“เพราะไม่คาดคิด เลยมีความสุขที่สุด”
เป็นความหมาย ที่ผมได้มาล่าสุดเดินทางไปราชบุรี
จากการไม่คาดคิดอะไรเลย แม้แต่ปลายทาง แต่สิ่งที่ได้มากลับงง ๆ
กลายเป็นการตั้งคำถามกับชีวิตครั้งใหญ่กว่าเดิมเสียอีก
*กระทู้นี้ใช้กล้องจากมือถือ vsco และ dslr 5D ปนๆกันไปนะครับ
หลังจากการปล่อยตัวปล่อยใจไปชิลที่ราชบุรีมาหนึ่งวันเต็ม
ระหว่างกำลังขับรถกลับเข้ากรุง เพื่อนผู้พี่ที่นั่งอยู้ด้านหลังก็เอ่อยมาลอย ๆ ว่า
“ เนี่ย ขากลับเราผ่านหมู่บ้านแฮปปี้ด้วยนะเว้ย แวะกันเถอะ “
ผมสะดุดไปแปปนึง
หมู่บ้านอะไรหยั่งกะแฮปปี้แลนด์ ทีแรกยังคิดว่าเพื่อนเล่ขมุข
พอถามไปถามมาได้ความว่า
เป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ แนว ๆ เหมือนหมู่บ้านคีรีวง พอได้เป้าหมาย
ก็เปิดอากู๋ดูทางเลยครับ หาไม่ยากครับ
Search “ทุ่งวาวดาวเรือง” ก็ขึ้นมาเลย

ขับมาถึงก็เจอป้ายบอกทางตัวเบ่อเริ่ม
ในป้ายบอก มีให้ของขวัญปีใหม่ด้วย ตรงไปอย่าได้รอ

ตรงไป อีก 200 เมตร
คนใช้อากู๋แมพคงคุ้นๆประโยคนี้นะครับ ฮ่าๆ

"อีกนิดดด"

สองข้างทางก็จะประมาณนี้ครับ เป็นเหมือนหมู่บ้านที่เน้นปลูกผักเลี้ยงสัตว์

มาถึงนี่ก็ประมาณบ่ายสี่กว่า ๆ เริ่มมีเสียงแปลกปลอมออกจากกระเพาะเราทั้งรถ
ก็เลยกะว่าหาที่กินข้าวที่นี่แหละ

มาโลเคชั่นแบบนี้ต้องหาอะไรที่เป็นร้านเจ้าถิ่นทานแน่นอน
และสุดยอดเมนูตลอดกาลของพวกเราคือ
ส้มตำ ข้าวเหนียว ไก่ย่าง !

ทานข้าวเสร็จก่อนจะเดินทางต่อเหลือบไปเห้นคุณลุงคนนึงนั่งเหงา ๆ อยู่เลยชวนแกคุย
ถามแกไปว่ารู้จักหมู่บ้านทุ่งวาวดาวเรืองมั้ย แกบอกเดี๋ยวพาไป

คุณลุงก็เล่าให้ฟังว่า หมู่บ้านทุ่งวาวดาวเรืองเนีย
เมื่อก่อนชื่อ ทุ่งเหลืองดาวเรือง ตอนหลังเปลี่ยนมาเป็นทุ่งวาว
เพราะปลูกอะไรก็งดงามแวววาวไปหมด
บางอ้อเลยทีเดียว

และที่เห็นด้านบนก็คือพี่แดง เจ้าของร้านอาหาร
ที่เราพึ่งอุดหนุนกันมาเมื่อกี๊
แต่ที่สะดุดตาสะดุดใจ ตกบันใดรัก
ก็คือเจ้า Harley sportster คันนั้น
ไปไงมาไงโผล่มาแถวนี้ได้ คอนทราสสุด ๆ

มองไปก็เจอเด็กน้อยกับแมงกะไซ ถามไปถามมาได้ข่าวว่า
แกจะพาลูกไปเล่นน้ำ ก็เลยขอแกไปด้วย
เพื่อไปถ่ายรูปริมน้ำ แกโอเค ก็ไปโลด

ถึงแล้วว บรรยากาศใช้ได้ ลมไม่ร้อน พอเพลิน ๆ มีเด็กมาเล่นน้ำพอประมาณเลย

จะค่ำแล้วเราก็กลัวรถจะติด เลยต้องขอตัวกลับก่อน
แค่แวะมาก็พอสัมผัสได้ถึงความสุขที่รายล้อมอยู่รอบ ๆ ตัว
เดี๋ยวก่อนปีใหม่ไปซ้ำอีกทีแล้วมาอัพเดทครับ

