เรื่องมีอยู่ว่าผมฝันถึงผู้หญิงถึงสองครั้งภายในเดือนเดียว
โดยมีอยู่หนึ่งคืนฝันว่าผมได้เดินพาสาวบัณฑิตย์ซึ่งจบแล้ว ณ มหาวิทยาลัยเห็นหนึ่ง  เดินควงแขนราวกับว่าเป็นแฟนกันกำลังกลับที่พักโดยในวันนั้นเป็นวันซ้อมรับปริญญาใหญ่  ระหว่างเดินไปด้วยกันผมหันไปมองเธอเห็นใบหน้าเป็นหญิงสาวสวยพอสมควร  ผมรู้สึกว่าฟินมากชั่งวิเศษจริงๆ ระหว่างเดินก็มีพ่อของเค้าขี่รถมอไซค์มาเจอแล้วก็พูดว่า "อ้าวลูกอยู่นี่หรอ" ซึ่งผมเห็นก็รู้ได้เลยว่าพ่อเค้ามารับลูกผมก็เลยถามผู้หญิงว่าคนนี้พ่อหรอ  เค้าบอกใช่ผมก็เลยสวัสดีครับพ่อ

เวลาผ่านไปสองวันเห็นจะได้  ผมฝันว่ามีผู้หญิงมาจีบผม  ใบหน้าของเธอผ่องขาวราวกับว่าเป็นลูกคนจีน  จมูกโด่งเล็กๆ ปากแดงๆเดินมาคู่กับผมจนใบหน้าเธอแทบจะติดกับหน้าผม  ผมถามด้วยความสงสัยว่า  "เป็นลูกครึ่งไทยจีนหรอ"  เธอตอบว่าใช่ค่ะ  เราสองคนเดินไปด้วยกันเพราะเธอเป็นคนจีบผมและผมก็ไม่ทันได้ตอบอะไรโดยรู้กันอยู่สองคนแล้วว่าต้องเป็นแฟนกัน ผมนี่ทั้งพีคทั้งฟินจนผมนี่อย่างให้มันเป็นจริงเสียเหลือเกิน

เมื่อผมกำลังฝันถึงสองฝันนี้และรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาได้แต่ด่าตัวเองตื่นมาทำไมว่ะ  กำลังได้เป็นเจ้าชายเลย 55

ฝันมันก็คือฝันอยู่วันยังค่ำ  แต่ผมต้องมานั่งนึกทบทวนฝันอีกครั้ง  ก็เพราะวันนี้ 25 ธันวาคม 2560  ผมได้เจอผู้หญิงคนหนึ่งขาว  ปากแดง  ออกหมวยๆน่ารักๆ  ซึ่งผมเคยเห็นเธอแล้วถึงสองครั้ง  เคยเห็นก่อนที่ผมจะฝันได้ซักสองเดือน  ซึ่งผมไม่ได้คิดอะไรนะก็คือแค่มองแบบผ่านๆประมาณว่าเออในสถานที่ผมมาใช้บริการมาคนน่ารักด้วยประมาณนี้ครับ  ถ้าว่าวันนี้ผมได้ไปใช้บริการส่งของอีก  แล้วก็ดันได้ไปใช้ช่องเธออีกเหมือนโดนล็อกไว้ให้  ซึ่งครั้งก่อนที่เจอก็ได้มาที่ช่องเธอเหมือนกันแต่ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร  เราก็ส่งของปกติเราก็คิดในใจนะว่าน่ารักอย่างนี้คงมีแฟนมีผัวแล้วแหล่ะ เสร็จธุระผมจริงกลับมาที่สำนักงานก็เจอเพื่อนผมพอดีผมก็เลยบอกเพื่อนว่า  "แกคิดว่าเค้ามีแฟนยังว่ะ"  เพื่อนพูดกลับว่า  "ไม่รู้ซิอยากรู้ทำไมไม่ถามเค้าล่ะ"  ผมพูดตอบเพื่อนว่า  "จะบ้าหรอคนเยอะเยะอีกอย่างไม่กล้าด้วยบ้าไง" จนเพื่อนผมและผมเถียงกันถึงเรื่องที่ว่าคิดแล้วต้องทำไม่ใช่คิดแล้วไม่ทำมันจะได้ประโยชน์อะไร

