(ขอสวมวิญญาณอ้ายคนอุบลสักทู้ครับ
)
บทกวีนี้ ผมอ่านตั้งแต่ยุคเยาว์วัยสมัยที่ใคร ๆ ก็เรียกว่า บักหัมน้อย (ทุกวันนี้ ใครขืนมาเรียก ปากแตก)
อ่านแล้วประทับใจมาก เกือบ ๆ จะบรรลุโสดาบรรณนั่นเชียวเลยครับ
บทกวีนี้ ดาลใจให้ผมเกิดการเรียนรู้ในความเป็น "คน"
เกิดความสนใจที่จะอ่านหนังสือเซน
ทำให้ความรู้สึกโลภ หลง โกรธ มีอำนาจน้อยกว่า EQ
นี่แหละครับ ที่เขาว่า บทกวีบทเดียวอาจเปลี่ยนโลกได้
สำหรับผม นี่คือบทกวีที่เปลี่ยนโลกแห่งการมองคนของผมครับ
ตรีมูรติ
คนสามคนด้นไปในโลกกว้าง
หาหนทางทุกหนให้ตนอยู่
คนหนึ่งรวบโลกไว้ ในนาม "กู"
เพื่อโลกชูเชิดตนเหนือชนใด
คนหนึ่งล้างโลกเพื่อเหลือตนหนึ่ง
คนหนึ่งซึ่งสับสน แต่ตนใหญ่
จึงวุ่นวายวิ่งวนแบกตนไป
หาหนทางใหม่ใหม่ ให้แก่ตน
มณีงามสามดวงโชติช่วงชัด
ส่องขจัดความไม่แจ้งทุกแห่งหน
สับทำลายความไม่จริงทุกสิ่งกล
สร้างความรอดหลุดพ้นทุกหนทาง
แก้วหนึ่งคือความแจ้งแห่งผู้ถือ
แก้วหนึ่งคือความจริงพริ้งพรายพร่าง
แก้วหนึ่งคือความประจักษ์เห็นหลักวาง
รวมความงามความสว่างร้างราคิน
หินสามก้อนซ้อนกันและกันอยู่
มันไม่รู้มันไม่เห็นว่าเป็นหิน
มาอย่างไรอยู่อย่างไรไม่ยลยิน
จะดับสิ้นอย่างไรไม่นำพา
มันคือความสงบตามธรรมชาติ
ไม่ประกาศปรากฏกำหนดค่า
ไม่ปกปิดซ่อนเร้นความเป็นมา
ธรรมดา ธรรมดา ประสามัน
บทกวีโดย เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ จากหนังสือ เพียงความเคลื่อนไหว
...........................................................................................................................
คนเรานั้น หากตกอยู่ในโมหะ
อคติก็จะบดบังทุกอย่าง แม้กระทั่งความคิดตัวเอง
จะเกิดอัตตาแรงกล้า ว่าตัวเองทำถูกทำดีไปซะทุกเรื่อง
และมองคนอื่นว่าผิด ว่าไม่ดีเท่าตน
อคติเพราะรัก หรืออคติเพราะเกลียด
ล้วนสามารถแปรเป็นศาสตราวุธทำร้ายทำลายสังหารใครได้ทุกเมื่อ
ความง่ายงามนั้น เป็นสิ่งหาได้ไม่ยาก เพียงมีสติรู้สัมปชัญญะ
ไม่ต้องประกาศนาม ไม่ต้องประกาศค่า
อย่างก้อนหินที่ชื่อ "หล่อขวัญ" เป็นหินธรรมดา ๆ ที่มาอย่างไรก็อย่างนั้น
ไม่ดิ้นรนอะไรเพื่อสร้าง "แบรนด์" ให้ตัวเอง ไม่ต้องเสแสร้งทำดีเพื่อประกาศค่าตัวตน
ทะลึ่ง เอ๊ย น่ารักอย่างไรก็น่ารักอย่างนั้น
เท่านั้นเอง
อีหลีคับ
จบแบบโม้ ๆ ตามสไตล์หล่อ ๆ เช่นเคย
