เจ็บซ้ำๆ กับคนเดิมๆ

มีแฟนอยู่คนหนึ่งคบกันตั้งแต่สมัย ปวช แล้วค่ะ เรียนอยู่ที่เดียวกันเค้าเป็นคนหน้าตาพอใช้ อ่ะค่ะ แต่นิสัยเจ้าชู้ เราคบกันตอน เรายุปี2  คบกันมายอมรับว่าช่วงนั้นเค้าดีมากๆ ไม่เหมือนกับคนอื่นๆที่เราเคยเจอ ก็คิดว่าคนนี้แหละใช่ แต่ยอมรับนะค่ะว่าตัวเองเป็นคนเอาแต่ใจ เค้าก็คอยเอาใจเรื่อยมา จนเราขึ้นปี3 เราไปฝึกงานเขาก็ขึ้น ปวส ด้วยความที่ไว้ใจเราก็ไม่คิดไรมาก แต่เราก็ยังงอน เขาง้อก็หายตามปกติ ตอนฝึกงานเขาก็มาหาบ้าง เพราะบ้านอยู่ไกลนานๆมาที เราไม่รู้นะค่ะว่ายุที่ วิลัยเขาเป็นยังไงบ้าง จนเราฝึกงานจบ กลับมา ปี3 เทอม 2 ตอนนั้นก็ทะเลาะกันบ่อย จนเราจับได้ว่าเขามีอีกเฟสหนึ่งที่ไว้แอบคุยกับคนอื่นๆซึ่งคนอื่นรู้แต่เราไม่รู้ว่าเขามีอีกเฟสหนึ่งเขาเก็บไว้คุยกับบรรดากิ๊กเก่าและคนอื่นๆแล้วเหมือนมีแชทที่พาผู้หญิงเข้ารีสอร์ทด้วย แล้วเฟสเขาก็มีคุยกับครูภาษาไทยที่มันไม่น่าจะคุยกันแบบนั้น(ครูไม่เท่าไหร่แต่อีลูกศิษย์นี้แหละ)ก็เลยพลอยทำให้เราเกลียดครูไปด้วยเลย ตอนนั้นเราโกรธมาก ไม่ไหวแล้วจริงๆระยะเวลาที่คบกันมาเราไม่เคยคิดที่แม้จะนอกใจเขาสักนิด มันเหมือนโดนหักหลังเอามีดมาแทงที่หน้าอกเป็นร้อยๆเล่ม แต่เขาก็มาง้อ ตั้งแต่วันนั้นความเชื่อใจมันหมดแล้วค่ะ ฝืนคบกันเป็นอะไรที่ทรมานมากแล้วเราก็ตัดเขาไม่ขาด ยิ่งเวลาทีวิลัยจัดกิจกรรมแล้วเขากับกับน้องคนนั้นเจอกันด้วยเรายิ่งโมโห พาทะเลาะตลอดเพราะคนมันระแวงไปแล้วเราคบๆเลิกๆเป็นสิบครั้งจนเขาจบ ปวส  ช่วงนั้นเหมือนเราจะเลิกกันจิงๆทะเลาะกันบ่อยถี่ขึ้นๆ จนเพื่อนบอกให้เลิกเถอะ ณ จุดนั้นมันทำให้เราไม่ไหวแล้วจริงๆ เขามีด่าเพื่อนสนิทเรา ขึ้นกูขึ้นเพื่อนเราก็ไม่ชอบ(เขาจบเราขึ้น ปวส 2 มาฝึกงานต่อ ที่ชลบุรี) ตอนนั้นมีพี่ที่โรงงานหลายคนก็มาชอบเรา จากที่เราเศร้าๆเวลามีคนอื่นที่ทำให้เรารู้สึกดีมันก็ทำให้เราใจอ่อนใช่ไหมค่ะ ตอนนั้นตัดสินใจแล้วว่าจะเลิกกับแฟนคนเก่าแล้วมาเริ่มต้นใหม่กับคนนี้  (มาแนวกะล่อนเหมือนกันค่ะ ผู้ญิงชอบคนเลวคงเป็นเหมือนจิงที่เขาว่า)พอเราตั้งสถานะ ในเฟสเขาเหมือนจะรู้ว่าเราไปจิงๆแล้วแหละเขาทำทุกวิธีทางเพื่อให้เรากลับไปหาเขาส่งทั้งรูปและข้อความ ตอนนั้นก็รู้สึกเสียใจนะแต่เราก็ไม่อยากเจ็บซ้ำอีก เลยบล็อกทุกอย่างที่เกี่ยวกับคนเก่าซะ  เหมือนสวรรค์แกล้งเลยค่ะ พอฝึกงานจบเรากลับมาได้ เดือนกว่าๆ เขามีแฟนใหม่ซึ่งก็กินกันเป็นที่เรียบร้อย เราเสียน้ำตาครั้งใหญ่อีกรอบ ไปๆมาๆซ้ำแผลเก่าอีกหลายๆรอบ จนไม่กล้าเปิดใจให้ครัยเลยจนเราจบ ปวส2 แฟนเก่าคนคนแรกก็มีโทมาหาบ้างแต่เราก็คิดว่าเราลืมเขาได้แล้วเลยรู้สึกเฉยๆ มีคนมาจีบเราเราก็คุยเล่นๆไป จนเขาจิงจังค่ะแต่เราไม่ได้คิดอะไร เขาเป็นคนดีนะค่ะ เราเลยบอกให้เขาไปคบคนใหม่เถอะเพราะลึกๆแล้วเรายังรอให้มีคนกลับมาพอแพูดแบบนั้นไปซักพักเขามีเมียเลยค่ะ(แอบเสียดายแต่ก็ดีใจกับเขา) จนเราขึ้นมหาลัย เรามีโอกาสได้คุยกับแฟนคนแรกมากขึ้นได้ใกล้ชิดกันมันทำให้ความรู้สึกเดิมๆกลับมา ***เราก็พอรู้ว่าเขามีแฟนไปหลายคนเหมือนกันแต่ก็ไม่สมหวังไม่รู้เพราะอะไร  ตอนนั้นเขาไปไปมาๆทำให้เราสับสนอีกครั้งพอเราขึ้น ปี4 เทอม 1เขาเข้ามาในชีวิตเราจิงๆแล้วแหละเรารักเขาอีกแล้วแต่ยังเหลือ ฟอร์มไว้ เรารักเขามากนะ แต่ความไว้ใจมันเหลือน้อยเต็มที ***ผู้หญิงเวลาที่เรารักใครมากๆจะมีเซนต์ที่แม่นยำ  เราไม่ค่อยได้คุยกันเพราะรู้ว่าเขาต้องทำงานอันนี้ก็เข้าใจ แต่หลังๆมันเริ่มไม่ใช่ สุดท้ายเราจึงได้ว่าเขาคบซ้อนอีก มันเหมือนตายทั้งเป็นอีกรอบ ร้องไห้ฟูมฟายหนักมาก จนแม่ถามว่าได้กันแล้วใช่ไหม เราจึงตอบไปว่าใช่ ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรยุ แม่จึงเอาโทรศัพท์ไปคุยแล้วถามว่าจะเอายังไง คำตอบที่ได้คือแม่เขาชอบเรา เเต่เขาชอบอีกคน เขาทำเพื่อแม่ของเขา แม่จึงบอกให้เราตัดใจซะ หัวอกคนเป็นแม่เห็นลูกร้องไห้มันทรมานนะค่ะ ความรู้สึกของเราตอนนั้นถ้าใครไม่เคยเจอคงจะไม่เข้าใจ  เราตัดใจเดินออกมาทำตัวให้มีความสุข แต่ลึกๆในใจก็ยังเป็นแผลเหวอะหวะอยู่ เราเดินต่อไป จนกระทั่งเทอม 2 เมื่อไม่นานมานี้เขาเข้ามาในชีวิตเราอีกแล้ว เราก็ใจอ่อน  เป็นห่วงเขาทุกอย่าง จนบางทีมันกลายเป็นความรำคาญไป มาๆหายๆ สุดท้ายได้คำตอบมาว่าเขาไม่อยากมีใครแล้วที่ผ่านมามันคืออะไร เราจะทำยังไง ส่วนหนึ่งมันเป็นเพราะความใจอ่อนของเราเองแล้ะท้ายสุดมันเป้นเพราะคำว่ารัก มันทำให้เราไปไหนไม่ได้เลย..........