จะเริ่มยังไงดี นี่เราโคตรข้องใจและโคตรเครียดมาก เลยอยากถามเพื่อนๆหน่อยค่ะ ขอพื้นที่ตรงนี้ระบายหน่อย เราแค่ไม่เข้าใจความคิด ผช และพยายามตัดใจหลายครั้งแล้วด้วย แต่มันก้อเท่านั้น เพราะเหมือนว่าต่างวนเวียนใกล้ๆ ไม่อยากเจอก้อต้องเจอเพราะมีเหตุให้ต้องเจอ จะเริ่มเล่าเลยน่ะค่ะ ขอรบกวนพื้นที่ตรงนี้หน่อยน่ะค่ะ
เริ่มเรื่องเลยน่ะค่ะ เรื่องเกิดขึ้นเมื่อ 5 ปีที่แล้ว ตอนแรกเราก้อเฉยๆกับพี่เค้าน่ะค่ะ แบบโคตรไม่ได้คิดอะไรเลยยยย เพราะเราต่างเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันและเป็นเพื่อนของลูกพี่ลูกน้อง เราไม่ได้แบบบังเอิญเจอกันบ่อย แบบเอาจริงๆ ตอนที่เราไม่ได้สนใจใคร เค้าก้อจะไม่อยู่ในสายตาเราเลยย แทบจะไม่มีในความคิดแบบต้องมานั่งนึกถึงกัน เรารู้จักแค่เผิญๆกัน เพราะเรียนโรงเรียนเดียวกัน เอาจิงๆเราไม่ค่อยได้เจอกัน จะคุยกันเล่นๆแทบไม่มี คือก่อนที่เราจะมีความรุสึกแทบไม่เคยคุนกันเลย ส่วนมากจะแค่เจอก็เหมือนคนทั่วไป ถ้าจำไม่ผิด ตอนนั้น เราอยู่ประมานม.5 - ม.6 ถ้าจำไม่ผิด ตอนนั้นเราก้อมีคนที่ชอบแบบคนทั่วไป แบบชอบคนๆนึง แต่รุ่นพี่คนนี้ไม่มีในความรุสึกเลยย มีครั้งหนึ่ง ที่พี่เค้ามาหาญาติ(ลูกพี่ลูกน้อง) ก่อนจะถึงบ้านญาติเราจะถึงบ้านเราก่อน บ้านเป็นบ้านในซอยและบ้านแถวติดๆกัน ก้อคือเหมือนบ้านที่อยู่ในเมืองอ่ะค่ะ ตอนนั้นเราอยู่ห้องรับแขกในบ้าน ช่วงเย็น เราก้อจะเปิดประตูแง้มไว้นิดนึงพอให้ลมเข้า คือเปิดนิดเดียวจิงๆ ตอนนั้นเราจะออกมานั่งที่ห้องรับแขกอยู่พอดี พี่เค้าก้อมองมาทางเราพอดี เราก้อเฉยๆน่ะ ไม่ได้คิดไร แต่พอ2-3 ต่อมา พี่เค้ามาหาญาติเรา แต่มาถามบ้านเรา ทั้งๆที่เค้ารู้ว่าเราไม่ได้อยู่บ้านด้วยกันแค่บ้านติดกัน เราก้อบอกไปว่า ไม่รู้เหมือนกัน ลองไปถามน้าเราดู พี่เค้าก้อ เออๆออๆ ตอนนั้น เราโคตรเฉยๆน่ะไม่ได้คิดไรเลยยจิงๆ ไม่มีในสมองให้คิดเลย แต่หลังจากนั้นไม่ค่อยได้เจอพี่เค้าน่ะ เพราะพี่เค้าเรียนที่อื่น ปีนึงจะกลับครั้งนึง และอยู่บ้าน1เดือน และก้อจะไปเรียนต่อ ก่อนที่เราจะเริ่มสนใจพี่เค้านั้น ไม่รุเหมือนกันมันเริ่มตอนไหน เพราะพี่เค้าชอบมองรึป่าว ทั้งๆที่แต่ก่อนไม่เคยมอง นี่ไม่ได้คิดว่าเค้ามองเพราะชอบเราน่ะ แต่คือสงสัยว่า ที่มองเพราะอะไรก้อเท่านั้น เราผญไง