ที่จริงก็เห็นมาบ่อยจากบอลเจลีกแล้ว เช่น เบสิคจับบอล 1 จังหวะแบบนิ่งๆ แล้วส่งต่อในอีก 1 จังหวะ ส่นมากเล่น 2 จังหวะ แบบเร็วมาก เต็มที่ก็ 3 จังหวะเพื่อแต่ง ส่วนตัวรุกจะจังหวะเยอะบ้างบางครั้ง เพื่อเลี้ยงทำเกม
ส่งบอล ให้เพื่อนที่ยืนมีคู่แข่งประกบ จะส่งพุ่งและแรงและเรียดและแม่นมาก
และอีกอันที่ไทยไม่เห็นเลย คือ คนที่ 1 จะส่งบอลให้คนที่ 2 แต่จังหวะบอลกำลังจะออกจากเท้า มันมีตัวหนึ่ง วิ่งไปโดยไม่ได้เกี่ยวกับ 2 จังหวะข้างต้น แต่ที่มหัศจรรย์คือ คนที่รับบอลจังหวะที่ 2 มันแตะบอลต่อให้คนที่วิ่งนั้นมา แบบดูเหมือนนัดกันมา แล้วก็ส่งต่อกันไปๆๆ เหมือนมันนัดกันมาจากบ้านเลย ว่าฉันส่งคนนี้ คนนั้นวิ่งมารับบอลตรงนี้ ส่วนคนโน้นก็วิ่งไปเอาบอลตรงนั้น ส่วนคนเมื่อกี้ก็วิ่งไปเอาบอลตรงนู้น คือทุกอย่างมันเริ่มแค่จากคนแรกที่บอลกำลังออกจากเท้า แต่คนอื่นมันมองภาพออกล่วงหน้าเลย ว่ายอลมันจะไปตรงไหน ต้องวิ่งไปตรงไหน ส่วนของไทยหรอ ในระหว่างที่ตรงกลางได้บอล ดึงง้างจะส่ง ง้างแล้วง้างอีก ก็หาคนวิ่ง หาคนมารับบอลไม่เจอ คือเพื่อนนี่ยืนนิ่งกันเลย
ย้อนไปดู เทป ญี่ปุ่น-เกาหลีเหนือ M150 Cup มีหลายอย่างที่ญี่ปุ่นเล่นแต่เราไม่มี เช่น
ส่งบอล ให้เพื่อนที่ยืนมีคู่แข่งประกบ จะส่งพุ่งและแรงและเรียดและแม่นมาก
และอีกอันที่ไทยไม่เห็นเลย คือ คนที่ 1 จะส่งบอลให้คนที่ 2 แต่จังหวะบอลกำลังจะออกจากเท้า มันมีตัวหนึ่ง วิ่งไปโดยไม่ได้เกี่ยวกับ 2 จังหวะข้างต้น แต่ที่มหัศจรรย์คือ คนที่รับบอลจังหวะที่ 2 มันแตะบอลต่อให้คนที่วิ่งนั้นมา แบบดูเหมือนนัดกันมา แล้วก็ส่งต่อกันไปๆๆ เหมือนมันนัดกันมาจากบ้านเลย ว่าฉันส่งคนนี้ คนนั้นวิ่งมารับบอลตรงนี้ ส่วนคนโน้นก็วิ่งไปเอาบอลตรงนั้น ส่วนคนเมื่อกี้ก็วิ่งไปเอาบอลตรงนู้น คือทุกอย่างมันเริ่มแค่จากคนแรกที่บอลกำลังออกจากเท้า แต่คนอื่นมันมองภาพออกล่วงหน้าเลย ว่ายอลมันจะไปตรงไหน ต้องวิ่งไปตรงไหน ส่วนของไทยหรอ ในระหว่างที่ตรงกลางได้บอล ดึงง้างจะส่ง ง้างแล้วง้างอีก ก็หาคนวิ่ง หาคนมารับบอลไม่เจอ คือเพื่อนนี่ยืนนิ่งกันเลย