มันยุติธรรมสำหรับครูแต่มันไม่ยุติธรรมสำหรับพวกหนูค่ะ!

สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นเลยนะคะเราเป็นแค่เด็กนักเรียนม.ปลายธรรมดาคนหนึ่ง ซึ่งเราคิดมาโดยตลอดกับกฏโรงเรียนของเรา ตอนนี้ประเทศไทยกำลังอยู่ในช่วงหน้าหนาวซึ่งอากาศในช่วงนี้จะหนาวมากเป็นพิเศษ แต่โรงเรียนของเราบังคับให้ใส่เสื้อกันหนาวของโรงเรียนเท่านั้น ซึ่งเสื้อกันหนาวของโรงเรียนไม่ได้ให้ความอบอุ่นแก่ร่างกายเลยซักนิด แล้วไม่ได้คิดเลยว่าเด็กนักเรียนต้องทนใส่เสื้อที่ไม่อุ่นเป็นเวลา 5 วันต่ออาทิตย์ เพื่อนเราบางคนบ้านอยู่ไกลจากโรงเรียนมากต้องมาโรงเรียนเช้าๆเพื่อที่จะได้ทันเข้าแถวแล้วตอนเช้าที่จ.ของเราต่ำสุดอยู่ที่ 3°c ตอนมาถึงโรงเรียนก็จะมีคุณครูมาคอยยึดเสื้อกันหนาวของนร.ที่ไม่ใช่เสื้อกันหนาวของทางโรงเรียน แต่ที่ทำให้เราไม่พอใจมาโดยตลอดคือ คุณครูแต่ล่ะท่านใส่เสื้อกันหนาวที่ไม่ใช่ของรร.ใส่มาหลายผืนมากครูในรร.แต่ละท่านนี่คือ Korea มากๆ ในเมื่อคุณครูใส่ได้ทำไมนร.ถึงใส่ไม่ได้ ทั้งๆที่คุณครูมารร.สายกว่านร.ด้วยซ้ำ นั่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้ในเมื่อครูไม่ทำให้เป็นตัวอย่างของนร.แล้วคิดหรอว่านร.จะทำ ครูอาจจะคิดว่าการที่นร.ในรร.ใส่เสื้อกันหนาวของโรงเรียนมาพร้อมเพรียงกันมันน่ารักแต่สำหรับหนูหนูไม่คิดแบบนั้นเลยค่ะ เวลาที่กำลังเข้าแถวกลางสนามใส่เสื้อกันหนาวที่ไม่อุ่นแถมยังเย็นด้วยซ้ำมันทรมานมาก ในขณะที่ครูยังเดินไปอยู่ในที่ที่มีแสงแดดพร้อมกับเสื้อกันหนาวลายน่ารักๆตะมุตะมิเหมือนกับอยู่เกาหลี ทุกคนคิดว่ามันยุติธรรมแล้วหรอคะ? เอาแต่พร่ำบอกกับนร.ว่านี่คือกฏแต่ยังไม่ย้อนดูตัวเองเลยว่าตัวเองห็ทำผิดกฏอยู่เหมือนกัน คุณครูก็ได้แต่ประชุมปรึกษาหารือแล้วตกลงกันเองแต่หนูก็อยากให้ครูมาถามความคิดเห็นเด็กเหมือนกัน เด็กอย่างพวกหนูก็มีความรู้สึกก็มีจิตใจไม่ใช่เครื่องจักรไม่ใช่หุ่นยนต์ที่จะได้เอาแต่สั่งเอาแต่บังคับ หนูหนาว เสื้อกันหนาวโรงเรียนมันไม่อุ่นหนูทรมานกับการที่จะไปโรงเรียน นี่มันไม่ยุติธรรมสำหรับเด็กอย่างพวกหนูเลยค่ะ