สวัสดีค่ะ วันนี้มีปัญหาชีวิตที่ไม่สามารถพูดกับครอบครัว หรือ คนไกล้ตัวกับการกระทำของเราในครั้งนี้ ก็อยากฟังความคิดที่แตกต่างกันในมุมมองของความรัก ในเรื่องความรู้สึกที่มันก็อยากที่จะอธิบาย ผิดพลาดอย่างไรต้องขออภัยด้วยนะ
ฉันชื่อ อากิ (นามสมมุติ) อายุ 20 ปี เรื่องราวความรักที่มาพร้อมกับความพังในรักครั้งนี้ก็เกิดขึ้นกับฉัน....
ฉันคบหากับรุ่นน้องคนหนึ่งตั้งแต่เรียนมัธยม ประมาณ ม.3 ซึ่งคบในฐานะพี่น้อง เขาอายุน้อยกว่า 1 ปี อากิย้ายไปอีกโรงเรียนหนึ่งเมื่อจบ ม. 3 เราคบกันจนกระทั่งเรียนจบกันทั้งคู่ เวลาผ่านไปเร็วมาก เกือบจะ 4 ปีแล้ว อากิเองก็นึกถึงอนาคตแล้วว่าเรียนจบแล้วจะสร้างอนาคตต่อไป การที่อากิย้ายไปเรียนอาชีวศึกษาเพราะจะเอาดีด้านสายอาชีพด้วย อย่างหนึ่งคือหางานง่ายด้วย และ ความว่าจะเรียนต่อบัญชีที่กรุงเทพฯ และ ทำงานไปด้วยรับผิดชอบชีวิตตัวเอง และแล้วเราก็ตัดสินใจว่าจะมาอยู่ในกรุงเทพฯโดยชวนแฟนรุ่นน้องที่คบกันมานานมาสร้างอนาคตกัน โดยตัวอากิเองตั้งใจว่าจะหาประสบการณ์ในการทำงานก่อน 1 ปี เก็บเงินให้พอแล้วค่อยเรียนต่อในระดับชั้น ปวส. อากิขอพูดถึงความสัมพันธ์กับรุ่นน้องคนนี้นิดนึง เป็นความสัมพันธ์ความรักวัยรุ่นทั่วไปที่คบหาเป็นแฟน พ่อแม่รับรู้ทั้ง2ฝ่ายในการจะมาใช้ชีวิตด้วยกัน2คน เพื่อดูแลกันและกันด้วยความที่พ่อแม่ของอากิเองก็ให้คบกันมานานแล้ว อากิใช้ชีวิตอยู่กรุงเทพฯ ทำงานในห้างเลี้ยงตัวเองก็มีฝากเงินให้แม่ทุกเดือน อากิทำงานอยู่ร้านอาหารในห้างแห่งหนึ่ง ตำแหน่ง พนักงานต้อนรับ ส่วนแฟนรุ่นน้องก็เป็นกุ๊กในร้านเดียวกัน อากิทำงานที่ร้านอาหารนี้ได้ ประมาณ 8 เดือน สนิทสนมกับทุกคนในร้านเหมือนครอบครัวหนึ่ง จนตัดสินใจลาออกเพื่อเรียนต่อตามที่ตั้งใจไว้ ในความสัมพันธ์อากิกับแฟนก็เริ่มเปลี่ยนไปหลังจากนี้ เขาเริ่มใช้เงินเกินตัวอยากได้อะไรโดยส่วนตัวไม่เคยห้ามนัก และ ไม่เคยยุ่งกับกระเป๋าเงินเขาอยู่แล้ว แต่มาหลังๆแอบซื้อของเกี่ยวกับคอมซึ่งเขาเป็นคนที่ติดเกมส์มากๆ แต่ลอดเวลาที่คบกันไม่เคยห้าม เพราะคิดว่าเป็นความสุขส่วนหนึ่งของเขา ส่วนเงินในส่วนของอากิรับผิดชอบในเรื่องของใช้ในห้อง และ ค่ากินในแต่ละเดือน ส่วนของเขามีค่าห้องค่าเน็ตที่ต้องรับผิดชอบช่วยกัน