มีเพื่อนร่วมงานรุ่นน้อง นางเป็นคนมีปมเพราะพ่อโดนลอบฆ่าเสียชีวิตตั้งแต่เค้าเริ่มเรียน ม.ปลาย แถมนางเป็นลูกรักของพ่อซะด้วย ทำให้นางรู้สึกเป็นส่วนเกินของครอบครัว เรื่องนี้นางเป็นฝ่ายเล่าเอง แต่นางก็เรียนจนจบปริญญาตรี มาสอบรับราชการได้พร้อมกับเราเมื่อนางอายุได้ 31 ปี ส่วนเราตอนนั้นก็อายุ 34 แล้ว แต่เราสองคนก็ไม่ได้รู้จักกันนะ มาร้จักกันเมื่อ 8 ปี ที่แล้ว ที่ต่างคน ต่างย้ายมาทำงานใกล้บ้าน และเจอกัน นางมาอยู่ก่อนเรา 2 ปี เพราะที่ทำงานเป็นหน่วยงานใหญ่ มีหลายสิบห้อง ห้องละหลายสิบคน นางเผอิญอยู่ห้องเดียวกับเรา แต่ยังไม่สนิทนัก แค่รู้จักหน้าเห็นหน้ากันทุกวัน นางมีแฟนอยู่ที่ทำงานเดียวกันแต่เป็นลูกจ้าง จนแฟนนางสอบบรรจุไปที่อื่น นางจึงหันมาซี้กับเรา ได้ซักประมาณ สามปีที่แล้ว นางมีนิสัยกักขฬะ พูดคำหัวเราะคำ ชอบพูดด่ากระทบกระแทกคนอื่น ดูถูกเรา พูดว่าสารพัด ไม่ว่าจะ แก่ หนังเหี่ยว จนกรอบ โง่ นางพูดพลางเล่นพลางจริง ชอบเล่าวีรกรรมสมัยก่อนที่นางไปทำร้ายร่างกาย พูดจาเหยียดเพื่อนบ้าน ทะเลาะใช้กำลังกับคนรอบข้าง รวมถึงคนในอดีตของนาง ให้คนในห้องที่ทำงานฟังทุกวัน คำพูดยกตนข่มท่าน ชมตัวเองตลอดที่มีโอกาส โดยเฉพาะเราจะโดนหนักกว่าใครเพราะสนิทกับนาง พอด่าแล้วนางก็มาถามว่าโกรธนางหรือเปล่า เราโดนถี่มากช่วงนี้ คงเพราะนางเริ่มเข้าวัยทอง นางยังไม่แต่งงานนะ เพราะไปรักกับหนุ่มรุ่นน้องมากๆคนหนึ่ง พ่อแม่ฝ่ายชายคงจะไม่ยอมรับนาง แถมเป็นรักตอนที่นางเริ่มชราแล้ว จะมีลูกกันก่อนแล้วค่อยหอบลูกเข้าบ้านฝ่ายชายก็คงยาก แต่ดูๆไปนางก็มีความรักที่หวานชื่น ชอบประกาศปาวๆถึงรักที่สดใสของนางให้เพื่อนๆฟัง เสียงดังลั่นห้องมาก พร้อมกับหันมาทางเรา แล้วพูดว่าฉันไม่จำเป็นต้องแต่งงาน มีลูก เหมือนพี่ๆหรอก เพราะแต่งแล้วก็ไม่เห็นจะมีความสุข แล้วนางก็หันมาพยักหน้าใส่เรา ว่าเนอะพี่มีความสุขไหม ไม่มีช่ายป่ะ เราก็พยักหน้าตอบว่าไม่ค่อยมีความสุขหรอก รำคาญจะตาย นางชอบเหยียดเรา ชอบคิดไปเองว่าสามีไม่รักเรา เราไม่มีความสุขในชีวิตคู่ ทั้งที่สามีเราก็เป็นนายตำรวจระดับรองผู้กำกับ รักครอบครัว สมถะ มีเท่าไหร่ใช้เท่านั้น ตามเราไปทุกที่ไม่ว่าจะเป็นงานใดๆที่เพื่อนส่งการ์ดเชิญ เขาจะขอไปด้วยทุกครั้ง โทหาเราวันละครั้งแค่ถามว่ากินข้าวหรือยังก็ยังโท กลับมานอนบ้านทุกวัน ยกเว้นต้องเข้าเวรอาทิตย์ละ 1 วัน แต่งงานกันมา 20 กว่าปี เค้าก็เสมอต้นเสมอปลาย จนนางเริ่มเห็นว่า นางมโนไปเองว่าเราไม่มีความสุข นางก็เลยด่ากระทบเราหนักขึ้น จนเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เราตัดสินใจตะโกนโต้ตอบอย่างไม่ลดราวาศอก จนนางถอยไปเอง หลังจากนั้นเรากะนางก็ไม่พูดกันอีกเลย เรากะว่าเราจะพูดเฉพาะเรื่องงาน และเรื่องที่จำเป็นต้องสื่อการกันเท่านั้น แต่คงจะเลือกเป็นไลน์หามากกว่า คงไม่ปริปากพูดกับนางจนตายกันไปข้างนึง ขอพื้นที่ระบายค่ะ
เพื่อนร่วมงานนิสัยเสีย ชอบแกว่งปากหาเสี้ยน พูดจาเหน็บแนมคนอื่นตลอดเวลา