กับความสัมพันธ์ที่จบลง......

ขอพื้นที่ระบายนิดนึงนะครับ ^^

             ผมได้คุยกับผญคนนึง เราเข้ากันได้ดี ช่วงเวลานั้นมันดีมากจริงๆ สนิทกันมากก เราเคยคาดหวังว่าสักวันคงได้เจอกัน ได้รู้จักมากกว่านี้ อยากคบแบบจริงๆจัง  แต่อีกมุมก็เผื่อใจไว้ส่วนนึงว่าเราอาจโดนเทเมื่อไหร่ก็ได้  เนื่องจากเราทำงานคนละที่เลยไม่เคยเจอกันเลย  ยิ่งเราคุยกันนานเท่าไหร่ความน่าสนใจในตัวอีกฝ่ายก็ยิ่งน้อยลง    คิดอยู่เสมอว่าเราจะคุยรอดถึงพรุ่งนี้ มะรืนนี้รึปล่าว เหมือนคุยไปวันๆ

            จนถึงจุดนึงที่เราเองก็รู้สึกเฉยๆ คือคุยต่อก็ได้ หรือไม่คุยอาจจะเสียดายนิดหน่อย เริ่มคุยกันน้อยลงคุยกันแล้วมันไม่คลิ้กเหมือนแรกๆ ความสนุกในการคุยน้อยลง จนเราก็เริ่มปลงจริงๆ แล้ววันที่เราคิดมันก็มาถึง ผมโดนเท อยู่ๆเธอก็หายไป

            ความรู้สึกหรอ? ก็เสียดายแหละ คือยอมรับว่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ก็เหมือนทนๆคุยกันอยู่ ฝืนกันอยู่ ไม่ได้สนุกอะไร แต่เรามองข้ามช๊อตไปว่า อยากคุยต่อเพื่อสักวันจะได้เจอหน้า(ถ้าถามกลับมาทำไมเขายังคุยกับผมตอ ผมยังคิดคำตอบไม่ได้เลย)  เราไม่โทษเขาหรอกที่เทเรา เพราะส่วนนึงมันก็มาจากตัวเราเองด้วย ยอมรับว่าผมเคยชอบมากๆ  ทั้งเขาและเราเริ่มจืดเรื่อยๆ  เริ่มไม่รู้จะคุยอะไรกัน เอาจริงๆสำหรับคนที่ไม่เคยเจอกันคุยมาได้ขนาดนี้ถือว่ามาไกลมากนะ  ก่อนหน้านี้ก็โสดมาตั้งนานแล้ว แค่ไม่ได้คุยก็อยู่ได้   ก็ขอบคุณนะ ที่ครั้งนึงเราเคยมีกัน เคยเป็นพลุในช่วงชีวิตเรา ถึงมันจะไม่นานก็เถอะ ขอบคุณนะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่