ผชมองก้อหวั่นไหวเปนธรรมดา ที่บางครั้งเราจะบังเอิญเจอกันตลอดๆเลย มันมีความรุสึกแบบนั้น ไปไหนก้อเจอ หรือเราเริ่มสนใจ มันถึงเหมือนเค้าวนเวียนยุใกล้ๆตัวตลอดเวลา นี่ก้อผญไง โคตรคิดไปไกลเลย และมันก้อจะยิ่งไปกว่านั้น พอดิบพอดีเป็นรุ่นพี่ รร บางทีก้อชอบไปสอนที่โรงเรียน เปนพี่เลี้ยงเด็ก และเรามีน้องด้วยไง ไปสมัคร รร.นั้นพอดี บางทีไปส่งน้อง พี่เค้าจะยุรอรับเด็กเข้าเรียน พอไปรับน้อง พี่เค้าจะมาถามว่า มารับน้องใช่ไหม คือแบบเหมือนจะสนใจในการที่เราไปรับน้อง (เป็นประโยคแบบนี้แหละที่เราจะคุยกัน คือต้องมีเหตุให้คุยอ่ะ คุยแทบนับคำได้) เราก้อแบบ ใช่ๆ พี่เค้าก้อจะไปตามน้องให้ จะเปนแบบนั้นยุตลอดๆ พอมีงาน รร. เราก้อจะไปดูแลน้องไง พี่เค้าก้อจะแบบมาวนๆอยู่ใกล้ๆและบางทีก้อมองมา นี่บางทีเราก้อคิดว่า เราอาจหลงตัวเองก้อได้ ที่เค้ามองอาจไม่ได้ชอบ แค่มองเฉยๆ เหมือนที่เค้าบอกว่า ผช มองไม่ใช่ชอบเสมอไป อย่าหลงตัวเอง เราก้อรู้ดีน่ะ แต่บางทีก้อเผลอแอบมอง แค่อยากรู้ว่าเค้ามองอยู่ไหม มันก้อใช่ไง สบตากันพอดีเลย นี่ก้อแทบหลบตาไม่ทัน พยายามจะแบบ เฮ้ยย เค้าไม่คิดไรหรอก ปีแรกๆก้อคือยังมีหวัง ลองชอบดูก้อได้ ลองหวังดู แต่ปีถัดไป ก้อเหมือนเดิม ยังคงมอง และการกระทำยังคงเหมือนเดิม และคุยกันไม่กี่ประโยคและยังคงแอบมอง สบตากัน บางทีจะมาหาที่บ้านมาซื้อของ (ที่บ้านเปิดธุรกิจเล็กๆ) พี่เค้าก้อจะมากับเพื่อนยุบ่อยๆถ้ากลับมาบ้าน อย่างที่บอกพี่เค้ากลับบ้านปีล่ะ1ครั้ง เราก้อจะเจอแค่ช่วงเดือนนั้น เหมือนจะปะจะเจอกันตลอด มาที่บ้าน บางทีก้อจะคุยกับพ่อ พอดีรุจักกับพ่อด้วย พ่อก้อจะถามและคุยปกติเหมือนคุยถามสารทุกข์สุขดิบมากกว่า จะไปเรียนเมื่อไหร่ อะไรแบบนี้ มันก้อจะเปนยุอย่างนั้น ตลอด 2-3-4 ปี ตอนมาที่บ้าน เราก้อแบบลองแอบมอง พีเค้าโคตรมองตอบอ่ะ นี่ไม่ให้คิดไกลได้ไง ถ้าไม่ชอบไม่สน ก้ออย่าทำเปนมองดิ ทำไม ผช จะเปนแบบว่า พอรุว่า ผญชอบ ก้อจะชอบมอง หรือแค่อยากดูอาการว่าเปนยังไง นี่โคตรเกลียดเลย แบบต้องการอะไรถึงมอง แค่จะดูอาการหรอ บางทีก้อโคตรเหนื่อยมากๆด้วย จนปีที่5 เราเริ่มไม่ไหวแหละ คือมันอึดอัด บางทีเราอาจจะชอบเค้าฝ่ายเดียวก้อได้ อะไรแบบนี้ เราเลยโคตรทำเป็นไม่สนใจ แบบพอเจอก้อทำเปนหลบหน้า ไม่สนใจ ไม่อะไรเลย ช่วงก่อนไม่สนใจ ยังพอมีประโยคให้ได้คุยบ้าง ช่วงนั้นที่เราทำเปนไม่สนใจ พี่เค้ายังปกติ มาหาที่บ้าน ไปที่ รร.