกินยาประมาณ1อุ้มมือได้แต่ก็ไม่ได้แต่ว่านอนยาวมากประมาณเกือบ7ชั่วโมงจนได้ยินเสียงแม่ และต่อมาก็จะผูกคอตายลงมือผูกสายยางเรียบร้อยแล้วแต่พ่อจะวางเท้าลงมาจากเก้าอี้ก็คิดได้ว่ามันทรมานมาก และครั้งล่าสุดก็ช่วงม.4กดดันจากการเรียนและครอบครัวโดยที่แม่หาว่าหนูท้อง เพราะหนูไปปรึกษาว่าประจำเดือนหนูไม่มา2เดือนมันมดลูกผิดปกติใช่ไหม และพอหนูกลับมายายก็ซื้อที่ตรวจครรภ์มาให้หนูแล้ว หนูจึงรู้สึกโกรธมากและร็องไห้จนปานตาย เพราะไม่คิดว่าแม่จะไม่เชื่อใจหนูขนาดนี้ทั้งที่เป็นเด็กดีไม่นอกคอกมาตลอด และอีกอย่างก็ไม่กล้าคบผู้ชายหรือแม้แต่จะยุ่งกับผู้ชายเลยเพราะกลัวว่าจะเป็นเหมือนแม่และอันนี้มันทำให้หนูเหมือนจะเป็นโรคกลัวผู้ชายไม่อีก เพราะไม่กล้าคุยไม่ชอบมาให้แตะตัว และนั่นมันทำให้เกิดความเครียดมากจนเห็นอะไรที่เหมือนจะเป็นพิษหรืทำให้ตายได้ก็จะจับมากรอกปากตายให้รู้แล้วรู้รอด และสิ่งที่อยู่ใกล้ที่สุดคือน้ำหอม หนูจึงเลือกยิบน้ำหอมมากรอกปากทั้งขวดเลยขวดขนาดใหญ่และกินมันสะหมดพอกินก็นอนร้องไห้ต่อสักพักมีการการปวดหัวมากๆและคิดได้ขึ้นมาจึงรีบเข้าไปในห้องน้ำแล้วทำการเอาออกโดยการล้วงคอแล้วก็รีบหาอะไรทานเข้าไปเพื่อลดพิษ คิดจะฆ่าตัวตายมาทั้งหมดเกิน5ครั้ง เพราะแรงกดดันจากครอบครัว คือน้ากดดันต้องเรียนให้เก่งๆต้องเป็นพยาบาลให้ได้ ต้องเรียนสูงๆ ทั้งฝั่งทางพ่อทางแม่ก็กดดัน (ปัจจุบันพ่อกลับมาดีขึ้นและไปทำงานต่างประเทศเพราะ..มีปัญหาจนจะหย่ากัน) และปัจจุบันหนูเองก็รู้สึกว่าเหมือนจะร้องไห้ทุกๆเรื่อง อะไรที่กระทบละมีผลต่อจิตใจหนุ หนูก็จะเหมือนจะเครียดมากจนปวดหัวและบางครั้งจนต้องกินยาเพื่อบรรเทา หนูไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใครเลยว่าหนูเป็นอาการแบบนี้ๆ เพราะบอกไปก็ไม่มีใครเชื่อและเข้าใจอยู่ดี ทุกวันนี้ก็เหมือนวาหนูจะเป็นบ้าแล้วล่ะ เพราะหนูทำเรื่องเรียนได้แย่มากเกรดอีกนิดก็จะเฉลี่ย3.00แต่ทำไม่ได้เรียนแย่มาก(เหมือนมาประจานตัวเองยังไงก็ไม่รู้ แต่นี้ก็คือสิ่งที่หนูอยากจะระบายสิ่งที่เก็บไว้มาหลายปี) เพราะสิ่งกดดันหรืออะไรก็ไม่รู้ เหมือนหนูไม่เคยมีความสุขกับชีวิตเลย เลยอยากจะทราบว่าถ้าอาการแบบนี้มันเป็นภาวะหรือโรคกันแน่? และมีทางไหนที่จะหายเพราะรู้สึกว่าแบบนี้มันเหมือนจะแย่ แย่จนรู้ตัว และไม่อยากให้คนในครอบครัวรู้เพราะกลัวว่าจะไม่เชื่อเพราะส่วนตัวแล้วเวลาอยู่กับคนรอบข้างก็จะพยายามทำให้คนอื่นมีความสุขตลอดยิ้มตลอด



ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกคนที่เข้ามาและแนะนำนะคะ