สวัสดีค่ะ จขกท ขอแทนตัวเองว่า เรา นะคะ
กระทู้นี้ เป็นกระทู้ระบาย อาจจะยาวหน่อย อยากบอกเล่าเหตุการณ์ที่เจอและความรู้สึกที่มี
อยากได้กำลังใจจากทุกๆคนที่เข้ามาอ่านจริงๆค่ะ
เป็นกระทู้แรก และตั้งในมือถือ อาจจะอ่านยากซักหน่อยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟน คบกันมาตั้งแต่ม.6 จนตอนนี้เรากำลังจะจบมหาลัย(เราซิ่ว1ปี)
เราก็เป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างจุกจิก จู้จี้ คอยตาม คอยถาม คอยเช็ค
แต่ที่ทำเพราะ มันมีเหตุการณ์ทำให้เราต้องเป็นแบบนั้น
เพราะตลอดเวลาที่คบ มักจะมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาทุกๆปี
ถึงมันจะไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่ก็บั่นทอน ทำให้เราอยากเลิกกับเค้าตลอดทุกครั้ง
แล้วแฟนเรา ก็ค่อนข้างจะเป็นคนชอบกวนประสาท ชอบพูดแหย่ให้เราโมโห
เช่น เพื่อนผู้หญิงในกลุ่มมาชอบคนบ้างล่ะ
เค้าจะไปเที่ยวสองต่อสองกับผู้หญิงในกลุ่มบ้างล่ะ
จนเราไม่เข้าใจว่าเค้าพูดจริงหรือเล่นมุข
แล้วแฟนเราก็เป็นคนติดเพื่อน ชอบออกไปบ้านเพื่อน ไปปาร์ตี้กินเหล้า เค้าจะอยู่บ้านไม่ค่อยได้
เพราะเค้าชอบทะเลาะกับพ่อ มันทำให้เราเป็นห่วงเค้ามาก
ยิ่งเค้าทำตัวแบบนี้ พ่อก็จะมองเค้าไม่ดี
แล้วทุกครั้งที่เค้าไปกินเหล้า เราก็จะระแวงว่าจะมีผู้หญิงมั้ย หรือห่วงว่าเค้าจะประสบอุบัติเหตุมั้ย
เราจึงชอบคุม ชอบห้าม จนเค้าไม่มีอิสระ
พูดมาทั้งหมด อาจจะมองแฟนเราไม่ดี แต่ทุกคนก็มีทั้งข้อดีและข้อเสีย
เวลาเค้าอารมณ์ดี เค้าก็คอยดูแลเรา คอยทำกับข้าวให้เรากิน คอยพาเราไปกินอะไรอร่อยๆ
แต่ข้อเสียขอไม่พูดละกันนะคะ
สาเหตุที่ทำให้เราเลิกกัน คือ เค้าขอเราไปกินเหล้าคอนโดเพื่อนผู้หญิง
บอกว่าเพื่อนผู้หญิงคนนี้จะไปอยู่เมืองนอก
แต่ครั้งนี้มีแต่ผู้หญิงไป มีเค้าเป็นผู้ชายคนเดียว
เราบอกเลยว่าเราคิดมาก เพราะรู้สึกว่าเพื่อนผู้หญิงคนนี้ชอบเค้า
แล้วเค้าก็เพิ่งมาสนิทกันตอนปี4 แล้วก็คุยกันบ่อยกว่าเพื่อนคนอื่น
คืนนั้น เราบอกเค้าว่ากลับเที่ยงคืนนะ
ถ้ากลับให้โทรมาบอก แต่เค้าแค่ไลน์มา
ปกติถ้าบอกให้โทร เค้าจะโทรค่ะ
เราก็เลยโทรไป โทรไปหลายรอบแต่เค้าไม่รับ
จนเค้าปิดเครื่องหนี
ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเค้ากลับบ้านจริงมั้ย ทำให้เราสติแตกมาก โทรไปไลน์ไปเป็นร้อยๆสาย
หลายคนอาจจะมองว่าเรางี่เง่า ไร้สาระ เราก็ไม่เถียงหรอกค่ะ ยอมรับทุกอย่าง แต่แก้ไขไม่ได้จริงๆ
พอวันรุ่งขึ้นซักสายๆ เค้าก็เปิดมือถือ เค้าบอกรำคาญ เราโทรจิก ตามจิก ไม่เชื่อใจ
