สวัสดีครับ
ผมก็เป็นคนนึงที่เฝ้ารอ starwars ภาคนี้มาแบบใจจดใจจ่อมาก ถึงขนาดวันนี้ไม่มีสมาธิทำงานเลย เพราะรอดูหนังรอบเย็น
ส่วนตัวผมดูครบทุกภาคนะครับ แต่อาจจะไม่ได้จำได้ทุกอย่างหรือเป็นแฟนพันธุ์แท้ได้เท่ากับคนที่เกิดมาทันจริงๆ
ผมน่าจะเหมือนกับคนส่วนใหญ่ในรุ่นครับ คือทันดูภาคหนึ่งถึงสามในโรง แล้วค่อยไปตามเก็บภาคสี่ถึงหกเอา ซึ่งคนที่มีประสบการณ์แบบนี้จะรับรู้และมีภาพจำของตัวหนังในอีกแบบ แตกต่างจากรุ่นพี่ๆ ที่เริ่มรู้จักจากภาคสี่ถึงหกก่อน แล้วค่อยตามมาดูหนึ่งถึงสาม
อย่างไรก็ตาม ภาคเจ็ด (ภาคก่อน) เป็นภาคที่ทำให้ความรู้สึกกระชุ่มกระชวยในหนังตระกูลนี้กลับมา ก็เหมือนได้ไปเจอเพื่อนเก่าที่ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก (อารมณ์คล้ายๆ ประกาศสร้าง rockman ภาคสิบเอ็ด นั่นแหละครับ เราก็นึกว่าเกมส์มันตายไปหลายปีแล้ว หนังนี้ก็เช่นกัน)
และก็เพราะว่าภาคเจ็ดนั้นได้วางคำถามเกี่ยวกับเรื่องตัวละครไว้มาก แทบจะเรียกว่าเป็นประเด็นหลักของเรื่องเลย (ส่วนประเด็น first order กับกบฎนั้นเป็นประเด็นที่อ่อนไปเลย เพราะลึกๆ คนดูก็เดาได้อยู่แล้วว่าจะต้องเป็นการต่อสู้ไปมา ผลัดกันแพ้ชนะ สุดท้ายธรรมะก็ชนะอธรรม) ดังนั้นผมเลยคาดหวังเรื่องปูมหลังตัวละครที่น่าจะคลายในภาคนี้ไว้มากทีเดียวครับ เรียกว่า เป็นหนังที่แบกความคาดหวังก่อนดูไว้สูง ไม่ดีเลยแฮะแบบนี้
ตัดมาตอนเข้าโรงนะครับ โฆษณายาวมากครับ 55 ผมก็จัดอาหารและน้ำก่อนเข้าโรงไปเยอะเกิน (ส่งผลให้ปวดฉี่ตั้งแต่ช่วงแรกๆ ของเรื่องแต่ก็ไม่ยอมไป ไม่รู้มันจะส่งผลไปถึงความสนุกด้วยเปล่านะครับ 55) แก้วสตอร์มทรูปเปอร์ก็วางในที่พักแขนไม่ค่อยสะดวกกลัวมันจะหก ก็ยิ่งพะวงไปอีก แต่ก็นั่นแหละครับเข้าเรื่องตัวหนัง ขอยอมรับเลยว่าฉากยานยิงกันครั้งนี้ผมดูเพลินๆ ไป เหมือนผมคาดหวังเรื่องบทเรย์ เร็น ลุค ไว้เยอะ เลยไปโฟกัสตรงนั้นมากกว่า ซึ่งก็ทำได้ดีในส่วนนี้ มี plot twist easter egg มาก ส่วนเรื่องการต่อสู้ระหว่างภาคีและกบฎ ค่อยว่ากัน เอาเรื่องที่ประทับใจ ตามนี้ครับ
