คือ มันเริ่มจากวันนึงที่เป็นงานสะเต็มแล้วผมได้ไปนั่งโต๊ะพับกระดาษกับน้องเขาแต่น้องเขาก็เอาแต่มัวสนใจกับการพับกระดาษ แต่ไม่รู้ทำไมผมเจอครั้งแรกผมก็ชอบเลย ผมก็แอบมองแอบพับแล้วก็เลยจำชื่อจริงน้องเขามาในวันนั้นแล้วก็มาเปิดหาในเฟสแต่ก็ไม่เจอ ผมก็รู้สึกเศร้าๆนิดๆแต่ไม่เป็นไร ซึ่งในเวลาต่อมาเวลาที่น้องเขาไปไหน ถ้าผมว่างๆผมก็ตามไปดูด้วย ซึ่งอยู่มาวันนึงน้องเขาได้เดินผ่านผมที่อยู่กับกลุ่มเพื่อนคนเดียว แล้วผมก็เลยเดินตามน้องแกไป แต่อยู่ๆเพื่อนผมมันก็ตะโกนเสียงดัง ประมาณว่า "ระวังนะน้องง" "ระวังมีไอ้โรคจิตตามหลังอยู่นะ" ผมนี่ถึงกับเครียดเลย เพราะ ระหว่างทางเดินที่เป็นทางตรง จะเลี้ยวก็ไม่ได้ จะวิ่งก็กลัวน้องเขารู้ ผมเลยตามน้องแกแบบด้านๆนิแหละ ซึ่งน้องเขาก็หันมามองผมอยู่เรื่อยๆ เพราะมันมีแค่ผมนี่แหละที่เป็นผู้ชายคนเดียวที่ตามน้องแกอยู่ ดูเหมือนน้องเขาจะกลัวรึเปล่าเลยเลือกที่จะเดินหนีเข้าไปในสวนต้นไม้ของโรงเรียนซึ่งผมก็เลยเลิกตามน้องแกไป เพราะคิดว่าน้องคงกลัวเราแน่นอน ผมได้แต่กลับมาครุ่นคิดว่าผมควรทำอย่างไรดี ผมเลยฝากให้เพื่อนผมคนนึงลองถามเพื่อนน้องแกดูว่ามีเฟสน้องแกไหม ปรากฏว่าเพื่อนน้องแกบอกว่าน้องแกไม่เล่นเฟส ถ้าเป็นไลน์ก็คือใช้ร่วมกับแม่ ผมนี่อยากเอาปืนแทงตัวเองมากเลยทีเดียว คือในความคิดผมจะจีบก็อยาก แต่ยากเหลือเกิน คือน้องเขาถ้าถามกลุ่มเพื่อนของผมมันก็จะบอกประมาณว่าไม่สวย ตัวเล็กไป หรือผิวไม่ขาว แต่สำหรับผมแล้วผมชอบประมาณนี้แหละ ตัวเล็ก ไซต์มินิ พกพาง่าย ตัดผมสั้นน่ารักดี อันนี้ก็ถือว่าถ้าใครมีโมเมนต์ประมาณนี้หรืออยากถามตอบอะไรก็ลองทิ้งความคิดเห็นไว้ตรงด้านล่างได้นะครับเดี๋ยวผมอาจจะมาตอบ สำหรับบทนี้ สวัสดีครับ
คือผมม.4แล้วผมแอบชอบรุ่นน้องม.1 แต่ประมาณว่า....