ใจร่ม ๆ ครับเพื่อนสมาชิกทั้งหลาย ประสาหล่อโรแมนซ์ ขอเป็น "คนอุบล" สักทู้ ขอเสนอบทกวีดี ๆ ของ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ครับ
บทกวีนี้ ผมอ่านตั้งแต่ยุคเยาว์วัยสมัยที่ใคร ๆ ก็เรียกว่า บักหัมน้อย (ทุกวันนี้ ใครขืนมาเรียก ปากแตก)
อ่านแล้วประทับใจมาก เกือบ ๆ จะบรรลุโสดาบรรณนั่นเชียวเลยครับ
บทกวีนี้ ดาลใจให้ผมเกิดการเรียนรู้ในความเป็น "คน"
เกิดความสนใจที่จะอ่านหนังสือเซน
ทำให้ความรู้สึกโลภ หลง โกรธ มีอำนาจน้อยกว่า EQ
นี่แหละครับ ที่เขาว่า บทกวีบทเดียวอาจเปลี่ยนโลกได้
สำหรับผม นี่คือบทกวีที่เปลี่ยนโลกแห่งการมองคนของผมครับ
คนสามคนด้นไปในโลกกว้าง
หาหนทางทุกหนให้ตนอยู่
คนหนึ่งรวบโลกไว้ ในนาม "กู"
เพื่อโลกชูเชิดตนเหนือชนใด
คนหนึ่งล้างโลกเพื่อเหลือตนหนึ่ง
คนหนึ่งซึ่งสับสน แต่ตนใหญ่
จึงวุ่นวายวิ่งวนแบกตนไป
หาหนทางใหม่ใหม่ ให้แก่ตน
มณีงามสามดวงโชติช่วงชัด
ส่องขจัดความไม่แจ้งทุกแห่งหน
สับทำลายความไม่จริงทุกสิ่งกล
สร้างความรอดหลุดพ้นทุกหนทาง
แก้วหนึ่งคือความแจ้งแห่งผู้ถือ
แก้วหนึ่งคือความจริงพริ้งพรายพร่าง
แก้วหนึ่งคือความประจักษ์เห็นหลักวาง
รวมความงามความสว่างร้างราคิน
หินสามก้อนซ้อนกันและกันอยู่
มันไม่รู้มันไม่เห็นว่าเป็นหิน
มาอย่างไรอยู่อย่างไรไม่ยลยิน
จะดับสิ้นอย่างไรไม่นำพา
มันคือความสงบตามธรรมชาติ
ไม่ประกาศปรากฏกำหนดค่า
ไม่ปกปิดซ่อนเร้นความเป็นมา
ธรรมดา ธรรมดา ประสามัน
บทกวีโดย เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ จากหนังสือ เพียงความเคลื่อนไหว
...........................................................................................................................
คนเรานั้น หากตกอยู่ในโมหะ
อคติก็จะบดบังทุกอย่าง แม้กระทั่งความคิดตัวเอง
จะเกิดอัตตาแรงกล้า ว่าตัวเองทำถูกทำดีไปซะทุกเรื่อง
และมองคนอื่นว่าผิด ว่าไม่ดีเท่าตน
อคติเพราะรัก หรืออคติเพราะเกลียด
ล้วนสามารถแปรเป็นศาสตราวุธทำร้ายทำลายสังหารใครได้ทุกเมื่อ
ความง่ายงามนั้น เป็นสิ่งหาได้ไม่ยาก เพียงมีสติรู้สัมปชัญญะ
ไม่ต้องประกาศนาม ไม่ต้องประกาศค่า
อย่างก้อนหินที่ชื่อ "หล่อขวัญ" เป็นหินธรรมดา ๆ ที่มาอย่างไรก็อย่างนั้น
ไม่ดิ้นรนอะไรเพื่อสร้าง "แบรนด์" ให้ตัวเอง ไม่ต้องเสแสร้งทำดีเพื่อประกาศค่าตัวตน
ทะลึ่ง เอ๊ย น่ารักอย่างไรก็น่ารักอย่างนั้น
เท่านั้นเอง
อีหลีคับ
จบแบบโม้ ๆ ตามสไตล์หล่อ ๆ เช่นเคย