เรย์เร็น ปะทะแก๊งชุดแดง ส่วนตัวผมชอบอันนี้สุดในเรื่องนะ เห็นส่วนใหญ่จะชอบฉากท้ายๆ ของลุคกัน ผมว่าอันนี้มันยังทำให้เห็นภาพของความเป็นเจไดอยู่ นั่นก็คือตอนที่เสียบสโน้คไปแล้ว ปะทะกับแก๊งค์ชุดแดง Knights of Ren เออ เข้าท่าแฮะ มีแหวกๆ ดาบเลเซอร์กันหน่อย แต่น้องเรย์ยังด้อยประสบการณ์อยู่ ภาคหน้าฟอร์ซลุคต้องมาสอนนะครับ ไม่งั้นแทบจะเคลมไม่ได้เลยนะว่าเป็นอาจารย์ศิษย์ เพราะแกสอนไปแค่สองเลซซั่น น้องเรย์ก็หนีไปแล้ว โยดาสอนลุคว่าน้อยแล้ว นี่น้อยยิ่งกว่าอีก
ฉากสโน้คโดนกระซวก อันนี้ระดับความว้าวใกล้ๆ ภาคก่อนที่เรย์เริ่มใช้ฟอร์ซดึงดาบชนะเร็น หักมุมดีครับ แต่นั่นก็หมายถึง สโน้คตายแบบง่ายและเร็วไปหน่อย ปมที่คาใจมาสองปี ถูกแก้แบบง่ายๆ 55 คือไม่ต้องไปสนแล้วว่าแกเป็นใคร เกี่ยวกับซีเดียสรึเปล่า เพราะแกม่องไปแล้ว 55 (ถึงภาคต่อไปจะมี plot twist เรื่องนี้อีก ก็ดี แต่ว่าตอนดูภาคนี้จบมันไม่มีปมให้ไปทุรนทุรายต่ออีกสองปีน่ะครับ)
ส่วนภูมิหลังของเรย์ เฮ้ย มันจะง่ายๆ แบบนี้เลยหรอ คือจะเอาแบบอนาคินก็ได้นะครับ คือเกิดจากฟอร์ซ ตรวจพบค่ามิดิคลอเรี่ยนสูงมาก แต่อันนี้คือเรื่องในภาคแรกก็ปูมาแบบนั้น ไม่ได้ให้คนดูต้องติดใจว่า อนาคินเป็นคนสำคัญเป็นลูกเต้าเหล่าใครรึเปล่า แล้วก็ไม่ใช้ประเด็นที่ผูกให้ไปติดต่อในภาคต่อๆ ไปด้วย ผิดกับภาคเจ็ดภาคแปด ที่เรื่องว่าเรย์เป็นใครเป็นคำถามที่ร้อยทั้งร้อยต้องคิดและจะมาเอาคำตอบจากภาคนี้ แต่สุดท้ายเฉลยเป็นงี้ ก็แบบผิดหวังครับ (ก็แค่อยากให้เรย์เป็นคนสำคัญ) นี่ยังหวังเลยว่าภาคหน้าจะมีพลิกอีก 555
ฉากที่ใช้ยานหลัก กามิกาเซ่ความเร็วแสง ผ่าครึ่งยานแม่ผู้ร้าย อันนี้ดีนะครับ จังหวะที่แสงวาบแล้วตัดเสียงไปช่วงนั้น ถือว่าพี้คครับ ภาพสวยด้วยผมว่านะ แต่ถามว่าเศร้ามั้ย น้ำตาร่วงมั้ย ก็ไม่ถึงขนาดนั้นครับ ซึ่งก็จะเข้าประเด็นอีกด้านว่า รู้สึกไปเองว่า การตัดต่อ หรือจังหวะของเรื่อง มันเหมือนอะไรขาดๆ เกินๆ ไปสักหน่อยครับ เหมือนฉากรบกัน มันจะ climax ก็ไม่สุด ยิงกันแทบทั้งเรื่องเลยนะครับ แต่อาจเพราะว่าไทม์ไลน์การสู้มันแทบจะต่อเนื่องกันไปตลอด ไม่มีจังหวะพัก ความรู้สึกเกี่ยวกับฉากยานรบกันมันเลยเหมือน เรื่อยๆ (ปกติหนังจะสนุกมันต้อง พี้ค พักก่อน แล้วพี้คอีกรอบ)
