อีก. 10. ปีก็เหมือนเดิม. ถ้ายังไม่เปลี่ยนทัศนคติเยาวชน

นอกจากระบบการฝึกสอน. คุณภาพผู้ฝึกสอน. การจัดระบบการแข่งขัน. ฟุตบอลเยาวชนในบ้านเรา. มันยังไม่ค่อยจะมีคุณภาพแล้ว. สิ่งเหล่านี้นำมาซึ่งทักษะการจับบอลแรกที่ห่วยแตก. โหม่งบอลไม่เป็น. เล่นบอลเป็นกลุ่มไม่ได้. เวลาไม่มีบอลก็ไม่วิ่ง. ไม่รู้จักอ่านเกมส์ล่วงหน้า. สิ่งที่สำคัญไม่แพ้กันคือทัศนคติ. นักบอลเยาวชนหลายๆคนพอเริ่มมีชื่อเสียง. สิ่งที่ยั่วยุก็ตามมา. ผมเคยเห็นบางคนอายุไม่น่าจะทำใบขับขี่ได้ก็ขับรถยนต์กันแล้ว. ตามมาด้วยสาวๆที่เข้ามาพัวพัน. แต่ถ้าคุณแยกสิ่งเหล่านั้นออกคุณก็จะเป็นนักบอลที่ดีในอนาคต. และความมีชื่อจะทำให้คิดว่าตัวเองเก่ง. แน่. เล่นบอลแบบเน้นผมมาก่อนฝีเท้า. ถ้าคุณเก่งขนาดเล่นดีๆแทบทุกนัด. จะทำหล่อๆเวลาเล่นก็ทำไปเถอะ. ยิ่งกับทีมชาติ. แต่ถ้ายังห่วยแตก. วิ่งไม่ออก. เล่นเสียและทำหงุดหงิด. ตรงนี้นักบอลเยาวชนบ้านเราเป็นกันเยอะ. ได้แต่ฝากทีมชาติว่าคุณควรให้โอกาสคนอื่นบ้าง. เห็นชุด. U23. ชุดนี้ทัศนคติไม่ได้เลย. วิ่งน้อย. ขี้เลี้ยง. เล่นชิวๆหล่อ. เพรสชั่นในเกมส์แทบไม่มึ. ถึงแม้จะอุ่นเครื่องก็ต้องจริงจังบ้าง. เพราะมันจะได้ติดตัว. จะไปจริงจังของจริงมันจะไม่ชินเอา. บอกให้นักบอลไปพัฒนาตัวเองที่สโมสร. ยามกลับมารวมทีมชาติอีก. ต้องพัฒนาขึ้น. ไม่ใช่เท่าเดิม. หรือลดลง. และสำคัญตัวนักบอลเรื่องอาหารการกิน.การพัฒนาร่างกาย. ความแข็งแกร่ง. นักบอลเยาวชนต้องรู้ว่าถ้าร่างกายดี. เส้นทางอาชีพมีโอกาสดี. เพราะฟุตบอลบอลมันใช้ร่างกาย. ต้องดูแลความฟิต. เพิ่มมความแกร่ง. จะทำให้เราเสี่ยงต่อการบาดเจ็บน้อยลง. พูดไปก็ยาว. เอาว่าถ้านักบอลเรามีทัศนคติที่ดีตั้งแต่เยาวชน. ทีมชาติก็อาจจะดีตาม