ฮ๊ายย !! รอบนี้เราจะมารีวิวแบบเต็มๆสำหรับเที่ยวอีสานของเรา หลังจากที่รอบที่แล้วมีคนบอกว่ารอไม่ไหวให้รีวิวเที่ยวภูบักไดและวิธีการเที่ยวไปก่อน
“เลย” เป็นจังหวัดที่เราเลือกที่จะไปในทริปนี้ตอนนั้นไม่รู้อะไรหรอก รู้จักแค่ ภูกระดึง (ตัดออกเพราะเคยไปแล้ว) , เชียงคานและภูเรือ เราคิดว่าเดือนพฤษจิกายน มันจะต้องหนาวมากแน่ๆ ในมโนก็คิดว่า ภูเรือนี่แหละเป็นที่ที่เราจะไป
แต่! เคราะห์หนักเชื่อมั้ยว่าไม่มีรีวิวภูเรือที่อัพเดทเลยสักอัน 5555 ตอนนั้นก็สงสัยว่าทำไมไม่มีใครไปเลยวะที่นี่หรือว่าเขาเลิกไปเที่ยวกันแล้ว จากนั้นก็มีชื่อ”ภูบักได” มาจุดไฟในใจให้เรารู้สึกตื่นเต้น แต่คิดว่าโอเคเราลองไปภูบักไดนี่แหละมันน่าจะดูตื่นเต้นกว่าภูเรือ (*หมายเหตุ ภูเรือยังเป็นที่ที่ได้รับความนิยมอย่างล้นหลามเพราะว่าเป็นภูที่ไปง่าย มีอากาศเย็น มีงานเทศกาลดอกไม้ต่างๆ รวมไปถึงที่พักสะดวกสะบายมากมายยิ่ง)
หลังจากสอบปากคำคนที่เคยไปภูบักไดมาแล้วทุกคนพูดตรงกันว่า ไปนะแก ,, แกควรไป ,, มีโอกาศต้องไปนะเว้ย ,, แม-ร่งเด็ดจริง
001 ภูบักได - สวรรค์ของสายแลนด์สเคป
เราเริ่มทริปภูบักไดโดยติดต่อทางคุณมิกซ์ 086-414-2669 ก็จะมีค่าใช้จ่ายทั้งหมด
คำนำทางขึ้นภู/พร้อมรถอิแต๊ก 2000 บาท
เช่าเต้นท์/ผ้าห่ม 200 บาท
ค่ารถรับส่งจาก ตลาดสด ภูเรือ - บ้านปลาบ่า ไปกลับ 600 บาท
โอเคเริ่ม
22:00 น. ณ หมอชิตใหม่ (ซึ่งก็ไม่ใหม่และค่อนข้างเซอไพร์สและอยากให้ทำความเข้าใจของคำว่าใหม่เสียใหม่) นั่งรถของบ.เพชรประเสิรฐทัวร์ เส้นทาง กรุงเทพ - ภูเรือ ในราคา 350 บาท
6.00 น. (กว่าๆเกือบ 7 โมง) เราจะเดินทางมาถึงตลาดสดภูเรือ สามารถซื้อของเซเว่น หรือกินข้าวเติมพลังกันได้
*ลืมบอกไปว่าบนภูไม่มีห้องน้ำ/ร้านค้าสวัสดิการและสัญญาณโทรศัพท์ ของที่ขึ้นภูเราต้องหิ้วเอง ควรเอาไปเฉพาะของที่จำเป็นนะยูว์ = มาม่า 2มื้อ, น้ำดื่ม 2 มื้อ, ทิชชูเปียก, กันยุง
หลังจากมีรถมารับเราที่ตลาดกันแล้วเราก็นั่งรถไปที่บ้านของชาวบ้านกันแก ตอนนั้นก็ตื่นเต้นมาก เพราะไม่รู้ข้างหน้าจะเจออะไร 555
ประมาณ 8 โมง เราเริ่มออกเดินทางจากบ้านขอฝชาวบ้านโดยการนั่งรถอิแต๊กไป ผ่านทางไร่สวนข้าวโพด ที่มีเขาเนินๆ สลับเป็นลูกเล็กๆ ตอนนั้นฟ้าก็เมฆมากยิ่ง ตามคอนเส็ปของเราจ้าวแห่งการเรียกฟ้าฝน พายุและภัยบัติต่างๆ
ตอนนั้นดูวิวก็เห็นสวยดีนะ แปลกตาสำหรับเรา สึกแม้มันจะดูไม่ร่มรื่น แต่ก็ไม่แปลกที่เขาจะเรียกว่า สวรรค์ของสายแลนด์สเคป
