สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องมาเล่า
คือเมื่อปีที่เเล้วเรามีเเฟนคนนึง พวกเราเริ่มจากการเป็นเพื่อนกันค่ะ
เราเรียนอยู่ที่เดียวกัน อยู่ห้องเดียวกัน นั่งข้างกัน อยู่กลุ่มเดียวกัน(ในห้อง)
ตอนเเรกเราก็คุยกับเค้าเเบบเพื่อนกันทั่วไป ถามงานบ้าง ชวนไปเที่ยวบ้าง เม้านู้นนี่นั่นกัน
เราเพิ่มรู้จักเค้าเมื่อปีที่เเล้วเป็นปีเเรก พอเราเริ่มคุยกับเค้าเเบบนี้สักพักมันก็เริ่มพิเศษ
มากขึ้นเรื่อยๆ เเต่ต่างคนก็ต่างไม่รู้ตัวว่าเรากําลังคุยกันเเบบไหน จนมีวันนึง(ตอนนั้นเรายังไม่ได้ชอบเค้า)
เราก็เเกล้งไปบอกชอบเค้า เค้าบอกว่าเค้าไม่รู้เค้ายังไม่เเน่ใจ ถึงตอนนั้นเราจะเเค่เเกล้งเค้าก็เถอะ
เเต่เราก็เเอบผิดหวังเล็กๆที่เค้าปฏิเสธเรา เเต่พวกเราก็ยังคุยกับเค้าต่อมาเรื่อยๆ จนขึ้นเทอมสอง
ชั้นของเราไปเข้าค่ายต้องนอนค้างคืน เเล้วรถบัสที่นั่งไปมันนั่งได้เเค่ห้องละ45คน เเต่ห้องเรามี52
คนที่เหลือก็ต้องตัดไปนั่งอีกคันนึง เรากับเค้าก็เลยต้องเเยกกัน ระหว่างทางเราก็มีเล่นป็อกกี้กัน(ที่กินคนละข้าง)
เราก็เล่นกับเพื่อนที่อยู่ข้างๆเราเเล้วตอนนั้นรถมันสั่นเลยทําให้ปากไปโดนกันนิดนึง เเต่เพื่อนเราอีกคนถ่ายวิดิโอลงในสตอรี่ในไอจี
เค้าก็มาเห็น ระหว่างอยู่ที่ค่ายเค้าไม่ยอมคุยกับเราเลยเเม้เเต่คําเดียว มีเเค่ยิ้มให้กันบ้าง เราก็ไม่รู้ว่าเค้าเป็นอะไรเเต่ก็ไม่ใส่ใจอะไร
จนกลับมาบ้าน เค้าก็กลับมาเป็นปกติ เเต่เพื่อนเราที่ถ่ายวิดิโอมันมาบอกเราว่าวันนั้นอะ(สมมุตินามว่าAเเล้วกันนะคะ) Aมาบอกกันมันว่า
มันเสียใจมากที่เราทําเเบบนี้ มันไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร เเต่ระหว่างทางที่กลับบ้านมันร้องไห้ตลอดทางเลย พอเราได้ยินเราก็ใจสั่นทันที
เเละอีกไม่นานเราก็ขอมันเป็นเเฟนอีกรอบ
*เดี๋ยวมาต่อนะ ไม่รู้ว่ามีใครอยากอ่านไหม
อยู่ดีๆก็กลับไปนึกถึงเเฟนเก่า
คือเมื่อปีที่เเล้วเรามีเเฟนคนนึง พวกเราเริ่มจากการเป็นเพื่อนกันค่ะ
เราเรียนอยู่ที่เดียวกัน อยู่ห้องเดียวกัน นั่งข้างกัน อยู่กลุ่มเดียวกัน(ในห้อง)
ตอนเเรกเราก็คุยกับเค้าเเบบเพื่อนกันทั่วไป ถามงานบ้าง ชวนไปเที่ยวบ้าง เม้านู้นนี่นั่นกัน
เราเพิ่มรู้จักเค้าเมื่อปีที่เเล้วเป็นปีเเรก พอเราเริ่มคุยกับเค้าเเบบนี้สักพักมันก็เริ่มพิเศษ
มากขึ้นเรื่อยๆ เเต่ต่างคนก็ต่างไม่รู้ตัวว่าเรากําลังคุยกันเเบบไหน จนมีวันนึง(ตอนนั้นเรายังไม่ได้ชอบเค้า)
เราก็เเกล้งไปบอกชอบเค้า เค้าบอกว่าเค้าไม่รู้เค้ายังไม่เเน่ใจ ถึงตอนนั้นเราจะเเค่เเกล้งเค้าก็เถอะ
เเต่เราก็เเอบผิดหวังเล็กๆที่เค้าปฏิเสธเรา เเต่พวกเราก็ยังคุยกับเค้าต่อมาเรื่อยๆ จนขึ้นเทอมสอง
ชั้นของเราไปเข้าค่ายต้องนอนค้างคืน เเล้วรถบัสที่นั่งไปมันนั่งได้เเค่ห้องละ45คน เเต่ห้องเรามี52
คนที่เหลือก็ต้องตัดไปนั่งอีกคันนึง เรากับเค้าก็เลยต้องเเยกกัน ระหว่างทางเราก็มีเล่นป็อกกี้กัน(ที่กินคนละข้าง)
เราก็เล่นกับเพื่อนที่อยู่ข้างๆเราเเล้วตอนนั้นรถมันสั่นเลยทําให้ปากไปโดนกันนิดนึง เเต่เพื่อนเราอีกคนถ่ายวิดิโอลงในสตอรี่ในไอจี
เค้าก็มาเห็น ระหว่างอยู่ที่ค่ายเค้าไม่ยอมคุยกับเราเลยเเม้เเต่คําเดียว มีเเค่ยิ้มให้กันบ้าง เราก็ไม่รู้ว่าเค้าเป็นอะไรเเต่ก็ไม่ใส่ใจอะไร
จนกลับมาบ้าน เค้าก็กลับมาเป็นปกติ เเต่เพื่อนเราที่ถ่ายวิดิโอมันมาบอกเราว่าวันนั้นอะ(สมมุตินามว่าAเเล้วกันนะคะ) Aมาบอกกันมันว่า
มันเสียใจมากที่เราทําเเบบนี้ มันไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร เเต่ระหว่างทางที่กลับบ้านมันร้องไห้ตลอดทางเลย พอเราได้ยินเราก็ใจสั่นทันที
เเละอีกไม่นานเราก็ขอมันเป็นเเฟนอีกรอบ
*เดี๋ยวมาต่อนะ ไม่รู้ว่ามีใครอยากอ่านไหม