อีกอย่างที่รุ้สึกขัดใจ คือตัวละครบางตัว อาจจะจืดไปหน่อยผมก็ใช้คำไม่เป็น พวกเรย์ เร็น ลุค เลอา พวกนั้นไม่มีปัญหาครับ แต่ผมว่าโรสนี่ต้องปรับ แต่อาจเป็นเพราะคาแร็คเตอร์คนเอเชีย ก็จะนิ่งๆ เรียบๆ ไปสักหน่อยก็ได้ครับ
ฉากสู้ที่ฐานเกลือแดง อันนี้ไม่ค่อยว้าว (คงเพราะ สู้กันมานานแล้ว เหนื่อย 55) มันจะใช้ปืนใหญ่เทคเดธสตาร์มาเจาะอีกแล้ว
จนลุคออกนี่ถึงพี้ค
อ่อ ฉากท้ายเรื่องเกี่ยวกับลุคนี่ไม่มีข้อโต้แย้งนะครับ มันสุดเลยจริงๆ
ซีจีโยดานี่ชอบครับ ผมว่าช่วงนั้นข้อคิดคมคายดีมากครับ
ฉากฟินเคาะฟาสม่า ผมว่าจบเร็วไปจริงๆ เพราะในเทรลเลอร์เราก็นึกว่าจะฟาดกันนาน เอาจริงๆ ผมนับได้เคาะกันประมาณสี่ห้ากระบวนท่าจริงๆ จบแล้ว
ฉากเลอาโดนบึ้มออกไปนอกยานแล้วฟอร์ซดึงกลับ อันนี้ผมติดใจครับ ตอนแรกยังคิดเลยว่า เร็นดึงกลับ เพราะแกไม่อยากยิง และก็ไม่ได้ยิงแม่
ถามว่าทำไมติดใจ ผมว่าผมจำได้ว่าเลอาฟอร์ซเซนซิทีฟ แต่ไม่ได้ใช้ฟอร์ซได้เป็นรูปธรรมขนาดที่จะเคลื่อนย้ายมวลสารได้ (ย้ายตัวเองนี่ยากกว่าอีก)
ถ้าไม่ได้ปูมาก่อนว่าเลอาทำแบบนี้ได้ หรือมีแนวโน้มที่จะทำแบบนี้ได้ ผมว่ามันแปลกๆ หน่อยครับ
มุกและบางอย่างผมว่า หนังพยายามเอามาเข้าซีนแบบจงใจไปหน่อย ตั้งแต่นกเพนกวิน กับจิ้งจอกคริสตัล (เห็นเบื้องหลังว่าจิ้งจอกนี่เป็นหุ่นทำจริงๆ เลยแบบทุ่มเทมาก น่าจะใช้ประโยชน์ให้คุ้มกว่านี้) ไม่เหมือนตอนบีบีแปดภาคก่อนที่เปิดตัวอย่างเทพแล้วก็เกิดไปเลย
ตอนนี้นึกออกเท่านี้ครับ ผมให้ 8/10 นะ ออกจากโรงแล้วจะมึนหน่อยๆ
แต่กลับมาเรียบเรียงบ้าง อ่านคอมเมนท์คนอื่นบ้าง มันก็จะค่อยๆ เรียบเรียงได้เป็นรูปเป็นร่างมากขึ้นครับ
ความน่าติดตามภาคต่อไป อาจเสียตรงจุดนี้ไปหน่อยครับ แต่อย่างอื่นก็ดีเลยครับ