002 High Risk, High Return
ภูบักไดมีความสูงจากระดับน้ำทะเล 1200 เมตร ส่วนตัวเราเคยขึ้นภูกระดึงมาแล้วเราเลยคิดว่าว่าเออ ที่นี่ก็คงแบบ เหนื่อยประมาณหนึ่ง ,, ภาพตัดไปที่ 9:20 น. เราเริ่มเดินขึ้นภูโดยจอดรถอิแต๊กไว้ด้านล่าง สวมถุงเท้ากันทาก เช็คสัมภาระ แล้วเดินขึ้นป่าได้เลย
ฝนปรอยประมาณหนึ่งพอเก๋ๆ ทางขึ้นนี่ไม่อยากเรียกว่าทางขึ้นเพราะถ้าเป็นนักท่องเที่ยวมาเองก็คือหลงทางแน่นอน ระหว่างทางมีสิ่งที่ต้องระวังดังนี้
ทาก เราสามารถเรียกทริปนี้ได้ว่าเป็นทริปยืนงงในดงทาก เพราะว่าทากเยอะมาก ฮัลโหลไม่ใช่ทางที่มีแปลก คิ้วท์ๆ ทากเป็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าพี่เห็นนู๋ไหม ขอนู๋ไปด้วยสิ มันพร้อมที่เกาะ เลื้อย ไช เขี่ยก็ไม่ออกตลอดการเดินทาง คสหต ทากคือความน่าขนลุกระดับ 10 กะโหลก
หญ้าช้างร้อง จริงๆเป็นเหมือนดอกเสี้ยนหนามแข็งๆที่ถ้าโดนไปบอกได้เลย ว่าคุณจะคัน เกาอย่าง้มามีน แต่สักพักมันจะหายไปเอง สามารถพบได้ตลอดเส้นทางการเดินทาง
หญ้าเจ้าชู้ ใบหญ้าเล็ก ที่จะติดตามตัวระดับร้อย คือมันไม่มีพิษอะไรเลยนะมันแค่เกาะแน่นมาก มาก มาก มากกกกกก เท่านั้นเองแก แน่นจนรองเท้าสีของเราเต็มไปด้วยหญ้าเจ้าชู้ จนแทบมองไม่เห็นพื้นรองเท้า
ในความโชคร้ายที่สุดของเราก็คือ สภาพอากาศวันนั้น (คือวันที่กรุไป) มันค่อนข้างแปรปรวนฝนที่ไม่ต้องก็กระหน่ำตก จนไฮไลท์ของภูบักได ก็คือการดูพระอาทิตย์ตกนั้นพลาดไปแบบนกๆ ตอนนั้นท้อมาก จนอยากจะร้องเพราะเอาเสื้อผ้ามาชุดเดียว แบบเฮลโหล ตัวชื้นยิ่ง ถุงเท้า รองเท้าเปียกอยากร้องไห้ ภาพก็ไม่ได้ เฝ้าถามตัวเองว่าต้องลำบากขนาดนี้มั้ย
19:30 น. ผู้นำทางของเราได้ก่อนไฟ ต้มน้ำ นำมาม่ามาให้กิน หลังจากที่ฝนผ่านไป ฟ้าก็เริ่มเปิด ถึงตอนนั้นได้รู้ว่า ดาวมันเยอะขนาดไหน ระหว่างที่กินมาม่า เราก็เอา ถุงเท้า รองเท้า ที่เปียกไปอังไฟเพื่อให้แห้ง T-T ถึงตอนนั้นปรากฏว่านี้จ้า ถุงเท้าเปียกเลือด เพราะมีทาก 1 ตัวเล็ดลอดเข้าไปในถุงเท้ากันทากของเราและดูเลือดของเรา จนสาแกใจ และเลิกดูดไปเอง (เมื่อทากดูดเลือดของเราอะแก ทากมันจะปล่อยสารซัมติงทำให้เลือดตรงนั้นอ่ะ แข็งตัวยากแก ซึ่งตอนที่เรามาเจอว่าทากดูดเลือดเรานั้นอ่ะ เลือดตรงนั้นอ่ะแห้งไปแล้ว คิดดูว่านานเบอร์ไหน 5555)
ผ่านคืนนี้ไปเงียบๆ ได้ยินเสียงของลุงที่นำทางคุยกับหลาน เป็นภาษาอะไรก็ไม่รู้ ไม่น่าใช่อีสานเพราะว่าเราฟังไม่รู้เลย