แต่ทว่าที่พูดมาในข้างต้นมันก็ไม่เยอะมากใช่ไหมคะ แต่เงินเขาไม่เคยเหลือเก็บ ถามว่าเอาเงินไปไหนหมดก็ไม่เคยได้คำตอบ แต่จะมีพัสดุมาส่งที่ห้องทุกๆเดือน ของแต่ละชิ้นที่แต่งคอมไม่ต่ำกว่า 5 พันบาท อากิเริ่มทะเลาะกับเขาบ่อยขึ้นทุกวัน และ มันยิ่งรุนแรงขึ้น หนักๆคือไม่คุยกันเลย ส่วนเขาเองก็เอาแต่เล่นเกมส์ ปัญหาที่มันเกิดขึ้นอากิพยายามปรับความเข้าใจพยายามพูดกับเขา แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจคำพูดอากิสักนิดเดียว อากิอยู่ไปสักพักประมาณ 4 เดือน อากิเรียนได้ครึ่งเทอม อากิตัดสินใจเรียนไปโดยจะหางานทำไปด้วย เพราะเงินที่เก็บมาเริ่มจะไม่พอและได้ปึกษาอาจารย์ที่โรงเรียนในการเรียนไปทำงานไป แต่อากิก็ไม่กล้าพอที่จะปึกษาเรื่องความรักกับอาจารย์ ส่วนตัวอากิเองก็ไม่รู้จะไปปึกษาใครดี แต่อากิคุยกับผู้ใหญ่คนหนึ่งที่อากิเองก็นับถือ อายุขึ้นเลข3แล้ว ซึ่งเป็นหัวหน้าของแฟนอากิเอง เรื่องราวต่างๆมันเกิดขึ้นหลังจากนี้....
อากิได้ปึกษาในทุกๆเรื่องราวในชีวิตกับหัวหน้าคนนี้ และ ด้วยความสนิทสนม สามารถคุยได้ทุกๆเรื่อง และ ได้คำแนะนำที่ดีเสมอในมุมมองของคนที่เป็นผู้ใหญ่กว่า โดยแนะนำการแก้ไขปัญหาทุกครั้ง อากิคุยกับเขาทุกวันๆ โดยความรู้สึกของอากิเองก็รู้สึกดีมากๆที่ได้คุยในทุกเรื่องที่อากิอยากคุย ซึ่งแฟนอากิเองไม่สนใจอะไร เพราะแต่ละวันแทบจะไม่คุยกันและก็มองแค่หน้าจอแค่นั้น จนกระทั่งคุยกันไปมาเขาเริ่มแชร์เรื่องส่วนตัวเขามากขึ้น โดยที่มักจะมีอะไรๆที่เหมือนกัน แชร์เรื่องแฟนของเขาที่คบกันมา10กว่าปี เขาเป็นผู้ชายที่ภายนอกโหดดุ เย็นชา มีเหตุ อาจจะเป็นโดยรวมเขาเป็นหัวหน้างาน มีอารมณ์ที่ดุร้ายพอสมควรเท่าที่ร่วมงานกันมา แต่ในมุมที่เข้าให้อากิเห็นมันคนละเรื่องกะที่เคยรู้จักก็ว่าได้ โดยเขาเองจะพูดเราส่วนตัวของเขาเยอะขึ้นเมื่อเริ่มสนิทมากๆ เขาบอกว่าแฟนเขาก็ไม่เคยสนใจเขาเลย แฟนเขาเปลี่ยนไปมาก นั้นนู้นนี้ อากิก็ฟังไปงั้น เพราะอากิเองยังจัดการกับคนที่อยู่ด้วยกันไม่ได้เลย .. แล้วต่อมาเขาก็ได้ลาออกจากการเป็นหัวหน้าร้าน ซึ่งเขาก็บอกให้อากิรู้ แต่ไม่ได้ติดอะไร เรื่องที่อากิคุยกับเขาก็ยังเป็นความลับเหมือนเดิม