ลากันไปด้วยภาพเด็กน้อยแห่งหมู่บ้านทุ่งวาวดาวเรืองภาพนี้
สวัสดีครับ

[CR] พาไปเติมความสุขให้ล้นใจ ในหมู่บ้านทุ่งวาวดาวเรือง
“เพราะไม่คาดคิด เลยมีความสุขที่สุด”
เป็นความหมาย ที่ผมได้มาล่าสุดเดินทางไปราชบุรี
จากการไม่คาดคิดอะไรเลย แม้แต่ปลายทาง แต่สิ่งที่ได้มากลับงง ๆ
กลายเป็นการตั้งคำถามกับชีวิตครั้งใหญ่กว่าเดิมเสียอีก
*กระทู้นี้ใช้กล้องจากมือถือ vsco และ dslr 5D ปนๆกันไปนะครับ
หลังจากการปล่อยตัวปล่อยใจไปชิลที่ราชบุรีมาหนึ่งวันเต็ม
ระหว่างกำลังขับรถกลับเข้ากรุง เพื่อนผู้พี่ที่นั่งอยู้ด้านหลังก็เอ่อยมาลอย ๆ ว่า
“ เนี่ย ขากลับเราผ่านหมู่บ้านแฮปปี้ด้วยนะเว้ย แวะกันเถอะ “
ผมสะดุดไปแปปนึง หมู่บ้านอะไรหยั่งกะแฮปปี้แลนด์ ทีแรกยังคิดว่าเพื่อนเล่ขมุข
พอถามไปถามมาได้ความว่า
เป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ แนว ๆ เหมือนหมู่บ้านคีรีวง พอได้เป้าหมาย
ก็เปิดอากู๋ดูทางเลยครับ หาไม่ยากครับ Search “ทุ่งวาวดาวเรือง” ก็ขึ้นมาเลย
ในป้ายบอก มีให้ของขวัญปีใหม่ด้วย ตรงไปอย่าได้รอ
ตรงไป อีก 200 เมตร
คนใช้อากู๋แมพคงคุ้นๆประโยคนี้นะครับ ฮ่าๆ
มาถึงนี่ก็ประมาณบ่ายสี่กว่า ๆ เริ่มมีเสียงแปลกปลอมออกจากกระเพาะเราทั้งรถ
ก็เลยกะว่าหาที่กินข้าวที่นี่แหละ
มาโลเคชั่นแบบนี้ต้องหาอะไรที่เป็นร้านเจ้าถิ่นทานแน่นอน
และสุดยอดเมนูตลอดกาลของพวกเราคือ
ส้มตำ ข้าวเหนียว ไก่ย่าง !
ทานข้าวเสร็จก่อนจะเดินทางต่อเหลือบไปเห้นคุณลุงคนนึงนั่งเหงา ๆ อยู่เลยชวนแกคุย
ถามแกไปว่ารู้จักหมู่บ้านทุ่งวาวดาวเรืองมั้ย แกบอกเดี๋ยวพาไป
คุณลุงก็เล่าให้ฟังว่า หมู่บ้านทุ่งวาวดาวเรืองเนีย
เมื่อก่อนชื่อ ทุ่งเหลืองดาวเรือง ตอนหลังเปลี่ยนมาเป็นทุ่งวาว
เพราะปลูกอะไรก็งดงามแวววาวไปหมด
บางอ้อเลยทีเดียว
และที่เห็นด้านบนก็คือพี่แดง เจ้าของร้านอาหาร
ที่เราพึ่งอุดหนุนกันมาเมื่อกี๊
แต่ที่สะดุดตาสะดุดใจ ตกบันใดรัก
ก็คือเจ้า Harley sportster คันนั้น
ไปไงมาไงโผล่มาแถวนี้ได้ คอนทราสสุด ๆ
มองไปก็เจอเด็กน้อยกับแมงกะไซ ถามไปถามมาได้ข่าวว่า
แกจะพาลูกไปเล่นน้ำ ก็เลยขอแกไปด้วย
เพื่อไปถ่ายรูปริมน้ำ แกโอเค ก็ไปโลด
ถึงแล้วว บรรยากาศใช้ได้ ลมไม่ร้อน พอเพลิน ๆ มีเด็กมาเล่นน้ำพอประมาณเลย
แค่แวะมาก็พอสัมผัสได้ถึงความสุขที่รายล้อมอยู่รอบ ๆ ตัว
เดี๋ยวก่อนปีใหม่ไปซ้ำอีกทีแล้วมาอัพเดทครับ
ลากันไปด้วยภาพเด็กน้อยแห่งหมู่บ้านทุ่งวาวดาวเรืองภาพนี้
สวัสดีครับ