ก้อจะเหนยุหน้า รร.ตลอดๆ แทบทุกครั้งตอนไปส่งไปรับ แต่หลังจากนั้น เหมือนพี่เค้าจะเริ่มรุตัวว่า เราหลบหน้า ทำเปนไม่สนใจ ไม่อยากเจอ พี่เค้าไม่มาหาที่บ้านเลย พอเจอที่ รร. พี่เค้าก้อจะไม่มอง และก้อไม่ยุหน้า รร.แล้ว บางครั้งเราเองก้อโคตรรุสึกนอยด์น่ะ แต่มันก้อรุสึกว่า เปนการตัดสินใจที่ดี ถ้าเค้าชอบ เค้าจะเข้าหาเราเอง แต่นี่ไม่มีอะไรคืบหน้าเลยย นี่โคตรเปนปีที่5ที่โคตรแย่ บางทีเจอ แทบไม่อยากมอง ไม่อยากเจอ เพราะทุกครั้งที่เจอนี่โคตรตื่นเต้น เราเปนประเภทที่ว่าหน้าตายเวลาเขินด้วย และจะไม่แสดงสีหน้าอะไรเวลาเจอพี่เค้า แต่ในใจนี่โคตรตื่นเต้นแหละ หรือเพราะเราเปนแบบนั้น พี่เค้าเลยไม่แน่ว่าเราคิดอะไร นี่เราก้อโคตรไม่รุว่า เราชอบพี่เค้าตรงไหน เหมือนเราจะเริ่มเรียนรู้เรื่องพี่เค้า ตอนที่เราเริ่มรุสึกดี พี่เค้าเปนพี่ที่ดี เปนผู้นำ นิสัยเราก้อว่าโคตรโอเค ในเวลาที่เคร่งก้อเคร่ง นี่ก้อได้ยินจากน้องอีกที น้องชอบกลับมาเล่าให้ฟัง มันก้อเลยได้รุโดยปริยายโดยไม่ต้องถาม บางทีก้อแอบถามบ้าง จิงๆมันมีหลายเหตุการณ์ที่การกระทำของพี่เค้าที่ทำให้เราเริ่มสับสน ไม่รุพี่เค้าคิดอะไรด้วย กัวว่า ถ้ารุกก่อน ถ้าพี่เค้าไม่ชอบ เราก้อหน้าแตกเลยดิ พอคิดงั้น เราเลยคิดว่า เอาแค่ชอบเรื่อยๆก้อพอ ไม่ต้องหวังไรมาก รอพี่เค้าแต่งงาน แล้วค่อยตัดใจ หรือเราแต่งงานก่อน อะไรแบบนี้จิงๆ เราจะตัดใจได้ง่าย และคงได้คุยกันเยอะขึ้นแบบรุ่นพี่รุ่นน้อง และล่าสุดยุ2ครั้ง ครั้งแรกมาที่บ้าน พี่เค้าจะมากับเพื่อนเค้า ตอนนั้นเราไม่รุหรอกว่าพี่เค้ามา พอหันไปอีกที ก้อเหนและสบตากันพอดี ตัวเราโคตรแข็งเลย แบบทำอะไรไม่ถูก ไม่อยากเจอ ความรุสึกตอนนั้น ถ้าวิ่งหนีเข้าบ้าน ก็จะเปนการแสดงอาการมากไป เด่วเค้ารุตัวอีก เรานี่โคตรอยากทำตัวปกติ แต่มือเนี้ย จับอะไรผิดๆถูกๆเลยล่ะ ไม่รุว่าเค้าสังเกตอาการออกไหม แต่ตอนนั้น มือโคตรเยน พยายามคุยกับเพื่อนพี่เค้าให้เปนปกติที่สุด ไม่รุแสดงอาการมากไปไหม แต่พี่เค้าหน้าก้อโคตรเฉยเหมือนกัน และล่าสุด เรากำลังจัดของพอดี คือไม่ได้สนใจอะไรเลย แต่พอเงยหน้า สบตากับพี่เค้าพอดี เราก้อทำเปนเฉย แต่จิงในใจไม่เฉยๆเลย และเราก้อทำหน้าเหมือนไม่อยากเจอ แบบพึมพำยุคนเดียว เหมือนพี่เค้าจะเหน พี่เค้าก้อไม่เข้ามาในบ้าน แต่ไปนั่งที่รถและก้มหน้าเลย หลังจากนั้น เราเหนตอนนั้นโคตรใจเสีย ไม่รุทำไง บางทีก้ออยากร้องไห้ ทำไมเราต้องชอบพี่เค้าด้วยน่ะ เมื่อ5ปืที่แล้ว ถ้าเราไม่ได้เริ่มสนใจหรือลองแอบดูว่าเค้ามีอาการยังงัย สุดท้ายก้อเหมือนจะมองอยู่เวลา เราไม่น่าอยากรุอยากเหนเลย ไม่น่าเริ่มก่อนในการแอบมองเค้า แค่อยากเช็กอาการว่าเค้ามองไหม ตอนที่เค้ามาหาญาติที่บ้านไม่แอบมองเลย อะไรแบบนี้ คิดแบบนี้ยุตลอดเวลา แต่ที่เริ่มอยากตัดใจ พี่เค้าดีเกินไป คงไม่เหมาะกับเรา และพ่อแม่คงปูทางให้เเล้ว แบบรอแค่พ่อแม่สั่งเท่านั้น เราก้อคิดว่า พี่เค้าคงเชื่อฟังพ่อแม่เค้าดียุแล้ว ครอบครัวพี่เค้าเปนครอบครัวที่โคตรแตกต่างจากเรามากก ถูกแล้วที่ถอย ก้อแค่ชอบเฉยๆก้อพอ อะไรแบบนี้ มีครั้งนึงที่เราลองโพสในเฟส แค่อยากรุว่าพี่เค้ารุไหม แต่หลังจากนั้นอีกวัน เหมือนเค้าจะแอบอมยิ้มตอนที่ผ่านมาหน้าบ้านเรา เราก้อไม่แน่ใจ แต่ลองโพสหลายครั้ง ก้อเหมือนเดิมเหมือนจะรุตัวเลย เฮ้อออ บางทีเราก้อเหนื่อยกับการชอบพี่เค้าแล้ว ตัดใจอ่ะถูกแล้ว ที่โคตรลำบากใจที่บางทีก้อต้องเจอยุตลอดเวลา พอดีกับตอนนี้พี่เค้าเรียนจบแล้ว ก้อคงเจอได้บ่อยแน่ๆแบบนี้ เรารุว่าเราควรอย่าคิดเข้าข้างตัวเอง แต่เราแค่อยากรู้ว่าที่พี่เค้าทำแบบนั้นกับเราแสดงว่าเพราะอะไร หรือแค่อยากเช็คว่าเราชอบเค้า หรือแค่มองเฉยๆแค่เพราะอยากมอง เราโคตรสับสน นี่ไม่ได้หวังจะให้สมหวังกับพี่เค้าน่ะ เราแค่อยากรุว่าพี่เค้าคิดอะไรเท่านั้นเอง เราไม่ได้อยากคิดมาก แต่นี่มันปีที่5แล้ว รุสึกว่าเราจะชอบนานเกินไป เหมือนมันวนเวียนยุในสายตาตลอดเวลาเพียงแค่เค้ามองและกระทำบางอย่าง (จบแล้ว ขอบคุณทุกคนที่สละเวลามาอ่าน เราแค่อยากแชร์อยากสอบถาม ใครพอรุบ้าง อยากให้แน่ใจ ว่าเค้าคิดไง นี่ไม่ได้หวังให้เค้าชอบตอบเลย ถึงจะชอบ ก้อเปนไปได้ เรื่องระหว่างไกลเกินเอื้อมจิงๆ เค้าดีเกินไป ทั้งฐานะ การศึกษา แต่ไม่ใช่ว่าเราเรียนไม่สูงน่ะ แต่หมายถึง หลายๆอย่างที่เราไม่สามารถจะลงเอยกันได้เลย แค่คิดก้อเยอะเกินไปแล้วอะไรแบบนี้ 555 ขอบคุนทุกคนอีกครั้ง ขอโทดที่ทำให้ต้องให้อ่านยาวเหยียด เรื่องมันเกิดเวลาตั้ง5ปีจิงๆ จบล่ะน่ะ ขอบคุนค่ะ อย่ารำคานเราน่ะ เราขอโทด เราแค่เครียดมากๆเท่านั้นเอง ขอโทดจิงๆ) ขอโทดที่รบกวนค่ะ