และแล้วเพื่อนมันก็บอกผมว่า "เฮ้ยหยุดทำงานก่อน ไปๆๆ"  "ไปไหนว่ะ"    "ไปถามเค้าไงคิดแล้วต้องทำโว้ย"   เชื่อมั้ยผมถึงขั้นหัวเราะน้ำตาแทบจะไหลเถียงกับเพื่อนอยู่สัก 5 - 10 นาทีได้  ผมบอกว่าให้เค้าไปเจอคนที่ดีเถอะดีไม่ดีแมร่งผัวนั่งอยู่ข้างๆ  เพื่อนผมมันก็ยังจะลากผมให้ไปให้ได้เพื่อนว่าจะขอเบอร์ ขอไลน์ ขอเฟส อะไรก็ว่าไป  พวกคุณคิดดูนะในที่บริการแบบนี้คนก็เยอะไหนจะเพื่อนร่วมงานที่นั่งข้างผู้หญิงคนนั้นอีกคนได้บอกแน่ผมเลยบอกเพื่อนไปว่า " ถ้างั้นเขียนใส่กระดาษแทนได้มั้ยว่ะ"  ไอเพื่อนก็บอกว่าก็ได้นะดีด้วยจะได้ไม่เป็นจุดสนใจของคนอื่น  ผมจึงตกลงว่าโอเคก็ได้ไปๆๆ

เมื่อมาถึงผมก็หากระดาษในนั้นเขียนขอความไปว่า "ขอโทษครับอยากรู้จักครับ  ขอไอดีไลน์ได้ไหมครับ"  ประโยคสั้นๆไม่ยาวอะไรมากเชื่อมั้ยว่าใจผมเต้นแรงตัวเริ่มสั่นนิด  ตอนเขียนรู้สึกถึงพลังงานบ้างอย่างได้ว่าทำไมแมร่งเขียนไม่ออกว่าประมาณว่ามือไม้สั่นไปหมดจนผมพยายามทำใจสงบนิ่งๆค่อยๆเขียนจากนั่งก็ไม่นั่งรอกับเพื่อนเพื่อหาจังหวะโดยมีเพื่อนค่อยเป็นกำลังใจ  ไอตอนนั่งยังไม่เท่าไหร่นั่งได้สัก 7นาที  เมื่อคิวเริ่มว่างเพื่อนบอกรีบไปได้แล้ว  ผมก็เลยพูดกับตัวเองในใจเอาว่ะซักตั้งเรื่องแค่นี้ปัญญาอ่อนสิ้นดีคือเรื่องแค่นี้จิ๊บๆ  ผมจึงลุกไปยืนรอใกล้ๆห่างประมาณเกือบ 8เมตรได้เพื่อเดินเข้าเพียงแค่ยืนใบกระดาษใบนี้

ผมอยากจะบอกว่านี้เป็นครั้งแรกในชีวิตในการจีบสาว ผมอายุก็ 31 แล้วนี้เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่ผ่านมาก็มีแต่มาชอบผมโดยที่ผมไม่ได้จีบ  แต่นี้เป็นคนที่เข้าตาผมและผมต้องจีบด้วยตัวเอง  ร่างกายผมผิดปกติอย่างเห็นได้ชัดมองภายนอกเผินๆปกติดีแต่ผมรับรู้ได้ว่าร่างกายผมระบบทางเดินหายใจติดขัด  หัวใจเต้นแรงชนิดที่ว่าแรงสุดๆเหมือนคนกำลังใกล้จะตาย  เลือดโลหิตมันไหลเวียนมั่วไปหมด  อดีนนาลีนสูบฉุดดังกับว่าเป็นเครื่องยนต์รถมอไซค์บิ๊กไบค์เครื่องสี่สูบอารมณ์ผมแปรปวนบังคับให้นิ่งยากมากผมยืนกัดฟันกามและคิดในใจว่าสงบๆนิ่งไว้ๆ สายตาผมมองไปที่เป้าหมายและประเมินสถานการณ์เตรียมพร้อมที่จะจู่โจมเสมือนว่าผมอยู่ในสนามรบในศึกวันดีเดย์ที่ไม่มีใครอยากจะทำสิ่งนี้  ผมนับเลขในใจไม่ให้สมองฟุ้งซ้าน เมื่อเห็นโอกาสผมจึงเดินเข้าไปก่อนที่คิวนั้นจะมา  เมื่อผมไปถึงยื่ยกระดาษใบนี้แล้วบอกเธอว่า  "ขอโทษครับช่วยอ่านในกระดาษหน่อยครับ"  ถึงตอนนี้  ไอโต๊ะข้างๆก็หันมามองกระดาษที่ผมเขียนแต่คงไม่รู้ว่าเขียนอะไรเพราะผมเอากระดาษในนั้นมาเขียน  ผมทำใจนิ่งสู้เสือเข้าไว้วางมาดตัวเองให้นิ่งๆครึมๆ  กลัวว่าอาการตื่นเต้นมันจะออกมาจนเห็นได้ชัด  แต่ว่าหลังจากที่ยื่นให้เธอแล้วอาการมันดีขึ้นหายไป 70% แต่ก็ยังมีความกังวลอยู่บ้าง  ในใจก็คิดว่าเค้าคงต้องปฏิเสธแน่ๆ  หรืออาจจะเขียนไลน์มั่วมาให้
เธออ่านข้อความที่ผมเขียนเธอก็มองหน้าผมแล้วก็ก้มดูกระะดาษเธอมองผมอีกครั้ง  เธอจึงหาปากกามาทำท่าทีว่าจะเขียนให้แต่เหมือนว่าเธอจำไม่ได้  เธอจึงหยิบมือถือมาเปิดดูว่าไลน์ของเธอชื่ออะไรจากนั้นก็เขียนลงไปพร้อมกับยื่นกระดาษมาให้ผม  เธอหน้านิ่งมากขนาดเวลาทำงานก็นิ่งเหมือนกันเวลาพูดก็พูดเสียงเบาแต่ไม่มาก  เธออื่นกระดาษให้โดยไม่ได้ยิ้มให้หรือพูดอะไรเลย  ผมรับกระดาษมาบอกกล่าวขอบคุณครับ  เดินออกมาโดยยังไม่เปิดดู