เสน่ห์ที่ราบสูง - ภูบักได - เชียงคาน - หนองคาย (แถมท้ายเวียงจันทน์)
ฮ๊ายย !! รอบนี้เราจะมารีวิวแบบเต็มๆสำหรับเที่ยวอีสานของเรา หลังจากที่รอบที่แล้วมีคนบอกว่ารอไม่ไหวให้รีวิวเที่ยวภูบักไดและวิธีการเที่ยวไปก่อน
“เลย” เป็นจังหวัดที่เราเลือกที่จะไปในทริปนี้ตอนนั้นไม่รู้อะไรหรอก รู้จักแค่ ภูกระดึง (ตัดออกเพราะเคยไปแล้ว) , เชียงคานและภูเรือ เราคิดว่าเดือนพฤษจิกายน มันจะต้องหนาวมากแน่ๆ ในมโนก็คิดว่า ภูเรือนี่แหละเป็นที่ที่เราจะไป
แต่! เคราะห์หนักเชื่อมั้ยว่าไม่มีรีวิวภูเรือที่อัพเดทเลยสักอัน 5555 ตอนนั้นก็สงสัยว่าทำไมไม่มีใครไปเลยวะที่นี่หรือว่าเขาเลิกไปเที่ยวกันแล้ว จากนั้นก็มีชื่อ”ภูบักได” มาจุดไฟในใจให้เรารู้สึกตื่นเต้น แต่คิดว่าโอเคเราลองไปภูบักไดนี่แหละมันน่าจะดูตื่นเต้นกว่าภูเรือ (*หมายเหตุ ภูเรือยังเป็นที่ที่ได้รับความนิยมอย่างล้นหลามเพราะว่าเป็นภูที่ไปง่าย มีอากาศเย็น มีงานเทศกาลดอกไม้ต่างๆ รวมไปถึงที่พักสะดวกสะบายมากมายยิ่ง)
หลังจากสอบปากคำคนที่เคยไปภูบักไดมาแล้วทุกคนพูดตรงกันว่า ไปนะแก ,, แกควรไป ,, มีโอกาศต้องไปนะเว้ย ,, แม-ร่งเด็ดจริง
001 ภูบักได - สวรรค์ของสายแลนด์สเคป
เราเริ่มทริปภูบักไดโดยติดต่อทางคุณมิกซ์ 086-414-2669 ก็จะมีค่าใช้จ่ายทั้งหมด
คำนำทางขึ้นภู/พร้อมรถอิแต๊ก 2000 บาท
เช่าเต้นท์/ผ้าห่ม 200 บาท
ค่ารถรับส่งจาก ตลาดสด ภูเรือ - บ้านปลาบ่า ไปกลับ 600 บาท
โอเคเริ่ม
22:00 น. ณ หมอชิตใหม่ (ซึ่งก็ไม่ใหม่และค่อนข้างเซอไพร์สและอยากให้ทำความเข้าใจของคำว่าใหม่เสียใหม่) นั่งรถของบ.เพชรประเสิรฐทัวร์ เส้นทาง กรุงเทพ - ภูเรือ ในราคา 350 บาท
6.00 น. (กว่าๆเกือบ 7 โมง) เราจะเดินทางมาถึงตลาดสดภูเรือ สามารถซื้อของเซเว่น หรือกินข้าวเติมพลังกันได้
*ลืมบอกไปว่าบนภูไม่มีห้องน้ำ/ร้านค้าสวัสดิการและสัญญาณโทรศัพท์ ของที่ขึ้นภูเราต้องหิ้วเอง ควรเอาไปเฉพาะของที่จำเป็นนะยูว์ = มาม่า 2มื้อ, น้ำดื่ม 2 มื้อ, ทิชชูเปียก, กันยุง
หลังจากมีรถมารับเราที่ตลาดกันแล้วเราก็นั่งรถไปที่บ้านของชาวบ้านกันแก ตอนนั้นก็ตื่นเต้นมาก เพราะไม่รู้ข้างหน้าจะเจออะไร 555
ประมาณ 8 โมง เราเริ่มออกเดินทางจากบ้านขอฝชาวบ้านโดยการนั่งรถอิแต๊กไป ผ่านทางไร่สวนข้าวโพด ที่มีเขาเนินๆ สลับเป็นลูกเล็กๆ ตอนนั้นฟ้าก็เมฆมากยิ่ง ตามคอนเส็ปของเราจ้าวแห่งการเรียกฟ้าฝน พายุและภัยบัติต่างๆ
ตอนนั้นดูวิวก็เห็นสวยดีนะ แปลกตาสำหรับเรา สึกแม้มันจะดูไม่ร่มรื่น แต่ก็ไม่แปลกที่เขาจะเรียกว่า สวรรค์ของสายแลนด์สเคป