Spoil ความรู้สึกที่มีต่อ Starwars ภาคนี้
ผมก็เป็นคนนึงที่เฝ้ารอ starwars ภาคนี้มาแบบใจจดใจจ่อมาก ถึงขนาดวันนี้ไม่มีสมาธิทำงานเลย เพราะรอดูหนังรอบเย็น
ส่วนตัวผมดูครบทุกภาคนะครับ แต่อาจจะไม่ได้จำได้ทุกอย่างหรือเป็นแฟนพันธุ์แท้ได้เท่ากับคนที่เกิดมาทันจริงๆ
ผมน่าจะเหมือนกับคนส่วนใหญ่ในรุ่นครับ คือทันดูภาคหนึ่งถึงสามในโรง แล้วค่อยไปตามเก็บภาคสี่ถึงหกเอา ซึ่งคนที่มีประสบการณ์แบบนี้จะรับรู้และมีภาพจำของตัวหนังในอีกแบบ แตกต่างจากรุ่นพี่ๆ ที่เริ่มรู้จักจากภาคสี่ถึงหกก่อน แล้วค่อยตามมาดูหนึ่งถึงสาม
อย่างไรก็ตาม ภาคเจ็ด (ภาคก่อน) เป็นภาคที่ทำให้ความรู้สึกกระชุ่มกระชวยในหนังตระกูลนี้กลับมา ก็เหมือนได้ไปเจอเพื่อนเก่าที่ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก (อารมณ์คล้ายๆ ประกาศสร้าง rockman ภาคสิบเอ็ด นั่นแหละครับ เราก็นึกว่าเกมส์มันตายไปหลายปีแล้ว หนังนี้ก็เช่นกัน)
และก็เพราะว่าภาคเจ็ดนั้นได้วางคำถามเกี่ยวกับเรื่องตัวละครไว้มาก แทบจะเรียกว่าเป็นประเด็นหลักของเรื่องเลย (ส่วนประเด็น first order กับกบฎนั้นเป็นประเด็นที่อ่อนไปเลย เพราะลึกๆ คนดูก็เดาได้อยู่แล้วว่าจะต้องเป็นการต่อสู้ไปมา ผลัดกันแพ้ชนะ สุดท้ายธรรมะก็ชนะอธรรม) ดังนั้นผมเลยคาดหวังเรื่องปูมหลังตัวละครที่น่าจะคลายในภาคนี้ไว้มากทีเดียวครับ เรียกว่า เป็นหนังที่แบกความคาดหวังก่อนดูไว้สูง ไม่ดีเลยแฮะแบบนี้
ตัดมาตอนเข้าโรงนะครับ โฆษณายาวมากครับ 55 ผมก็จัดอาหารและน้ำก่อนเข้าโรงไปเยอะเกิน (ส่งผลให้ปวดฉี่ตั้งแต่ช่วงแรกๆ ของเรื่องแต่ก็ไม่ยอมไป ไม่รู้มันจะส่งผลไปถึงความสนุกด้วยเปล่านะครับ 55) แก้วสตอร์มทรูปเปอร์ก็วางในที่พักแขนไม่ค่อยสะดวกกลัวมันจะหก ก็ยิ่งพะวงไปอีก แต่ก็นั่นแหละครับเข้าเรื่องตัวหนัง ขอยอมรับเลยว่าฉากยานยิงกันครั้งนี้ผมดูเพลินๆ ไป เหมือนผมคาดหวังเรื่องบทเรย์ เร็น ลุค ไว้เยอะ เลยไปโฟกัสตรงนั้นมากกว่า ซึ่งก็ทำได้ดีในส่วนนี้ มี plot twist easter egg มาก ส่วนเรื่องการต่อสู้ระหว่างภาคีและกบฎ ค่อยว่ากัน เอาเรื่องที่ประทับใจ ตามนี้ครับ
