ในความคิดของทุกคนคนๆนี้เป็นยังไงคะ

(เรื่องนี้เป็นเรื่องสมัยเรียนค่ะ) เรามีคนรุ้จักอยู่คนหนึ่ง คนนี้เป็นคนที่สวยหน้าคมตาเฉี่ยวหน้าเลยดูดุ แบบเจอครั้งแรกอาจกลัว55 แต่พอได้คุยจริงๆเธอเป็นคนดีมากสขุมมีความคิดเป็นผู้ใหญ่มีความเป็นผู้นำกล้าแสดงออก คนนี้โด่ดเด่นมากตั้งแต่วันแรกที่เจอวันสานสัมพันรุ้สึกนางจะออกมาพรีเซนส์เรื่องอะไรซักอย่างแหละ และออกมาได้ดีมาก จนมีคนพูดว่าอลัง55 และเป็นที่น่าจดจำและเป็นคนที่คนอื่นจำได้มากที่สุด จนครูแอบชม พอถึงวันเปิดเรียน นางก้เปิดประตูเข้ามาแบบสวยมากแต่งหน้ามาหน่อยๆ แล้วเพื่อนก้พูดกับนางว่าไปห้องกุก่อนแล้วค่อยมาห้องนี้เพราะวันนั้นเปิดเทอมวันแรกมีคนในห้องอยู่5คน มีเรา และอีก4คนเราไม่รุ้จัก เหมือนวันสานสัมพันนางจะซี้กับเพื่อนอีกห้องนึงคนละสาขา เธอเลยไม่รุ้จักกับเพื่อนสาขาตัวเองเรายุสาขาเดียวกับเธอ แบบว่าวันสานสัมพัน ทั้งหมดอยู่แผนกเดียวกันคนละสาขาเฉยๆจนถึงเวลาเข้าห้อง ในห้องก้ยังมี5คน มีกลุ่มนึงมี4คน อีก2ไปเข้าห้องน้ำ เลยมีในห้อง3คน เธอคนนั้นก้เดินเข้ามาพอดีและยิ้มให้ทุกคนและเดินไปทักสองคนที่นั่งอยู่ ว่าชื่ออะไรหรอ เราชื่อ...นะ ยังไม่ทันบอกชื่อเพื่อนทั้งสองก้เอ่ยชื่อเธอขึ้นมาและบอกว่าจำเธอได้ตอนที่พรีเซนเธอเด่นมากๆจนอีก2คนเดินเข้ามาเธอก้ทำความรุ้จักแบบอัธยาสัญดีมาก ทั้งที่เธอไม่รุ้จักใครเลยแต่ ทุกคนในห้องรุ้จักเธอ จนเพื่อนก้เดินเข้ามาในห้องเรื่อยๆ แล้วครุก้เข้ามา ครุก้พูดคุยเป็นกันเองดีมากและให้ทุกคนแนะนำตัวลืมบอก เธอคนนั้นได้กลุ่มเพื่อนแล้วเป็นกลุ่มใหญ่ที่เด่นนะ เพราะว่าเพื่อนทุกคนโหวตให้เป็นหัวหน้า กลุ่มนางมี6คนมั้ง ทุกคนหน้าตาดี โดยเฉพาะนางสวยและเด่นสุดในกลุ่ม แต่ก้มีคนน่ารักในห้องนะออกขาวๆเลยแต่อยู่คนละกลุ่ม ต่อๆเธอคนนั้นโคตรเรียนเก่งเลยขัดกับหน้าตานึกว่าจะออกเกเรแต่นางเป็นผู้นำที่ดีนะช่วยเหลือทุกอย่างมีความรับผิดชอบเด็ดขาดสุดๆ สั่งคือสั่งทุกคนทำตาม ทำให้ห้องเราเป็นระเบียบดีที่สุดในสาขานั้น พวกนั้นก้สนิทกันเรื่อยๆแต่ช่วงแรกคนในกลุ่มเธอก้ไม่สนิทกับคนในห้องเธอคนนี้แหละก้เป็นคนแนะนำทำให้เพื่อนในกลุ่มสนิทกับคนอื่นได้ พอนานๆไปพวกนั้นก้สนิทกันดีเธอคนนั้นก้เรียนเก่ง เป็นคนที่พูดตรงพูดแรงพอสมควรเลย(มากด้วยซ้ำ)แต่เธอจะพูดในยามจำเป็นทุกคนก้โอเครับได้นะ เธอคนนั้นจากที่สังเกตแล้วภายนอกอาจดูหยิ่งๆแรงๆ แต่จริงเป็นคนที่บ้าบอติ้งต๋องสนุกฮาๆไม่ทันมุขแบบดีมากเลยนะ แบบเพื่อนในกลุ่มเกาะเธอได้ทั้งเรื่องเรียนข้าวของที่เธอมีใช้ได้หมดเป็นคนที่คอยแบ่งปันเคล็ดลับความสวยความงามประสบการณ์ดีๆให้เพื่อน จนนานๆไปเรื่อยๆกลุ่มนี้ก้สนิทกันดีแต่เพื่อนในกลุ่มก้เริ่มสนิทกับคนอื่นมากด้วยจนเอามาเดินด้วยในกลุ่มกินข้าวด้วยกันซึ่งเธอก้ไม่ว่าไร จนนานเข้าเพื่อนในกลุ่มก้เริ่มไม่เห็นหัวเธอเธอก้มีแอบเศร้าบางนะ แต่ก้ไม่ว่าอะไรจนเริ่มนานไปเพื่อนเก่าในกลุ่มก้เริ่มสนิทกับเพื่อนใหม่เรื่อยๆ แล้วไม่ค่อยเห็นความสำคัญเทอแบบเมื่อก่อนมีตะคอกใส่บ้างหลายครั้ง จนบางทีเธอก้ตะคอกกลับ พวกนั้นก้สู้ไม่ได้เพราะว่าเธอเสียงกังวานมากบวกกับหน้าตาที่โคตรน่ากลัว คิดในใจดุ555 แต่พวกนั่นก้ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ หัวหน้าก้ทำหน้าที่ได้สมบูรณ่นะแต่เพีอนในกลุ่มเหมือนไม่เห็นความสำคัญของสิ่งที่เทอทำเลย จนมีวันหนึ่งคนในกลุ่มจับกลุ่มนินทาเทอในห้องน้ำเราได้ยินตอนนั้นขรี้อยู่555 ประมานว่าเริ่มไม่ชอบเทอเลย ทำเป็นเบ่งพูดตรงพูดแรง ซึ่งเราก้ว่าไม่นะ นางก้ทำตามหน้าที่ตลอดเมื่อก่อนพวกนั้นก้ไม่บ่นไม่ว่าอะไร ไอ้ที่พูดตรงพูดแรงก้บางครั้งเฉพาะเวลาเพื่อนทำผิด กฎระเบียบ โดดเรียนไรเงี่ย ในเวลาปกตินางก้เป็นคนบ้าบอเฮฮาเหมือนเดิมเพื่อนอยู่กับเทอต่หน้าก้เล่นปกติอยู่หนิ แต่ทำไมจู่ๆมานินทา หรือพวกนั้นแค้นที่ถูกว่าตอนทำผิดกฎระเบียบหรือเวลาตะคอกใส่เขาก่อนพอเขาตะคอกกลับแล้วตัวเองไม่ชนะเลยไม่พอใจ เฮ้ย แบบนี้ก้ได้หรอพอได้เพื่อนใหม่ก้ถีบหัวส่งเพื่อนเก่าที่เป็นคนสร้างกลุ่มจนพวกแกมีเพื่อนมากมายแบบนี้ขึ้นมา แล้วก้ด่ากันในห้องน้ำว่า"สวยเรียนเก่งมากหรอ ด่ากุคิดว่าเก่งหรอทำเบ่ง" แต่เราคิดว่าถ้าพวกนั้นไม่ทำเทอก่อน เทอก้ไม่ทำกลับนะ พวกนี้มองใม่เห็นความผิดตัวเองเลย เห็นว่าตัวเองมีพวกเยอะแล้วใส่เขาอย่างเดียวทั้งที่ตัวเองก้ทำเขาก่อนเหมือนกันแล้วมาว่าเขาอย่างนู้นอย่างนี้ทั้งที่ทั้งหมดมันเกิดจากตัวเองทำให้เขาต้องพูดแบบนี้ไปด่าเขาก่อน พอเขาด่ากลับรับไม่ได้ ทำผิดกฎพอเขาเตือนด่าก้โกรธเราเข้าใจนะว่าอาจรำคาญแต่เขาเป็นหัวหน้าเขาก้ทำตามหน้าที่เหมือนกัน