เรารู้สึกว่า ไปก็ไปแล้ว ทำให้เราสบายใจหน่อยไม่ได้เลยหรอ
ตอนนั้นเรารู้สึก เราควรจบความสัมพันธ์ เราก็เลยบอกเลิกเค้า แล้วก็ขาดการติดต่อกับเค้าไป1เดือน
แต่1เดือนต่อมา เค้าก็ขอให้เราทำตามสัญญา เค้าเคยขอให้เราสัญญาว่าทิ้งแม้ว่าจะเลิกกัน ก็ต้องอยู่กับเค้าเหมือนเดิมไป10ปี (ฟังดูเหมือนเป็นเมียน้อย ไม่รู้เหมือนมั้ย แต่ก็คงไม่ต่างกัน)
เราก็เลยกลับไปหาเค้า แต่ไม่ใช่สถานะแฟนแล้ว ถึงแม้พฤติกรรมทุกอย่างจะเหมือนแฟน เช่น ไปเที่ยวกัน ไปมาหาสู่ที่บ้าน ผู้ใหญ่รับรู้ ไปกินข้าว รวมถึงมีอะไรกัน แต่มันไม่ใช่แบบแฟนแล้ว
เรื่องที่ทำให้จบความสัมพันธ์5ปีจริงๆ คือ
วันเสาร์ที่ผ่านมา แฟนเราไม่สบายมีไข้ เราก็ไปดูแล เช็คตัว เอาโจ๊กไปให้เค้ากิน ตามปกติที่เราทำ แล้วเราก็ยังมีอะไรกันอยู่ ทุกอย่างดูปกติ ดูแฮปปี้สำหรับเรา
แต่วันอังคาร พอตกเย็น เค้าก็ไม่อ่านไลน์เรา พออ่านก็บอกไม่ว่าง พอโทรไป เค้าก็ไม่รับ
เราก็เลยไปดูในเฟส ปรากฎว่าเค้าขึ้นสถานะว่าคบกับเพื่อนผู้หญิงคนนั้นแล้ว
ความรู้สึกตอนนั้น เราเหมือนโลกแตก น้ำตาไหล มือสั่น เราทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ แล้วก็งง อะไรวะ วันเสาร์ยังดีๆกันอยู่เลย เราก็เลยหยิบกระเป๋าตังค์แล้วนั่งแท๊กซี่ไปบ้านเค้าเลย เพื่อเคลียร์
ตอนนั้นเค้ายังไม่ถึงบ้านค่ะ แต่พ่อเค้าอยู่ เราเลยเล่าเรื่องทุกอย่างให้พ่อเค้าฟัง พ่อเค้าก็เสียใจที่ลูกเค้าทำกับเรา พ่อบอกว่าเห็นเราเป็นเหมือนลูกสาวเพราะพ่อไม่มีลูกสาว แล้วก็อยากให้เราคิดดีๆ เราอยากขอบคุณคุณพ่อที่เอ็นดู และเป็นห่วง หวังดีกับเรามาเสมอ
พอเค้ากลับมาถึงบ้าน พ่อเค้าก็ถามว่ามีคนใหม่หรอ เค้าก็ตอบว่าใช่ เค้าเบื่อเรา แล้วเค้าก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ได้แค่เงียบ เราทำได้แค่ร้องไห้ มันพังไปหมด เราเลยขอของที่เราเคยให้เค้าทั้งหมด เราจะเอาไปบริจาค เราคิดว่าเค้าไม่คู่ควรกับของที่เราให้ด้วยความรักอีกต่อไป
หลังจากนั้นพ่อเค้าก็ขับรถพาเรากลับบ้าน ผู้ใหญ่สองบ้านก็คุยกัน ก็รับรู้แล้วว่า เราสองคนเลิกกันอย่างเด็ดขาดแล้ว พ่อเค้าก็กลับบ้านไป
ช่วงนี้เป็นช่วงสอบไฟนอล เราคิดว่าเราจะมีแรงไปสอบได้ แต่เปล่าเลย เราเครียดทั้งเรื่องสอบเรื่องส่วนตัว มันตีกันไปหมด จนเราป่วย เวียนหัว บ้านหมุน แล้วก็อ้วก
จนต้องแอทมิดเพราะเราไปสอบไม่ไหว ต้องขอเลื่อนสอบ ดีที่ขอเลื่อนสอบได้ ยังทำให้เรามีเวลาเรียกสติกลับคืนมาเพื่อไปสอบ
ตอนนี้ขณะที่พิมพ์ก็กำลังนอนอยู่ที่โรงพยาบาล
ความรู้สึกตอนนี้ก็ยังเสียใจอยู่ ยังร้องไห้อยู่บ้าง แต่จะพยายามเข้มแข็งให้มากยิ่งขึ้นค่ะ
