คนที่สร้างภาพว่าดี แต่สิ่งที่ทำจริงไม่ได้เป็นอย่างนั้น เขาเคยมีความละอายต่อบาปไหมคะ

คนที่ประมาณว่า สร้างภาพต่อสังคมว่าเป็นคนดีอย่างนั้นอย่างนี้ แต่จริงๆไม่ได้เป็นอย่างที่ทุกคนเห็น คนจำพวกนี้เขาเลยรู้สึกละอายแก่ใจบ้างไหมคะ

เพราะเขามักแสดงสิ่งไม่ดีแค่กับตาสีตาสาหรือคนที่ไม่มีทางสู้ไม่มีสังคมเท่านั้น

ส่วนสิ่งดีๆสวยงาม เขาจะแสดงออกต่อหน้าคนเยอะๆ หรือ ในสังคมที่กว้างเท่านั้น

เราเลยอยากรู้ว่า เคยรู้สึกละอายต่อบาป ละอายแก่ใจบ้างไหม กับ สิ่งที่พวกเขาทำ เพราะพวกเขาชอบพูดว่า เขาไม่เคยเชื่อว่า เวรกรรมมีอยู่จริง คนที่คิดแบบนี้ เขาจัดอยู่ในประเภทไหนคะ

แล้วทำไมเขาถึงได้ไม่เคยรู้สึกผิด ไม่รู้อะไรเลยกับสิ่งที่พวกเขาทำคะ  ทำไมเขาถึงได้ชอบคิดว่า ต้องสร้างภาพเท่านั้นถึงจะได้ดี มีความก้าวหน้าในชีวิต มีแต่คนรักไคร่เขา