รู้สึกเหมือนกับว่าชีวิตนี้เหมาะกับการอยู่คนเดียว ทำไงดี!!!

ตอนนี้เราก็เริ่มมีอายุที่มากขึ้น เพื่อนๆหลายคนก็มีแฟนแล้วก็ไปเที่ยวกับแฟน เรารู้สึกเหงามาก โดยปกติเราเป็นคนติดบ้านแต่ก็มีคนคุยด้วยเรื่อยๆ แต่ไม่นานเราก็เบื่อทุกคนเลย ถึงเขาจะดีกับเราแค่ไหน
         มันเหมือนกับว่าตั้งแต่เด็กๆ แม่ชอบบอกเราว่าห้ามมีแฟนเพราะการเรียนสำคัญ แต่พอตอนนี้พอเราโตขึ้นญาติๆ ก็เริ่มถามว่ามีแฟนรึยัง แม่ก็เริ่มถามเรื่องผู้ชาย
            แต่เหมือนเรื่องการห้ามมีแฟนมันฝั่งลงไปสมองเขาแล้วค่ะ เวลาคุยกับใครทีหนึ่ง สมองก็จะคิดเยอะมากกกก ผสมกันไปหมดเลยแล้วรู้สึกว่าทำไมคนที่ใช่ยังไม่มาซักที คนดีที่ดีกับเราก็ไม่ตรงใจเราเลย แล้วเหมือนการคุยแต่ละครั้งมันก็มีระยะเวลานาน มันทำให้เขาไม่อยากเริ่มคุยกับใครเลยค่ะ
   ปล.มีใครเป็นเหมือนเราบ้างมั้ยคะ มาแชร์ให้ฟังบ้างก็ได้น้าา ^^