จนวันที่อากิทะเลาะกับแฟนรุนแรงถึงขั้นกระชากลากถูกันเลยทีเดียว อากิตัดสินใจจะไปไม่ทนอยู่อีกต่อไป อากิเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าพร้อมหนี้ และ จะแอบไปแบบไม่บอกด้วยอากิลางานเพื่อจะย้ายออกจะห้องหลังที่เขาไปทำงานแล้ว แต่ได้หารู้ไม่ว่าเขาจะล็อคกุญแจจากด้านนอกโดยคั่งเราเอาไว้ด้านใน อากิก็ใช้ภาระกำลังที่มีพังประตูออกมาจนประตูแตก ลูกบิดกระเด้น มือแขนเจ็บปวดไปพร้อมๆกัน และ อากิเองบอกเรื่องราวให้ที่ปึกษาหัวหน้าเราให้รู้ เขาช่วยหาที่อยู่ให้แต่ระว่างหาที่อยู่ใหม่ อากิไปพักที่โรงแรม 3 วัน ก่อนจะได้ที่อยู่ใหม่ และ เขาเองเป็นคนหาให้แล้วเป็นคนพาย้ายเข้าไปอยู่ จากการที่เลิกกันกับแฟนนั้นมันไม่เจ็บเท่าไหร่นัก ที่เจ็บปวดที่สุดคือความรักที่มันเกิดขึ้นต่อจากนี้...
อากิยอมรับว่าที่ผ่านมาอากิรู้สึกดีกับหัวหน้าคนนี้มากๆ เพราะเขาเป็นเหมือนกำลังใจในการต่อสู้กับทุกๆเรื่องราวที่เข้ามาหาในชีวิต สอนการจะใช้ชีวิตโดยลำพังการที่อากิจะอยู่คนเดียวต่อจากนี้ อากิคุยกับเขาทุกวันทำให้หัวเราะยิ้มได้ทุกครั้งที่คุยกัน ตัวอากิเองรู้ดีว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว ตัวอากิเองก็รู้ดีว่าความรู้สึกมันเป็นไปได้ยากที่จะบอกก็เขาด้วย กลัวเขาจะหายไป กลัวจะไม่ได้คุยกันอีก คือ รู้ตัวอีกทีอากิคิดถึงเขาตลอดเวลา จิตใจโหยหา และ ตัวเขาเองไม่เคยหายไปและใส่ใจในตัวอากิตลอด ทำให้อากิรักเขาเข้าแล้ว และ หักห้ามใจตัวเองไม่ได้ จนอากิได้มาโอกาสเขานัดเจออากิที่ร้านอาหารที่หนึ่ง เป็นครั้งแรกที่ได้คุยต่อหน้า2ต่อ2 แบบที่ความรู้สึกของอากิเองไม่เหมือนแต่ก่อนที่ผ่านมา มันรู้สึกเขินมากเวลาอยู่ต่อหน้า ไม่กล้าสบตา พูดไปเขินไป หลังจากทานข้าวเสร็จ เขาเดินไปส่งอากิขึ้นรถกลับ เขาโอบไหล่อากิเข้าหาตัวเขา อากิตัวเล็กมาก เขาสูง 180 เหมือนอากิอยู่ในอ้อมกอดเขาทุกให้ตัวอากิเองตัวไรไม่ถูกเขิลไปหมดใจมันสั่นและเต้นรัวๆ เขากระซิบมาที่หูกลับบ้านดีๆนะคนดีของพี่ อากินี่แทบสติหลุด อร๊ายยยยย ยิ่งคิดไปไกลเลยที่นี้ กลับมาที่ห้อง อากิซื้อเบียร์มาดื่ม กลับมานั่งคิดที่ห้องได้สักพัก เขาทักมาถึงยัง อากิดื่มไปคุยกลับเขาไป จนเบียร์์์์์์์หมดไป 3 ขวด เริ่มเมานิดๆ อากิถามเขาตรงๆว่าคิดยังไงกับอากิ อากิบอกความรู้สึกทั้งหมดมันระเบิดออกมา พูดไปร้องไห้ไปเพราะรู้ดีอยู่แก่ใจว่ากำลัง บอกรักคนที่เข้ามีแฟนเเล้วที่คบกันมานานกว่า10ปี พี่เขาเองไม่ตกใจเขาบอกว่าเขารู้ เขายื่นข้อเสนอให้อากิ และ บอกจะไม่หายไปไหน จะดูแลและใส่ใจอากิเหมือนเดิม แต่เรื่องระหว่างเราต้องเป็นความลับ เปิดเผยไม่ได้ ซึ่งสถานนะที่เขาให้อากิ คือ แฟนเก็บ ว่าหากเป็นแบบนี้อากิรับได้มั๊ย อากิตอบตกลง แต่ขอเวลาคิดได้ไหม ไม่ต้องแชท ไม่รับสาย เพราะอากิหายไปนานพอสมควร คิดว่าจะจัดการต่อความรู้สึกนี้ยังไงดี จะทำไงดี ยิ่งคิดก็ยิ่งฟุ้งซ่าน จนสิ่งที่ไม่คาดคิดมันมาอยู่ตรงหน้า คือเขามาหาอากิที่ห้องเลย อึ้งอยู่นานก่อนจะเปิดประตู เขาเข้ามากอดพูดว่าทำไมตอบแขทเขาทำไมไม่รับสาย โอเคหรือปล่าว ในใจมันสับสนไปหมดนี่มันรักหรืออะไร จะเป็นแฟนเก็บแบบนี้ตลอดไปตลอดเลยหรอ แล้วในทุกวันๆเราจะหลงรักเขามากแค่ไหน มันจะตัดใจจากเรื่องนี้ได้ไง ด้วยความเมาที่ดื่ม ด้วยความสับสนที่เกอดในหัว ทำให้น้ำตาไหลมาอัตโนมัติ แต่อากิทำใจที่จะยอมรับความรู้สึกนี้ คิดแต่ในหัวว่าอากิต้องการเขา อากิตกลงยอมตามสถานะที่เขาขอ ทุกอย่างปกติดีทุกอย่าง คุยกันเหมือนเดิมทุกอย่าง เขามาหาอากิบ่อยขึ้น ทุกครั้งที่มาแน่นอนก็มีเรื่องบนเตียง แต่เขาไม่เคยบอกรัก เพราะเขาพูดว่าไม่อยากผูกมัดอากิ แต่อากิบอกรักเขาตลอด คบมาสักพักอากิเริ่มมีความน้อยใจ งี้เง้าต่างๆมากมาย เรียกร้องในสิ่งที่มันไม่สามารถทำให้ได้ ถามเขาทุกครั้งว่ารักอากิบ้างไหม เคยรู้สึกรักอากิบ้างไหม เพราะตัวอากิเองอยู่ในที่ของตัวเองตลอดไม่เคยวุ้นวาย และนานไปเริ่มมีทะเลาะเพราะความคิดมาเอาแต่ใจ ... ความรู้สึกที่เข้ามานั้น มันเริ่มเจ็บปวด ความรุนแรงในความรู้สึกของอากิมันมากขึ้นๆทุกวันๆ มันเริ่มเจ็บปวดกับความรู้สึกตัวเอง มันเลิกรักไม่ได้ อีกใจอยากตามใจตัวเอง อีกใจอย่าหนีจากวงเวียนนี้ อยู่ดีๆก็อยากหายไปจากขีวิตเขาเองซะงั้น นึกถึงเรื่องที่เขาก็ช่วยเหลือเรามาตลอด มันยิ่งตัดใจไม่ได้ จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ก็ยังคงอยู่ในสถานะเดิมๆ ความรู้สึกเดิมๆ
สิ่งที่เราตัดสินใจไม่ได้คือเราจะหายไปมันดีที่สุดแล้วหรอ
เราจะให้สถานะแบบนี้ผ่านไปอีกกี่ปีถึงจะเลิกรักได้...