002 High Risk, High Return
ภูบักไดมีความสูงจากระดับน้ำทะเล 1200 เมตร ส่วนตัวเราเคยขึ้นภูกระดึงมาแล้วเราเลยคิดว่าว่าเออ ที่นี่ก็คงแบบ เหนื่อยประมาณหนึ่ง ,, ภาพตัดไปที่ 9:20 น. เราเริ่มเดินขึ้นภูโดยจอดรถอิแต๊กไว้ด้านล่าง สวมถุงเท้ากันทาก เช็คสัมภาระ แล้วเดินขึ้นป่าได้เลย
ฝนปรอยประมาณหนึ่งพอเก๋ๆ ทางขึ้นนี่ไม่อยากเรียกว่าทางขึ้นเพราะถ้าเป็นนักท่องเที่ยวมาเองก็คือหลงทางแน่นอน ระหว่างทางมีสิ่งที่ต้องระวังดังนี้
ทาก เราสามารถเรียกทริปนี้ได้ว่าเป็นทริปยืนงงในดงทาก เพราะว่าทากเยอะมาก ฮัลโหลไม่ใช่ทางที่มีแปลก คิ้วท์ๆ ทากเป็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าพี่เห็นนู๋ไหม ขอนู๋ไปด้วยสิ มันพร้อมที่เกาะ เลื้อย ไช เขี่ยก็ไม่ออกตลอดการเดินทาง คสหต ทากคือความน่าขนลุกระดับ 10 กะโหลก
หญ้าช้างร้อง จริงๆเป็นเหมือนดอกเสี้ยนหนามแข็งๆที่ถ้าโดนไปบอกได้เลย ว่าคุณจะคัน เกาอย่าง้มามีน แต่สักพักมันจะหายไปเอง สามารถพบได้ตลอดเส้นทางการเดินทาง
หญ้าเจ้าชู้ ใบหญ้าเล็ก ที่จะติดตามตัวระดับร้อย คือมันไม่มีพิษอะไรเลยนะมันแค่เกาะแน่นมาก มาก มาก มากกกกกก เท่านั้นเองแก แน่นจนรองเท้าสีของเราเต็มไปด้วยหญ้าเจ้าชู้ จนแทบมองไม่เห็นพื้นรองเท้า
ในความโชคร้ายที่สุดของเราก็คือ สภาพอากาศวันนั้น (คือวันที่กรุไป) มันค่อนข้างแปรปรวนฝนที่ไม่ต้องก็กระหน่ำตก จนไฮไลท์ของภูบักได ก็คือการดูพระอาทิตย์ตกนั้นพลาดไปแบบนกๆ ตอนนั้นท้อมาก จนอยากจะร้องเพราะเอาเสื้อผ้ามาชุดเดียว แบบเฮลโหล ตัวชื้นยิ่ง ถุงเท้า รองเท้าเปียกอยากร้องไห้ ภาพก็ไม่ได้ เฝ้าถามตัวเองว่าต้องลำบากขนาดนี้มั้ย
19:30 น. ผู้นำทางของเราได้ก่อนไฟ ต้มน้ำ นำมาม่ามาให้กิน หลังจากที่ฝนผ่านไป ฟ้าก็เริ่มเปิด ถึงตอนนั้นได้รู้ว่า ดาวมันเยอะขนาดไหน ระหว่างที่กินมาม่า เราก็เอา ถุงเท้า รองเท้า ที่เปียกไปอังไฟเพื่อให้แห้ง T-T ถึงตอนนั้นปรากฏว่านี้จ้า ถุงเท้าเปียกเลือด เพราะมีทาก 1 ตัวเล็ดลอดเข้าไปในถุงเท้ากันทากของเราและดูเลือดของเรา จนสาแกใจ และเลิกดูดไปเอง (เมื่อทากดูดเลือดของเราอะแก ทากมันจะปล่อยสารซัมติงทำให้เลือดตรงนั้นอ่ะ แข็งตัวยากแก ซึ่งตอนที่เรามาเจอว่าทากดูดเลือดเรานั้นอ่ะ เลือดตรงนั้นอ่ะแห้งไปแล้ว คิดดูว่านานเบอร์ไหน 5555)
ผ่านคืนนี้ไปเงียบๆ ได้ยินเสียงของลุงที่นำทางคุยกับหลาน เป็นภาษาอะไรก็ไม่รู้ ไม่น่าใช่อีสานเพราะว่าเราฟังไม่รู้เลย