แอบชอบรุ่นพี่ และเป็นเพื่อนของลูกพี่ลูกน้อง แต่ไม่รู้ว่าเค้าชอบเราเหมือนกันไหม
เริ่มเรื่องเลยน่ะค่ะ เรื่องเกิดขึ้นเมื่อ 5 ปีที่แล้ว ตอนแรกเราก้อเฉยๆกับพี่เค้าน่ะค่ะ แบบโคตรไม่ได้คิดอะไรเลยยยย เพราะเราต่างเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันและเป็นเพื่อนของลูกพี่ลูกน้อง เราไม่ได้แบบบังเอิญเจอกันบ่อย แบบเอาจริงๆ ตอนที่เราไม่ได้สนใจใคร เค้าก้อจะไม่อยู่ในสายตาเราเลยย แทบจะไม่มีในความคิดแบบต้องมานั่งนึกถึงกัน เรารู้จักแค่เผิญๆกัน เพราะเรียนโรงเรียนเดียวกัน เอาจิงๆเราไม่ค่อยได้เจอกัน จะคุยกันเล่นๆแทบไม่มี คือก่อนที่เราจะมีความรุสึกแทบไม่เคยคุนกันเลย ส่วนมากจะแค่เจอก็เหมือนคนทั่วไป ถ้าจำไม่ผิด ตอนนั้น เราอยู่ประมานม.5 - ม.6 ถ้าจำไม่ผิด ตอนนั้นเราก้อมีคนที่ชอบแบบคนทั่วไป แบบชอบคนๆนึง แต่รุ่นพี่คนนี้ไม่มีในความรุสึกเลยย มีครั้งหนึ่ง ที่พี่เค้ามาหาญาติ(ลูกพี่ลูกน้อง) ก่อนจะถึงบ้านญาติเราจะถึงบ้านเราก่อน บ้านเป็นบ้านในซอยและบ้านแถวติดๆกัน ก้อคือเหมือนบ้านที่อยู่ในเมืองอ่ะค่ะ ตอนนั้นเราอยู่ห้องรับแขกในบ้าน ช่วงเย็น เราก้อจะเปิดประตูแง้มไว้นิดนึงพอให้ลมเข้า คือเปิดนิดเดียวจิงๆ ตอนนั้นเราจะออกมานั่งที่ห้องรับแขกอยู่พอดี พี่เค้าก้อมองมาทางเราพอดี เราก้อเฉยๆน่ะ ไม่ได้คิดไร แต่พอ2-3 ต่อมา พี่เค้ามาหาญาติเรา แต่มาถามบ้านเรา ทั้งๆที่เค้ารู้ว่าเราไม่ได้อยู่บ้านด้วยกันแค่บ้านติดกัน เราก้อบอกไปว่า ไม่รู้เหมือนกัน ลองไปถามน้าเราดู พี่เค้าก้อ เออๆออๆ ตอนนั้น เราโคตรเฉยๆน่ะไม่ได้คิดไรเลยยจิงๆ ไม่มีในสมองให้คิดเลย แต่หลังจากนั้นไม่ค่อยได้เจอพี่เค้าน่ะ เพราะพี่เค้าเรียนที่อื่น ปีนึงจะกลับครั้งนึง และอยู่บ้าน1เดือน และก้อจะไปเรียนต่อ ก่อนที่เราจะเริ่มสนใจพี่เค้านั้น ไม่รุเหมือนกันมันเริ่มตอนไหน เพราะพี่เค้าชอบมองรึป่าว ทั้งๆที่แต่ก่อนไม่เคยมอง นี่ไม่ได้คิดว่าเค้ามองเพราะชอบเราน่ะ แต่คือสงสัยว่า ที่มองเพราะอะไรก้อเท่านั้น เราผญไง ผชมองก้อหวั่นไหวเปนธรรมดา ที่บางครั้งเราจะบังเอิญเจอกันตลอดๆเลย มันมีความรุสึกแบบนั้น ไปไหนก้อเจอ หรือเราเริ่มสนใจ มันถึงเหมือนเค้าวนเวียนยุใกล้ๆตัวตลอดเวลา นี่ก้อผญไง โคตรคิดไปไกลเลย และมันก้อจะยิ่งไปกว่านั้น พอดิบพอดีเป็นรุ่นพี่ รร บางทีก้อชอบไปสอนที่โรงเรียน เปนพี่เลี้ยงเด็ก และเรามีน้องด้วยไง ไปสมัคร รร.