เราควรแก้ปัญหาแบบนี้เป็นสิ่งที่ดีที่สุด
ขอบคุณกับการตั้งกระทู้นี้ อยากฟังหลายมุมมอง ผิดพลาดประการใดๆ ขออภัย ณ ที่นี้ ขอบคุณค่ะ
ความรัก ที่มาพร้อมกับความลับ มันเป็นความรัก หรือแค่ความต้องการ?
ฉันชื่อ อากิ (นามสมมุติ) อายุ 20 ปี เรื่องราวความรักที่มาพร้อมกับความพังในรักครั้งนี้ก็เกิดขึ้นกับฉัน....
ฉันคบหากับรุ่นน้องคนหนึ่งตั้งแต่เรียนมัธยม ประมาณ ม.3 ซึ่งคบในฐานะพี่น้อง เขาอายุน้อยกว่า 1 ปี อากิย้ายไปอีกโรงเรียนหนึ่งเมื่อจบ ม. 3 เราคบกันจนกระทั่งเรียนจบกันทั้งคู่ เวลาผ่านไปเร็วมาก เกือบจะ 4 ปีแล้ว อากิเองก็นึกถึงอนาคตแล้วว่าเรียนจบแล้วจะสร้างอนาคตต่อไป การที่อากิย้ายไปเรียนอาชีวศึกษาเพราะจะเอาดีด้านสายอาชีพด้วย อย่างหนึ่งคือหางานง่ายด้วย และ ความว่าจะเรียนต่อบัญชีที่กรุงเทพฯ และ ทำงานไปด้วยรับผิดชอบชีวิตตัวเอง และแล้วเราก็ตัดสินใจว่าจะมาอยู่ในกรุงเทพฯโดยชวนแฟนรุ่นน้องที่คบกันมานานมาสร้างอนาคตกัน โดยตัวอากิเองตั้งใจว่าจะหาประสบการณ์ในการทำงานก่อน 1 ปี เก็บเงินให้พอแล้วค่อยเรียนต่อในระดับชั้น ปวส. อากิขอพูดถึงความสัมพันธ์กับรุ่นน้องคนนี้นิดนึง เป็นความสัมพันธ์ความรักวัยรุ่นทั่วไปที่คบหาเป็นแฟน พ่อแม่รับรู้ทั้ง2ฝ่ายในการจะมาใช้ชีวิตด้วยกัน2คน เพื่อดูแลกันและกันด้วยความที่พ่อแม่ของอากิเองก็ให้คบกันมานานแล้ว อากิใช้ชีวิตอยู่กรุงเทพฯ ทำงานในห้างเลี้ยงตัวเองก็มีฝากเงินให้แม่ทุกเดือน อากิทำงานอยู่ร้านอาหารในห้างแห่งหนึ่ง ตำแหน่ง พนักงานต้อนรับ ส่วนแฟนรุ่นน้องก็เป็นกุ๊กในร้านเดียวกัน อากิทำงานที่ร้านอาหารนี้ได้ ประมาณ 8 เดือน สนิทสนมกับทุกคนในร้านเหมือนครอบครัวหนึ่ง จนตัดสินใจลาออกเพื่อเรียนต่อตามที่ตั้งใจไว้ ในความสัมพันธ์อากิกับแฟนก็เริ่มเปลี่ยนไปหลังจากนี้ เขาเริ่มใช้เงินเกินตัวอยากได้อะไรโดยส่วนตัวไม่เคยห้ามนัก และ ไม่เคยยุ่งกับกระเป๋าเงินเขาอยู่แล้ว แต่มาหลังๆแอบซื้อของเกี่ยวกับคอมซึ่งเขาเป็นคนที่ติดเกมส์มากๆ แต่ลอดเวลาที่คบกันไม่เคยห้าม เพราะคิดว่าเป็นความสุขส่วนหนึ่งของเขา ส่วนเงินในส่วนของอากิรับผิดชอบในเรื่องของใช้ในห้อง และ ค่ากินในแต่ละเดือน ส่วนของเขามีค่าห้องค่าเน็ตที่ต้องรับผิดชอบช่วยกัน แต่ทว่าที่พูดมาในข้างต้นมันก็ไม่เยอะมากใช่ไหมคะ แต่เงินเขาไม่เคยเหลือเก็บ ถามว่าเอาเงินไปไหนหมดก็ไม่เคยได้คำตอบ แต่จะมีพัสดุมาส่งที่ห้องทุกๆเดือน ของแต่ละชิ้นที่แต่งคอมไม่ต่ำกว่า 5 พันบาท อากิเริ่มทะเลาะกับเขาบ่อยขึ้นทุกวัน และ มันยิ่งรุนแรงขึ้น หนักๆคือไม่คุยกันเลย ส่วนเขาเองก็เอาแต่เล่นเกมส์ ปัญหาที่มันเกิดขึ้นอากิพยายามปรับความเข้าใจพยายามพูดกับเขา แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจคำพูดอากิสักนิดเดียว อากิอยู่ไปสักพักประมาณ 4 เดือน อากิเรียนได้ครึ่งเทอม อากิตัดสินใจเรียนไปโดยจะหางานทำไปด้วย เพราะเงินที่เก็บมาเริ่มจะไม่พอและได้ปึกษาอาจารย์ที่โรงเรียนในการเรียนไปทำงานไป แต่อากิก็ไม่กล้าพอที่จะปึกษาเรื่องความรักกับอาจารย์ ส่วนตัวอากิเองก็ไม่รู้จะไปปึกษาใครดี แต่อากิคุยกับผู้ใหญ่คนหนึ่งที่อากิเองก็นับถือ อายุขึ้นเลข3แล้ว ซึ่งเป็นหัวหน้าของแฟนอากิเอง เรื่องราวต่างๆมันเกิดขึ้นหลังจากนี้....
อากิได้ปึกษาในทุกๆเรื่องราวในชีวิตกับหัวหน้าคนนี้ และ ด้วยความสนิทสนม สามารถคุยได้ทุกๆเรื่อง และ ได้คำแนะนำที่ดีเสมอในมุมมองของคนที่เป็นผู้ใหญ่กว่า โดยแนะนำการแก้ไขปัญหาทุกครั้ง อากิคุยกับเขาทุกวันๆ โดยความรู้สึกของอากิเองก็รู้สึกดีมากๆที่ได้คุยในทุกเรื่องที่อากิอยากคุย ซึ่งแฟนอากิเองไม่สนใจอะไร เพราะแต่ละวันแทบจะไม่คุยกันและก็มองแค่หน้าจอแค่นั้น จนกระทั่งคุยกันไปมาเขาเริ่มแชร์เรื่องส่วนตัวเขามากขึ้น โดยที่มักจะมีอะไรๆที่เหมือนกัน แชร์เรื่องแฟนของเขาที่คบกันมา10กว่าปี เขาเป็นผู้ชายที่ภายนอกโหดดุ เย็นชา มีเหตุ อาจจะเป็นโดยรวมเขาเป็นหัวหน้างาน มีอารมณ์ที่ดุร้ายพอสมควรเท่าที่ร่วมงานกันมา แต่ในมุมที่เข้าให้อากิเห็นมันคนละเรื่องกะที่เคยรู้จักก็ว่าได้ โดยเขาเองจะพูดเราส่วนตัวของเขาเยอะขึ้นเมื่อเริ่มสนิทมากๆ เขาบอกว่าแฟนเขาก็ไม่เคยสนใจเขาเลย แฟนเขาเปลี่ยนไปมาก นั้นนู้นนี้ อากิก็ฟังไปงั้น เพราะอากิเองยังจัดการกับคนที่อยู่ด้วยกันไม่ได้เลย .. แล้วต่อมาเขาก็ได้ลาออกจากการเป็นหัวหน้าร้าน ซึ่งเขาก็บอกให้อากิรู้ แต่ไม่ได้ติดอะไร เรื่องที่อากิคุยกับเขาก็ยังเป็นความลับเหมือนเดิม
จนวันที่อากิทะเลาะกับแฟนรุนแรงถึงขั้นกระชากลากถูกันเลยทีเดียว อากิตัดสินใจจะไปไม่ทนอยู่อีกต่อไป อากิเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าพร้อมหนี้ และ จะแอบไปแบบไม่บอกด้วยอากิลางานเพื่อจะย้ายออกจะห้องหลังที่เขาไปทำงานแล้ว แต่ได้หารู้ไม่ว่าเขาจะล็อคกุญแจจากด้านนอกโดยคั่งเราเอาไว้ด้านใน อากิก็ใช้ภาระกำลังที่มีพังประตูออกมาจนประตูแตก ลูกบิดกระเด้น มือแขนเจ็บปวดไปพร้อมๆกัน และ อากิเองบอกเรื่องราวให้ที่ปึกษาหัวหน้าเราให้รู้ เขาช่วยหาที่อยู่ให้แต่ระว่างหาที่อยู่ใหม่ อากิไปพักที่โรงแรม 3 วัน ก่อนจะได้ที่อยู่ใหม่ และ เขาเองเป็นคนหาให้แล้วเป็นคนพาย้ายเข้าไปอยู่ จากการที่เลิกกันกับแฟนนั้นมันไม่เจ็บเท่าไหร่นัก ที่เจ็บปวดที่สุดคือความรักที่มันเกิดขึ้นต่อจากนี้...