เรย์เร็น ปะทะแก๊งชุดแดง ส่วนตัวผมชอบอันนี้สุดในเรื่องนะ เห็นส่วนใหญ่จะชอบฉากท้ายๆ ของลุคกัน ผมว่าอันนี้มันยังทำให้เห็นภาพของความเป็นเจไดอยู่ นั่นก็คือตอนที่เสียบสโน้คไปแล้ว ปะทะกับแก๊งค์ชุดแดง Knights of Ren เออ เข้าท่าแฮะ มีแหวกๆ ดาบเลเซอร์กันหน่อย แต่น้องเรย์ยังด้อยประสบการณ์อยู่ ภาคหน้าฟอร์ซลุคต้องมาสอนนะครับ ไม่งั้นแทบจะเคลมไม่ได้เลยนะว่าเป็นอาจารย์ศิษย์ เพราะแกสอนไปแค่สองเลซซั่น น้องเรย์ก็หนีไปแล้ว โยดาสอนลุคว่าน้อยแล้ว นี่น้อยยิ่งกว่าอีก
ฉากสโน้คโดนกระซวก อันนี้ระดับความว้าวใกล้ๆ ภาคก่อนที่เรย์เริ่มใช้ฟอร์ซดึงดาบชนะเร็น หักมุมดีครับ แต่นั่นก็หมายถึง สโน้คตายแบบง่ายและเร็วไปหน่อย ปมที่คาใจมาสองปี ถูกแก้แบบง่ายๆ 55 คือไม่ต้องไปสนแล้วว่าแกเป็นใคร เกี่ยวกับซีเดียสรึเปล่า เพราะแกม่องไปแล้ว 55 (ถึงภาคต่อไปจะมี plot twist เรื่องนี้อีก ก็ดี แต่ว่าตอนดูภาคนี้จบมันไม่มีปมให้ไปทุรนทุรายต่ออีกสองปีน่ะครับ)
ส่วนภูมิหลังของเรย์ เฮ้ย มันจะง่ายๆ แบบนี้เลยหรอ คือจะเอาแบบอนาคินก็ได้นะครับ คือเกิดจากฟอร์ซ ตรวจพบค่ามิดิคลอเรี่ยนสูงมาก แต่อันนี้คือเรื่องในภาคแรกก็ปูมาแบบนั้น ไม่ได้ให้คนดูต้องติดใจว่า อนาคินเป็นคนสำคัญเป็นลูกเต้าเหล่าใครรึเปล่า แล้วก็ไม่ใช้ประเด็นที่ผูกให้ไปติดต่อในภาคต่อๆ ไปด้วย ผิดกับภาคเจ็ดภาคแปด ที่เรื่องว่าเรย์เป็นใครเป็นคำถามที่ร้อยทั้งร้อยต้องคิดและจะมาเอาคำตอบจากภาคนี้ แต่สุดท้ายเฉลยเป็นงี้ ก็แบบผิดหวังครับ (ก็แค่อยากให้เรย์เป็นคนสำคัญ) นี่ยังหวังเลยว่าภาคหน้าจะมีพลิกอีก 555
ฉากที่ใช้ยานหลัก กามิกาเซ่ความเร็วแสง ผ่าครึ่งยานแม่ผู้ร้าย อันนี้ดีนะครับ จังหวะที่แสงวาบแล้วตัดเสียงไปช่วงนั้น ถือว่าพี้คครับ ภาพสวยด้วยผมว่านะ แต่ถามว่าเศร้ามั้ย น้ำตาร่วงมั้ย ก็ไม่ถึงขนาดนั้นครับ ซึ่งก็จะเข้าประเด็นอีกด้านว่า รู้สึกไปเองว่า การตัดต่อ หรือจังหวะของเรื่อง มันเหมือนอะไรขาดๆ เกินๆ ไปสักหน่อยครับ เหมือนฉากรบกัน มันจะ climax ก็ไม่สุด ยิงกันแทบทั้งเรื่องเลยนะครับ แต่อาจเพราะว่าไทม์ไลน์การสู้มันแทบจะต่อเนื่องกันไปตลอด ไม่มีจังหวะพัก ความรู้สึกเกี่ยวกับฉากยานรบกันมันเลยเหมือน เรื่อยๆ (ปกติหนังจะสนุกมันต้อง พี้ค พักก่อน แล้วพี้คอีกรอบ)