ความรู้สึกหลังจบความสัมพันธ์ (อยากได้กำลังใจค่ะ)
กระทู้นี้ เป็นกระทู้ระบาย อาจจะยาวหน่อย อยากบอกเล่าเหตุการณ์ที่เจอและความรู้สึกที่มี
อยากได้กำลังใจจากทุกๆคนที่เข้ามาอ่านจริงๆค่ะ
เป็นกระทู้แรก และตั้งในมือถือ อาจจะอ่านยากซักหน่อยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟน คบกันมาตั้งแต่ม.6 จนตอนนี้เรากำลังจะจบมหาลัย(เราซิ่ว1ปี)
เราก็เป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างจุกจิก จู้จี้ คอยตาม คอยถาม คอยเช็ค
แต่ที่ทำเพราะ มันมีเหตุการณ์ทำให้เราต้องเป็นแบบนั้น
เพราะตลอดเวลาที่คบ มักจะมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาทุกๆปี
ถึงมันจะไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่ก็บั่นทอน ทำให้เราอยากเลิกกับเค้าตลอดทุกครั้ง
แล้วแฟนเรา ก็ค่อนข้างจะเป็นคนชอบกวนประสาท ชอบพูดแหย่ให้เราโมโห
เช่น เพื่อนผู้หญิงในกลุ่มมาชอบคนบ้างล่ะ
เค้าจะไปเที่ยวสองต่อสองกับผู้หญิงในกลุ่มบ้างล่ะ
จนเราไม่เข้าใจว่าเค้าพูดจริงหรือเล่นมุข
แล้วแฟนเราก็เป็นคนติดเพื่อน ชอบออกไปบ้านเพื่อน ไปปาร์ตี้กินเหล้า เค้าจะอยู่บ้านไม่ค่อยได้
เพราะเค้าชอบทะเลาะกับพ่อ มันทำให้เราเป็นห่วงเค้ามาก
ยิ่งเค้าทำตัวแบบนี้ พ่อก็จะมองเค้าไม่ดี
แล้วทุกครั้งที่เค้าไปกินเหล้า เราก็จะระแวงว่าจะมีผู้หญิงมั้ย หรือห่วงว่าเค้าจะประสบอุบัติเหตุมั้ย
เราจึงชอบคุม ชอบห้าม จนเค้าไม่มีอิสระ
พูดมาทั้งหมด อาจจะมองแฟนเราไม่ดี แต่ทุกคนก็มีทั้งข้อดีและข้อเสีย
เวลาเค้าอารมณ์ดี เค้าก็คอยดูแลเรา คอยทำกับข้าวให้เรากิน คอยพาเราไปกินอะไรอร่อยๆ
แต่ข้อเสียขอไม่พูดละกันนะคะ
สาเหตุที่ทำให้เราเลิกกัน คือ เค้าขอเราไปกินเหล้าคอนโดเพื่อนผู้หญิง
บอกว่าเพื่อนผู้หญิงคนนี้จะไปอยู่เมืองนอก
แต่ครั้งนี้มีแต่ผู้หญิงไป มีเค้าเป็นผู้ชายคนเดียว
เราบอกเลยว่าเราคิดมาก เพราะรู้สึกว่าเพื่อนผู้หญิงคนนี้ชอบเค้า
แล้วเค้าก็เพิ่งมาสนิทกันตอนปี4 แล้วก็คุยกันบ่อยกว่าเพื่อนคนอื่น
คืนนั้น เราบอกเค้าว่ากลับเที่ยงคืนนะ
ถ้ากลับให้โทรมาบอก แต่เค้าแค่ไลน์มา
ปกติถ้าบอกให้โทร เค้าจะโทรค่ะ
เราก็เลยโทรไป โทรไปหลายรอบแต่เค้าไม่รับ
จนเค้าปิดเครื่องหนี
ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเค้ากลับบ้านจริงมั้ย ทำให้เราสติแตกมาก โทรไปไลน์ไปเป็นร้อยๆสาย
หลายคนอาจจะมองว่าเรางี่เง่า ไร้สาระ เราก็ไม่เถียงหรอกค่ะ ยอมรับทุกอย่าง แต่แก้ไขไม่ได้จริงๆ
พอวันรุ่งขึ้นซักสายๆ เค้าก็เปิดมือถือ เค้าบอกรำคาญ เราโทรจิก ตามจิก ไม่เชื่อใจ
