สวัสดีคะ ตามชื่อกระทู้นะคะ วันเรามีประสบการ์ณมาเล่าให้ฟัง
เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่ไม่ได้สวยอะไรหน้าตาบ้านๆ เป็นวัยรุ่นเนี่ยแหละ เราได้เข้ามาเรียน ม.ปลายที่โรงเรียนมัธยม เราก็เป็นคนนึงที่อยากมีแฟน ตอนนั้นมีคนคนนึง เขาเป็นคนที่ทุกคนมองว่าดี เรียบร้อย เราก็เป็นหนึ่งในนนั้น เขาดูเป็นคนดี ใจเย็น เราเลยตลกคบกับเขา ตอนแรกเขาก็ดีนะช่วงต้นๆ แต่ในใจเราเราก็ชอบคนคนนึงในห้องนะ แต่ก็ตั้งเป้าไว้ว่าจะคบกับคนนี้ให้ดีที่สุด
เวลาผ่านไป ราวกับนิยาย
วันเวลาเปลี่ยนคนเราก็ย่อมเปลี่ยน ตอนนี้เขาก็เป็นคนอารมณ์ร้อนขึ้น ตอนแรกก็คิดว่าความงี่เง่าของเรา แต่เรารู้สึกว่ามันไม่ใช่
วันนั้นเราเรียกเขาด้วยการตี เขากลับหันหลังมาตะคอกว่า "อะไร!" ตอนนั้นทั้งเพื่อนและเราเหวอไปแปปนึง เราก็งอนตามภาษาผู้หญิง ก็เขาใจว่าเล่นเกมส์ แต่ก็ไม่ได้อยากให้มาพูดตะคอก พอเย็นวันนั้นอีกเราพูดอะไรกับเขา เขากับกดจอโทรศัพท์ไม่สนใจ แล้วพอเราเงียบ เขาก็หาว่าอะไรวะ และโยนโทรศัพท์ลง และต่อยโต๊ะอย่าแรง บางครั้งก็มาแบบ "เป็นอะไรของอีกวะ" เขาก็ไม่สนใจเราที่จะตามง้อ แต่กลับตามไปทุกที ทั้งส่งงานเอย อะไรเอยจนแทบจะสิงร่างเราเลย
แล้วที่นี้เราก็คุยกับผู้ชายในห้องนะ เพราะที่ห้องมีผู้ชาย 75 เปอร์เซ็น เราก็แบบมีใจให้คนนึง แล้วเขาก็โอเคกับที่เราคุยนะ แต่มันติดตรงที่ว่า เขาเป็นเพื่อนแฟนตอน ม.ต้น เขาบอกว่ากลัวคนอื่นมองไม่ดี เพราะอย่างงี้ทำให้เรามาคิดว่า
ทำไมเราที่เป็นผู้หญิง เมื่อเดินผิดแล้วเดินกลับไม่ได้
แบบเราก็มาย้อนคิดนะ ว่าผู้ชาย คบใครก็ได้ คบคนนี้คนนี้ แต่เราเป็นผู้หญฺิง เราเดินทางผิดที่คบกับอีกคน แต่ความจริงเราโอเคกับอีกคน ทำไมเราถึงไม่มีสิทธิ์? ทุกวันนี้ก็เศร้าใจที่คิดไปก่อน เราผิดเองเราเข้าใจ แต่เสียใจที่ทำไมไม่สามารถเลือกสิ่งที่ดีให้กับตัวเองเพียวเพราะ ต้องระแวงสิ่งรอบข้าง แล้วเราต้องทนกับสิ่งที่น่ากลัว เพราะไม่รุ้ว่าเขาจะอารมณ์ร้อนแล้วทำร้ายเราเมื่อไหร่
ถึงจะรู้ว่าความรักวัยรุ่นก็คือการจุกเทียนกลางสายฝนก็เถอะคะ รับความเห็นที่เห็นต่างและเห็นด้วยหมดนะคะ #เรื่องมันเศร้า