อากิยอมรับว่าที่ผ่านมาอากิรู้สึกดีกับหัวหน้าคนนี้มากๆ เพราะเขาเป็นเหมือนกำลังใจในการต่อสู้กับทุกๆเรื่องราวที่เข้ามาหาในชีวิต สอนการจะใช้ชีวิตโดยลำพังการที่อากิจะอยู่คนเดียวต่อจากนี้ อากิคุยกับเขาทุกวันทำให้หัวเราะยิ้มได้ทุกครั้งที่คุยกัน ตัวอากิเองรู้ดีว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว ตัวอากิเองก็รู้ดีว่าความรู้สึกมันเป็นไปได้ยากที่จะบอกก็เขาด้วย กลัวเขาจะหายไป กลัวจะไม่ได้คุยกันอีก คือ รู้ตัวอีกทีอากิคิดถึงเขาตลอดเวลา จิตใจโหยหา และ ตัวเขาเองไม่เคยหายไปและใส่ใจในตัวอากิตลอด ทำให้อากิรักเขาเข้าแล้ว และ หักห้ามใจตัวเองไม่ได้ จนอากิได้มาโอกาสเขานัดเจออากิที่ร้านอาหารที่หนึ่ง เป็นครั้งแรกที่ได้คุยต่อหน้า2ต่อ2 แบบที่ความรู้สึกของอากิเองไม่เหมือนแต่ก่อนที่ผ่านมา มันรู้สึกเขินมากเวลาอยู่ต่อหน้า ไม่กล้าสบตา พูดไปเขินไป หลังจากทานข้าวเสร็จ เขาเดินไปส่งอากิขึ้นรถกลับ เขาโอบไหล่อากิเข้าหาตัวเขา อากิตัวเล็กมาก เขาสูง 180 เหมือนอากิอยู่ในอ้อมกอดเขาทุกให้ตัวอากิเองตัวไรไม่ถูกเขิลไปหมดใจมันสั่นและเต้นรัวๆ เขากระซิบมาที่หูกลับบ้านดีๆนะคนดีของพี่ อากินี่แทบสติหลุด อร๊ายยยยย ยิ่งคิดไปไกลเลยที่นี้ กลับมาที่ห้อง อากิซื้อเบียร์มาดื่ม กลับมานั่งคิดที่ห้องได้สักพัก เขาทักมาถึงยัง อากิดื่มไปคุยกลับเขาไป จนเบียร์์์์์์์หมดไป 3 ขวด เริ่มเมานิดๆ อากิถามเขาตรงๆว่าคิดยังไงกับอากิ อากิบอกความรู้สึกทั้งหมดมันระเบิดออกมา พูดไปร้องไห้ไปเพราะรู้ดีอยู่แก่ใจว่ากำลัง บอกรักคนที่เข้ามีแฟนเเล้วที่คบกันมานานกว่า10ปี พี่เขาเองไม่ตกใจเขาบอกว่าเขารู้ เขายื่นข้อเสนอให้อากิ และ บอกจะไม่หายไปไหน จะดูแลและใส่ใจอากิเหมือนเดิม แต่เรื่องระหว่างเราต้องเป็นความลับ เปิดเผยไม่ได้ ซึ่งสถานนะที่เขาให้อากิ คือ แฟนเก็บ ว่าหากเป็นแบบนี้อากิรับได้มั๊ย อากิตอบตกลง แต่ขอเวลาคิดได้ไหม ไม่ต้องแชท