เรารู้สึกว่า ไปก็ไปแล้ว ทำให้เราสบายใจหน่อยไม่ได้เลยหรอ
ตอนนั้นเรารู้สึก เราควรจบความสัมพันธ์ เราก็เลยบอกเลิกเค้า แล้วก็ขาดการติดต่อกับเค้าไป1เดือน
แต่1เดือนต่อมา เค้าก็ขอให้เราทำตามสัญญา เค้าเคยขอให้เราสัญญาว่าทิ้งแม้ว่าจะเลิกกัน ก็ต้องอยู่กับเค้าเหมือนเดิมไป10ปี (ฟังดูเหมือนเป็นเมียน้อย ไม่รู้เหมือนมั้ย แต่ก็คงไม่ต่างกัน)
เราก็เลยกลับไปหาเค้า แต่ไม่ใช่สถานะแฟนแล้ว ถึงแม้พฤติกรรมทุกอย่างจะเหมือนแฟน เช่น ไปเที่ยวกัน ไปมาหาสู่ที่บ้าน ผู้ใหญ่รับรู้ ไปกินข้าว รวมถึงมีอะไรกัน แต่มันไม่ใช่แบบแฟนแล้ว
เรื่องที่ทำให้จบความสัมพันธ์5ปีจริงๆ คือ
วันเสาร์ที่ผ่านมา แฟนเราไม่สบายมีไข้ เราก็ไปดูแล เช็คตัว เอาโจ๊กไปให้เค้ากิน ตามปกติที่เราทำ แล้วเราก็ยังมีอะไรกันอยู่ ทุกอย่างดูปกติ ดูแฮปปี้สำหรับเรา
แต่วันอังคาร พอตกเย็น เค้าก็ไม่อ่านไลน์เรา พออ่านก็บอกไม่ว่าง พอโทรไป เค้าก็ไม่รับ
เราก็เลยไปดูในเฟส ปรากฎว่าเค้าขึ้นสถานะว่าคบกับเพื่อนผู้หญิงคนนั้นแล้ว
ความรู้สึกตอนนั้น เราเหมือนโลกแตก น้ำตาไหล มือสั่น เราทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ แล้วก็งง อะไรวะ วันเสาร์ยังดีๆกันอยู่เลย เราก็เลยหยิบกระเป๋าตังค์แล้วนั่งแท๊กซี่ไปบ้านเค้าเลย เพื่อเคลียร์
ตอนนั้นเค้ายังไม่ถึงบ้านค่ะ แต่พ่อเค้าอยู่ เราเลยเล่าเรื่องทุกอย่างให้พ่อเค้าฟัง พ่อเค้าก็เสียใจที่ลูกเค้าทำกับเรา พ่อบอกว่าเห็นเราเป็นเหมือนลูกสาวเพราะพ่อไม่มีลูกสาว แล้วก็อยากให้เราคิดดีๆ เราอยากขอบคุณคุณพ่อที่เอ็นดู และเป็นห่วง หวังดีกับเรามาเสมอ
พอเค้ากลับมาถึงบ้าน พ่อเค้าก็ถามว่ามีคนใหม่หรอ เค้าก็ตอบว่าใช่ เค้าเบื่อเรา แล้วเค้าก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ได้แค่เงียบ เราทำได้แค่ร้องไห้ มันพังไปหมด เราเลยขอของที่เราเคยให้เค้าทั้งหมด เราจะเอาไปบริจาค เราคิดว่าเค้าไม่คู่ควรกับของที่เราให้ด้วยความรักอีกต่อไป
หลังจากนั้นพ่อเค้าก็ขับรถพาเรากลับบ้าน ผู้ใหญ่สองบ้านก็คุยกัน ก็รับรู้แล้วว่า เราสองคนเลิกกันอย่างเด็ดขาดแล้ว พ่อเค้าก็กลับบ้านไป
ช่วงนี้เป็นช่วงสอบไฟนอล เราคิดว่าเราจะมีแรงไปสอบได้ แต่เปล่าเลย เราเครียดทั้งเรื่องสอบเรื่องส่วนตัว มันตีกันไปหมด จนเราป่วย เวียนหัว บ้านหมุน แล้วก็อ้วก
จนต้องแอทมิดเพราะเราไปสอบไม่ไหว ต้องขอเลื่อนสอบ ดีที่ขอเลื่อนสอบได้ ยังทำให้เรามีเวลาเรียกสติกลับคืนมาเพื่อไปสอบ
ตอนนี้ขณะที่พิมพ์ก็กำลังนอนอยู่ที่โรงพยาบาล
ความรู้สึกตอนนี้ก็ยังเสียใจอยู่ ยังร้องไห้อยู่บ้าง แต่จะพยายามเข้มแข็งให้มากยิ่งขึ้นค่ะ