ด้วยความที่ผมเป็นคนเก็บตัวมากตั้งแต่ยังเรียนมัธยม ผมเองก็เป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนมาก มหาลัยก็ดร็อปออกกลางคันเพราะมีปัญหาทางบ้านจนตอนนี้เริ่มเข้าสู่วัยทำงานเริ่มออกมาอยู่คนเดียว
ผมรู้สึกว่าทุกวันนี้ชีวิตไม่มีความสุขเลย ด้วยเพราะผมเป็นคนพูดติดอ่างด้วย ซึ่งมันแก้ไม่ได้เลย เวลาคุยกับใคร หรือแม้กระทั้งขึ้นรถเมย์แอร์แล้วบอกว่าไปไหนๆผมยังอ้ำๆอึ้งๆพูดไม่ออกเลย
ไม่ใช่ว่าผมไม่ค่อยอยากคุยนะครับในบางครั้งผมคุยๆแล้วมันก็เหมือนเงียบไปทั้งคู่ แต่ในใจเรากับคิดแทนเสมอว่า เค้ารู้สึกอยากคุยหรือปล่าววะ?
ทำไมเค้าไม่คุยต่อ เราคุยไม่สนุกหรอ? มันทำให้ผมรู้สึกไม่อยากเจอหน้าใคร กลัวเค้าอึดอัดกับเรา กลัวเค้าไม่สนุกกับเรา
คือผมไม่รู้ว่าทุกวันนี้ผมอาจจะเป็นโรคแนวๆซึมเศร้าหรือปล่าว เพราะเอาจริงๆทุกๆวันผมมีเรื่องให้คิดบ่อยมากๆ ผมปล่อยวางไม่ได้เลย จนบางครั้งผมก็ร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ
ผมเองก็ไม่รู้จะแก้ยังไง แต่ผมแค่อยากลองปรับตัวเองใหม่ เพราะรู้สึกแย่ตลอดเลยช่วงหลังๆที่ผ่านมา
ถ้า Tag ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ
รู้สึกตัวเองมีปัญหาการพูด + การเข้าสังคม กลัวเวลาเจอคนรู้จักแล้วต้องพูดคุย
ผมรู้สึกว่าทุกวันนี้ชีวิตไม่มีความสุขเลย ด้วยเพราะผมเป็นคนพูดติดอ่างด้วย ซึ่งมันแก้ไม่ได้เลย เวลาคุยกับใคร หรือแม้กระทั้งขึ้นรถเมย์แอร์แล้วบอกว่าไปไหนๆผมยังอ้ำๆอึ้งๆพูดไม่ออกเลย
ไม่ใช่ว่าผมไม่ค่อยอยากคุยนะครับในบางครั้งผมคุยๆแล้วมันก็เหมือนเงียบไปทั้งคู่ แต่ในใจเรากับคิดแทนเสมอว่า เค้ารู้สึกอยากคุยหรือปล่าววะ?
ทำไมเค้าไม่คุยต่อ เราคุยไม่สนุกหรอ? มันทำให้ผมรู้สึกไม่อยากเจอหน้าใคร กลัวเค้าอึดอัดกับเรา กลัวเค้าไม่สนุกกับเรา
คือผมไม่รู้ว่าทุกวันนี้ผมอาจจะเป็นโรคแนวๆซึมเศร้าหรือปล่าว เพราะเอาจริงๆทุกๆวันผมมีเรื่องให้คิดบ่อยมากๆ ผมปล่อยวางไม่ได้เลย จนบางครั้งผมก็ร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ
ผมเองก็ไม่รู้จะแก้ยังไง แต่ผมแค่อยากลองปรับตัวเองใหม่ เพราะรู้สึกแย่ตลอดเลยช่วงหลังๆที่ผ่านมา
ถ้า Tag ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