สวัสดีครับท่านผู้อ่าน ผมมีเรื่องราวหนึ่งชีวิตนึงจะมาแชร์ครับ ผมอายุ18แล้ว
เมื่อสมัยประถมผมเคยมีเพื่อนคนนึง เขารักฟุตบอลมากๆแต่เขา เรียนไม่เก่ง เขาตัวเตี้ยร่างเล็ก ตัวซีดๆบางมาก แถมเป็นหอบหืดอีก แต่เพื่อนผมก็ยังรักฟุตบอลเสมอ ถึงเขาจะมีโรคพวกนี้ตามรบกวนแต่เขาก็ไม่เคยเลิกเล่นฟุตบอลเลย ถึงบางทีกีฬาสีเขาจะเหมือนจะเล่นเป็นตัวถ่วงบ้าง ำรบ้างแต่ ผมยอมใจมันจริงๆ เขามีจิตใจที่น่านับถือมาก หลังรร.เลิกเขาจะชอบเล้นฟุตบอลคนเดียวจนค่ำไม่ก็บางที ปมจะไปเล่นด้วย บางทีก็ไม่เพราะยังเด็กกลับบ้านช้าเดะโดนตี เขามีฮีโร่ของเขาคือ โรแบร์โต้ บัตโจ้ ส่วนผม5555. เดวิด ซีแมน อย่าขำนะ5555555. ที่บ้านเพื่อนผมคนเนี้ยยากจนมากๆ มากๆๆๆๆจนไม่มีเงินพามันไปรักษาอะ จนพวกผมจบป.6 ผมถามมันว่าจะเรียนไหนต่อ มันก็เงียบละหลังจากผมขึ้นม.1. พวกเราก็แถบไม่เจอกันอีกเลย พอตอนนี้ ผมปวช.2จะขึ้น3แล้ว เมื่อ3-4วันก่อนมั้ง ผมไปเจอมันเป็นนักฟุตบอลของอบต.ไม่แน่ใจแบบนี้เรียกอาชีพได้ไหม แต่เงินก็ได้แค่ไปแข่งแล้วต้องชนะ เท่านั้นไม่ชนะก็อด ผมเจอเขาล่าสุด เขาเก่งมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เล่นฉลาดด้วยแต่แรงหมดไวมาก โค้ชมักเปลี่ยนเขาลงตอน15นาทีสุดท้ายเสมอ. พอผมได้ไปทักทายตามประสาเพื่อนเก่า ถามไถ่ทุกข์สุขกัน มันบอกมันเคยจะเล่นให้ทีมจังหวัดแต่เขาไม่รับเพราะมีโรคปนะจำตัว เคยจะเล่น ให้ทีมๆนึงของจังหวัดผมแต่เขาก็ไม่รับอีก ร่างกายไม่ผ่านเลย แต่ผมยอมรับเรื่องฝีเท้าเขาคือสุดๆจริงๆ
มองดีๆนึงว่าชนาธิป2. 55555. ผมถามเขาว่าทำไมยังเล่นบอล มันตอบว่า ฟุตบอลไม่ได้เป็นแค่กีฬาลูกกลมๆหรอก สำหรับกุมันมีค่ามากกว่านั้น มันทำให้กุรู้จักไรกงหลายๆอย่าง รู้จักคำว่าสู้ถึงแม้ร่างกายจะมีขีดจำกัด ดีกว่าพวกฝันโตๆแต่ไม่ลงมือทำอะไรเลย... ผมได้แต่เงียบละเปลี่ยนคำถามเลย55555
ท่านผู้อ่านคิดว่าไง ช่วยเม้นทีน้าาา
คนเป็นโรคหอบกับโรคเลือดเล่นฟุตบอลอาชีพได้ด้วยเหรอ??
เมื่อสมัยประถมผมเคยมีเพื่อนคนนึง เขารักฟุตบอลมากๆแต่เขา เรียนไม่เก่ง เขาตัวเตี้ยร่างเล็ก ตัวซีดๆบางมาก แถมเป็นหอบหืดอีก แต่เพื่อนผมก็ยังรักฟุตบอลเสมอ ถึงเขาจะมีโรคพวกนี้ตามรบกวนแต่เขาก็ไม่เคยเลิกเล่นฟุตบอลเลย ถึงบางทีกีฬาสีเขาจะเหมือนจะเล่นเป็นตัวถ่วงบ้าง ำรบ้างแต่ ผมยอมใจมันจริงๆ เขามีจิตใจที่น่านับถือมาก หลังรร.เลิกเขาจะชอบเล้นฟุตบอลคนเดียวจนค่ำไม่ก็บางที ปมจะไปเล่นด้วย บางทีก็ไม่เพราะยังเด็กกลับบ้านช้าเดะโดนตี เขามีฮีโร่ของเขาคือ โรแบร์โต้ บัตโจ้ ส่วนผม5555. เดวิด ซีแมน อย่าขำนะ5555555. ที่บ้านเพื่อนผมคนเนี้ยยากจนมากๆ มากๆๆๆๆจนไม่มีเงินพามันไปรักษาอะ จนพวกผมจบป.6 ผมถามมันว่าจะเรียนไหนต่อ มันก็เงียบละหลังจากผมขึ้นม.1. พวกเราก็แถบไม่เจอกันอีกเลย พอตอนนี้ ผมปวช.2จะขึ้น3แล้ว เมื่อ3-4วันก่อนมั้ง ผมไปเจอมันเป็นนักฟุตบอลของอบต.ไม่แน่ใจแบบนี้เรียกอาชีพได้ไหม แต่เงินก็ได้แค่ไปแข่งแล้วต้องชนะ เท่านั้นไม่ชนะก็อด ผมเจอเขาล่าสุด เขาเก่งมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เล่นฉลาดด้วยแต่แรงหมดไวมาก โค้ชมักเปลี่ยนเขาลงตอน15นาทีสุดท้ายเสมอ. พอผมได้ไปทักทายตามประสาเพื่อนเก่า ถามไถ่ทุกข์สุขกัน มันบอกมันเคยจะเล่นให้ทีมจังหวัดแต่เขาไม่รับเพราะมีโรคปนะจำตัว เคยจะเล่น ให้ทีมๆนึงของจังหวัดผมแต่เขาก็ไม่รับอีก ร่างกายไม่ผ่านเลย แต่ผมยอมรับเรื่องฝีเท้าเขาคือสุดๆจริงๆ
มองดีๆนึงว่าชนาธิป2. 55555. ผมถามเขาว่าทำไมยังเล่นบอล มันตอบว่า ฟุตบอลไม่ได้เป็นแค่กีฬาลูกกลมๆหรอก สำหรับกุมันมีค่ามากกว่านั้น มันทำให้กุรู้จักไรกงหลายๆอย่าง รู้จักคำว่าสู้ถึงแม้ร่างกายจะมีขีดจำกัด ดีกว่าพวกฝันโตๆแต่ไม่ลงมือทำอะไรเลย... ผมได้แต่เงียบละเปลี่ยนคำถามเลย55555
ท่านผู้อ่านคิดว่าไง ช่วยเม้นทีน้าาา