ผมกลายเป็นคน:) เพราะสภาพแวดล้อมหรือผมคิดเข้าข้างตัวเองไปเอง

เท่าที่จำได้สมัยเด็กๆจนเรียนจบ ไม่ค่อยโกหกใคร  ทำไรไปซื่อๆ ตรงๆ

พอมาทำงาน  พบเจอคนมากหน้าหลายตา  บางเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามาเหมือนบังคับให้ต้องโกหก  ต้องเอาตัวรอด ต้องผ่านไปให้ได้  ทำให้ต้องแหลให้รอด นานๆไป บ่อยๆเข้าชักคล่อง  ชักถี่  จนกลายเปนคนเก่ง  เช่น

1ลูกค้าฝากให้ดู ของชิ้นนึงว่ามีเข้ามาไหม  แต่เรางานยุ่งจนลืม จนของที่ว่าผ่านมาแล้วก็ผ่านไป  พอลูกค้าที่ทางเอาเรื่องดุๆ เข้ามาถามหาความคืบหน้า ถ้าบอกไปตรงๆคงเละ  เลยแหลไปว่าของไม่มีเข้ามาเลย  ก้อเลยรอด

2.นาย ถามว่า คิดอย่างไร  เราว่า  aaa  ที่จริงมันก้อไม่ผิดไม่ถูกขึ้นกับคนมาอง  แต่นายมองหน้าแปลกๆ แล้วว่ามันต้อง bbb  เราก้อต้องเอาตัวรอด เออ ออ ไปว่า bbb  ทั้งๆที่เราคิดว่าน่าจะ aaa  เหมือนเอาตัวรอด

3.หลังๆนายถามว่าเอาไงดี  เรารู้ตัวว่าตอบไปก้อไม่ถูกใจ  ก้อทำท่าแกล้งคิดไปงั้น  พอนายพูดออกมา ก้อเออ ออ ตามเคย

4.บางทีนายมาบังคับไรแปลกๆ หรือ มีเรื่องแปลกๆมาให้ซวย ก้อ พริ้วหลีกไปเรื่อย ไม่ทำหรือพูดตรงๆเพราะจะตีองรับความซวย

5.บางทีก้อทำเพื่อหลีกเลี้ยงเรื่องยุ่งยากเล็กๆน้อยๆที่จะเข้ามา

มันก้อผ่านไปได้ด้วยดี   แต่หลังๆทำแนวนี้บ่อย จนติดไปถึงเรื่องในชีวิตประจำวัน  เรื่องทั่วๆไป  จนกลายเปนคนเปนนิสัย

มีใครเปนแบบนี้บ้างไหม  ผมถูกสภาพแวดล้อมบังคับ  หรือ ผมคิดเข้าข้างตัวเองไปเอง  ใครมีความเหนอย่างไรบ้างครับ