ละครเรื่อง 'ล่า' ทำให้คุณอยากปฏิรูปกฏหมายข่มขืนให้เป็นอย่างไรกันบ้าง?
เป็นละครที่จัดว่ากระแสแรงทั้งแง่ดีและเสีย แต่เราก็มีความตื่นตาตื่นใจที่จะได้เห็นละครแนวใหม่ๆ ฉีกจากละครแนวพ่อแง่
อน แนวเพ้อฝัน บลาๆ บทแรง(จนแทบจะหาหนังสือมาอ่านให้มันจบๆกันไป ให้รู้แล้วรู้รอด เพราะขี้เกียจรอEP. ต่อๆ) ฉากแรง (จนทำให้คิดว่าในชีวิตจริงคนที่เคราะห์ร้ายจะปวดร้าวแค่ไหน จะใช้ชีวิตต่อไปยังไง )
เลยมาคิดว่า...เเล้วในชีวิตจริงล่ะ
- บทลงโทษแบบไหนกันจึงจะเหมาะสมกับความผิดสถานนี้?
- เห็นด้วยหรือไม่ที่กฏหมายข่มขืน=ประหารถูกยกเลิกไป
***
สำหรับเราคิดว่าชีวิตที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่แต่ต้องสูญเสียและสูญสิ้นให้กับความทรามของมนุษย์บางกลุ่มย่อมไม่แฟร์ที่จะเกิดขึ้น และแน่นอนไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้น ขนาดว่ามาในรูปแบบบทประพันธ์หรือละคร มันก็ทำให้คนรับสารรู้สึกว่าตกต่ำฉุดความรู้สึกให้รู้สึกแย่ แล้วในหลืบมุมบนโลกที่เกิดขึ้นโดยที่เราไม่เห็นล่ะจะร้ายแรงต่อผู้ถูกกระทำแค่ไหน...แล้วถ้าผู้ถูกกระทำไม่ได้มีตำรวจที่ไว้ใจได้อย่างในหนัง ไม่ได้มีเพื่อนดีๆคอยให้ความช่วยเหลือ ไม่ได้มีพลังมากพอที่จะบอกว่าตนโดนละเมิด คนเหล่านั้นจะต้องจบชีวิตตัวเองไปเองหรือถ้าถึงขั้นหมดหวังก็อาจเลือกที่จะตายลงไปเสียดีกว่า มันดูจะไม่มีการกระทำใดใช้เยียวยาได้..
สำหรับเราแล้ว... ข่มขืนต้องเท่ากับประหาร เถอะ! ชีวิตแลกชีวิต อยากให้มีบทลงโทษที่ส่งผลต่อสภาพจิตใจของผู้กระทำว่า ผู้ถูกกระทำโดนแล้วหดหู่เจ็บปวดเราขอมโนเอาเองเลยว่าประดิษฐ์เครื่องบังคับจิตสำนึกเพื่อการนี้โดยเฉพาะ! (เรามโนนะ เรามโน..) แล้วสั่นประสาทบีบเค้นให้ทรมานทางอารมณ์ เจ็บแบบที่ทำให้เจ็บ หดหูอย่างที่เกิดกับผู้ถูกกระทำ (อันนี้เห็นฝรั่งเขาทำเครื่องจำลองอาการปวดเมนส์ให้ผู้ชายสวมที่ท้อง เลยได้ไอเดียมา)
แต่ก็นั่นแหละเป็นแค่ข้อคิดเห็นส่วนตัวอ่ะเนอะ...เเล้วเพื่อนๆคิดว่าอย่างไรกันบ้างมาแชร์กัน!
ละครเรื่อง 'ล่า' ทำให้คุณอยากปฏิรูปกฏหมายข่มขืนให้เป็นอย่างไรกันบ้าง?
เป็นละครที่จัดว่ากระแสแรงทั้งแง่ดีและเสีย แต่เราก็มีความตื่นตาตื่นใจที่จะได้เห็นละครแนวใหม่ๆ ฉีกจากละครแนวพ่อแง่
เลยมาคิดว่า...เเล้วในชีวิตจริงล่ะ
- บทลงโทษแบบไหนกันจึงจะเหมาะสมกับความผิดสถานนี้?
- เห็นด้วยหรือไม่ที่กฏหมายข่มขืน=ประหารถูกยกเลิกไป
***
สำหรับเราคิดว่าชีวิตที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่แต่ต้องสูญเสียและสูญสิ้นให้กับความทรามของมนุษย์บางกลุ่มย่อมไม่แฟร์ที่จะเกิดขึ้น และแน่นอนไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้น ขนาดว่ามาในรูปแบบบทประพันธ์หรือละคร มันก็ทำให้คนรับสารรู้สึกว่าตกต่ำฉุดความรู้สึกให้รู้สึกแย่ แล้วในหลืบมุมบนโลกที่เกิดขึ้นโดยที่เราไม่เห็นล่ะจะร้ายแรงต่อผู้ถูกกระทำแค่ไหน...แล้วถ้าผู้ถูกกระทำไม่ได้มีตำรวจที่ไว้ใจได้อย่างในหนัง ไม่ได้มีเพื่อนดีๆคอยให้ความช่วยเหลือ ไม่ได้มีพลังมากพอที่จะบอกว่าตนโดนละเมิด คนเหล่านั้นจะต้องจบชีวิตตัวเองไปเองหรือถ้าถึงขั้นหมดหวังก็อาจเลือกที่จะตายลงไปเสียดีกว่า มันดูจะไม่มีการกระทำใดใช้เยียวยาได้..
สำหรับเราแล้ว... ข่มขืนต้องเท่ากับประหาร เถอะ! ชีวิตแลกชีวิต อยากให้มีบทลงโทษที่ส่งผลต่อสภาพจิตใจของผู้กระทำว่า ผู้ถูกกระทำโดนแล้วหดหู่เจ็บปวดเราขอมโนเอาเองเลยว่าประดิษฐ์เครื่องบังคับจิตสำนึกเพื่อการนี้โดยเฉพาะ! (เรามโนนะ เรามโน..) แล้วสั่นประสาทบีบเค้นให้ทรมานทางอารมณ์ เจ็บแบบที่ทำให้เจ็บ หดหูอย่างที่เกิดกับผู้ถูกกระทำ (อันนี้เห็นฝรั่งเขาทำเครื่องจำลองอาการปวดเมนส์ให้ผู้ชายสวมที่ท้อง เลยได้ไอเดียมา)
แต่ก็นั่นแหละเป็นแค่ข้อคิดเห็นส่วนตัวอ่ะเนอะ...เเล้วเพื่อนๆคิดว่าอย่างไรกันบ้างมาแชร์กัน!