[ความรัก] ทำไมเป็นผู้หญิงถึงไม่มีสิทธิ์คบเขาคะ - อยากได้ความเห็นจากทุกคนคะ
เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่ไม่ได้สวยอะไรหน้าตาบ้านๆ เป็นวัยรุ่นเนี่ยแหละ เราได้เข้ามาเรียน ม.ปลายที่โรงเรียนมัธยม เราก็เป็นคนนึงที่อยากมีแฟน ตอนนั้นมีคนคนนึง เขาเป็นคนที่ทุกคนมองว่าดี เรียบร้อย เราก็เป็นหนึ่งในนนั้น เขาดูเป็นคนดี ใจเย็น เราเลยตลกคบกับเขา ตอนแรกเขาก็ดีนะช่วงต้นๆ แต่ในใจเราเราก็ชอบคนคนนึงในห้องนะ แต่ก็ตั้งเป้าไว้ว่าจะคบกับคนนี้ให้ดีที่สุด
เวลาผ่านไป ราวกับนิยาย
วันเวลาเปลี่ยนคนเราก็ย่อมเปลี่ยน ตอนนี้เขาก็เป็นคนอารมณ์ร้อนขึ้น ตอนแรกก็คิดว่าความงี่เง่าของเรา แต่เรารู้สึกว่ามันไม่ใช่
วันนั้นเราเรียกเขาด้วยการตี เขากลับหันหลังมาตะคอกว่า "อะไร!" ตอนนั้นทั้งเพื่อนและเราเหวอไปแปปนึง เราก็งอนตามภาษาผู้หญิง ก็เขาใจว่าเล่นเกมส์ แต่ก็ไม่ได้อยากให้มาพูดตะคอก พอเย็นวันนั้นอีกเราพูดอะไรกับเขา เขากับกดจอโทรศัพท์ไม่สนใจ แล้วพอเราเงียบ เขาก็หาว่าอะไรวะ และโยนโทรศัพท์ลง และต่อยโต๊ะอย่าแรง บางครั้งก็มาแบบ "เป็นอะไรของอีกวะ" เขาก็ไม่สนใจเราที่จะตามง้อ แต่กลับตามไปทุกที ทั้งส่งงานเอย อะไรเอยจนแทบจะสิงร่างเราเลย
แล้วที่นี้เราก็คุยกับผู้ชายในห้องนะ เพราะที่ห้องมีผู้ชาย 75 เปอร์เซ็น เราก็แบบมีใจให้คนนึง แล้วเขาก็โอเคกับที่เราคุยนะ แต่มันติดตรงที่ว่า เขาเป็นเพื่อนแฟนตอน ม.ต้น เขาบอกว่ากลัวคนอื่นมองไม่ดี เพราะอย่างงี้ทำให้เรามาคิดว่า
แบบเราก็มาย้อนคิดนะ ว่าผู้ชาย คบใครก็ได้ คบคนนี้คนนี้ แต่เราเป็นผู้หญฺิง เราเดินทางผิดที่คบกับอีกคน แต่ความจริงเราโอเคกับอีกคน ทำไมเราถึงไม่มีสิทธิ์? ทุกวันนี้ก็เศร้าใจที่คิดไปก่อน เราผิดเองเราเข้าใจ แต่เสียใจที่ทำไมไม่สามารถเลือกสิ่งที่ดีให้กับตัวเองเพียวเพราะ ต้องระแวงสิ่งรอบข้าง แล้วเราต้องทนกับสิ่งที่น่ากลัว เพราะไม่รุ้ว่าเขาจะอารมณ์ร้อนแล้วทำร้ายเราเมื่อไหร่
ถึงจะรู้ว่าความรักวัยรุ่นก็คือการจุกเทียนกลางสายฝนก็เถอะคะ รับความเห็นที่เห็นต่างและเห็นด้วยหมดนะคะ #เรื่องมันเศร้า