อีกอย่างที่รุ้สึกขัดใจ คือตัวละครบางตัว อาจจะจืดไปหน่อยผมก็ใช้คำไม่เป็น พวกเรย์ เร็น ลุค เลอา พวกนั้นไม่มีปัญหาครับ แต่ผมว่าโรสนี่ต้องปรับ แต่อาจเป็นเพราะคาแร็คเตอร์คนเอเชีย ก็จะนิ่งๆ เรียบๆ ไปสักหน่อยก็ได้ครับ
ฉากสู้ที่ฐานเกลือแดง อันนี้ไม่ค่อยว้าว (คงเพราะ สู้กันมานานแล้ว เหนื่อย 55) มันจะใช้ปืนใหญ่เทคเดธสตาร์มาเจาะอีกแล้ว
จนลุคออกนี่ถึงพี้ค
อ่อ ฉากท้ายเรื่องเกี่ยวกับลุคนี่ไม่มีข้อโต้แย้งนะครับ มันสุดเลยจริงๆ
ซีจีโยดานี่ชอบครับ ผมว่าช่วงนั้นข้อคิดคมคายดีมากครับ
ฉากฟินเคาะฟาสม่า ผมว่าจบเร็วไปจริงๆ เพราะในเทรลเลอร์เราก็นึกว่าจะฟาดกันนาน เอาจริงๆ ผมนับได้เคาะกันประมาณสี่ห้ากระบวนท่าจริงๆ จบแล้ว
ฉากเลอาโดนบึ้มออกไปนอกยานแล้วฟอร์ซดึงกลับ อันนี้ผมติดใจครับ ตอนแรกยังคิดเลยว่า เร็นดึงกลับ เพราะแกไม่อยากยิง และก็ไม่ได้ยิงแม่
ถามว่าทำไมติดใจ ผมว่าผมจำได้ว่าเลอาฟอร์ซเซนซิทีฟ แต่ไม่ได้ใช้ฟอร์ซได้เป็นรูปธรรมขนาดที่จะเคลื่อนย้ายมวลสารได้ (ย้ายตัวเองนี่ยากกว่าอีก)
ถ้าไม่ได้ปูมาก่อนว่าเลอาทำแบบนี้ได้ หรือมีแนวโน้มที่จะทำแบบนี้ได้ ผมว่ามันแปลกๆ หน่อยครับ
มุกและบางอย่างผมว่า หนังพยายามเอามาเข้าซีนแบบจงใจไปหน่อย ตั้งแต่นกเพนกวิน กับจิ้งจอกคริสตัล (เห็นเบื้องหลังว่าจิ้งจอกนี่เป็นหุ่นทำจริงๆ เลยแบบทุ่มเทมาก น่าจะใช้ประโยชน์ให้คุ้มกว่านี้) ไม่เหมือนตอนบีบีแปดภาคก่อนที่เปิดตัวอย่างเทพแล้วก็เกิดไปเลย
ตอนนี้นึกออกเท่านี้ครับ ผมให้ 8/10 นะ ออกจากโรงแล้วจะมึนหน่อยๆ
แต่กลับมาเรียบเรียงบ้าง อ่านคอมเมนท์คนอื่นบ้าง มันก็จะค่อยๆ เรียบเรียงได้เป็นรูปเป็นร่างมากขึ้นครับ
ความน่าติดตามภาคต่อไป อาจเสียตรงจุดนี้ไปหน่อยครับ แต่อย่างอื่นก็ดีเลยครับ