เรื่องมีอยู่ว่า เขาและเราต่างคนต่างพาแม่มาหาหมอ เรามากับแม่แค่2คน ส่วนเขา มาทั้งพ่อและแม่ แม่ของเขาป่วย แม่เราก็ป่วย เป็นมะเร็ง เรามาเช่าห้องแถวอยู่ที่ จ.หนึ่ง เรามาเช่าก่อนเขา2อาทิตเราอายุ17ส่วนเขาน่าจะอายุประมาณ20ต้นๆได้ ที่ห้องแถวจะมีที่ไห้ทำอาหารเป็นครัวรวม และตู้เย็นรวม เขาทำอาหารเก่งมาก ขนาดเราเป็นผู้หญิงยังอายเลย เราก็ทำเหมือนกันแต่ไม่ค่อยเก่ง เขาดูแลแม่เขาดีมากเลยล่ะค่ะ แม่เขาบางวันก็มาคุยกับเรา แต่เขาไม่เคยเอ่ยชื่อลูกเขาเลย(เขาเรียกลูกเขาว่าบักเพราะเป็นคนอีสานจะใช้แทนคำว่าลูกชาย) แม่เราเรียกเราว่าอีนาง(แทน ลูกสาว) เขาไม่ใช่คนหล่อหรอกแต่เขา เป็นคนที่จิตใจดี ดูรักครอบครัว เหตุผลที่เราอยากตั้งกระทู้นี้เพราะวันศุกร์ที่ใกล้จะถึงนี้เราจะกลับบ้าน เราจะไม่ได้เจอเขาอีกแล้ว เราไม่รู้หอรกว่าเขามีแฟนหรือยัง เรากับเขาเจอหน้ากันทุกวัน วันนี้วันพุทธ เราเหลือเวลาแค่2วันเท่านั้น เราไม่กล้าดูเขาก็ไม่อยากคุยกับเราเหมือนกัน เวลาเจอหน้าเราทีไรเขาก็หลบสายตาทุกครั้ง บางทีเขาก็เหมือนคนหยิ่งๆ วันนี้เขาเรียกแม่เราว่ายายมาเด้อกินข้าว (เขาเรียกทุกคน)แม่เรานอนอยู่ เราเลยบอกเขาว่า แม่กินไม่ได้หรอกแม่เจ็บปากอยู่ค่ะ เขาไม่พูดกับเราเขาเดินหันหลังไห้แล้วเดินหนี เราก็คิดอยู่ในใจว่าเกียจเราเหรอ ทำไมไม่พูดกับเราอ่ะ ทำไมหยิ่งจัง เราไม่กล้าที่จะขอfbและถามชื่อเขาเลย อีก2วันเราก็จะกลับบ้านเราแล้ว เราออกฝึกงานอยู่เราลางานมาอยู่กับแม่ เราควรเข้าไปทักเขาไหม หรือเราควรเก็บไว้อย่างนี้ต่อไป
………………………………………………………………………………………....
คุณเคยชอบใครสักคนไหม ที่ชื่อคุณยังไม่รู้จัก
………………………………………………………………………………………....