ถ้าไม่ทำเขาก้โดนครูด่ากลับมาอีกที เออลืมบอกห้องเราดื้อเงียบมากถ้าไม่เก่งจริงไม่เด็ดขาดคุมไม่ได้ ไม่ฟังใครทั้งนั้นนี่คงเป็นสาเหตที่เธอต้องดุในบางครั้งที่เพื่อนไม่ทำตามกฎ แต่เพื่อนๆก้เอาจุดนี้มานินทากลับไม่ชอบทั้งๆที่เรื่องก้เกิดจากตัวเอง มองไม่เห็นความผิดตัวเอง เอาสาเหตุที่เขาแรงเขาดุมานินทาตัวเองถูกอย่างเดียว นางคนนั้นก้คงยังไม่รุ้ตัวว่าถูกนินทาแต่สงสารนางมากนะทำดีกับเพื่อนแต่เพื่อนไม่เห็นค่า เอาจุดขอเสียของเทอมาเป็นประเด็นจนลืมขอดีของเทอมากมาย สิ่งดีๆที่เทอทำให้กับพวกแกมันหายไปหมดเลยหรอ แล้วสิ่งที่พวกแกทำกับเทอ ใช่สิเทอมีพวกมากกว่าแล้วหนิ พูดได้ เราก้ไม่อยากยุ่งเพราะไม่สนิทไม่อยากทำให้ทะเลาะกัน แต่คิดว่าสักวันเทอคงรุ้ความจริง ที่ดีกับเทออยู่เพราะหวังผลประโยชน์ สักวันถ้ามันไม่เห็นคุณค่าเทอแล้วเทอหมดประโยชน์โดนเขี่ยทิ้งแน่นอน มีครั้งนึงเราแกล้งถามพวกเพื่อนๆว่าเป็นไรกับ...หรอ(ชื่อเทอ)เห็นเงียบๆไม่ค่อยคุยกันเหมือนเมื่อก่อน นางก้ตอบว่า มันทำตัวมันเอง!!! แล้วก้เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ จนนางคงเริ่มรุ้สึกถึงความเปลี่ยนไปของเพื่อนๆแหละคงกดดันน่าดู ขนาดดูอยู่ห่างๆยังรุ้สึกกดดันแทนเลยนางดูเศร้าลงนะ ในกลุ่มนางถูกมองเหมือนอากาศ ทั้งๆที่ทุกๆอย่างมันเริ่มจากเพื่อนๆ แต่เพื่อนๆกลับไม่มองความผิดตัวเอง คงเพราะเห็นตัวเองพวกเยอะกว่า เหมือนตอนนี้นางมีเพื่อนที่จริงใจในห้องแค่1คนๆที่นั่งข้างๆนาง เป็น1เพื่อนกลุ่มตอนแรกที่มีกันแค่6คน คนนี้ไม่น่าจะร่วมวงนินทานะเพราะว่าไม่ได้ยินเสียงและส่วนมากจะอยู่ในห้องกับเทอด้วย เรื่องนี้ถ้าไม่มองจากต้นเรื่องก้จะคงมองแค่ว่า เธอนั้นแหละผิดที่พูดจาไม่ดีดูแรงหน้าเหวี่ยงชอบเบ่งไม่แคร์ใคร มั่นใจในตัวเองเกินไปแต่คนที่อยู่ในเหตุการณ์จริงๆรุ้ลึกทุกเรื่องราวตั้งแต่ต้นเรื่องคุณจะเข้าใจว่าที่จริงแล้วใครผิดและเหตุเกินจากไรมีพวกเยอะเท่ากับถูกหรอ เราสงสารนะแต่คงช่วยอะไรไม่ได้ในตอนนั้น พิมแล้วรุ้สึกถึงสิ่งดีๆที่หัวหน้าได้ทำมาเสียสละรับผิดชอบมาก แล้วทุกคนมีความคิดเห็นว่าไงคะ เดี๋ยวมาเล่าต่อค่ะยังไม่จบเพียงเท่านี้ยาวมากๆๆๆ ปัญหามันแรงเรื่อยๆขึ้นถึงขั้นโดนแกล้งหนักไม่ถูกยอมรับทั้งที่ทำดีได้ดีสุด(อันนี้เรื่องงาน)เดี๋ยวมาเล่าต่อค่ะ