นั้นพอดี บางทีไปส่งน้อง พี่เค้าจะยุรอรับเด็กเข้าเรียน พอไปรับน้อง พี่เค้าจะมาถามว่า มารับน้องใช่ไหม คือแบบเหมือนจะสนใจในการที่เราไปรับน้อง (เป็นประโยคแบบนี้แหละที่เราจะคุยกัน คือต้องมีเหตุให้คุยอ่ะ คุยแทบนับคำได้) เราก้อแบบ ใช่ๆ พี่เค้าก้อจะไปตามน้องให้ จะเปนแบบนั้นยุตลอดๆ พอมีงาน รร. เราก้อจะไปดูแลน้องไง พี่เค้าก้อจะแบบมาวนๆอยู่ใกล้ๆและบางทีก้อมองมา นี่บางทีเราก้อคิดว่า เราอาจหลงตัวเองก้อได้ ที่เค้ามองอาจไม่ได้ชอบ แค่มองเฉยๆ เหมือนที่เค้าบอกว่า ผช มองไม่ใช่ชอบเสมอไป อย่าหลงตัวเอง เราก้อรู้ดีน่ะ แต่บางทีก้อเผลอแอบมอง แค่อยากรู้ว่าเค้ามองอยู่ไหม มันก้อใช่ไง สบตากันพอดีเลย นี่ก้อแทบหลบตาไม่ทัน พยายามจะแบบ เฮ้ยย เค้าไม่คิดไรหรอก ปีแรกๆก้อคือยังมีหวัง ลองชอบดูก้อได้ ลองหวังดู แต่ปีถัดไป ก้อเหมือนเดิม ยังคงมอง และการกระทำยังคงเหมือนเดิม และคุยกันไม่กี่ประโยคและยังคงแอบมอง สบตากัน บางทีจะมาหาที่บ้านมาซื้อของ (ที่บ้านเปิดธุรกิจเล็กๆ) พี่เค้าก้อจะมากับเพื่อนยุบ่อยๆถ้ากลับมาบ้าน อย่างที่บอกพี่เค้ากลับบ้านปีล่ะ1ครั้ง เราก้อจะเจอแค่ช่วงเดือนนั้น เหมือนจะปะจะเจอกันตลอด มาที่บ้าน บางทีก้อจะคุยกับพ่อ พอดีรุจักกับพ่อด้วย พ่อก้อจะถามและคุยปกติเหมือนคุยถามสารทุกข์สุขดิบมากกว่า จะไปเรียนเมื่อไหร่ อะไรแบบนี้ มันก้อจะเปนยุอย่างนั้น ตลอด 2-3-4 ปี ตอนมาที่บ้าน เราก้อแบบลองแอบมอง พีเค้าโคตรมองตอบอ่ะ นี่ไม่ให้คิดไกลได้ไง ถ้าไม่ชอบไม่สน ก้ออย่าทำเปนมองดิ ทำไม ผช จะเปนแบบว่า พอรุว่า ผญชอบ ก้อจะชอบมอง หรือแค่อยากดูอาการว่าเปนยังไง นี่โคตรเกลียดเลย แบบต้องการอะไรถึงมอง แค่จะดูอาการหรอ บางทีก้อโคตรเหนื่อยมากๆด้วย จนปีที่5 เราเริ่มไม่ไหวแหละ คือมันอึดอัด บางทีเราอาจจะชอบเค้าฝ่ายเดียวก้อได้ อะไรแบบนี้ เราเลยโคตรทำเป็นไม่สนใจ แบบพอเจอก้อทำเปนหลบหน้า ไม่สนใจ ไม่อะไรเลย ช่วงก่อนไม่สนใจ ยังพอมีประโยคให้ได้คุยบ้าง ช่วงนั้นที่เราทำเปนไม่สนใจ พี่เค้ายังปกติ มาหาที่บ้าน ไปที่ รร.