ไม่รับสาย เพราะอากิหายไปนานพอสมควร คิดว่าจะจัดการต่อความรู้สึกนี้ยังไงดี จะทำไงดี ยิ่งคิดก็ยิ่งฟุ้งซ่าน จนสิ่งที่ไม่คาดคิดมันมาอยู่ตรงหน้า คือเขามาหาอากิที่ห้องเลย อึ้งอยู่นานก่อนจะเปิดประตู เขาเข้ามากอดพูดว่าทำไมตอบแขทเขาทำไมไม่รับสาย โอเคหรือปล่าว ในใจมันสับสนไปหมดนี่มันรักหรืออะไร จะเป็นแฟนเก็บแบบนี้ตลอดไปตลอดเลยหรอ แล้วในทุกวันๆเราจะหลงรักเขามากแค่ไหน มันจะตัดใจจากเรื่องนี้ได้ไง ด้วยความเมาที่ดื่ม ด้วยความสับสนที่เกอดในหัว ทำให้น้ำตาไหลมาอัตโนมัติ แต่อากิทำใจที่จะยอมรับความรู้สึกนี้ คิดแต่ในหัวว่าอากิต้องการเขา อากิตกลงยอมตามสถานะที่เขาขอ ทุกอย่างปกติดีทุกอย่าง คุยกันเหมือนเดิมทุกอย่าง เขามาหาอากิบ่อยขึ้น ทุกครั้งที่มาแน่นอนก็มีเรื่องบนเตียง แต่เขาไม่เคยบอกรัก เพราะเขาพูดว่าไม่อยากผูกมัดอากิ แต่อากิบอกรักเขาตลอด คบมาสักพักอากิเริ่มมีความน้อยใจ งี้เง้าต่างๆมากมาย เรียกร้องในสิ่งที่มันไม่สามารถทำให้ได้ ถามเขาทุกครั้งว่ารักอากิบ้างไหม เคยรู้สึกรักอากิบ้างไหม เพราะตัวอากิเองอยู่ในที่ของตัวเองตลอดไม่เคยวุ้นวาย และนานไปเริ่มมีทะเลาะเพราะความคิดมาเอาแต่ใจ ... ความรู้สึกที่เข้ามานั้น มันเริ่มเจ็บปวด ความรุนแรงในความรู้สึกของอากิมันมากขึ้นๆทุกวันๆ มันเริ่มเจ็บปวดกับความรู้สึกตัวเอง มันเลิกรักไม่ได้ อีกใจอยากตามใจตัวเอง อีกใจอย่าหนีจากวงเวียนนี้ อยู่ดีๆก็อยากหายไปจากขีวิตเขาเองซะงั้น นึกถึงเรื่องที่เขาก็ช่วยเหลือเรามาตลอด มันยิ่งตัดใจไม่ได้ จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ก็ยังคงอยู่ในสถานะเดิมๆ ความรู้สึกเดิมๆ
สิ่งที่เราตัดสินใจไม่ได้คือเราจะหายไปมันดีที่สุดแล้วหรอ
เราจะให้สถานะแบบนี้ผ่านไปอีกกี่ปีถึงจะเลิกรักได้...
เราควรแก้ปัญหาแบบนี้เป็นสิ่งที่ดีที่สุด
ขอบคุณกับการตั้งกระทู้นี้ อยากฟังหลายมุมมอง ผิดพลาดประการใดๆ ขออภัย ณ ที่นี้ ขอบคุณค่ะ