เดินออกมาทั้งที่ยังรักทำใจยังไงหรอ?

ตามหัวข้อเลยค่ะ เรารักเขามาก คบมาปีกว่า
เขามีคุยคนอื่นตลอด จับได้ตลอด บางครั้งอาจจะจับไม่ได้บ้างก็น่าจะมี
ไม่ได้คุยธรรมดา นัดเจอ นัดเอา แลกคลิป แลกรูป บอกคนอื่นโสด
ผิดทุกครั้งขอโอกาสทุกครั้ง เราก็ให้ทุกครั้ง แต่มีแต่เราที่เสียใจ
ล่าสุดนี่คือไม่เอาแล้ว ครบรอบ เขาบอกจะไปเอง สุดท้ายเขาไม่ไปเอง
เขาก็บอกตะดีแล้วจริงๆนะ แล้วเราก็คิดว่า เขาคงดีแล้วจริงๆ แต่ไม่เลย
ใจนึงเราก็ไม่อยากเสียเขาไป  เพราะจะได้ไปเที่ยวปีใหม่ด้วยกันอยู่แล้ว
พอเราอยู่ตรงนี้ตั้งแต่มีเรื่องมา เราด่าเขาทุกวันเช้ายันเข้านอน ตื่นมาก็ด่าเลย
มันไม่มีอะไรเหมือนเดิม เราอยากอยู่กับเขาต่อนะแม้จะโง่แม้จะเจ็บ
แต่เราอยู่ไม่ได้ ไม่ไหวแล้วจริงๆ เราเหนื่อยเราท้อเราพยายามให้อภัย
พยายามทำใจไม่คิดมาก แต่ทำไมเขาไม่พยายามเพื่อเราบ้าง พิมพ์ไปก็ร้องไป
เราเสียใจมากเลย แผนที่จะไปเที่ยวด้วยก็คงไม่มี เคยรู้สึกฝันสลายไหม แบบนั้นเลย
ขอโทษนะ ที่เราไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้ว บางทีเรางี่เง่าเอาแต่ใจมันก็มี
ก็ขอบคุณ ข้อดีของเขาใช่ว่าจะไม่มีแต่ข้อเสียมันก็สาหัสต่อความรู้สึก
เรามากเหลือเกิน อย่าทำแบบนี้กับคนต่อไปนะ แค่คบมา ปีกว่าเอง ไม่เป็นไร
ถ้าสันดานมันเลิกคุยกับใครไม่ได้ก็ควรอยู่คนเดียว โชคดีสุดที่รัก
เราพยายามที่จะทนแล้ว ไม่ไหวจริงๆอะ


มันทรมานมากเลยนะเว่ย ต้องเดินออกมาทั้งที่รักสุดใจอะ
แต่ในเมื่อเรารอเขาปรับปรุงตัวเองจนทนไม่ไว้ทางนี้คือทางเลือกที่ดีที่สุด

คงเข็ดและไม่มีใครไปอีกแสนนาน ไม่มีใคร ไม่คุยกับใคร เพื่อให้ลืมหรอกนะ
เราจะต้องตัดให้ได้ด้วยตัวของเราเอง เพื่อจิตใจที่ดีขึ้น เข้มแข็งไว้

เพื่อนๆมีไหมคะ ที่ต้องเดินออกมาทั้งที่ไม่อยาก แล้วมีวิธีการทำใจอย่างไรบ้าง
อาจจะยาวหน่อยเนอะ เสียใจมากจริงๆ วันนี้มีน้ำตาวันหน้าต้องดีได้สิ ใช่ไหมคะ ?

ตอนนี้ จขกท. 21 ย่าง 22 แล้วค่ะ อยากคบใครที่ฝากอนาคตได้มากกว่าด้วยล่ะ