ใครคิดถึงเพลง ล่า version แอม เสาวลักษณ์ บ้าง

ตอนดูฉากแม่แอบดูลูกด้วยสายตาปวดร้าวผ่านประตูโรงพยาบาล ความเจ็บปวดรันทดที่เห็นสภาพลูกที่บาดเจ็บแสนสาหัสทั้งกายและใจ คนเป็นแม่คงจะเจ็บกว่าร้อยเท่าพันเท่า ร้องเพลงนี้ขึ้นมาเบาๆคนเดียว
จะตามหาไม่ว่าเธออยู่ไหน จะตามไปให้ได้เธอคืนมา จะตามหาถึงแม้จะไกลสุดฟ้าจะไขว่คว้าเธอมาแนบกาย

มันใช่มากๆสำหรับอารมณ์นี้ อยากให้เวอร์ชั่นนี้เอาเพลงนี้กลับมาประกอบร่วมกับเพลงใหม่ น้ำตาหยดสุดท้าย ทีแก้มร้องซึ่งเพราะไปอีกแบบ ขึงขังดึงดันเข้ากับยุคนี้ แก้มก็ถ่ายทอดได้ดีมาก แต่สำหรับเราเพลงใหม่ยังขาดอารมณ์ละมุนในมุมมองของแม่ที่น่าสงสารที่รักลูกสุดหัวใจและใจสลายเมื่อต้องเห็นลูกอยู่ในสภาพนั้น