เมื่อมาถึงที่สำนักงานผมก็เลยเปิดกระดาษดูว่าชื่อไลน์อะไรผมก็ได้แอดไปแล้วบอกว่า  ไว้ค่อยคุยกันตอนคุณเลิกงานนะ ประมาณตอนเที่ยงได้  ผมก็แนะนำตัวชื่อผมไป  ไม่มีท่าที่ว่าจะอ่าน ผมบอกเพื่อนตอนเดินกลับมาด้วยกันว่า  ได้ไลน์แล้วใช่ว่าเค้าจะคุยกับเราเปล่ามันอีกเรื่องหนึง เวลาผ่านไปหกโมงเย็นแล้วก็ยังไม่อ่าน ผมอดคิดไม่ได้ว่าเค้าคงให้ไลน์มาเฉยๆไม่อยากปฏิเสธผม พอผมแอดไปเค้าคงบล็อกผมแล้วแหล่ะทักไปตั้งแต่เที่ยงยังไม่อ่านได้แต่ทำใจ  ผมไปเตะบอลสองทุ่มถึงสี่ทุ่ม ระหว่างนั้นเธอตอบกลับแนะนำชื่อเธอ ผมดีใจมาหน่อยนะ  แต่ก็ไม่ได้คุยไรกันมาก เธอถามผมด้วยว่ามาส่งของบ่อยหรอ  ผมตอบไปว่าไม่บ่อย ถ้าบ่อยคุณคงจำหน้าผมได้แล้วแหล่ะ  ผมถามว่ากินข้าวยังเธอตอบยังแล้วก็เงียบ  ถึงบ้านผมก็ส่งขอความคืนนี้ฝันดี

ไม่รู้ว่าต่อจากนี้ไปมันจะเป็นยัง เพราะเธอทำงานยุ่งทั้งวัน  พอถึงบ้านก็ไม่ค่อยตอบอาจจะเหนื่อยจะทำงานหรืออาจจะเพราะการใช้ชีวิตประจำวันของเค้าปกติดีๆแล้วดันมีผู้ที่ไหนไม่รู้มาจีบก็เลยยังไม่ใส่ใจ  หรือบางทีเธออาจจะมีแฟนแล้วก็ได้ หรือร้ายกว่านั้น  เธออยู่กับผัวเลยไม่ได้อ่านเลยไม่กล้าตอบไลน์55

สุดท้ายนี้ไม่รู้ว่าฝันจะเป็นจริงหรืออาจเป็นแค่เพียงฝัน หรือความรักนั้นเป็นแค่รักชั่วคราว  อยู่ที่เธอรู้ไหม
ถ้าใครมีประสบการณ์มาช่วยกันแชร์ให้เพื่อนๆทราบบ้างนะครับหรือเคยเห็นฝันเป็นจริงยังไงมาแชร์กันครับ

สำหรับผมแล้วกรณีมันบังเอิญที่ว่าผมไม่เคยจีบ  แล้วจู่ๆทำไมอะไรมันบันดาลใจให้ผมต้องจีบเธอด้วย  หรือเพราะแค่กามเทพคิดสนุกเลยเล่นตลกกับผม