ก้อจะเหนยุหน้า รร.ตลอดๆ แทบทุกครั้งตอนไปส่งไปรับ แต่หลังจากนั้น เหมือนพี่เค้าจะเริ่มรุตัวว่า เราหลบหน้า ทำเปนไม่สนใจ ไม่อยากเจอ พี่เค้าไม่มาหาที่บ้านเลย พอเจอที่ รร. พี่เค้าก้อจะไม่มอง และก้อไม่ยุหน้า รร.แล้ว บางครั้งเราเองก้อโคตรรุสึกนอยด์น่ะ แต่มันก้อรุสึกว่า เปนการตัดสินใจที่ดี ถ้าเค้าชอบ เค้าจะเข้าหาเราเอง แต่นี่ไม่มีอะไรคืบหน้าเลยย นี่โคตรเปนปีที่5ที่โคตรแย่ บางทีเจอ แทบไม่อยากมอง ไม่อยากเจอ เพราะทุกครั้งที่เจอนี่โคตรตื่นเต้น เราเปนประเภทที่ว่าหน้าตายเวลาเขินด้วย และจะไม่แสดงสีหน้าอะไรเวลาเจอพี่เค้า แต่ในใจนี่โคตรตื่นเต้นแหละ หรือเพราะเราเปนแบบนั้น พี่เค้าเลยไม่แน่ว่าเราคิดอะไร นี่เราก้อโคตรไม่รุว่า เราชอบพี่เค้าตรงไหน เหมือนเราจะเริ่มเรียนรู้เรื่องพี่เค้า ตอนที่เราเริ่มรุสึกดี พี่เค้าเปนพี่ที่ดี เปนผู้นำ นิสัยเราก้อว่าโคตรโอเค ในเวลาที่เคร่งก้อเคร่ง นี่ก้อได้ยินจากน้องอีกที น้องชอบกลับมาเล่าให้ฟัง มันก้อเลยได้รุโดยปริยายโดยไม่ต้องถาม บางทีก้อแอบถามบ้าง จิงๆมันมีหลายเหตุการณ์ที่การกระทำของพี่เค้าที่ทำให้เราเริ่มสับสน ไม่รุพี่เค้าคิดอะไรด้วย กัวว่า ถ้ารุกก่อน ถ้าพี่เค้าไม่ชอบ เราก้อหน้าแตกเลยดิ พอคิดงั้น เราเลยคิดว่า เอาแค่ชอบเรื่อยๆก้อพอ ไม่ต้องหวังไรมาก รอพี่เค้าแต่งงาน แล้วค่อยตัดใจ หรือเราแต่งงานก่อน อะไรแบบนี้จิงๆ เราจะตัดใจได้ง่าย และคงได้คุยกันเยอะขึ้นแบบรุ่นพี่รุ่นน้อง และล่าสุดยุ2ครั้ง ครั้งแรกมาที่บ้าน พี่เค้าจะมากับเพื่อนเค้า ตอนนั้นเราไม่รุหรอกว่าพี่เค้ามา พอหันไปอีกที ก้อเหนและสบตากันพอดี ตัวเราโคตรแข็งเลย แบบทำอะไรไม่ถูก ไม่อยากเจอ ความรุสึกตอนนั้น ถ้าวิ่งหนีเข้าบ้าน ก็จะเปนการแสดงอาการมากไป เด่วเค้ารุตัวอีก เรานี่โคตรอยากทำตัวปกติ แต่มือเนี้ย จับอะไรผิดๆถูกๆเลยล่ะ ไม่รุว่าเค้าสังเกตอาการออกไหม แต่ตอนนั้น มือโคตรเยน พยายามคุยกับเพื่อนพี่เค้าให้เปนปกติที่สุด ไม่รุแสดงอาการมากไปไหม แต่พี่เค้าหน้าก้อโคตรเฉยเหมือนกัน และล่าสุด เรากำลังจัดของพอดี คือไม่ได้สนใจอะไรเลย แต่พอเงยหน้า สบตากับพี่เค้าพอดี เราก้อทำเปนเฉย แต่จิงในใจไม่เฉยๆเลย และเราก้อทำหน้าเหมือนไม่อยากเจอ แบบพึมพำยุคนเดียว เหมือนพี่เค้าจะเหน พี่เค้าก้อไม่เข้ามาในบ้าน