ความคิดบ้าๆของผมกับโลกใบนี้

ต้องบอกก่อนนะครับว่าผมไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้า5555 คือผมรู้สึกเบื่อโลกใบนี้ที่สุดแสนจะวุ่นวาย มีสิ่งมีชีวิตมากมายหลายประเภท
ทุกคนเกิดมาจากการผสมพันธุ์ของพ่อแม่ อาจจะมีบางคนที่ไม่ใช่นะครับ วัยทารกนี้ไม่มีหน้าที่ไรมากหรอกครับ พอโตมาก็เริ่มเข้าเรียนหนังสือ ตั้งแต่อนุบาลจนถึงมัธยม แล้วเรียนไปทำไมล่ะ? ก็เพื่อต่อมหาลัย หรือบางคนก็ทำงานเลย แล้วเรียนมหาลัยทำไม? ก็เพื่อที่จะได้ทำงานดีๆต่อ เพื่อชื่อเสียง เพื่อตอบสนองความต้องการของพ่อแม่ พ่อแม่ก็ห่วงแหละครับ อยากจะให้ตอบแทนบุญคุณที่เลี้ยงเรามานั่นแหละ แล้วทำงานไปทำไม? ก็เพื่อหาเงินเลี้ยงชีพของตน แล้วก็คนรอบข้าง หรือ!!บางคนอาจจะต้องการมากกว่าแค่เลี้ยงชีพ แล้วทำไมต้องหาเงินเลี้ยงชีพ? ก็เพื่อความอยู่รอดหรือเพราะ 'กิเลส'กันแน่ที่อยากมีชื่อเสียง ก็ระหว่างช่วงชีวิตที่ผ่านมานี้คงมีเหตุการณ์เกิดขึ้นมากมาย มีเพื่อนทั้งดีและไม่ดี ต่อยกันบ้าง ทะเลาะกันบ้างก็เพราะความโลภ ความโกรธ ความหลง มีแฟน มีคู่ชีวิตที่ทั้งจริงใจแล้วก็ไม่จริงใจบางคนอาจมีเพียงเพราะแก้เหงา เพราะอยากเท่ห์ หรือคู่ที่จริงใจแต่ต้องเลิกลา ต้องทะเลาะกันเพียงเพราะความโลภ ความโกรธ ความหลง มีเจ้านาย มีลูกน้องที่มีทั้งยอมเสียสละให้กัน เกลียดกัน ก้เพราะความโลภ โกรธ หลง อีกนั้นแหละครับ คนเรามันก็มีหลายแบบอะครับ แต่ที่มีเหมือนกันคือทุกคนหนีไม่พ้นความตายหรอกครับ แต่ก่อนเนี่ยผมเป็นคนที่กลัวตายมากๆเลยนะครับ555 แต่ตอนนี้ผมเลิกคิดละครับคือถ้าไม่ตายตอนนี้เดี๋ยวสักวันก้ต้องตาย อย่าไปคิดมากเลยครับ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ทุกวันนี้ผมก็แค่ทำตามหน้าที่ของผมให้ดีที่สุด พยายามไม่ทำกรรมชั่ว แต่ก็โคตรยากเลยครับ แล้วสมัยนี้ตัวก่อกิเลสก้โคตรเยอะ55555 รวมถึงโซเชียลเน็ตเวิร์คต่างๆ เห็นโพสต์บางคนก็อดคอดไม่ได้ว่าทำไมต้องมีคนแบบนี้ แล้วตั้งแต่ที่ผมคิดได้จากที่เล่ามาผมสมเพชตัวเองในอดีตมากๆครับ แต่ก็ช่างมันครับมันผ่านมาแล้ว โลกนี้โคตรจะวุ่นวายเลยครับ ถ้าให้ผมเปรียบกิเลสของมนุษย์นะ ผมว่ามันไม่ต่างจากจักรวาลเลย
สรุปสั้นๆนะครับ คือผมเบื่อโลกนี้ที่วุ่นวายเพราะมนุษย์ที่มีกิเลสหนา ผมเบื่อที่ต้องใช้ชีวิตกับคนพวกนี้
ผมก้อยากแชร์ความคิดของผมครับ  หลังจากอ่านจบแล้วผมขอถามคนที่มาอ่านครับว่า 'เราเกิดมาทำไม'

*ยังไม่ได้ยืนยันตัวตนครับ*