แต่ไปนั่งที่รถและก้มหน้าเลย หลังจากนั้น เราเหนตอนนั้นโคตรใจเสีย ไม่รุทำไง บางทีก้ออยากร้องไห้ ทำไมเราต้องชอบพี่เค้าด้วยน่ะ เมื่อ5ปืที่แล้ว ถ้าเราไม่ได้เริ่มสนใจหรือลองแอบดูว่าเค้ามีอาการยังงัย สุดท้ายก้อเหมือนจะมองอยู่เวลา เราไม่น่าอยากรุอยากเหนเลย ไม่น่าเริ่มก่อนในการแอบมองเค้า แค่อยากเช็กอาการว่าเค้ามองไหม ตอนที่เค้ามาหาญาติที่บ้านไม่แอบมองเลย อะไรแบบนี้ คิดแบบนี้ยุตลอดเวลา แต่ที่เริ่มอยากตัดใจ พี่เค้าดีเกินไป คงไม่เหมาะกับเรา และพ่อแม่คงปูทางให้เเล้ว แบบรอแค่พ่อแม่สั่งเท่านั้น เราก้อคิดว่า พี่เค้าคงเชื่อฟังพ่อแม่เค้าดียุแล้ว ครอบครัวพี่เค้าเปนครอบครัวที่โคตรแตกต่างจากเรามากก ถูกแล้วที่ถอย ก้อแค่ชอบเฉยๆก้อพอ อะไรแบบนี้ มีครั้งนึงที่เราลองโพสในเฟส แค่อยากรุว่าพี่เค้ารุไหม แต่หลังจากนั้นอีกวัน เหมือนเค้าจะแอบอมยิ้มตอนที่ผ่านมาหน้าบ้านเรา เราก้อไม่แน่ใจ แต่ลองโพสหลายครั้ง ก้อเหมือนเดิมเหมือนจะรุตัวเลย เฮ้อออ บางทีเราก้อเหนื่อยกับการชอบพี่เค้าแล้ว ตัดใจอ่ะถูกแล้ว ที่โคตรลำบากใจที่บางทีก้อต้องเจอยุตลอดเวลา พอดีกับตอนนี้พี่เค้าเรียนจบแล้ว ก้อคงเจอได้บ่อยแน่ๆแบบนี้ เรารุว่าเราควรอย่าคิดเข้าข้างตัวเอง แต่เราแค่อยากรู้ว่าที่พี่เค้าทำแบบนั้นกับเราแสดงว่าเพราะอะไร หรือแค่อยากเช็คว่าเราชอบเค้า หรือแค่มองเฉยๆแค่เพราะอยากมอง เราโคตรสับสน นี่ไม่ได้หวังจะให้สมหวังกับพี่เค้าน่ะ เราแค่อยากรุว่าพี่เค้าคิดอะไรเท่านั้นเอง เราไม่ได้อยากคิดมาก แต่นี่มันปีที่5แล้ว รุสึกว่าเราจะชอบนานเกินไป เหมือนมันวนเวียนยุในสายตาตลอดเวลาเพียงแค่เค้ามองและกระทำบางอย่าง (จบแล้ว ขอบคุณทุกคนที่สละเวลามาอ่าน เราแค่อยากแชร์อยากสอบถาม ใครพอรุบ้าง อยากให้แน่ใจ ว่าเค้าคิดไง นี่ไม่ได้หวังให้เค้าชอบตอบเลย ถึงจะชอบ ก้อเปนไปได้ เรื่องระหว่างไกลเกินเอื้อมจิงๆ เค้าดีเกินไป ทั้งฐานะ การศึกษา แต่ไม่ใช่ว่าเราเรียนไม่สูงน่ะ แต่หมายถึง หลายๆอย่างที่เราไม่สามารถจะลงเอยกันได้เลย แค่คิดก้อเยอะเกินไปแล้วอะไรแบบนี้ 555 ขอบคุนทุกคนอีกครั้ง ขอโทดที่ทำให้ต้องให้อ่านยาวเหยียด เรื่องมันเกิดเวลาตั้ง5ปีจิงๆ จบล่ะน่ะ ขอบคุนค่ะ อย่ารำคานเราน่ะ เราขอโทด เราแค่เครียดมากๆเท่านั้นเอง ขอโทดจิงๆ) ขอโทดที่รบกวนค่ะ